De manier van leven in de gevangenis

Gevangenis is precies het tegenovergestelde van hoe een geschikte samenleving zich gedraagt. (Foto door Gevangenis)

Gevangenis is precies het tegenovergestelde van hoe een geschikte samenleving zich gedraagt. In de samenleving wordt u bijvoorbeeld verantwoordelijk gehouden voor uw daden en als u de wetten of morele code overtreedt, wordt u gestraft. In de gevangenis sta je echter hoog aangeschreven bij je leeftijdsgenoten als je iets doet dat ongepast is. Als ik bijvoorbeeld iemand aanval, zien mijn leeftijdsgenoten me als iemand om bang voor te zijn en behandelen ze me met een soort respect. (Ik zeg 'type', omdat elk respect dat door angst wordt vastgehouden in feite een vorm van manipulatie is.)

Gevangenen hebben een code die zegt: 'Je vertelt de bewakers niets waardoor ik of jou in de problemen kunnen komen. Je komt altijd op tegen iemand die je probeert te kwetsen of je spullen probeert af te pakken. Je blijft altijd trouw en liegt niet tegen je partners. Maar iedereen tegen wie je kunt liegen." Het ironische is echter dat bijna alle gevangenen deze code citeren en zweren dat ze ernaar leven, maar dat ze er zelden naar leven. U kunt dit verifiëren door een paar jaar tussen hen in te wonen.

Het laatste element dat de gevangenispolitiek compleet maakt, is de pikorde. Als je 2,000 mannen hebt die samenwonen, zijn er veel wannabe alfamannetjes. Degenen die slachtoffer zijn van seksuele misdrijven worden als het laagste van het laagste beschouwd en moeten worden vermeden of voor geld worden uitgebuit. Alle andere opgesloten mensen worden beschouwd als "stand up guys", omdat ze zogenaamde "solide misdaden" hebben begaan. Dit betekent in feite: "Ik heb geen zedenmisdrijf gepleegd, dus ik ben geaccepteerd."

Het is echter grappig dat in deze demente samenleving waar alleen de sterksten iets hebben, ik, als zedendelinquent, deel kan uitmaken van de "Peer Class" als ik laat zien dat ik niet zwak ben en iedereen pijn zal doen die met mij rotzooit. Je moet jezelf vestigen door middel van geweld en dat heb ik gedaan. Ik begon gewichten te heffen en mensen aan te vallen, en nu laten de andere opgesloten mensen me met rust. Na 25 jaar ben ik sterk geworden met grote spieren, dus er zijn maar weinig mensen die me uitdagen. Het komt allemaal terug op respect door angst. Als dit soort perspectief eenmaal in je geworteld is, is het moeilijk om het niet op de voorgrond van je persoonlijkheid te laten komen. Meditatie en boeddhistische praktijken helpen me om mezelf te ontdoen van dit "veroordeelde masker" dat ik al zoveel jaren draag.