De eerste nondeugd van meningsuiting: liegen (deel 1)

Ik dacht om te beginnen met te praten over de vier ondeugden van spraak, want hoe we onze spraak gebruiken is iets dat heel, heel belangrijk is. Het beïnvloedt veel mensen. Ik denk er zo over na: weet je, George Bush begon een oorlog in Irak omdat hij vermoedde dat er massavernietigingswapens in Irak waren. Het bleek dat er geen massavernietigingswapens waren in Irak. We hebben echter allemaal ons eigen massavernietigingswapen. Hier. Onze mond. Dus we zijn misschien niet in staat om andere landen op te blazen, maar we hebben zeker de mogelijkheid om het geluk van mensen te vernietigen met hoe we onze mond gebruiken.

De Buddha wees heel vriendelijk op vier specifieke manieren waarop we moeten vermijden om te spreken, omdat ze niet alleen anderen kwetsen, maar ze creëren ook negatief karma voor onszelf. Dus wanneer we anderen schade toebrengen, schaden we ook onszelf door destructief te creëren karma dat zal ons ongelukkig maken. De vier die de Buddha gewezen waren liegen, verdeeldheid zaaiende spraak, harde spraak en ijdel gepraat.

De eerste, liegen. Niemand van ons beschouwt zichzelf graag als leugenaars. We overdrijven misschien een beetje, maar we beschouwen overdrijving niet als liegen. Eigenlijk past het bij de definitie van liegen, want liegen is iets zeggen dat niet is, of iets dat is, niet is. Dus het is anderen bedriegen door onze spraak, en door overdrijving bedriegen we zeker anderen. Enige overdrijving wordt nogal onschuldig en gedachteloos gedaan. Ik herinner me dat een vriendin van mij me vertelde dat haar moeder eens een verhaal vertelde en haar moeder overdreef, dus wees ze haar moeder daarop en zei: "Mam, overdrijf niet." En haar moeder zei: "Sst, het verhaal is beter als ik het op deze manier vertel." Ze wilde een goed verhaal vertellen, ook al klopte het niet helemaal. Dit is zeker liegen.

Maar dat zijn lichtere soorten leugens: ze kunnen anderen of onszelf niet zoveel schade berokkenen. Maar de grootste leugen is liegen over onze spirituele verworvenheden, zeggen dat we verworvenheden hebben die we niet hebben, en de reden dat deze zo negatief is, is omdat het het geloof van andere mensen in de Dharma vernietigt. Als we liegen en we beweren bodhisattva's te zijn, of samadhi te hebben gerealiseerd of zoiets, en iemand geeft ons dan misschien eer of geeft ons aanbod, maar wat we zeiden was allemaal verzonnen, uit egoïstische zorgen, en als die persoon erachter komt dat wat we zeiden niet waar was, en hij gaf een het aanbieden van of respect heeft getoond dat niet verdiend of verdiend was, dan kan die persoon echt gekwetst raken en het gevoel krijgen: "Ik kan geen enkele boeddhist vertrouwen, dus ik kan de boeddhist niet vertrouwen." Buddhazijn leer.” Dat is geen erg betrouwbare logica van de kant van de persoon - je gooit de lering niet zomaar weg omdat een beoefenaar niet goed oefent, maar je kunt zeker begrijpen hoe iemand dat zou kunnen denken, en het is heel erg schadelijk om dingen te doen die mensen afleiden van de Dharma.

Er zijn andere soorten grote leugens die de Buddha specificeerde niet als de grote over liegen over onze spirituele verworvenheden, maar veroorzaakte echt veel problemen. Dus waar mensen vaak over liegen is [wanneer] ze iets doen waar ze zich niet zo goed bij voelen, en ze willen niet dat iemand het weet.

Dus je hebt één negatieve actie [die] iemand deed, en dan om hun reputatie te beschermen en zichzelf te beschermen tegen kritiek en teleurstelling van anderen, dan liegen ze over deze daad die ze hebben gedaan. Dus je hebt dubbele problemen - omdat je de oorspronkelijke negatieve actie hebt en dan liegen ze erover.