De Dalai Lama over het leven in de gevangenis

Gedurende de tijd dat hij in september 2003 in New York City lesgaf, heeft Zijne Heiligheid de... Dalai Lama een privé-ontmoeting met een groep voorheen opgesloten mensen. Ze vertelden hem over hun ervaring in de gevangenis en hun pogingen om de Boeddhadharma daar. Zijne Heiligheid deelde later zijn reflecties over deze bijeenkomst toen hij sprak met de duizenden mensen die zijn leringen bijwoonden in het Beacon Theatre en de naar schatting 65,000 die zijn zondagochtendlezing in Central Park bijwoonden. Wat hij zei was vergelijkbaar, hoewel niet precies hetzelfde, bij deze twee gelegenheden, en ik deel met u wat ik me herinner (ik maakte geen aantekeningen en was ook niet op de vergadering).

Zijne Heiligheid was zeer dankbaar voor de bijeenkomst en zei hoe ontroerd en bedroefd hij het lijden hoorde dat mensen ervoeren tijdens hun gevangenschap. Hij bewonderde hun inspanningen om de Dharma te leren en te beoefenen in zo'n vijandige en gewelddadige omgeving en zei dat het cultiveren van mededogen buitengewoon belangrijk is.

Hij gaf ook commentaar op het onrecht dat aanwezig is in een gevangenissysteem dat is ontworpen om te straffen in plaats van te rehabiliteren, een systeem dat mensen als 'slecht' bestempelt in plaats van hun potentieel en de zuiverheid van hun leven te zien. Buddha natuur. De structuur van het gevangenissysteem is dringend aan hervorming toe, zei hij. Direct kijkend naar het publiek, verklaarde hij nadrukkelijk: “Maar ik ben geen burger van dit land, jij wel. Daarom bent u verantwoordelijk voor het wijzigen van dit systeem. Je hebt een systeem nodig dat zowel de gedetineerden zelf als de samenleving helpt.” Een luid applaus van het publiek volgde op deze verklaring.

Na zelf een aantal jaren gevangeniswerk te hebben gedaan - zowel corresponderend met gedetineerden als het onderwijzen van boeddhistische groepen in gevangenissen - was ik zeer ontroerd door de diepgaande kennis van Zijne Heiligheid van en zorg voor mensen die over het algemeen gevreesd worden en daarom verworpen door de samenleving. Zijn zorg was niet alleen voor de individuen zelf, maar voor het systeem in het algemeen, waarin iedereen - opgesloten mensen, hun families en vrienden, bewakers en gevangenispersoneel - vastzit. Ik wenste dat alle gevangenen Zijne Heiligheid rechtstreeks hadden kunnen horen en zijn enorme compassie voor hen hadden ervaren.