Mid-retraite discussie

• Dood proces meditatie
• Helderheid en concentratie ontwikkelen
• Meditatie op de lichaam
• Wat is een geldige cognizer?
• Als ik genoeg ruimte geef aan dingen die ik tegenkom, kan ik ze transformeren als de Buddha de pijlen van Mara getransformeerd?
• reinigen karma en rijpen karma
• Subject en object in het ontwikkelen van concentratie
• Hoe wordt de geest helder?
• Stabiliteit en duidelijkheid ontwikkelen
• Het visualiseren van de Buddha als een levend, driedimensionaal beeld
• Substantiële oorzaken en samenwerkingsvoorwaarden
• Vierpuntsanalyse van onbaatzuchtigheid

Geneeskunde Buddha retraite 2008: 06 Q&A (Download)

We zijn net vier weken achter de rug, dus we zitten midden in de retraite, dus hopelijk moeten we gesetteld zijn. Hoe gaat het met je meditatie?

Dood meditaties

Publiek: Visualiseer je in het deel waar je oplost in het dharmakaya-proces het doodsproces?

Eerwaarde Thubten Chodron (VTC): Dat hoeft niet. Dit is kriya tantra zodat u het overlijdensproces niet hoeft te doen. Je kunt het als je wilt, maar het maakt geen deel uit van kriya tantra.

Publiek: Dus als ik het kan, ben ik op zoek geweest naar een goede beschrijving van hoe ik dat moet doen. Kunt u iets aanbevelen?

VTC: Je hebt de hoogste klasse tantra inwijding? Wat ik bedoel is het doodsproces met de acht visioenen, dat wordt meestal uitgelegd in de hoogste yoga tantra. ik weet Lama [Yeshe] en [Lama Zopa] Rinpoche laat mensen die helemaal nieuw zijn in de Dharma dat doen en met hun zegen is dat oké, maar dat is niet standaard. Meestal andere lama zeg wanneer je mediteren bij overlijden doe je de negenpunts dood meditatie waar je je eigen dood voorstelt. En met het geheel meditatie van doodsabsorptie: dat komt als je de hoogste klas doet tantra en je lost op en neemt de dood als het pad naar de dharmakaya, de tussenliggende staat is het pad naar sambhogakaya en wedergeboorte is het pad naar nirmanakaya. Het komt dus in die context. Dus meestal in kriya tantra jij gewoon mediteren op leegte en blijf in die staat van leegte. De visualisatie van die achtpuntsabsorptie doe je meestal niet. Ik denk niet dat het kwaad kan om het te doen, maar het komt wel van de hoogste klasse tantra. Dat is een betere vraag om te stellen [Lama Zopa] Rinpoche of zoiets. Ik herinner me mijn eerste cursus bij Kopan, we deden het geheel meditatie, terwijl ik me de acht stappen en de hele absorptie van de dood voorstelde. Ze hadden ons ook aan het doen buik! Helemaal baby-beginners!

Helderheid van onderwerp en helderheid van object in shamatha-meditatie

[In reactie op toehoorders] Als je mediteert om shamatha of concentratie te ontwikkelen, heb je een doel voor ogen meditatie: het gevisualiseerde beeld van de Buddha, de adem, liefdevolle vriendelijkheid. Dat is het doel van de meditatie. Als je het je voorstelt, wil je dat het object duidelijk in je geest verschijnt. Rechts? Je zou een duidelijk beeld kunnen hebben van de Buddha of je zou de Buddha als een soort vage klodder. U wilt proberen de details van de visualisatie door te nemen, zodat u de objecten ervan hebt meditatie. Meestal is het object wat je visualiseert en het onderwerp is je geest.

Meditatie op het lichaam, leegte en godheidsmeditatie

Publiek: Meditatie op de lichaam. Het belemmert mijn vermogen om mezelf op te lossen ernstig, omdat het zo moeilijk wordt.

VTC: Je bedoelt dat je de meditatie op de lichaam denkend aan de inwendige organen en je lichaamwordt steeds steviger. Het is dus moeilijker om jezelf op te lossen.

Sommigen van jullie zijn er misschien niet bekend mee meditatie op de lichaam, of mindfulness van de lichaam, er zijn veel verschillende soorten meditaties die je doet. Dus men stelt zich de verschillende delen van de lichaam, 32 delen van de lichaam, en zo doorloop je de verschillende onderdelen van de lichaam en denk over elk ervan na en vraag jezelf af: "Wat is er zo mooi en aantrekkelijk aan?" Dus we bespraken dat wanneer je dit doet, je je er soms plotseling van bewust wordt dat er iets in je zit lichaam. Heel vaak onze gebruikelijke lichaam beeld is dat er een huid is die we mooi proberen te maken en dan wat sensaties in je, maar we denken nooit na over wat er echt in zit, jij wel? Tenzij je gewond bent; maar dan denk je aan de pijn. Je zit daar niet en visualiseert je lever, een donkerbruine kleur, een bepaalde vorm daarin. Of je visualiseert je maag en de vorm van je maag niet, die is nogal breed en heeft bloedvaten en slijm erin. Je zegt gewoon dat het pijn doet. Maar we visualiseren het niet noodzakelijkerwijs en vragen ons af: "Wat is het?" Of dat: “Het ziet er zo mooi uit daar!?” Door dat te doen meditatie je wordt je bewust van wat er in je is lichaam.

Mijn ervaring daarmee is dat het oplossen in leegte krachtiger wordt omdat je beseft dat wat we zeggen 'Mijn lichaam” en ineens is het het skelet, en de spieren en pezen, lichaam haar, hoofdhaar, nagels, tanden, huid allemaal in levendige kleuren en je gaat "Uuuuuugh."

Om dat dan vast te houden en jezelf dan af te vragen: 'Ik zeg 'mijn' lichaam', maar hoe zit het met dit is mijn lichaam, waar is de lichaam in deze? Er zijn al deze verschillende onderdelen, maar wat is daarvan een lichaam?” Terwijl je onderzoekt, begin je te zien dat er slechts een verzameling onderdelen is die je labelt lichaam, maar afgezien daarvan is er geen lichaam er.

En dus als je dat kunt doen, denk dan aan de leegte en het gebrek aan inherent bestaan ​​van de lichaam; het wordt zelfs nog krachtiger omdat je daar eerder iets had dat zo solide leek en nu is dat helemaal weg. En dan binnen die ruimte kun je (als je de inwijding) genereer jezelf als de godheid en als je je dan op jezelf als de godheid concentreert: dat is opmerkzaamheid van de godheid lichaam. Het is dus een heel ander soort lichaam. Een die lijkt op een illusie die leeg is van inherent bestaan, die gemaakt is van licht.

We hebben hier dus te maken met verschillende afbeeldingen van onze lichaam. De ene is onze gebruikelijke uit elkaar geplaatste en dus is het heel gemakkelijk om dat uit elkaar geplaatste beeld van de te verplaatsen lichaam in die van de godheid lichaam, is het niet? Ik lost op in de leegte en dan zit ik hier nog steeds alleen nu visualiseer ik mezelf min of meer als de godheid, maar het voelt nog steeds alsof ik daar zit. En je denkt nog steeds aan je lichaam op dezelfde manier en je denkt niet: “Oh, ik ben zo blauw als Medicine Buddha.” Op de een of andere manier is je gezicht misschien een beetje blauw alsof je het hebt geverfd of zoiets, maar je krijgt niet echt het gevoel: "Dit is een lichaam dat is de manifestatie van wijsheid die leegte realiseert.” Het is gemakkelijk om in dat vage gevoel te glijden van: 'Er is gewoon een lichaam hier." Terwijl als je die hebt van: 'Kijk! Het zit hier echt [kijkend naar de lichaam voor wat het is] en je hebt dat gevoel van "Bah!" En dan begin je te mediteren over de leegte daarvan lichaam en dan ga je in op delen daarvan lichaam en je kijkt naar de darmen, maar dan zeg je: "Wat zijn darmen?" want aan de buitenkant of aan de binnenkant: "Zijn ze deze kleur of die kleur?" [Kijk naar] de textuur, de geur, de smaak. Wat is een darm eigenlijk? Dus je begint dat allemaal echt te onderzoeken en dat maakt je meditatie op leegte meer to the point.

En als je dat allemaal echt kwijt bent, zie je dat er niets van is, dan is de wijsheid lichaam genereren, weet je, je denkt dat de wijsheid die leegte realiseert komt dan voor. Dat wordt een veel sterker gevoel van: “Oh ja! Ik ben dat niet lichaam. Er zijn hier verschillende soorten lichamen.”

Waarnemen van verschijnselen

[In reactie op toehoorders] Als we het 'ik' waarnemen als echt bestaand, is dat geen geldige kenner. Als we grijpen naar het ware bestaan, is dat geen geldige kenner. Als we het ware bestaan ​​niet begrijpen, maar we hebben de leegte van het 'ik' nog steeds niet gerealiseerd, dan is er slechts een verschijning van een 'ik' waar je de verschijning hebt van een conventioneel 'ik' en een inherent bestaand 'ik'. .” Ze zijn een beetje door elkaar gehusseld, de schijn is dat wel. Je kunt ze niet onderscheiden, maar van de kant van je geest begrijp je het niet als echt bestaand. Dus dat is zoals overdag terwijl we gewoon rondlopen: vaak grijpen we niet actief naar het ware bestaan.

Als iemand zei: "Wat ben je aan het doen?" je zou zeggen: "Ik loop." En je denkt niet aan dit inherent bestaande 'ik' dat loopt. Je zegt gewoon: "Ik loop." Dus wat er op dat moment voor de geest verschijnt, wordt gezegd dat het een geldige waarnemer is van het 'ik' in de zin dat jij het bent die loopt - het is geen olifant of het is geen varken, het is geen deva, het is niet Harry uit Missouri. Dus je weet waar dat 'ik' naar verwijst. Maar het is de manier waarop het 'ik' verschijnt dat onjuist is, want er is nog steeds een schijn van een echt bestaand 'ik', ook al vat je het niet als echt bestaand op.

Er zijn dus twee dingen: de schijn van het ware bestaan ​​en er is het grijpen naar het ware bestaan. Het grijpen naar het ware bestaan ​​is een gekwelde verduistering. De schijn van het ware bestaan ​​is een cognitieve verduistering, dus het is veel subtieler.

Als we nu naar alles kijken, lijkt het allemaal echt bestaand voor ons. Er is een combinatie van het conventionele object vermengd met het echt bestaande object. Maar het ware bestaan ​​verschijnt aan ons, maar we begrijpen het niet als werkelijk bestaand. Dus de geest die dat 'ik' of die bril of die beker of wat dan ook waarneemt, die geest is de geldige waarnemer van het conventionele object. Maar het is omdat er nog steeds de schijn van echt bestaan ​​is voor die geest: die geest is vals, hij vergist zich, omdat er daar geen echt bestaand object is. Dus wat er gebeurt is: als ik kijk en ik zeg: "Hier is het pakje tissues." Dus wat er voor mij verschijnt, is een inherent bestaand pakket tissues. Ik vat het niet op als inherent bestaand. Ik bedoel, het is een soort inherent bestaande vermengd met een conventionele. Ik maak geen onderscheid tussen hen; Ik maak er geen big deal van. Ik zeg: "Dit is een pakje tissues."

Wat voor de geest verschijnt, is iets verkeerds in de zin dat het lijkt alsof het werkelijk bestaat, terwijl het dat niet is. (Foto door Abdij van Sravasti)

Dus wat er voor de geest verschijnt, is iets verkeerds in de zin dat het lijkt alsof het echt bestaat, terwijl het dat niet is. Maar mijn geest die deze geest begrijpt, begrijpt hem op dat moment niet als werkelijk bestaand. Het zegt gewoon: "Er is daar een pakje tissues." Dus die geest is correct in het onderscheiden van een pakje tissues. Als ik zou zeggen dat dit een grapefruit was, zou dat een verkeerd bewustzijn zijn, maar dat ben ik niet. Ik zeg dat het een pakje tissues is. We zijn het er allemaal over eens dat dit een passend label is om dit te noemen, dus het is geldig met betrekking tot het conventioneel kunnen identificeren van het object. Maar het is niet geldig met betrekking tot de wijze van begrip van het object. Het is niet geldig met betrekking tot het inherente bestaan ​​van het object, omdat het inherente bestaan ​​aan mij verschijnt. Er is een verschil in mijn gedachten als ik zeg: "Het is een ding van tissues." Ik zeg gewoon: "Tissues", geen probleem. Als mijn neus nu druppelt en ik sta voor een grote groep mensen en ik maak me zorgen over wat mensen van me gaan denken? Als ik hier zit en mijn neus druppelt waar je bij staat en iemand komt en pakt het zakdoekje van me af, dan is het ineens: 'Wacht even! Die zakdoekjes!” Ik ben op dat moment gehecht aan die weefsels. Die zakdoekjes zijn niet zomaar zakdoekjes, er zit hier iets in dat echt zakdoekjes zijn dat heel mooi is, dat heel belangrijk is, dat echt nodig is, dat ik moet hebben. Dus de manier waarop ik de weefsels op dat moment vasthoud, is ineens anders. Ik arresteer inherent bestaande weefsels.

Publiek: Wat is een geldige kennis om te beginnen met werken aan de meditatie van leegte?

VTC: Nou, we hebben de wijsheid van horen. Als we naar leringen luisteren, horen we de woorden. Als we ze correct begrijpen en de betekenis correct begrijpen, dan is dat een betrouwbare kenner. Of je hoort de woorden: je oor kan een betrouwbare kenner van het geluid zijn, en als je de betekenis van de woorden begrijpt, is je mentale bewustzijn een betrouwbare kenner van de betekenis van de woorden. Nu, natuurlijk, soms horen we de woorden, maar we begrijpen ze niet goed, dus dan hebben we daar ook een vervormd bewustzijn. En in het begin kunnen we het verschil tussen de twee niet zien als we voor het eerst leegte proberen te begrijpen. Maar als we leegte proberen te begrijpen, moeten we beginnen met het bewustzijn dat we hebben. En dus beginnen we met het luisteren naar de leringen of het lezen van de leringen, dus je moet een betrouwbaar auditief bewustzijn hebben en een betrouwbaar visueel bewustzijn, en een mentaal bewustzijn, en dan begin je aan dat hele proces van onderzoek.

Beschouw een geldige cognizer niet als één blok. Sterker nog, ik denk dat het beter is om het een betrouwbare kenner te noemen, omdat geldig te solide klinkt en ons doet denken dat het in alle opzichten geldig is, terwijl het fout is. En het is beter om het een betrouwbare kenner te noemen, omdat het betrouwbaar is om het conventionele werk te doen waarvoor we het nodig hebben. Als ik de zakdoekjes op tafel leg, is mijn visuele bewustzijn betrouwbaar om ervoor te zorgen dat ik correct mik en de zakdoekjes daar krijg in plaats van daar. Dus het is betrouwbaar, ik kan dat bewustzijn gebruiken. Het betekent niet dat het de tissues of de tafel of mezelf waarneemt als leeg van het ware bestaan, want dat is het niet. Als we het hebben over een betrouwbare kenner, dan is dat een geest; dus er zijn veel geesten die betrouwbare waarnemers kunnen zijn. Er zijn verschillende soorten betrouwbare waarnemers: er zijn zintuiglijke bewustzijnen, de betrouwbare zintuiglijke waarnemers, betrouwbare mentale waarnemers, betrouwbare yoga- waarnemers. Er zijn vele soorten. Dus denk niet dat er ergens in een of andere kwab van je hersenen één solide, betrouwbare waarnemer zit, een geldige waarnemer, want dat is niet wat er gebeurt.

Publiek: Het zou zoveel makkelijker zijn als het zo was….

VTC: Het zou moeilijker zijn omdat je dan een inherent bestaand bewustzijn zou hebben en als het inherent aanwezig is, dan moet het correct zijn. En dan is er geen manier om het te veranderen en dan zouden we echt in de problemen zitten.

Publiek: Dus je zegt dat het verhaal van toen de Buddha zat onder de bodhiboom en toen kwade krachten hem kwamen aanvallen met pijlen, fysiek of mentaal, werden ze getransformeerd in bloemen en ze stoorden hem niet als fysieke pijn of verbale pijn. Dus je zei als ik genoeg ruimte geef aan dingen die ik tegenkom kan dat mij ook overkomen.

VTC: Als we het hebben over conventioneel tegengif, laten we dan zeggen dat er beledigingen naar je worden gegooid. Een manier om ruimte te geven is door te zeggen: “Oh, dit is het resultaat van mijn negatief karma’ of ‘Deze andere persoon lijdt’. Maar als je meer op het ultieme niveau praat, dan zeg je: "Wie is de 'ik' die wordt bekritiseerd?" en je probeert het 'ik' te vinden dat bekritiseerd wordt. Of je kijkt naar de woorden die je kritiek noemt en je zegt: 'Waar zit de kritiek in die geluiden? Ik noem dit kritiek, wat is kritiek op deze geluiden?” Dus daar ga je meer naar de analyse van de zijnswijze van ofwel het object: waar je contact mee maakt, de woorden; of jezelf als de ontvanger van dat object: het zelf dat bekritiseerd wordt. En je vraagt ​​wat zijn deze dingen eigenlijk. En als je dat doet, ben je betrokken bij de ultieme analyse, omdat je kijkt naar hoe deze dingen echt bestaan ​​en als je zoekt en onderzoekt, zie je dat er in geen van die dingen een vindbare essentie zit. En als je dus ziet dat daar geen vindbare essentie in zit, dan is er psychologisch veel gevoel van ruimte. Want als er een grote 'ik' is die hier de kamer zit te vullen, dan lijkt alles wat de kamer binnen probeert te komen een bedreiging omdat er geen ruimte is omdat ik mezelf enorm en solide heb gemaakt.

Wanneer je mediteren op de leegte van het zelf, dan is er geen groot 'ik' dat deze kamer vult, dus de dingen komen binnen en gaan uit. Psychologisch komen ze binnen en gaan ze weer uit en we verwijzen ze niet allemaal naar dit grote, echt bestaande 'ik', dus er is meer ruimte in de geest.

Karma en leegte zuiveren

Publiek: Het tweede deel over zuiveren karma?

VTC: Onthouden karma betekent de actie. We gebruiken het woord vaak karma om het resultaat van de actie of het zaad dat door de actie is geplant, maar feitelijk aan te duiden karma betekent gewoon actie. Het is dus fysieke, verbale, mentale actie. De actie laat sporen na. Als we die afdrukken niet zuiveren via de vier krachten van de tegenstander, en wanneer de omstandigheden samenkomen, veranderen die afdrukken in ervaringen die we tegenkomen: interne ervaringen, externe ervaringen.

Wanneer, als we bezig zijn zuivering praktijk en wij mediteren op leegte wordt dat een zeer sterke kracht om de negatieve karmische afdrukken te zuiveren, want als we denken aan de negatieve actie die we in het verleden hebben gedaan, kunnen we bijna altijd een solide gevoel van mij vinden daar middenin. Dat is een ik hunkering plezier of angst voor pijn die in het midden van dat hele ding zit en die leidde tot het ontstaan ​​van verschillende mentale aandoeningen. En onder invloed van die aandoeningen deden we toen verbale, mentale en fysieke acties die dat karmische zaad achterlieten. Dus als we aan het zuiveren zijn en als we teruggaan en denken aan situaties waarin we gecreëerd hebben karma en we mediteren op de leegte van het zelf dat de actie creëerde, de leegte van de actie, de leegte waarin we ons verhielden tot het object waaraan we boos werden of waaraan we gehecht raakten; en we zien dat al die dingen alleen maar bestaan ​​door ze te labelen en ze hebben geen inherente essentie. Als je dat doet, wordt dat heel krachtig zuivering van dat karmische zaad omdat je de hele manier overdoet waarop je de situatie zag die ervoor zorgde dat je in die situatie op een schadelijke manier handelde. Dat is een manier om leegte te gebruiken.

Publiek: Ik zie dat op een bepaalde manier gevaarlijk worden. Omdat het dan bijna is als: "Nou, het bestond toch niet echt."

VTC: Nee. Het is niet dat je het afwijst, want het heeft niet echt bestaan, want dat leidt tot het uiterste van vernietiging. De actie is nog steeds gebeurd. Maar al die dingen moesten samenkomen en al die verschillende delen kwamen samen in afhankelijkheid daarvan. Het gebeurde allemaal. En dat kan heel nuttig zijn, want we zouden kunnen zien, zelfs bij het analyseren van de situatie: misschien kijken we niet zozeer naar de bestaanswijze van het 'ik', maar naar de situatie. Soms is er een situatie waarin we negatief hebben gecreëerd karma en we krijgen het gevoel van: 'Ik heb de situatie gecreëerd. Het is allemaal mijn fout." Maar als je ernaar gaat kijken, zie je dat er heel veel verschillende dingen zijn gebeurd. Er was deze persoon en die persoon en er was het bestaan ​​van deze kamer en dit en dat en dat andere. En je ziet dat je maar één klein ding hoeft te veranderen en het geheel zou anders zijn.

Het is alsof we nu een Q&A-sessie hebben. We beschouwen het als deze zeer solide Q&A-sessie. Maar als één persoon die hier nu is er niet was, zou de Q&A-sessie heel anders zijn. Dus we moeten allemaal hier zijn. Het neemt alle meubels mee. Het meubilair moet op een speciale manier worden gerangschikt. Het heeft de hele dag gesneeuwd, want als het felle zonneschijn was geweest, zou je misschien zelfs andere vragen stellen. Er gebeuren zoveel dingen in een situatie. Dus wanneer wij mediteren als dingen zo afhankelijk ontstaan, dan geeft het ons een veel realistischere kijk op de situatie en zien we de situatie zelf niet meer als één groot, vast blok.

Nu, als je het hebt over het rijpen van karmaAls karma rijpt: dat is iemand gooit iets naar me, iemand beledigt me, iemand is... wat ze ook doen dat ik niet leuk vind. Dan, op dat moment, om te voorkomen dat we meer naar onszelf grijpende onwetendheid en meer ellende hebben en meer karma, dan, op dat moment, als we mediteren op leegte, of als we zelfs een van de conventionele middelen gebruiken om de manier waarop we de situatie interpreteren te veranderen, dan is er karma rijpen, maar we creëren geen nieuw negatief karma in de situatie.

Stabiliteit en helderheid in shamatha-meditatie

Publiek: [Nu verwijzend naar de eerdere vraag over subject en object in shamatha meditatie] Ik denk dat mijn verwarring is wanneer hij de analogie van de televisie gebruikt. Ik worstel met het medicijn Buddha. Want als er iets is?

VTC: Ze praten meestal over stabiliteit en helderheid als twee factoren die we in onze concentratie moeten ontwikkelen. Dus stabiliteit houdt de geest op het object gericht en duidelijkheid is dat de geest levendig is. Dus praten ze er meestal over als de kracht van de helderheid, waarmee ze de helderheid in jezelf bedoelen. Nu beschreef hij het onderwerp en het object niet echt. Hij zei net dat als je naar een tv kijkt en vanaf de kant van de tv het beeld niet goed is afgestemd, er sprake is van waas. Als je een goede tv hebt, maar het wordt nog steeds door de geest gezien als ongericht, dan ontbreekt het de geest aan helderheid, niet het object. Ik heb nog nooit zo veel gehoord als de helderheid van het object, maar meer de intensiteit van de helderheid van het onderwerp, want het is niet alsof Amithaba daar zit. Het is meer wanneer onze geest heel helder is, en dat is wat hij aan het eind zei, wanneer onze geest helder is, dan is het object heel helder. En als onze geest wazig is, dan is het object wazig als jij aan het doen bent meditatie.

Publiek: Maar zijn er eigenlijk echte dingen? Een geest en een object?

VTC: Ja, maar er is daarbuiten geen object. Het object is het beeld dat in je hoofd zit. We kunnen niet zeggen dat er een geest is, tenzij er een object is, want de definitie van geest is dat wat waarneemt. Dus het is niet alsof er hier een geest zit die niets herkent, die gewoon hier zit. Je denkt dat er een inherent bestaande geest is die daar gewoon zit en niets weet, en dan komt er een object langs en dan heb je dit echte object en deze echte geest en ze botsen tegen elkaar aan. Je weet wel? En zo denken we meestal. Alsof er een geest is die volledig op zichzelf staat, onafhankelijk van een object. Maar je kunt een geest alleen herkennen als er een object wordt aangehouden. OKÉ? En je kunt een object van vrees alleen herkennen als er een geest is die het begrijpt.

Publiek: En hoe wordt de geest dan helderder?

VTC: Hoe wordt de geest helderder? Afgezien van thee [gelach], denk ik dat een deel ervan door is zuivering in het algemeen en een deel ervan is wanneer je meer van de analyse van het object doet, alle verschillende delen van het object onthoudt en doorneemt - "OK, daar is Medicine Buddha, en zijn rechterhand is op zijn rechterknie en hij houdt de aruraplant vast, en zijn linkerhand is in zijn schoot” – je neemt alle details door. En terwijl je naar elk detail kijkt, wordt het object steeds duidelijker voor je. Dat is een soort analyse om dat te krijgen. En naarmate het object helderder is, probeer je dat vast te houden, waardoor stabiliteit ontstaat, maar zonder dat de intensiteit van de helderheid vervaagt. Dan begint het soms heel duidelijk en soms is er nog steeds Medicijn Buddha maar hij lijkt meer op een blauwe klodder, weet je?

Publiek: Dan ben je helemaal hierheen gegaan omdat ik aan iets anders denk.

VTC: Dan heb je niet eens stabiliteit als je geest aan iets anders denkt. Vergeet de duidelijkheid, je hebt op dat moment niet eens de stabiliteit.

Publiek: Wat je zojuist hebt uitgelegd, lijkt me erg nuttig, omdat ik denk dat mijn benadering van het ontwikkelen van stabiliteit, ik denk dat ik het in omgekeerde volgorde heb gedaan. Ik denk dat ik heb geprobeerd stabiliteit te creëren en vervolgens duidelijkheid, maar dat werkt niet voor mij.

VTC: Je streeft meestal naar een soort stabiliteit voordat je de helderheid perfectioneert. Je moet op het object blijven voordat het object vrij kan zijn.

Gevisualiseerde objecten van meditatie

Publiek: Ik vraag me gewoon af, dit is waar ik veel moeite lijk te hebben als ik het probeer mediteren op bijvoorbeeld gevisualiseerde boeddha's. Je gaf uitleg over het proces van visualiseren; Ik doe dat zelden omdat ik altijd dacht dat mijn geest helder zou worden als hij eenmaal stabiel is, maar dat is niet zo.

VTC: Nee. Dat is wat ze echt aanbevelen als je werkt aan een gevisualiseerde afbeelding voor je object van concentratie: ga door en concentreer je op alle verschillende attributen ervan. En soms zeggen ze dat als je aan het geheel werkt lichaam van de Buddha, als er een deel ervan is dat bijzonder duidelijk lijkt, blijf dan soms gewoon bij dat deel. Zodat je tenminste iets hebt waarmee je stabiel en duidelijk bent. Dat betekent natuurlijk niet dat er maar twee ogen en een neus zijn en dat er verder niets aan vastzit. Je hebt op de een of andere manier nog steeds de rest van het medicijn Buddha daar, maar je besteedt meer aandacht aan die specifieke functie. Maar het is erg nuttig om de details ervan door te nemen, omdat dat u eraan herinnert of u het medicijn gebruikt Buddha, wat de geneeskunde Buddha ziet er echt uit. Dan helpt dat je herinneren.

Het is een beetje alsof je iemand ontmoet en je weet dat je daarna die vreemde persoon moet kiezen uit een line-up van 52 miljoen mensen. Dan ga je heel goed naar die persoon kijken, snap je? En je begint hem op te merken: “Hoe zien ze eruit? Hoe is dat, en wat is dit en dit en dit?” Dus je wilt alle details hebben zodat je hem later uit de line-up kunt halen, ja? Dus als je je zo concentreert, zul je een veel duidelijkere herinnering hebben aan hoe de persoon eruitziet dan wanneer je gewoon iemand ontmoet en je niet denkt: "Oh, ik zal ze later moeten identificeren. ”

Publiek: Dus dan kijk ik naar de Buddha alsof ik hem uit het hoofd wil leren, en ik zie gewoon thangka-schilderijen. Dan probeer ik het echter te maken door het gezicht van Zijne Heiligheid daar te plaatsen of zoiets. Ik weet niet echt wat ik moet doen.

VTC: We worden erg goed in het visualiseren van een schilderij en de Buddhais ineens tweedimensionaal. Dus dan is de uitdaging om de Buddha leven.

Publiek: Hoe doen we dat?

VTC: Ik denk dat dat komt door de kwaliteiten van de te onthouden Buddha. Je denkt aan de Buddha's vriendelijkheid. Je denkt aan het medeleven. Je denkt aan de wijsheid. Je denkt aan hoe geneeskunde Buddha eeuwenlang geoefend en hoe hij die allemaal heeft gemaakt geloften omdat hij zoveel om levende wezens gaf. Je denkt aan de kwaliteiten van lichaam, spraak en geest. En dan het medicijn Buddha begint weer tot leven te komen. En probeer dan, in plaats van aan de thangka te denken, aan de zijne te denken lichaam als gemaakt van licht.

Zou je dit nu kunnen doen, zelfs met je ogen open, als ik zou zeggen: "Denk aan een lichtbal in het midden van de kamer." Zou je een visueel beeld kunnen krijgen van een bol blauw licht in het midden van de kamer, zelfs met je ogen open? En je zou er een ronde bal van kunnen maken, nietwaar? En het lijkt niet alsof het solide is. Het is gewoon licht. En in gedachten is het licht en realiseer je je dat je daar gewoon heen zou kunnen gaan en je hand er doorheen zou kunnen steken. En het is 3D. Dus op dezelfde manier, beschouw dat gewoon als het medicijn Buddha.

En dan het medicijn Buddhazijn ogen leven. Hij is geen schilderij. Hij kijkt naar jou. "Hoi Gember. Leuk dat je vandaag naar de sessie kwam. Ik zit hier al een hele tijd te wachten tot je met me komt praten.

Publiek: Omdat ik geneeskunde vaak visualiseer Buddha op mijn kruin visualiseer ik dat mijn zicht dwars door het zijne omhoog gaat lichaam. Mijn verbeelding gaat door, omhoog en een beetje rond de achterkant en het is heel, heel dimensionaal en licht. Levendig.

VTC: Dat is waar. Omdat als Buddhastaat op je hoofd, hij is niet tweedimensionaal, toch? Er is een geheel Buddha daarboven.

Wezenlijke aanleiding en de samenwerkingsvoorwaarden

Publiek: Heeft elk effect een substantiële oorzaak of zijn er maar heel veel effecten samenwerkingsvoorwaarden zonder één substantieel onderdeel?

VTC: Laten we iedereen invullen waar uw vraag vandaan komt. Ze hebben het dus vaak over twee soorten oorzaken. Eén, noemen ze soms de substantiële oorzaak. Soms denk ik dat het plegen van een oorzaak [een] betere [vertaling] is. Ik zal uitleggen wat het betekent. En de andere heet de voorwaarden. Als we het over iets fysieks hebben, helpt het hier om het substantiële oorzaak te noemen, omdat je zegt dat het hout de substantiële oorzaak van de tafel is, omdat het hout het belangrijkste materiële ding is dat in de tafel is veranderd. En dan de samenwerkingsvoorwaarden voor het maken van de tafel zijn de spijkers en de persoon die het heeft gebouwd en de andere gereedschappen die erbij betrokken waren en de verf en al dat soort dingen. Dus, in alles, als we het hebben over materiële dingen, moeten dingen die substantie hebben. (Substantie is zo'n lastig woord in het boeddhisme omdat het veel verschillende dingen betekent. Substantieel bestaan ​​kan echt bestaan ​​betekenen.) In dat geval, als we het over iets fysieks hebben, heb je een substantiële oorzaak en dan samenwerkingsvoorwaarden.

Als we het hebben over een mentale toestand, als het, laten we zeggen, een moment van mentaal bewustzijn is, zal je substantiële oorzaak een eerder moment van mentaal bewustzijn zijn.

Laten we een oogbewustzijn nemen in plaats van mentaal bewustzijn. Dus wat is dan de substantiële oorzaak van het oogbewustzijn? De heldere en wetende eigenschappen van het ene moment van de geest zijn de substantiële of aanhoudende oorzaak voor een nieuw moment van visueel bewustzijn.

Publiek: Dat is waar ik echt in de war raakte, want als iets in iets anders moet veranderen, dan moet er iets wezenlijks zijn dat het andere creëert.

VTC: Kijk, daarom is substantieel een moeilijk woord.

Publiek: Maar er moet een substantiële oorzaak zijn; er moet voldoende reden zijn om het effect te creëren.

VTC: Als ze bijvoorbeeld over een cognitie praten, praten ze over drie voorwaarden voor een cognitie. Je moet het object hebben, je moet het hebben zintuiglijke vermogens, en dan moet je het onmiddellijk voorafgaande moment van geest hebben om het te doen. Nu, het object zal zeker een voorwaarde zijn voor het bewustzijn. Het zal geen dader zijn omdat het object niet in het bewustzijn verandert. En dat zintuiglijke vermogens, het zintuig, dat wordt ook een aandoening. Het zal niet de dader zijn. Dus, weet je, het onmiddellijk voorafgaande moment van geest – de helderheid en heldere en wetende aard van die geest – dat wordt de substantiële oorzaak van dat oogbewustzijn.

Publiek: Dus de analogie van de tafel nemen. Je zou zeggen dat het grotendeels van hout is gemaakt. Dus het is gemakkelijk om te zeggen dat dat de substantiële oorzaak is. Maar wat als de helft van metaal was en de andere helft van hout?

VTC: Of je kijkt naar de bank en wat is de wezenlijke oorzaak van de bank?

Publiek: Ja, er zijn zoveel kleine dingen. Er is niet echt één ding waarvan je zou kunnen zeggen dat het voor 90 procent uit een bank bestaat.

VTC: Dan zou je de paar grote kunnen uitkiezen en zeggen dat dat de substantiële oorzaak is. Zoals je zou zeggen, misschien zijn de vulling en de bekleding de substantiële oorzaken voor de bank en de persoon die hem heeft gemaakt en de draad zijn samenwerkingsvoorwaarden. Het zou zoiets zijn. Maar het is waar, het is soms moeilijk omdat het een kwestie van onderscheiden is.

Publiek: En als er dan iets kan bestaan ​​zonder een substantiële oorzaak, in zekere zin, je hebt het net beschreven, dat wat de grotere oorzaken dan ook zijn, het als de substantiële oorzaak wordt beschouwd, en dat er geen werkelijk verschil is tussen substantiële oorzaak en een coöperatieve voorwaarde. Het is gewoon een beetje in verschillende mate?

VTC: Behalve dat de persoon niet de tafel wordt. De persoon zal altijd een coöperatieve voorwaarde zijn, nooit een dader.

Publiek: Dus zou het hout dat ook niet altijd zijn?

VTC: Het hout zou altijd de oorzaak zijn van een houten tafel, ja. Tenzij je een keramische tafel maakt en je hebt een klein beetje houtafwerking.

Publiek: Dus dan is het een kwestie van gradatie.

VTC: Ja. Het lijkt een kwestie van gradatie te zijn.

Publiek: Dus substantiële oorzaak is niet echt substantiële oorzaak, het is gewoon een grote coöperatieve voorwaarde omdat het niet echt het hout is dat in de tafel verandert. Het is gewoon het grootste deel van het grootste object dat u gebruikt.

VTC: Maar het is het hout dat in de tafel verandert.

Publiek: Tot op zekere hoogte, maar het zijn ook de nagels.

VTC: Ja. Maar het hout is het belangrijkste. Ook voor mij is het niet echt duidelijk wanneer ze zo praten.

Publiek: Een vertaling waarvan ik dacht dat die enigszins nuttig was, was wat ze soms de onmisbare oorzaak noemen. Als je dit aspect zou weglaten, zou het niet het doel zijn.

VTC: Maar dat werkt niet omdat samenwerkingsvoorwaarden zijn ook onmisbaar omdat heel vaak een kleine coöperatieve voorwaarde er niet is en het geheel niet ontstaat.

Publiek: Eigenlijk wel, want zoals in het voorbeeld van het zintuiglijke bewustzijn, zoals je eerder zei, als je het object of het vermogen wegneemt, ook al zijn ze misschien secundair, ze zijn nog steeds onmisbaar.

VTC: Ja. Wat er ook gebeurt, wat er ook ontstaat, zowel de oorzaken als de oorzaken voorwaarden zijn onmisbaar, anders is het een beetje anders. Ik bedoel, als je iets aan het naaien bent, als ze deze bank aan het maken waren en ze felrode draad gebruikten, of misschien hadden ze geen draad. Ze waren de bank aan het maken, maar zonder draad. Dan zou het toch heel anders zijn?

Publiek: Hoe belangrijk is het om dingen te identificeren als: "Dit is de substantiële oorzaak" wanneer je mediteert over afhankelijk ontstaan? Bijvoorbeeld met oorzaken en voorwaarden, omdat ik het gevoel heb dat ik misschien een beetje zou kunnen verdwalen om erachter te komen welke de substantiële is.

VTC: Ja. Ik denk dat het nuttig is in onze geest om onze geest te verscherpen over hoe we naar dingen kijken, weet je? En dat roept dit soort vragen op. Waar ik altijd op terugkom als ik dit soort dingen zie, en ik weet niet of dit alleen komt omdat ik de kwestie niet zo goed begrijp, of misschien omdat ik het wel goed begrijp. Maar wat ik begrijp, is dat veel van deze dingen slechts labels zijn, en het is heel vaak moeilijk om een ​​heel duidelijke lijn te trekken tussen het ene en het andere als je er op aankomt. We praten over oorzaak en gevolg. Het zaad is de oorzaak van de spruit. Maar is er een moment waarop je een lijn kunt trekken en kunt zeggen dat het daarvoor een zaadje was en daarna een spruit? Kan je dat doen? Nee. En als je een grens trekt tussen twee landen, kun je die dan afbakenen en zeggen dat atoom in dit land is en dit atoom in het andere? Je weet wel? Die dingen worden erg moeilijk.

Dus dan beginnen we te zien dat we op een bepaald niveau praten over labels en definities geven aan labels, maar dat labels gewoon labels zijn. Er is daar niet echt iets met zeer gedefinieerde grenzen. Omdat we zelfs aan onze denken lichaam, "Oh mijn lichaam, met zijn gedefinieerde grenzen.” Maar weet je, we ademen de hele tijd in en uit. Dus niet de lichaam veranderen? Doet de lichaam echt zulke gedefinieerde grenzen hebben? Omdat de lucht naar binnen komt en onderdeel wordt van de lichaam en dan een deel van de lichaam gaat uit in de vorm van koolstofdioxide en wordt onderdeel van de kamer. Dus zoals in het geval van de lichaam je zou zeggen dat het sperma en het ei de substantiële oorzaken zijn. En dan zijn de broccoli en kippenlever de meewerkende voorwaarden.

Vierpuntsanalyse leegtemeditatie

Publiek: Ik heb een vraag over vierpuntsanalyse. Het tweede deel is het vaststellen van de doordringing. Er staat ofwel dat je zelf één bent met de lichaam of de geest of je bent gescheiden. En dat is de doordringing. Hoe komt het dat je niet beide kunt zijn? Voor mij springt het gewoon automatisch naar deze veronderstelling zonder te onderzoeken hoe je zelf deel zou kunnen uitmaken lichaam/ gedeeltelijke geest. Het is automatisch dit of dat en het is duidelijk geen van beide.

VTC: OK, dus met het tweede [punt] in de vierpuntsanalyse. Het eerste punt is het identificeren van uw object van ontkenning. En dan is het tweede punt het vaststellen van de doordringing, wat betekent dat als er een inherent bestaand 'ik' is, het vindbaar moet zijn in de lichaam en geest of gescheiden van de lichaam en geest. Ik denk dat het beter is om het te verwoorden: het is vindbaar in de lichaam en geest, of gescheiden van de lichaam en geest in plaats van te zeggen dat het ofwel de lichaam of de geest. Want als je de analyse doet, onderzoek je ook de verzameling van lichaam en geest; en je vraagt ​​of de persoon de verzameling is van de lichaam en geest.

Publiek: Dus ik denk dat ik daar lang over heb nagedacht en ik denk dat ik misschien de eerste stap niet goed deed en het werkelijk inherent bestaande zelf vond, en ik had meer dit conventionele grijs dat inherent bestaat, niet echt inherent bestaat , het is een doos tissues. Het hoeft niet echt buiten de deur te zijn lichaam en de geest of binnenkant.

VTC: Dat is het soort conventionele….

Publiek: Dus ik denk dat ik misschien gewoon een steviger 'ik' moet bedenken.

VTC: Rechts. Omdat ze zeggen dat het identificeren van het object van ontkenning het moeilijkste deel en het belangrijkste deel van de leegte is meditatie. Dat als je gewoon het conventionele 'ik' identificeert, je zegt: 'Oh, conventioneel ik. Er is geen Phil. Het is niet de lichaam en geest. Ik ben niet anders dan de lichaam verstand. Wat nog meer?" Maar als je dit gevoel hebt van een 'ik' dat het kostbaarste in je wereld is, dat echt pijn doet of echt gelukkig of ECHT is, als je dan op zoek gaat naar dat 'ik', dan als je het niet vindt , het heeft enige invloed.

Het is een beetje alsof je geen speld nodig hebt, het zoeken naar de speld in de hooiberg niet erg interessant is. Maar als je leven van die naald afhangt, ga je echt in die hooiberg kijken en als je die naald niet vindt, zal dat enig effect op je hebben. Dus, het is dat: denk aan deze echte ik, het centrum van het universum daar.

Publiek: Is het niet moeilijker om die speld in de hooiberg te vinden?

VTC: Misschien kun je de naald vinden als die er is. Maar je kunt nooit een inherent bestaand ik vinden. Het bestaat niet.

Leegtemeditatie in andere boeddhistische tradities

Publiek: Ik vroeg me af of dit hetzelfde soort oefening is als in de Zen-traditie van klappen met één hand? Gewoon om een ​​verbluffende oefening te maken? En je kunt niets bouwen.

VTC: Dus, in onze [Tibetaanse] traditie om de vierpuntsanalyse te doen, is dat een van de vele methoden? En in Zen is een van de vele methoden het geluid van klappen met één hand? Waarschijnlijk. Behalve dat degene met het zen-ding je probeert je analytische geest te laten gebruiken en dan pas aan het eind beseft dat je iets niet kunt isoleren. En ja, waarschijnlijk komt het op hetzelfde neer bij het uitvoeren van de vierpuntsanalyse. Je doorzoekt elk deel van je lichaam en geest en al het andere buiten je lichaam en geest op zoek naar mij.

Publiek: Maar dat is aan de Tibetaanse kant veel persoonlijker dan aan de zenkant.

VTC: Ik aarzel om verschillende methoden te vergelijken als ik geen van beide volledig begrijp.