Hoe kunnen we omgaan met woede?

Het boeddhisme leert ons om niet boos te worden. Maar is het niet boosheid een natuurlijk onderdeel van het mens-zijn en daarom acceptabel als het af en toe zou voorkomen?

Vanuit het gezichtspunt van een wezen in samsara, dat gevangen zit in de cyclus van het bestaan ​​en wordt beïnvloed door kwellingen en karma, boosheid is natuurlijk. Maar de echte vraag zou moeten zijn of boosheid is gunstig. Alleen omdat het natuurlijk is, wil nog niet zeggen dat het nuttig is. Wanneer we onderzoeken boosheid nauwkeuriger zien we eerst dat boosheid is gebaseerd op het overdrijven van de negatieve kwaliteit van iemand of het projecteren van negatieve eigenschappen die er niet zijn op een persoon of object. Ten tweede, boosheid is niet gunstig omdat het ons in dit leven veel problemen bezorgt en negatief creëert karma die ons in ons toekomstige leven lijden zullen bezorgen. Boosheid verduistert ook de geest en voorkomt dat we Dharma-realisaties genereren en zo bevrijding en verlichting bereiken.

Hoe komt het dat sommige mensen snel boos worden en anderen niet? Komt dit door hun verleden karma en kan er dus niets aan gedaan worden?

Een van de resultaten van karma is dat mensen de neiging hebben om dezelfde handeling nog een keer uit te voeren. Dit resultaat van karma kan een rol spelen wanneer mensen een sterke neiging hebben tot kwaadaardige gedachten of wanneer ze hun gedrag uiten boosheid door anderen fysiek of verbaal te schaden.

Echter, het feit van boosheid ontstaan ​​in de geest om mee te beginnen is te wijten aan het zaad van boosheid aanwezig in de mindstream. Als dat zaad sterk is omdat iemand in vorige levens de gewoonte had om boos te worden, dan zou hij in dit leven gemakkelijk boos kunnen worden door de gewoonte. Andere mensen zijn minder snel boos vanwege het oefenen van geduld en liefdevolle vriendelijkheid in hun vorige levens. Ze vestigden een gewoonte die het tegenovergestelde is van boosheid en dus komen die positieve emoties vaker voor in dit leven.

Wanneer we echter zeggen dat er elementen van zijn karma en gewoonte bij betrokken, betekent dit niet dat er niets aan gedaan kan worden. We kunnen de gewoonte van dragen boosheid maar vanwege de functie van oorzaak en gevolg kunnen we onze boosheid (effect) als we het tegengif oefenen boosheid (oorzaak).

De Buddha methodes aangeleerd om tegen te gaan boosheid en voor het zuiveren van negatief karma gemaakt door boosheid. Er is dus absoluut geen excuus om te zeggen dat je zo geboren bent en er is niets aan te doen. Denk niet: 'Ik ben gewoon een boos persoon. Er is niets dat kan worden gedaan, dus iedereen moet gewoon met me leven en hoe dan ook van me houden. Dat is onzin!

Soms gedragen we ons boos op onze kinderen, zodat ze zich gedragen. Dit gebeurt uit medeleven. Is dit acceptabel in het boeddhisme?

Het is waar dat wanneer kinderen zich misdragen, het soms kan helpen krachtig tegen hen te spreken. Maar dat betekent niet noodzakelijkerwijs praten met boosheid. Omdat mensen niet goed communiceren als ze boos zijn, als je geest vol zit boosheid als je met je kinderen praat, begrijpen ze misschien niet eens wat ze verkeerd hebben gedaan en wat je van ze verwacht. Oefen in plaats daarvan om van binnen kalm te blijven, wetende dat ze maar kinderen zijn en onvolmaakte wezens met gevoel. Ze hebben jouw hulp nodig om goede mensen te worden. Met de motivatie om hen te helpen, hun verkeerde acties te corrigeren. Het kan zijn dat u krachtig met hen moet spreken om uw wensen kenbaar te maken. Als jonge kinderen bijvoorbeeld midden op straat spelen, als je niet krachtig spreekt, zullen ze waarschijnlijk niet begrijpen dat ze dit niet moeten doen, omdat ze zelf het gevaar niet zien. Maar als je standvastig bent, zullen ze weten: "Ik kan dit beter niet doen." Je kunt streng zijn tegen kinderen zonder boos te worden.

Sommige psychologen zeggen dat het beter is om negatieve emoties los te laten, zoals boosheid in plaats van ze in ons te houden, omdat het onze gezondheid zal aantasten. Wat heeft het boeddhisme hierover te zeggen?

Ik denk dat psychologen aannemen dat er maar twee dingen zijn waaraan we iets kunnen doen boosheid. De ene is om het uit te drukken en de andere is om het te onderdrukken. Vanuit boeddhistisch perspectief zijn beide ongezond. Als je onderdrukt boosheid, het is er nog steeds en dat is niet goed voor je gezondheid. Als je het uitdrukt, is het ook niet goed omdat je anderen zou kunnen schaden en je negatief zult creëren karma in het proces.

Het boeddhisme leert ons dus hoe we de situatie vanuit een ander perspectief kunnen bekijken en hoe we gebeurtenissen op een andere manier kunnen interpreteren. Als we dat doen, zullen we merken dat er geen reden is om boos te worden om mee te beginnen. Dan is er geen boosheid uitdrukken of onderdrukken.

Als iemand ons bijvoorbeeld vertelt dat we iets verkeerd hebben gedaan, denken we meestal dat die persoon ons kwaad probeert te doen. Maar bekijk het vanuit een ander perspectief en bedenk dat hij ons misschien wat nuttige informatie geeft. Misschien probeert hij ons te helpen. Door de situatie op deze manier te zien, zullen we niet boos worden. Met andere woorden, wat creëert boosheid is niet zozeer wat de andere persoon deed, maar hoe we kozen om te interpreteren wat hij deed. Als we het op een andere manier interpreteren, de boosheid zal niet ontstaan.

Een ander voorbeeld is, laten we zeggen dat iemand tegen ons heeft gelogen of ons heeft bedrogen. Denk: “Dit is de vrucht van mijn negatief karma. In een vorig leven heb ik onder invloed van mijn egocentrische houding anderen bedrogen en verraden. Daar krijg ik nu het resultaat van.” Op deze manier zien we, in plaats van anderen de schuld te geven, dat de oorzaak van ons bedrogen of verraden bij onszelf ligt egocentrisme. Er is geen reden om boos te worden op anderen. We beseffen dat onze egocentrisme is de echte vijand. Dan zullen we sterk vastbesloten zijn om niet weer zo te handelen, omdat we dat weten egocentrisme brengt lijden met zich mee. Als we gelukkig willen zijn, moeten we het loslaten egocentrisme, dus we doen niet zo negatief tegen elkaar.

Wat zijn de tegengiffen om te voorkomen boosheid ontstaan? Hoe passen we ze als leken toe in ons dagelijks leven?

Of je nu een leek bent of kloosterlijk, is het belangrijk om tegengif toe te passen op destructieve emoties. We moeten het tegengif oefenen dat de Buddha keer op keer geleerd. Luisteren naar één Dharma-lezing of één keer mediteren kan de verkeerde manier van interpreteren van gebeurtenissen en destructieve emoties niet veranderen. Er is nu geen gelegenheid om de verschillende tegengiffen uitgebreid te beschrijven, dus ik zal u verwijzen naar enkele boeken die u kunnen helpen: Genezing Boosheid door Zijne Heiligheid de Dalai Lama, Gids voor een Bodhisattva's manier van leven (hoofdstuk 6) door Shantideva, en mijn boek, Werken met Anger.

Bij het trainen van mijn geest in geduld, vind ik het nuttig om me een situatie in het verleden te herinneren waarin ik boos werd, kwade wil had of wrok koesterde jegens een andere persoon. Vervolgens selecteer ik een van de tegengiffen boosheid en oefen het zien van die situatie met het Dharma-tegengif. Op die manier begin ik mijn negatieve emoties van die gebeurtenis uit het verleden te helen en doe ik bovendien ervaring op in het oefenen van het tegengif en bekijk ik die situatie vanuit een andere hoek. Ik heb dit vaak gedaan omdat ik veel vasthield boosheid. Als ik me nu in soortgelijke situaties bevind, word ik niet zo boos als voorheen, omdat ik meer vertrouwd ben met het tegengif en het gemakkelijker is om ze in de feitelijke situatie toe te passen. Op een bepaald moment in mijn training zal ik, omdat ik zeer bekend ben met het tegengif, in het begin niet eens boos worden.

Er zijn een paar slogans die ik me herinner toen boosheid begint te ontstaan. Een daarvan is: "Wezens met gevoel doen wat wezens doen." Dat wil zeggen, voelende wezens staan ​​onder invloed van onwetendheid, kwellingen en karma en. Elk wezen dat onder invloed is van die verduisteringen, zal schadelijke acties ondernemen. Het is duidelijk dat levende wezens onvolmaakt zijn. Dus mijn verwachting dat ze perfect zijn, is totaal onrealistisch. Als ik dit accepteer, begrijp ik waarom ze zich zo gedragen en heb ik meer medeleven met wat ze doen. Ze zitten gevangen in deze vreselijke gevangenis van het cyclische bestaan. Ik wil niet dat ze lijden, en ik wil ze zeker niet nog meer leed aandoen door boos te worden. Door dit grote beeld vast te houden van bewuste wezens die vastzitten in een cyclisch bestaan, kunnen we mededogen voelen in plaats van boosheid wanneer ze zich op een verkeerde manier gedragen.

Hoe kunnen we leren kritiek te accepteren zonder boos te worden?

Als iemand je bekritiseert, let dan niet op de toon, woordenschat of het volume van hun stem. Concentreer u gewoon op de inhoud van hun kritiek. Als het waar is, is er geen reden om boos te worden. Als iemand bijvoorbeeld zegt: "Er zit een neus op je gezicht", ben je niet boos omdat het waar is. Het heeft geen zin om te doen alsof we geen neus hebben - of geen fout hebben gemaakt - omdat iedereen, ook wijzelf, weten dat we die wel hebben. Als boeddhisten moeten we onszelf altijd verbeteren en dus moeten we onze handen ineen slaan en zeggen: "Dank u." Aan de andere kant, als iemand zegt: "Er zit een hoorn op je gezicht", is er geen reden om boos te worden omdat die persoon zich vergist. We kunnen dit later aan de persoon uitleggen wanneer ze ontvankelijk zijn om te luisteren.

Kunnen we mediteren op onze boosheid wanneer het zich voordoet? Hoe doen we het?

Als we midden in een sterke negatieve emotie zitten, zijn we erg betrokken bij het verhaal dat we onszelf vertellen over wat er gebeurt: 'Hij deed dit. Toen zei hij dat. Wat heeft hij lef! Wie denkt hij dat hij zo tegen me praat? Hoe durft hij!" Op dat moment kunnen wij geen nieuwe informatie opnemen. Als mijn geest zo is, probeer ik mezelf te verontschuldigen voor de situatie, zodat ik niet iets schadelijks zal zeggen of doen waar ik later spijt van zal krijgen. Ik let op mijn ademhaling en kalmeer. Op dit moment kan het nuttig zijn om te gaan zitten en je te concentreren op wat boosheid voelt als in onze lichaam en in onze gedachten. Concentreer u gewoon op het gevoel van boosheid en haal onze gedachten uit het denken over het verhaal. Wanneer we rustiger zijn en in staat zijn om de tegengiffen te oefenen, kunnen we terugkomen om die situatie opnieuw te beoordelen vanuit een ander perspectief.

Geduld is het tegenovergestelde van boosheid en wordt zeer geprezen in het boeddhisme. Maar soms profiteren anderen ervan als we geduld aankweken. Wat doen we in zo'n situatie?

Sommige mensen zijn bang dat als ze vriendelijk of geduldig zijn, anderen er misbruik van zullen maken. Ik denk dat ze verkeerd begrijpen wat geduld en mededogen betekenen. Geduldig en medelevend zijn betekent niet dat je mensen misbruik van je laat maken. Het betekent niet dat je toestaat dat andere mensen je kwetsen en in elkaar slaan. Dat is domheid, geen mededogen! Geduldig zijn betekent kalm zijn wanneer je wordt geconfronteerd met lijden of schade. Het betekent niet dat je als een deurmat bent. Je kunt vriendelijk zijn en tegelijkertijd standvastig zijn en een duidelijk besef hebben van je eigen menselijke waardigheid en eigenwaarde. Je weet wat gepast en ongepast gedrag is in die situatie. Als je op deze manier duidelijk bent, weten anderen dat ze geen misbruik van je kunnen maken. Maar als je bang bent, zullen ze je angst voelen en daar misbruik van maken. Als je heel erg je best doet om mensen te plezieren en te doen wat ze willen, zodat ze je leuk zullen vinden, zullen andere mensen hiervan profiteren omdat je eigen geest onduidelijk is en gehecht aan goedkeuring. Maar als je geest helder en geduldig is, is er een andere energie om je heen. Anderen zullen niet proberen misbruik van je te maken en zelfs als ze dat wel zouden doen, zou je ze tegenhouden en zeggen: "Nee, dat is niet gepast."

Is er een verschil tussen boos zijn en haatdragend zijn?

Boosheid is wanneer we een vlaag van vijandigheid jegens iemand hebben. Haat is wanneer we vasthouden aan dat gevoel van boosheid in de loop van de tijd veel kwade wil opwekken en nadenken over hoe je wraak kunt nemen, wraak kunt nemen of de ander kunt vernederen. Hatelijkheid is boosheid dat is lang vastgehouden.

Haat is zeer schadelijk voor onszelf en anderen. Naast het creëren van zoveel negatiefs karma en ons motiveren om anderen kwaad te doen, bindt haat ons in ellende. Niemand is gelukkig als zijn of haar geest vol haat en wraakzucht is. Bovendien, wanneer ouders hatelijk zijn, leren ze hun kinderen om te haten omdat kinderen emoties en gedrag leren door hun ouders te observeren. Daarom, als je van je kinderen houdt, doe dan je best om haat los te laten door anderen te vergeven.

In het boeddhisme, boosheid is een van de drie wortels van het kwaad, de andere twee zijn hebzucht en onwetendheid. Wat zou onze eerste prioriteit moeten zijn om uit te roeien als onderdeel van onze spirituele oefening?

Dat hangt heel erg af van het individu. De grote meesters zeggen dat we in onszelf moeten kijken en zien welke sterker is, wat onze geest het meest verstoort, en ons daarop te concentreren en te proberen het te verminderen. Als je bijvoorbeeld ziet dat je verwarring en gebrek aan beoordelingsvermogen de meest lastige van de drie zijn, benadruk dan de ontwikkeling van wijsheid. Als gehechtheid, lust of verlangen het grootst zijn, werk dan eerst om die te verminderen. Als boosheid is het schadelijkste in je leven, doe meer meditatie over geduld, liefde en mededogen. Als we de nadruk leggen op het verminderen van één aandoening, mogen we niet nalaten om het tegengif op de andere twee toe te passen wanneer dat nodig is.