Chocoladeglazuur en afval

We horen de grote meesters zeggen: 'Boeddhisme beoefenen is goed. Het zal je geluk brengen in dit en toekomstige leven', en we denken: 'Eh... Dit klinkt interessant.' Maar als we het proberen, raken we soms in de war. Er zijn zoveel soorten oefeningen om te doen. “Moet ik knielen? Moet ik maken? aanbod? Kan zijn meditatie is beter? Maar chanten is makkelijker, misschien moet ik dat in plaats daarvan doen.” We vergelijken onze praktijk met die van anderen. “Mijn vriend heeft net 100,000 kniebuigingen gedaan in één maand. Maar mijn knieën doen pijn en ik kan er niets aan doen!” denken we met jaloezie. Soms twijfelen komt in onze geest en we vragen ons af: “Andere religies leren over moraliteit, liefde en mededogen. Waarom zou ik me beperken tot het boeddhisme?” We draaien rondjes en verliezen daarbij de werkelijke betekenis van wat we proberen te doen uit het oog.

Om dit op te lossen, moeten we begrijpen wat het volgende is: Buddha's leer betekent. Laten we verder kijken vastklampen naar de woorden. "Ik ben een boeddhist." Laten we verder kijken dan het uiterlijk van een religieus persoon. Wat willen we van ons leven? Is het vinden van een soort van blijvend geluk en het helpen van anderen niet de essentie van wat de meeste mensen zoeken?

Men hoeft zichzelf geen boeddhist te noemen om de Dharma te beoefenen en er voordeel uit te halen. Interessant is dat er in het Tibetaans geen woord "boeddhisme" is. Dit is opmerkelijk, want soms raken we zo verstrikt in de namen van religies dat we hun betekenis vergeten, en zijn we druk bezig onze religie te verdedigen en anderen te bekritiseren'. Dit is een nutteloze onderneming. In feite omvat de term "Dharma" elke lering die, indien correct toegepast, mensen naar tijdelijk of uiteindelijk geluk leidt. Het sluit leringen van andere religieuze leiders niet uit, op voorwaarde dat deze leringen ons leiden naar het bereiken van tijdelijk of ultiem geluk.

Voorbeelden zijn direct beschikbaar: morele discipline zoals het opgeven van moorden, stelen, liegen, seksueel wangedrag en bedwelmende middelen wordt in veel andere religies onderwezen, evenals liefde en mededogen voor anderen. Dit is de Dharma, en het is goed voor ons om dergelijk advies in praktijk te brengen, of we onszelf nu boeddhist of hindoe of christen of wat dan ook noemen. Dit wil niet zeggen dat alle religies in elk opzicht hetzelfde zijn, want dat zijn ze niet. De delen in elk van hen die ons naar tijdelijk en uiteindelijk geluk leiden, zouden echter door iedereen moeten worden beoefend, ongeacht met welke religie we ons identificeren.

Het is uiterst belangrijk om niet te verzanden in woorden. Soms vragen mensen me: "Ben je boeddhist, joods, christen, hindoe of moslim? Ben jij Mahayana of Theravada? Volg je het Tibetaans boeddhisme of het Chinees boeddhisme? Bent u Gelu, Kargyu, Sakya of Nyingma?” Op deze complexiteit van concepten antwoord ik: "Ik ben een mens die op zoek is naar een pad om waarheid en geluk te ontdekken en om mijn leven nuttig te maken voor anderen." Dat is het begin en het einde ervan. Toevallig heb ik een pad gevonden dat past bij mijn neiging en gezindheid in die en die religie, en die en die traditie. Het heeft echter geen zin om vastklampen op de voorwaarden: "Ik ben een boeddhist van de Tibetaanse variëteit en beoefen de Gelu-traditie." We hebben al genoeg eenvoudige woorden omgezet in concrete concepten. Is dit niet het grijpen naar vaste en beperkte categorieën wat we uit onze geest proberen te bannen? Als we ons op een bekrompen manier vastklampen aan dergelijke labels, dan laten we onszelf geen andere keuze dan ruzie te maken met en kritiek te leveren op anderen die toevallig andere labels hebben. Er zijn al genoeg problemen in de wereld, wat heeft het voor zin om meer te creëren door onverdraagzame religieuzen te hebben? . en verwaand anderen belasteren?

Een vriendelijk hart is een van de belangrijkste dingen die we proberen te ontwikkelen. Als we kinderachtig rondrennen en tegen anderen zeggen: 'Ik ben deze religie, en jij bent die religie. Maar, de mijne is beter', het is alsof je chocoladeglazuur in afval verandert: wat heerlijk was, wordt nutteloos. In plaats daarvan zouden we veel verstandiger zijn om in onszelf te kijken en het tegengif toe te passen tegen intolerantie, trots en... gehechtheid. Het ware criterium of we een religieus of spiritueel persoon zijn, is of we een goed hart hebben voor anderen en een wijze benadering van het leven hebben. Deze eigenschappen zijn intern en kunnen niet met onze ogen worden gezien. Ze worden verkregen door eerlijk naar onze eigen gedachten, woorden en daden te kijken, te onderscheiden welke we moeten aanmoedigen en welke we moeten laten varen, en vervolgens deel te nemen aan de oefeningen om mededogen en wijsheid te ontwikkelen om onszelf te transformeren.

Terwijl we de Dharma proberen te beoefenen, laten we ons niet verschansen in oppervlakkige schijn. Er is een verhaal van een Tibetaanse man die Dharma wilde beoefenen, dus bracht hij dagen door met het omcirkelen van heilige relikwie-monumenten. Al snel kwam zijn leraar langs en zei: "Wat je doet is erg leuk, maar zou het niet beter zijn om de Dharma te beoefenen?" De man krabde verwonderd op zijn hoofd en de volgende dag begon hij kniebuigingen te doen. Hij deed honderdduizenden buigingen en toen hij het totaal aan zijn leraar rapporteerde, antwoordde zijn leraar: "Dat is heel mooi, maar zou het niet beter zijn om de Dharma te beoefenen?" Verbaasd dacht de man er nu over om de boeddhistische geschriften hardop te reciteren. Maar toen zijn leraar langskwam, merkte hij opnieuw op: "Heel goed, maar zou het niet beter zijn om de Dharma te beoefenen?" Volkomen verbijsterd vroeg de geërgerde man de zijne spiritueel meester, “Maar wat betekent dat? Ik dacht dat ik de Dharma beoefende.” De leraar antwoordde kort en bondig: “De beoefening van Dharma is om je houding ten opzichte van het leven te veranderen en op te geven gehechtheid naar wereldse zorgen. '

De echte Dharma-beoefening is niet iets dat we met onze ogen kunnen zien. Echte oefening is dat we van gedachten veranderen, niet alleen ons gedrag veranderen zodat we heilig en gezegend lijken, en anderen zeggen: "Wauw, wat een fantastisch persoon!" We hebben ons leven al verschillende dingen gedaan in een poging onszelf en anderen ervan te overtuigen dat we inderdaad zijn wat we in feite helemaal niet zijn. We hoeven nauwelijks nog een façade te creëren, deze keer van een superheilig persoon. Wat we wel moeten doen, is van gedachten veranderen, onze manier van kijken, interpreteren en reageren op de wereld om ons heen en in ons.

De eerste stap om dit te doen is eerlijk zijn tegen onszelf. Als we ons leven nauwkeurig bekijken, zijn we niet bang en schaamteloos om te erkennen: "Alles is niet helemaal goed in mijn leven. Hoe goed de situatie om me heen ook is, hoeveel geld of hoeveel vrienden ik ook heb of hoe goed ik een reputatie heb, toch ben ik niet tevreden. Ook heb ik heel weinig controle over mijn stemmingen en emoties, en kan ik niet voorkomen dat ik ziek word, ouder word en uiteindelijk doodga.”

Dan gaan we na waarom en hoe we in deze hachelijke situatie zitten. Wat zijn de oorzaken ervan? Door naar ons eigen leven te kijken, gaan we begrijpen dat onze ervaringen nauw verbonden zijn met onze geest. Wanneer we een situatie op een bepaalde manier interpreteren en er boos over worden, zijn we ongelukkig en maken we de mensen om ons heen ongelukkig; wanneer we dezelfde situatie vanuit een ander perspectief bekijken, lijkt het niet langer ondraaglijk en handelen we wijs en met een vredige geest. Als we trots zijn, is het geen wonder dat anderen zich hooghartig tegen ons gedragen. Aan de andere kant trekt een persoon met een altruïstische houding automatisch vrienden aan. Onze ervaringen zijn gebaseerd op onze eigen houding en acties.

Kan onze huidige situatie veranderd worden? Natuurlijk! Omdat het afhankelijk is van oorzaken - onze houding en acties - als we de verantwoordelijkheid nemen om onszelf te trainen om op een meer accurate en altruïstische manier te denken en te handelen, dan kan de huidige verbijsterde ontevredenheid worden beëindigd en ontstaat er een vreugdevolle en heilzame situatie. Het is aan ons. We kunnen veranderen.

De eerste stap in deze verandering is opgeven gehechtheid tot wereldse zorgen. Met andere woorden, we stoppen onszelf voor de gek te houden en anderen voor de gek te houden. We begrijpen dat het probleem niet is dat we niet kunnen krijgen wat we willen of dat als we het eenmaal krijgen, het vervaagt of breekt. Het probleem is eerder dat we ons eraan vastklampen met overschatting van verwachtingen in de eerste plaats. Verschillende activiteiten zoals neerknielen, maken aanbod, chanten, mediteren enzovoort zijn technieken om ons te helpen onze vooroordelen over gehechtheid, boosheid, jaloezie, trots en bekrompenheid. Deze praktijken zijn geen doel op zich, en ze hebben weinig zin als ze met hetzelfde worden gedaan gehechtheid voor reputatie, vrienden en bezittingen die we eerder hadden.

Bengungyel, een mediterende die zich terugtrekt in een grot, verwachtte eens dat zijn weldoener hem zou bezoeken. Terwijl hij zich opstelde aanbod die ochtend op zijn altaar deed hij dat met meer zorg en op een veel uitgebreidere en indrukwekkendere manier dan gewoonlijk, in de hoop dat zijn weldoener zou denken wat een geweldige beoefenaar hij was en hem meer zou geven aanbod. Later, toen hij zijn eigen corrupte motivatie besefte, sprong hij vol afschuw op, pakte handenvol as uit de asbak en gooide ze over het altaar terwijl hij schreeuwde: "Ik gooi dit in het gezicht van gehechtheid aan wereldse zorgen.”

In een ander deel van Tibet bekeek Padampa Sangyey, een meester met helderziende krachten, alles wat er in de grot was gebeurd. Met verrukking verklaarde hij aan de mensen om hem heen: "Bengungyel heeft zojuist de puurste gemaakt" het aanbieden van in heel Tibet!”

De essentie van de Dharma-beoefening is niet onze externe prestatie, maar onze interne motivatie. Echte Dharma bestaat niet uit enorme tempels, pompeuze ceremonies, uitgebreide kleding en ingewikkelde rituelen. Dit zijn hulpmiddelen die onze geest kunnen helpen als ze op de juiste manier worden gebruikt, met de juiste motivatie. We kunnen de motivatie van een ander niet beoordelen, en we mogen ook niet onze tijd verspillen aan het evalueren van de acties van anderen. We kunnen alleen naar onze eigen geest kijken en zo bepalen of onze acties, woorden en gedachten nuttig zijn of niet. Om die reden moeten we er altijd op letten dat onze geest niet onder de invloed van egoïsme komt, gehechtheid, boosheid, enz. Zoals het staat in de Acht verzen van gedachtetransformatie, "Waakzaam, op het moment dat een verontrustende houding verschijnt, mezelf en anderen in gevaar brengt, zal ik deze onmiddellijk confronteren en afwenden." Op deze manier wordt onze Dharma-beoefening puur en is het niet alleen effectief om ons naar tijdelijk en ultiem geluk te leiden, maar ook om ons in staat te stellen ons leven nuttig te maken voor anderen.

Dus, als we in de war raken over welke traditie we moeten volgen of welke oefening we moeten doen, laten we dan de betekenis van het beoefenen van Dharma onthouden. Vastklampen met concrete opvattingen aan een bepaalde religie of traditie is het opbouwen van ons bekrompen begrip. Gecharmeerd raken van rituelen zonder te proberen de betekenis ervan te leren en te overdenken, is eenvoudigweg een religieuze rol spelen. Om deel te nemen aan externe praktijken zoals neerknielen, maken aanbod, zingen enzovoort, met een motivatie die verbonden is aan het ontvangen van een goede reputatie, het ontmoeten van een vriend of vriendin, geprezen worden of ontvangen aanbod, is als chocoladeglazuur bij het afval doen: het ziet er van buiten goed uit, maar het is ongezond.

In plaats daarvan, als we ons elke dag concentreren door ons de waarde van het mens-zijn te herinneren, als we ons herinneren ons mooie menselijke potentieel en een diep en oprecht verlangen hebben om het te laten bloeien, dan zullen we proberen trouw te zijn aan onszelf en aan anderen door onze motivaties te transformeren, en bijgevolg onze actie te transformeren. Naast het onthouden van de waarde en het doel van het leven, als we nadenken over de vergankelijkheid van ons bestaan en van de voorwerpen en mensen waaraan we gehecht zijn, dan willen we op een zuivere manier oefenen. Oprechte en pure beoefening die tot zoveel heilzame resultaten leidt, wordt gedaan door de tegengiffen toe te passen die: Buddha voorgeschreven wanneer kwellende houdingen in onze geest opkomen: wanneer? boosheid komt, oefenen we geduld en tolerantie; voor gehechtheid, we herinneren ons vergankelijkheid; wanneer jaloezie ontstaat, gaan we ertegenin met oprechte vreugde in de kwaliteiten en het geluk van anderen; voor trots herinneren we ons dat net zoals geen water op een puntige bergtop kan blijven, er zich geen eigenschappen kunnen ontwikkelen in een geest die opgeblazen is door trots; voor bekrompenheid laten we ons luisteren en reflecteren op een nieuwe kijk.

Er van buiten heilig en belangrijk uitzien, brengt noch nu noch in de toekomst echt geluk. Als we echter een vriendelijk hart hebben en een zuivere motivatie zonder egoïstische, bijbedoelingen, zijn we inderdaad een echte beoefenaar. Dan wordt ons leven zinvol, vreugdevol en heilzaam voor anderen.