De vreugde van het leven als monnik of non

De vreugde is gewoon de vreugde van het beoefenen van de Dharma, de vreugde van het hebben van een langetermijndoel in je leven en weten dat je die kant op gaat.

Er zullen ups en downs zijn, maar omdat je dat langetermijndoel van volledig ontwaken hebt, is er iets stevigs in je hart en ga je niet door zoveel ups en downs. Het is als: "Ik ga naar verlichting!"

Het maakt niet uit hoe lang het duurt, het maakt niet uit wat ik tegenkom, maar ik ben zo gelukkig omdat ik een ongelooflijk pad ben tegengekomen, onderwezen door een verlicht wezen, beoefend door veel mensen die historisch gezien hetzelfde hebben bereikt doel, en wat een geluk dat ik dit pad ben tegengekomen en leraren en mensen heb ontmoet die me ondersteunen bij het oefenen.

Nu ga ik gewoon die kant op en ik hoef me geen zorgen te maken over mijn reputatie, ik hoef me geen zorgen te maken over wat mensen van me denken, ik hoef me geen zorgen te maken of mijn kleren bij elkaar passen en of mensen heb me eerder dezelfde outfit zien dragen - omdat ze dat hebben! Weet je, je hebt gewoon zoveel meer vrijheid in je leven.

En vooral, ik voel me als een kloosterlijk,,Ik ga alleen lesgeven als ik ben uitgenodigd, maar als mensen mij uitnodigen. Ik kan kiezen waar ik heen ga om les te geven. Ik doe dat zonder na te denken wie er veel doneert voor de lessen. Ik breng geen kosten in rekening voor lessen, en ik kies niet waar ik heen ga op basis van wie veel dana geeft.

Ik denk dat dat iets is dat veel moeilijker is voor lekenleraren, vooral degenen die een gezin hebben. Je moet je kinderen naar een zomerkamp sturen, je kinderen hebben allerlei onkosten, en dan moet je denken: "Waar moet ik heen om les te geven, waar komen de donaties binnen zodat ik voor mijn gezin kan zorgen?"

Dus ik voel me heel vrij op die manier. Alle donaties die ik krijg komen terug in het klooster, maar ik maak me geen zorgen of het klooster genoeg geld heeft of wat dan ook want we leven hier heel eenvoudig. En dat lukt best aardig!