De persoon en de aggregaten

• Zien dat de persoon niet bestaat binnen of totaal gescheiden is van de aggregaten
• Het begrijpen van de persoon kan niet de verzameling van de aggregaten zijn
• Onderzoeken hoe we denken dat we bestaan
• Angst en angst voor de dood

We hadden het over dit vers uit Kostbare slinger waar Nagarjuna zei:

Een mens is geen aarde, geen water,
geen vuur, geen wind, geen ruimte,
geen bewustzijn, niet allemaal.
Welke persoon zou er anders kunnen zijn dan deze?

De eerste drie regels die we controleren om te zien: als de persoon inherent bestaat, dan zou de persoon vindbaar moeten zijn in de aggregaten. Maar het is niet een van de vijf elementen, en de persoon is niet het bewustzijn. Dus we hebben de persoon geëlimineerd die één is met de aggregaten. We kunnen de persoon niet vinden in de aggregaten.

De andere optie is dat de persoon iets totaal gescheiden is van de lichaam en geest. Dat is wat de laatste regel zegt: "Welke andere persoon zou er kunnen zijn dan deze?" Als je alle aggregaten neemt en de persoon is er niet, is er dan een persoon ergens anders behalve de aggregaten?

Soms hebben we het gevoel: “Ja! ik ben me, en ik ben gescheiden van mijn lichaam en geest. Ik ben deze universele keizer die de macht heeft lichaam en geest. En ik ben er helemaal niet van afhankelijk.” We hebben het idee van: 'Oh, als ik sterf, zal ik er gewoon zijn. De lichaam zal bederven. De geest zal doen wat hij doet. Maar ik zal daar blijven, standvastig, vredig, sereen, niet in paniek raken.”

Heb je wel eens zo'n idee van jezelf? "Daar zal ik zijn, gescheiden van de aggregaten, en de aggregaten, ja, de dood, dit soort dingen, maar dat zal me niet echt beïnvloeden."

Maar als je dan beter kijkt naar dat gevoel van een 'ik', de manier waarop 'ik' verschijnt, en dan zeg je: 'Kan de persoon eigenlijk bestaan ​​los van de aggregaten?' Kent u een persoon die los van de aggregaten bestaat, waarbij de lichaam en geest zijn hier en de persoon is daarginds? Behalve in Hollywood waar alles mogelijk is, weet je ergens waar de persoon gescheiden is van de groep? Denk je echt dat er een u dat op het moment van overlijden gewoon uit je drijft lichaam en geest - een inherent bestaand u dat is altijd hetzelfde, jij bent het altijd, waar jij de controle over hebt, omdat jij dat bent u? Bestaat er zoiets? Dat zou een beetje moeilijk zijn om aan te komen, nietwaar?

Dus dan hebben we de twee alternatieven min of meer uitgeput. We kunnen de persoon niet vinden in de aggregaten of we kunnen de persoon niet vinden los van de aggregaten. Het enige waar we niet op in zijn gegaan, is de laatste zin van de derde regel, waarin Nagarjuna zegt: "Niet allemaal." Dit betekent niet de combinatie of de verzameling van de aggregaten.

Dus laten we teruggaan naar die ene. Want oké, ik ben niet van mij lichaam, individueel ben ik niet het aarde-element, weet je, dit soort dingen…. Maar wat als we de lichaam en geest samen? Alle verschillende elementen plus het bewustzijnsbestanddeel, we zetten ze allemaal bij elkaar…. Ben ik dat niet? Ben ik niet de verzameling?

Wat is een verzameling? Een verzameling is niet meer dan een aantal onderdelen die bij elkaar worden gezet. Geen van de delen is de persoon. Als je een stel niet-personen bij elkaar zet, kom je dan met een persoon op de proppen?

[In reactie op toehoorders] Ja, maar iets dat 'van mij' is en iets dat 'ik' is, zijn verschillend. Ja? De bril is van mij, maar de bril is niet van mij.

Dus de verzameling van de aggregaten, ben ik dat? Elk van de zes bestanddelen: geen van hen afzonderlijk ben ik. Hoe kan de collectie mij zijn? Het is alsof je zes sinaasappels hebt, ze bij elkaar legt en een banaan krijgt. Dat gaat niet lukken.

Dan zeg je: "Maar weet je het zeker?" Omdat een deel van je geest zegt: “Nou, misschien als we alle delen op een specifieke manier rangschikken, dan zal dat wel zo zijn me.” Alsof het niet gewoon het element aarde kan zijn dat hier op een hoop zit, en het waterelement in een kom daar, en het vuurelement dat daar brandt, bewustzijn dat hier zit. We moeten ze op een bepaalde manier bij elkaar brengen.

Maar toch, als ze op een bepaalde manier in elkaar worden gezet, zijn het nog steeds een heleboel dingen die geen mensen zijn. Dus in de context van inherent bestaan ​​betekent het dat je iets moet kunnen vinden dat is de persoon. En zelfs de verzameling is niet geschikt om de persoon te worden genoemd. Dus dan blijf je zitten met … de vraag die hij toen stelde: "Welke persoon zou er anders kunnen zijn dan deze?" Er staat niets in de aggregaten. Er staat ook niets los van de aggregaten. Dat zijn de enige twee mogelijkheden, geen van beide is uitgewerkt, dus je enige conclusie is dat de persoon niet inherent bestaat, of dat er geen inherent bestaande persoon is. Dat is de enige conclusie die je daaruit kunt trekken.

Dat heeft een heel krachtige impact op je als je echt contact opneemt…. Weet je, gisteravond sprak ik over de vierpuntsanalyse. Als je in het eerste punt echt in contact komt met echt opmerken hoe je denkt dat je bestaat, hoe het 'ik' verschijnt, en wanneer je je daar echt van bewust wordt en er is dit gevoel van, ja, er is gewoon me hier. En zoiets als: 'Als dat er niet is me wat bestaat er dan?” Dus als je een soort van duidelijke perceptie hebt van wat het object van ontkenning is en hoe sterk je voelt dat het bestaat, en dat is wie je bent, en als je je realiseert dat de persoon op geen van die manieren bestaat, dan is er het gevoel van: “Oh mijn god, alles wat ik dacht…. Alles waar ik mijn hele leven op heb gebaseerd, is er niet.” Want als we dag in, dag uit kijken, baseren we ons leven op de veronderstelling dat er een werkelijkheid is me. Zijn wij niet?

Want als er een echte ik is, dan zijn er dingen die me gelukkig maken, dus ik heb het recht om ze na te jagen. Er zijn dingen en mensen die mijn geluk verstoren, dus ik heb het recht om ze in elkaar te slaan. Er zijn mensen die beter zijn dan ik, dus ik ben jaloers op ze. Er zijn mensen die erger zijn dan ik, dus ik ben arrogant over hen. Ik heb geen zin om iets te doen, dus doe ik het gewoon niet. De grondgedachte voor alle aandoeningen draait allemaal om het idee dat er daar een vindbare persoon is die absoluut beschermd moet worden en die recht heeft op alle geluk in het universum zonder iets in gevaar te brengen. Rechts?

Als je je realiseert dat de conventionele persoon niet bestaat zoals je dacht dat hij bestond, dan is dat echt een beetje verrassend. Maar het is een goede verrassing, want als er geen inherent bestaande persoon is, hoef je niemand te verdedigen. Wat betekent dat als iemand je bekritiseert, er niemand is voor wie je het op moet nemen. Ja? We hoeven niet te gaan: [hijg] “Wacht even, hoe kunnen ze dat over mij zeggen? Hoe kunnen ze dat tegen mij zeggen?” Omdat we zullen beseffen dat die persoon die zich zo bedreigd voelt, verkeerd wordt begrepen - we houden hem voor echt bestaand en dat is niet zo. Als we het niet langer als werkelijk bestaand beschouwen, hoeven we het niet te verdedigen. Want als er geen echt bestaande persoon is - als je daar niets kunt vinden dat zo solide, concreet is - over wiens reputatie maken we ons dan zorgen?

En als we dan verder gaan nadenken over de onbaatzuchtigheid van fenomenen, wat is een reputatie eigenlijk? Ontleed een reputatie. Het zijn gewoon de meningen van anderen. Ja? Van welke waarde? Waarom maak ik me zo druk om de mening van anderen? Kun je zelfs hun mening vinden? Hoe lang duurt een van hun meningen? Is het permanent? Verandert het ooit? En dan realiseren we ons: "Waar word ik zo boos over?"

En als je dan aan de dood denkt, want waar word je normaal gesproken gek van, zoals: 'Ik ben stervende! Ik ben alles achterlatend, stort mijn hele identiteit om me heen in! Als je je realiseert dat het zelf niet inherent bestaat zoals het lijkt, dan is er ook geen solide, concrete persoon die zal sterven. Het zelf bestaat alleen door louter aanduiding. Er is daar niets te vinden, dus er is daar niemand die in paniek moet raken op het moment van overlijden. Omdat het zelf bestaat als louter een label.

Dus op deze manier beginnen we te zien hoe het begrijpen van leegte ons echt kan verlossen van de pijn van de kwellingen.

Niemand van jullie lijkt hier erg blij mee. [Gelach] Dit komt omdat we geen verdienste hebben. Als we echt zouden begrijpen hoe onwetendheid de wortel is van samsara, dan zouden we zo blij zijn als we dit horen. Maar dat begrijpen we niet echt.

[In reactie op toehoorders] Dus als je aan de dood denkt en je hebt angst omdat je niet weet wat er gaat gebeuren, die angst voor de dood – die angst om uit je dak te gaan…. Ik heb het niet over een wijsheidsbewustzijn dat kan kijken en zeggen: “Oké, ik heb dit soort karma en dat soort karma en wat voor soort wedergeboorte zal ik waarschijnlijk hebben en wat moet ik doen. Ik heb het niet over die wijsheidsgeest die ernaar kijkt. Maar als we die [in paniek] hebben, "Oh mijn god, ik ga dood en oh wat ga ik worden?" Als we ons realiseren dat gevoel allemaal gebaseerd is op het grijpen naar een echt bestaande persoon, en als die echt bestaande persoon niet bestaat, dan is er niets om naar te grijpen en is er geen echt bestaande persoon die zal sterven. Het zijn alleen de aggregaten die veranderen.

[In reactie op toehoorders] Oh, het zal onze volgende wedergeboorte zeker op een heel goede manier beïnvloeden, want als we kunnen sterven met een begrip van leegte, wauw, dan worden we misschien geboren in het zuivere land of worden we verlicht in de bardo, of wie weet wat.

[In reactie op toehoorders] Dus je zegt dat wat je geest hier blij van maakt, is te denken dat - ik ga het met andere woorden zeggen - dat het de kwellingen zijn die je geest belemmeren om mededogen te hebben, en de kwellingen die belemmeren je geest om open en ontspannen te zijn. En dus als je dit soort begrip van bewustzijn hebt, hebben de aandoeningen niets om op te staan. Dus dan is er meer ruimte in de geest om dingen op een hele verscheidenheid aan manieren te bekijken. En dus zou een van die manieren een geest met mededogen kunnen zijn.

En het is waar, weet je, als we kijken…. Ik bedoel, we waarderen allemaal mededogen, we willen allemaal medelevend zijn. Maar een van de grootste obstakels die we hebben om medelevend te zijn, is dat onze kwellingen in de weg staan. Je weet wel? "Ik wil vrijgevig zijn", maar dan komt gierigheid in de geest. "Ik wil aardig zijn ... maar ik ben boos!" Dus we zien echt hoe de kwellingen die geworteld zijn in deze zelfgrijping, mededogen echt belemmeren.

[In reactie op toehoorders] Als je een aandoening ziet opkomen en zegt: "Dit is niet wat ik wil, dit is niet het soort persoon dat ik wil zijn...." En gewoon kunnen vangen…. En zie dat omdat je kunt het vangen, dan wordt het veel gemakkelijker om los te laten. En dat is beslist een deugdzame mentale toestand, nietwaar?

[In reactie op toehoorders] Dus soms zie je een aandoening in de geest, een deel van je geest voelt zich verdrietig, zoals: "Zo wil ik niet zijn." Maar als je eraan denkt om het op te geven, word je ook verdrietig omdat: "Wie zal ik zijn zonder?" [Gelach]

De geest die zegt: "Ik ben verdrietig omdat ik een aandoening in mijn geest heb, ik wil niet zo zijn", dat is een deugdzame mentale toestand. Oké? De geest die vasthoudt aan: "Maar als ik dat opgeef, lopen mensen over me heen", of weet je, wat onze angst ook is, dat is iets anders.

[In reactie op toehoorders] Dus dat ben jij niet. Want als je je identificeert met die aandoening en denkt: 'Dat is me”, dan kom je hierop terug meditatie en je zegt, "Is dat ik?" Want als die aandoening is me dan ben ik 24/7 zo. En als mijn boosheid is me als ik dan zeg: "Ik loop", is dat hetzelfde als zeggen: "Boosheid is aan het lopen." En als ik zeg: "Ik voel me welwillend", is dat hetzelfde als zeggen: "Boosheid voelt zich welwillend.” Wat gek is. Dus je begint te kijken en zegt: “Als ik mijn boosheid dan ben ik 24/7.” Gaat dat lukken? Past dat wel bij de beschrijving van wie ik ben? Kan niet zijn.