De derde nondeugd van spraak: harde spraak (deel 3)

>

Een verhaal dat ik daarover vaak vertel, is dat ik een vriend had die een auto van een andere vriend had geleend, en deze auto, de motorkap van de auto, vloog soms omhoog, dus het was niet erg veilig om te rijden. Ik sprak met mijn vriend en ik zei: "Zorg ervoor dat je de kap vastmaakt, zodat je weet dat er niets gebeurt."

Dus op een dag zou hij me ergens ontmoeten en hij kwam niet opdagen. En toen een half uur, en toen een uur, en hij kwam eindelijk en ik zei: "Wat is er gebeurd?" Hij zei: "Nou, ik was op de snelweg en de motorkap van de auto vloog omhoog." En ik zei: “Maar je wist dat het onveilig was! En we hadden het er al over hoe belangrijk het was om de motorkap vast te binden! Waarom deed je dat niet?”

En dus sprak ik nogal hard tegen hem, maar ik besefte achteraf dat wat ik probeerde te zeggen was: 'Oh, je bent veilig en ik ben zo opgelucht dat je niet gewond bent geraakt. Omdat je te laat was voor de afspraak en ik bang was dat zoiets zou gebeuren, en het zou veel ernstiger zijn dan het was. Maar weet je, soms als we niet echt afgestemd zijn op wat we proberen te zeggen en wat we voelen, dan drukken we het zo uit, en dan ontstaat er ruzie. En dan doet het iemand pijn.

Een ander voorbeeld dat ik geef, gebeurt vaak tussen twee mensen in een huwelijk. Je zit aan het ontbijt, en je eet hier veel noedels als ontbijt. Wat heb je hier met bami, wat doe je op je bami? Kaas of boter? Oké, dus je gaat zitten voor het ontbijt, man en vrouw gaan zitten voor het ontbijt, en ze eten hun noedels. En hij zegt tegen haar: "Oh, waar is de boter voor de noedels?" En ze zegt: "Oh, we raakten op en het was jouw beurt om boodschappen te doen. Wat is er gebeurd, ben je het vergeten? En hij zegt: 'Nee, ik ben de boter niet vergeten. Het was eigenlijk jouw beurt om de boter te halen. En ze zegt: “Nee, het was niet mijn beurt, het was jouw beurt. Ja? En je beschuldigt me ervan iets te doen wat ik niet heb gedaan. Je geeft mij de schuld van iets dat ik niet heb gedaan, en dat vind ik niet leuk. Hij zegt: "Waarom ben je zo gevoelig? Je weet wel? Het was eigenlijk jouw beurt om boodschappen te doen, ik was niet aan de beurt. En je bent zo gevoelig voor alles.' En dan, weet je, zegt ze: "Oh, jij bent de pot die de ketel verwijt dat hij ziet dat ik gevoelig ben?" En dan spreekt hij, en dan spreekt zij, en dan gaat het maar door en door. En dan zegt een van hen tegen de ander: 'Weet je, je bent zo passief-agressief, omdat je mij de schuld geeft en doet alsof je onschuldig bent. En het is echt je passieve manier om je te krijgen boosheid mij uit.” En de ander zegt: “Weet je, je vertelt me ​​altijd dat ik passief-agressief ben, en jij bent degene die passief-agressief is. En eigenlijk is ons huwelijk vanaf het allereerste begin zo geweest, je bent nooit aardig en eerlijk geweest, je hebt mij altijd de schuld gegeven van dingen die ik niet heb gedaan. En dan zegt deze: "Ja, dat deed je niet, je bent hier altijd zo incompetent in."

En dan is de hele conclusie, we willen scheiden. En het is gewoon omdat de boter er niet was. Ik bedoel, zoveel ruzies beginnen [met] iets kleins en dan gaan we verder. Weet je, omdat we onze hele voorraad spullen hebben. Dan gaat de ruzie niet over de boter maar over hoe we communiceren. Je geeft mij de schuld van wat ik niet heb gedaan. Je luistert niet. Je hebt het eerste argument over de boter. Dan heb je het andere argument over hoe met elkaar te communiceren. Dus nogmaals, dubbele problemen. En dan, omdat je elkaar hebt uitgescholden en elkaar hebt beledigd, dan heb je alles wat je nodig hebt om door te praten en op te ruimen, weet je, omdat mensen zich hierdoor gekwetst voelen.

We hebben het hier niet over het vullen van onze boosheid naar beneden en doen alsof we niet boos zijn. Dat is niet de bedoeling, want als we dat doen, zal de boosheidkomt er op een andere manier uit. We hebben het over het leren op een andere manier naar de situatie te kijken, zodat we ons niet gedwongen voelen om onze boosheid uit in de situatie. Dus als we de situatie op een andere manier bekijken, is er geen boosheid daar om mee te beginnen.

Bijvoorbeeld, iemand bekritiseert ons, of geeft ons de schuld van iets dat we niet hebben gedaan, en we denken, weet je, dit is het resultaat van mijn eigen karma. Ergens in het verleden gaf ik iemand de schuld, bekritiseerde ik iemand. Eigenlijk deed ik dat gisteren en eergisteren. En ik bekritiseer mensen vaak. Dus hier is het, iemand bekritiseert me, waarom ben ik zo van streek? Dit is gewoon het resultaat van mijn eigen karma. En de mijne karmais gecreëerd onder invloed van onwetendheid en mijn eigen egocentrische geest, als ik dit resultaat van hoe mensen op deze manier tegen me praten niet leuk vind, dan zou ik niet de karmische reden moeten creëren voor hen om met me te praten op die manier. En dan, in plaats van boos te worden, in plaats van iemand anders de schuld te geven, neem je een heel sterk besluit over hoe je in de toekomst wilt handelen, en begin je je eigen gedrag te veranderen. Oké? Dus dat is iets over de derde, harde taal.