Vrolijk stroomopwaarts zwemmen

Eeuwenlang hebben boeddhisten uit de verschillende boeddhistische tradities elkaar zelden ontmoet vanwege geografische afstand, verschillende talen en verschillende culturen. Nu kunnen ze dat, en gedurende 16 jaar zijn westerse boeddhistische kloosterlingen uit de diversiteit van tradities samengekomen om te leren over elkaars praktijken, onderwijs en gemeenschappen. Het resultaat is de ontwikkeling van mooie vriendschappen en wederzijds respect terwijl we elkaar ondersteunen in het leven van de eenvoud van kloosterlijk leven in een samenleving die in beslag wordt genomen door de complexiteit van het consumentisme. Dit jaar kwamen 36 van ons uit de Theravada-, Ch'an- en Zen- en Tibetaans-boeddhistische tradities bijeen om Vajrapani Instituut, een Tibetaans boeddhistisch centrum in Californië, gedurende vier dagen om “Reflections on verzaking: De praktijk van vinaya in de 21ste eeuw."

vinaya is de kloosterlijk discipline die we beloven te volgen wanneer we de wijding nemen. De code van kloosterlijk discipline is gemaakt door de Buddha en wordt al meer dan 25 eeuwen beoefend en doorgegeven aan het heden. Sommige vinaya trainingen zoals het afzien van doden, stelen, enzovoort, zijn universele ethische principes. Anderen zijn van toepassing op het gemeenschapsleven, de relatie van kloosterlingen met de bredere samenleving en hoe kloosterlingen de vier vereisten van het leven ontvangen: voedsel, onderdak, kleding en medicijnen. Omdat de vinaya ontstond in het oude India, in een samenleving die heel anders was dan onze moderne westerse, rijst de vraag: “Hoe leven we voorschriften opgezet in de ene omgeving terwijl u in een andere woont? Wat mag er niet veranderd worden en wat kan aangepast worden?” Hierover werden elke dag twee concilies gehouden:

• Bhikkhu Bodhi, uit de Sri Lankaanse Theravada-traditie, sprak over de betekenis van vinaya en de twee soorten voorschriften— die welke fundamenteel zijn voor het geestelijk leven en die met betrekking tot passend gedrag met anderen. Hij besprak ook de verschillende uitspraken die de Buddha gemaakt over het veranderen van de voorschriften.
• Ajahn Anandabodhi, een siladhara uit de Ahjan Chah Thai Forest-traditie, onthulde de beslissing van de nonnen in Aloka vihara in Californië om de Ajahn Chah-traditie te verlaten om bhikkhuni-wijding te ontvangen. Ze sprak met dankbaarheid voor de training die ze hadden gekregen, en met droefheid over de genderongelijkheid die tot het afscheid leidde. Alle kloosterlingen op de conferentie spraken hun steun en aanmoediging uit voor deze moedige stap die deze nonnen zetten in hun Dharma-beoefening. Er was sterke steun voor gendergelijkheid onder de monniken en nonnen tijdens onze bijeenkomst. Velen gaven uiting aan hun gedachte dat het boeddhisme niet zal floreren in het Westen zonder gendergelijkheid en waardering voor vrouwelijke dharmaleraren en leiders.
• Bhiksuni Thubten Chodron van de abdij van Sravasti besprak hoe vinaya wordt beoefend in deze door westerlingen gestichte abdij. Ze benadrukte kijken naar de geest van elk voorschrift—de mentale toestand de Buddha probeerde te bedwingen toen hij elk opzette voorschrift-om te bepalen hoe ze in de westerse cultuur in de praktijk kunnen worden gebracht.
• Eerwaarde Seikai Leubke, van de Orde van Boeddhistische Contemplatieven, sprak over de relatie van die organisatie met de vinaya. In de Japanse Zen-traditie ontvangen OBC-kloosters de 16 bodhisattva voorschriften en 48 geweldig voorschriften plus het celibaat, in plaats van het traditionele vinaya wijding. Zijn toespraak leidde tot een discussie over hoe met mededogen om te gaan met overtredingen van fundamentele voorschriften.
• Bhiksuni Thubten Saldon gaf een oprechte presentatie over de moeilijkheden van het leven in de kloosterlijk leven in een samenleving waar kloosterlijk gemeenschappen zijn schaars. Haar toespraak diende als springplank naar een interessante discussie over het verschil tussen spijt en schuld, en de verwarring die ontstaat wanneer we “sikkhaapada” vertalen als “gelofte” in plaats van als “training” of “voorschrift.” Veel mensen spraken hun dankbaarheid uit voor de kloosterlingen die op zichzelf wonen en toch hun voorschriften ondanks de moeilijkheden waarmee ze worden geconfronteerd.
• Bhikshu Jian Hu, een Chinees kloosterlijk van het Sunnyvale Zen Center, sprak over wat te behouden en wat te veranderen als boeddhisme en kloosterlijk leven in aanraking komen met de westerse cultuur. Hij vroeg ons na te denken over de huidige staat van onze eigen tradities in Azië, hoe het boeddhisme zich had aangepast toen het van India naar die plek in Azië ging, en wat wij persoonlijk belangrijk vinden om te behouden en te veranderen. Dit leidde tot een discussie over het raakvlak van boeddhisme en wetenschap. Hoewel we allemaal deze dialoog aanmoedigden, evenals de praktische toepassing van boeddhistische technieken in scholen, ziekenhuizen, enzovoort, is het ons duidelijk dat dit de continuïteit van de Dharma niet zal garanderen. Seculier gebruik van Dharma-technieken komt de mensen in dit leven ten goede, maar het hart van de Dharma is bevrijding, en hiervoor is het bestaan ​​van kloosterlingen en serieuze beoefenaars essentieel.

Naast de concilies mediteerden we samen en zongen we vanuit onze verschillende tradities. 's Avonds kwamen we bijeen om naar 'Verhalen van de Grote Meesters' te luisteren - dat wil zeggen van onze leraren die zo hard hebben gewerkt om ons te onderwijzen en op te leiden en de Dharma naar het Westen te brengen. Deze verhalen waren inspirerend en lieten velen van ons met tranen van vreugde achter. Ven. Heng Sure leidde ons bij het zingen van Dharma-liedjes geschreven op volksmuziekmelodieën, en hij en Bhikkhu Bodhi lieten ons lachen met hun knuffelbeestenpoppen die de Dharma bespraken.

Onze jaarlijkse klooster- De bijeenkomsten gaan door in 2012. Het is een reden tot grote vreugde voor iedereen dat de kloosterlijk sangha uit zoveel boeddhistische tradities komt samen in harmonie en wederzijdse steun.