Verdraagzaamheid

Eerwaarde Tarpa vroeg me vandaag om over geduld te praten. [gelach] Dat is nooit een noodzakelijk onderwerp… Maar weet je, ik ben het nu begonnen te vertalen als standvastigheid, geen geduld. Omdat geduld impliceert wachten en passief zijn. Er gebeurt iets ergs met je, en je bent geduldig, dus blijf daar zitten. Je bent passief en je neemt het. Je bent een brave jongen of een braaf meisje; je vecht niet terug en creëert geen problemen.

Maar dat is niet de werkelijke betekenis ervan. Er zijn drie soorten standvastigheid. Een is standvastigheid wanneer we met tegenslag worden geconfronteerd, wanneer we bekritiseerd worden en dat soort dingen. Een ander wel standvastigheid wanneer we geconfronteerd worden met lijden, wanneer we fysiek en mentaal lijden hebben. En de andere is de standvastigheid om de Dharma te beoefenen. Het is dus niet alleen maar wachten of zo. Het is niet alleen maar zitten en glimlachen terwijl iemand tegen je schreeuwt. Het bouwt eigenlijk interne kracht op.

Daarom denk ik standvastigheid is een veel beter woord. Als er sprake is van kritiek, ruzie, negativiteit, hebben we een zekere innerlijke kracht nodig om de situatie te doorstaan, nietwaar? Het is niet het uithoudingsvermogen waarbij we onze tanden op elkaar knarsen of onze vuisten balden. Het is dat we sterk moeten zijn om de situatie te doorstaan; wij moeten hebben standvastigheid er doorheen, zodat we niet op deze of gene manier worden afgeslagen als dat zo is boosheid energie om ons heen.

Op dezelfde manier hebben we bij lijden interne kracht nodig. Als we mentaal en fysiek lijden hebben, moeten we dat ook doen standvastigheid– het vermogen om mentaal sterk te zijn – als dat gebeurt. Het is zeker dat er mentaal en fysiek lijden zal optreden. We zullen zeker te maken krijgen met mensen die kritiek op ons hebben. Beide dingen maken deel uit van samsara, nietwaar? Waar gaan we heen? We werken aan bevrijding, maar tot die tijd moeten we dat doen standvastigheid.

En om de Dharma te beoefenen hebben we dat ook nodig standvastigheid omdat het soms moeilijk is; het is lastig. Onze geest raakt ontmoedigd, en vooral als we de leegte bestuderen, raken we een beetje in paniek en bang. Er komen zoveel verschillende dingen naar voren als we de Dharma leren, en we beseffen wat een diepgaande verandering we moeten doorvoeren in de hele manier waarop onze geest werkt als we gelukkig willen zijn.

Om dat eerlijk te kunnen zien en niet weg te rennen, is het nodig standvastigheid. Daarom vertaal ik het liever als standvastigheid en geen geduld. Voor mij betekent geduld eigenlijk passiviteit, opgeven. Terwijl met standvastigheid, je maakt jezelf sterk. En dat soort innerlijke kracht hebben we nodig. Bodhisattva's moeten over een ongelooflijke innerlijke kracht beschikken als ze van nut willen zijn voor bewuste wezens. Want als we elke keer dat iemand ons bekritiseert, als we elke keer dat we worstelen, als we elke keer dat er problemen zijn in onze beoefening gewoon in paniek raken en een gat voor onszelf graven, dan komen we nergens. 

We moeten het kunnen hebben standvastigheid om door te gaan, en om door te gaan met een gelukkige geest, niet met een geest die zegt: “Ik zou het moeten doen; Ik zou; Ik moet." Het zegt eerder: “Dit is een kans, want meestal voel ik me verslagen door dit soort omstandigheden.” Dat zijn wij, nietwaar? Meestal zijn we totaal overweldigd en verslagen: 'Dharma is te moeilijk', 'Ik ben te ziek', 'Ik wil niet aan Dharma denken', of wat het ook is. 

met standvastigheidkunnen we onszelf losmaken van die gebruikelijke reactie van overweldigd voelen en opgeven. Met een gelukkige geest kunnen we de uitdaging aangaan die ons wordt gepresenteerd, deze gebruiken en die innerlijke kracht ontwikkelen.