De Mind and Life VIII-conferentie: Destructieve emoties

Vanaf het midden van de jaren tachtig heeft het Mind and Life Institute wetenschappers uit verschillende vakgebieden samengebracht met Zijne Heiligheid de Dalai Lama in een reeks conferenties. Voor elk wordt een thema gekozen en vijf tot zeven wetenschappers op dat gebied worden geselecteerd om presentaties te geven aan Zijne Heiligheid. Deze presentaties worden elke dag in de ochtendsessie gegeven, en levendige discussies tussen deze sleuteldeelnemers, die in een kring zitten, bezetten de middagsessie. Naast de wetenschappers zijn er twee vertalers Tibetaans-Engels aanwezig. Een groep waarnemers - 20 tot 40 in getal - zit rond de periferie. De sfeer is informeel en intiem. De onderwerpen van eerdere conferenties varieerden van natuurkunde en astronomie tot slapen en dromen tot de relatie tussen de geest en de hersenen.

De achtste Mind and Life-conferentie, gehouden in Dharamsala van 20-24 maart 2000, ging in op het onderwerp destructieve emoties. Hoewel het onmogelijk is om de complexe procedure samen te vatten op een manier die voor iedereen prettig is, zal ik een paar hoogtepunten noemen en enkele punten bespreken die ik het meest interessant vond.

Morele neiging

Dr. Owen Flanagan, hoogleraar filosofie aan de Duke University, sprak over de rol van emotie en deugd bij het leiden van een goed leven. Het Westen heeft hiervoor verschillende benaderingen. Religieuze moraalfilosofie spreekt over de destructieve aard van sommige emoties en de verbetering van menselijke kwaliteiten door religieuze praktijken, terwijl seculiere moraalfilosofie het onderwerp bespreekt in termen van democratie en rede. De wetenschap beschouwt emoties als een fysiologische basis, en dit roept verdere vragen op over de menselijke aard en de mogelijkheid om destructieve emoties tot bedaren te brengen. In het Westen zijn emoties belangrijk om te bepalen wat moreel is, en moraliteit is essentieel voor het functioneren van de samenleving. Zo wordt het werken met emoties gezien als belangrijk voor sociale interactie, niet om een ​​goede ziel te hebben of een goed mens te zijn. Dit leidt ertoe dat het Westen zich concentreert op eigenwaarde en zelfverwezenlijking als positieve emoties, niet op het hebben van een harmonieus innerlijk emotioneel leven.

We vinden drie hoofdantwoorden als antwoord op de vraag: "Hoe zijn we echt diep van binnen?" De rationele egoïsten zeggen dat we voor ons eigen bestwil zorgen en weten dat we alleen krijgen wat we willen als we aardig zijn voor anderen. De tweede is dat we eerst egoïstisch zijn en voor onszelf zorgen en vervolgens medelevend zijn en eventuele extra middelen met anderen delen. De derde is dat we in wezen medelevend zijn, maar als er schaarste aan middelen is, worden we egoïstisch. Zijne Heiligheid gelooft dat mensen van nature zachtaardig en medelevend zijn, en dat is hun plicht egocentrisme en onwetendheid, voelen en handelen we op de tegenovergestelde manier. Toch kunnen we niet zeggen dat de gewone menselijke natuur er een is van het koesteren van anderen.

De westerse cultuur beschouwt liefde en mededogen als op de ander gericht. Zijne Heiligheid verduidelijkte dat ze in het boeddhisme ook voor zichzelf worden gevoeld. Willen dat we gelukkig zijn en vrij van lijden, is niet per se egoïstisch. Het is essentieel om die gevoelens op een gezonde manier te hebben om het pad te beoefenen, en ze maken deel uit van de liefde en mededogen die we op het pad ontwikkelen.

Mentale Staten

Ven. Mattieu Ricard, een wetenschapper en een boeddhist monnik, gaf een uitstekende samenvatting van de boeddhistische benadering van de geest, sprekend over de pure lichtgevende aard van de geest, de vervormingen van de destructieve emoties en het potentieel om ze te elimineren.

Zijne Heiligheid noemde twee soorten emoties. De eerste, impulsieve, destructieve emoties, zijn gebaseerd op misvattingen en kunnen daarom niet onbeperkt worden gecultiveerd. De tweede, realistische, zoals mededogen en desillusie met samsara, kunnen onbeperkt worden versterkt. De eerste zijn gebaseerd op onlogische redenen die weerlegd kunnen worden, terwijl de tweede gebaseerd zijn op geldige observatie en redenering. We moeten deugdelijke redeneringen gebruiken om mentale toestanden te ontwikkelen die tegengesteld zijn aan de destructieve emoties. Bijvoorbeeld liefde, als tegengif voor boosheid, moet worden gecultiveerd door redenering. Het zal niet eenvoudig ontstaan ​​door te bidden tot de Buddha. Hij stelde ook voor dat wetenschappers neurologische studies uitvoeren om te bepalen of deze twee soorten emoties verband houden met specifieke hersenactiviteiten.

Conceptueel bewustzijn

Dr. Paul Ekman, hoogleraar psychologie aan de UCSF Medical School, sprak over de evolutie van menselijke emotie. Vroeger dacht men dat emoties, zoals taal en waarden, per cultuur verschilden. Darwin zag ze echter als gemeenschappelijk voor alle mensen en ook voor dieren. Uit het onderzoek van Ekman bleek dat mensen in alle culturen bepaalde gezichtsuitdrukkingen identificeerden als indicaties voor dezelfde emoties. Ook vonden dezelfde fysiologische veranderingen plaats bij mensen uit alle culturen wanneer ze specifieke emoties voelen. Als je bijvoorbeeld bang of boos bent, gaat de hartslag van iedereen omhoog. Emoties komen snel op. We voelen dat emoties ons overkomen, niet dat we ervoor kiezen. We zijn geen getuige van het proces dat ertoe leidt en worden ons er vaak pas van bewust nadat ze sterk zijn. Hier gaf Zijne Heiligheid het voorbeeld van het identificeren van laksheid en opwinding in meditatie. Aanvankelijk kunnen we ze niet snel herkennen, maar met de ontwikkeling van alertheid kunnen we ze detecteren nog voordat ze ontstaan.

Ekman maakte onderscheid tussen gedachten, die privé zijn, en emoties, die dat niet zijn. Als iemand bijvoorbeeld bang is wanneer hij wordt gearresteerd, kennen we zijn emotie, maar weten we niet welke gedachte hem oproept, dwz is hij bang omdat hij is betrapt of omdat hij onschuldig is? Gedachten en emoties zijn anders. Zijne Heiligheid antwoordde dat in het boeddhisme het woord "namtog" (vooroordeel of bijgeloof) beide omvat. Beide zijn ook conceptuele bewustzijnen en beide moeten op het pad worden getransformeerd.

Stemmingen en manifestaties

Terwijl emoties relatief snel opkomen en weer ophouden, duren stemmingen langer. We kunnen meestal een specifieke gebeurtenis identificeren die een emotie veroorzaakte, maar vaak niet voor een stemming. Stemmingen beïnvloeden onze manier van denken en maken ons kwetsbaar op een manier die we gewoonlijk niet zijn. Als we bijvoorbeeld in een slecht humeur zijn, zoeken we naar een kans om boos te zijn. Er is geen Tibetaans woord voor 'stemming', maar Zijne Heiligheid zei dat misschien het mentale ongeluk dat Shantideva zegt de brandstof is voor boosheid zou daar een voorbeeld van kunnen zijn.

Naast emoties en stemmingen zijn er eigenschappen en pathologische manifestaties van emoties. Angst is bijvoorbeeld een emotie, vrees is een stemming, verlegenheid is een persoonlijke eigenschap en een fobie is een pathologische manifestatie.

Nadat een destructieve emotie opkomt, is er een ongevoelige periode waarin nieuwe informatie onze geest niet kan binnendringen en we alleen denken aan dingen die de emotie versterken. Pas na deze tijd kunnen we de situatie redelijker bekijken en kalmeren. Als een vriend bijvoorbeeld te laat is, denken we dat hij ons opzettelijk beledigt en zien we alles wat hij daarna doet als vijandig. Therapie heeft tot doel deze refractaire periode te verkorten en de persoon te helpen zijn gedrag tijdens de refractaire periode onder controle te houden.

Affectieve neurowetenschap

Dr. Richard Davidson, hoogleraar psychologie en psychiatrie aan de Universiteit van Wisconsin, sprak over de fysiologie van destructieve emoties, ook wel affectieve neurowetenschap genoemd. Hij liet een felroze plastic brein tevoorschijn komen en liet Zijne Heiligheid de verschillende gebieden zien die geactiveerd werden tijdens bepaalde waarnemingen en emoties. Bepaalde activiteiten, zoals tennissen of emoties hebben, zijn complex en er zijn veel hersengebieden bij betrokken. Wel zijn er bepaalde patronen te zien. Een persoon met schade aan de onderste frontale kwab heeft bijvoorbeeld meer ongereguleerde emoties, terwijl de linker frontale kwab actiever is als we positieve emoties hebben. Bij zowel depressie als posttraumatische stressstoornis krimpt de hippocampus. De amygdala is het centrum voor negatieve emoties, vooral angst, en de amygdala krimpt ineen bij een persoon met ongecontroleerde agressie. Zowel de amygdala als de hippocampus veranderen als reactie op onze ervaringen en worden beïnvloed door de emotionele omgeving waarin we zijn opgegroeid.

Alle vormen van hunkering-drugsverslaving, pathologisch gokken, enz. - hebben betrekking op afwijkingen in de dopaminegehalten in de hersenen. Moleculaire veranderingen van dopamine die optreden tijdens hunkering het dopaminesysteem veranderen, zodat een object dat voorheen neutraal was belangrijk wordt. Bovendien zijn verschillende hersencircuits betrokken bij willen en leuk vinden. Wanneer we naar iets hunkeren, wordt het verlangende circuit sterk en het sympathieke circuit verzwakt. De persoon voelt zich voortdurend ontevreden en heeft behoefte aan meer en beter. Richardson stelde verschillende tegengiffen voor tegen destructieve negatieve emoties: verander de hersenactiviteit, verander de refractaire periode, voer cognitieve herstructurering uit door anders te leren denken over gebeurtenissen en cultiveer positieve emoties.

Cultuur en emoties

Dr. Jeanne Tsai, universitair docent psychologie aan de Universiteit van Minnesota, sprak over cultuur en emoties. Culturen verschillen in hun kijk op het zelf, en dat beïnvloedt de emoties van mensen. Therapieën die bij Euro-Amerikanen werken, werken dus vaak niet bij Aziatisch-Amerikanen. Over het algemeen voelen westerlingen zich onafhankelijk en gescheiden van anderen. Wanneer Amerikanen wordt gevraagd zichzelf te beschrijven, spreken Amerikanen over hun interne eigenschappen en zeggen ze: "Ik ben extravert, slim, aantrekkelijk, enz." Aziaten daarentegen ervaren zichzelf als verbonden met anderen en gedefinieerd in termen van sociale relaties. Ze beschrijven zichzelf in termen van hun sociale rol: "Ik ben een dochter, een werker op deze plek, enz." Mensen met een onafhankelijk zelf proberen zich te onderscheiden van anderen. Ze benadrukken zelfverbetering, uiten hun overtuigingen en emoties en vertellen anderen over hun eigen goede eigenschappen. Ze waarderen het anders zijn dan anderen en waarderen conflicten omdat het een gelegenheid biedt om hun gevoelens en meningen te uiten. Ze richten zich op zichzelf tijdens een interactie met een ander en waarderen emoties zoals eigenwaarde en eigenwaarde. Mensen met een onderling afhankelijke zelf proberen relaties te onderhouden. Zo bagatelliseren ze hun eigen belang, zijn ze bescheiden en bepalen ze hoe ze hun overtuigingen en emoties uiten om de harmonie met anderen te behouden. Hun emoties komen langzamer op en ze keren sneller terug naar de basislijn dan westerlingen. Tijdens interacties richten ze zich meer op anderen en waarderen ze emoties zoals nederigheid en bereidheid om samen te werken.

Als iemand die het boeddhisme in verschillende culturen heeft onderwezen, vond ik dit interessant. Ik vroeg me af: moeten verschillende aspecten van de Dharma worden benadrukt in overeenstemming met het gevoel van eigenwaarde dat in een cultuur wordt aangetroffen? Bovendien wordt het boeddhisme al generaties lang uitgedrukt in culturen met een onderling afhankelijk zelfgevoel. Wat zal er dan veranderen en waarvoor moeten we oppassen dat het niet verandert naarmate het boeddhisme zich verspreidt in culturen waar een onafhankelijk zelf wordt gewaardeerd?

Emotioneel onderwijs

Dr. Mark Greenberg, hoogleraar menselijke ontwikkeling en gezinsstudies aan de Pennsylvania State University sprak over emotionele opvoeding. Nadat hij de ontwikkeling van emoties had bestudeerd, ontwikkelde hij een programma om vooral jonge kinderen te leren omgaan met hun destructieve emoties boosheid. Dit helpt kinderen om te kalmeren (dwz refractaire periode te verminderen), zich bewust te zijn van emotionele toestanden bij zichzelf en anderen, hun gevoelens te bespreken als een methode om problemen op te lossen, vooruit te plannen om moeilijkheden te vermijden en zich bewust te zijn van de effecten die hun gedrag op anderen heeft . Ze leren anderen dat emoties belangrijke signalen zijn over hun eigen behoeften en die van anderen, dat gevoelens normaal zijn maar het gedrag al dan niet gepast is, dat ze pas helder kunnen denken als ze kalm zijn, en dat ze anderen moeten behandelen zoals ze dat doen. behandeld willen worden. Het programma bevat lessen over verschillende emoties en hun tegenpolen. De kinderen hebben ook een set kaarten met verschillende gezichtsuitdrukkingen van emoties die ze kunnen laten zien, zodat anderen weten hoe ze zich voelen.

Zijne Heiligheid was hiermee ingenomen en voegde eraan toe dat naast het beheersen van destructieve emoties, kinderen (en ook volwassenen) ook positieve moeten cultiveren. Hoewel deze positieve emoties misschien niet bruikbaar zijn in de hitte van het moment, beïnvloeden ze ons temperament en leggen ze een goede basis, zoals het versterken van ons emotionele 'immuunsysteem'. Davidson zei dat als we iets vaak oefenen, ons brein ook verandert.

neuroplasticiteit

Dr. Francisco Varela, hoogleraar cognitieve wetenschap en epistemologie aan de Ecole Polytechnique, sprak over neuroplasticiteit. Hij legde nieuwe, meer verfijnde technieken uit voor het meten van minieme of korte veranderingen in de hersenen, en liet computerdiagrammen zien van synchroniciteit of het ontbreken daarvan tussen verschillende hersengebieden tijdens het proces van het zien en kennen van een object. Zijne Heiligheid zei dat er een verband kan zijn tussen dat en het proces van ons visuele bewustzijn en vervolgens ons mentale bewustzijn dat een object herkent. Hij stelde voor lorig (geest en zijn functies) te onderwijzen in combinatie met neurowetenschappen om het onderwerp relevanter te maken.

Terwijl Zijne Heiligheid gefascineerd was door discussies over hersenactiviteit, reageerden anderen anders. De wetenschap leert dat genetische make-up, omgeving en externe ervaringen de hersenen beïnvloeden, die op hun beurt emoties creëren en tot gedachten leiden. Vanuit de boeddhistische visie beïnvloeden gedachten emoties, die op hun beurt gedrag en hersenfuncties beïnvloeden. Sommigen vonden de wetenschappelijke visie ontmoedigend omdat het individu, door de nadruk te leggen op externe factoren, weinig leek te kunnen doen om zijn emoties en gedachten te beïnvloeden. Ze vonden de boeddhistische kijk krachtiger omdat het leek alsof we iets konden doen om onszelf te helpen.

Emotie definiëren

Nu ik de belangrijkste gebeurtenissen heb samengevat, wil ik enkele punten bespreken die ik bijzonder interessant vond. Ten eerste bestaat er geen woord voor 'emotie' in de Tibetaanse taal. Klesa (vaak vertaald als wanen, kwellingen of verontrustende attitudes en negatieve emoties) omvat zowel attitudes als emoties. Toen de wetenschappers de lijst van de zes wortel- en twintig secundaire klesa uit de lorig-tekst te zien kregen en vertelden dat de boeddhistische definitie van destructieve emoties, begrepen ze niet waarom bijvoorbeeld onwetendheid een emotie werd genoemd. Het was hen ook niet duidelijk waarom houdingen als onjuist waren . van ethische disciplines, en emoties als jaloezie, stonden samen op één lijst. Later leerden ze dat deze in één lijst zijn opgenomen omdat ze allemaal een cyclisch bestaan ​​veroorzaken en de bevrijding belemmeren.

Ten tweede verschilt de betekenis van emotie volgens de wetenschap en het boeddhisme. Vanuit wetenschappelijk oogpunt heeft een emotie drie aspecten: fysiologisch, gevoel en gedrag. Hersenactiviteit en hormonale veranderingen zijn fysiologisch en agressieve of passieve acties zijn gedragsmatig. In het boeddhisme verwijzen emoties naar de mentale toestand. Er wordt weinig gezegd over de fysiologische veranderingen, waarschijnlijk omdat de wetenschappelijke instrumenten om ze te meten niet beschikbaar waren in het oude India of Tibet. Het boeddhisme maakt ook onderscheid tussen de emotie van boosheid en de fysieke of verbale actie van assertief zijn, al dan niet gemotiveerd door boosheid. Evenzo kan iemand van binnen geduldig zijn, maar assertief of passief gedrag vertonen, afhankelijk van de situatie.

Ten derde verschillen boeddhisten en wetenschappers van mening over wat als een destructieve emotie wordt beschouwd. Wetenschappers zeggen bijvoorbeeld dat verdriet, walging en angst negatieve emoties zijn in de zin dat ze onaangenaam zijn om te ervaren. Vanuit boeddhistisch oogpunt worden echter twee soorten verdriet, walging en angst besproken. De ene is gebaseerd op verdraaiing, verstoort de bevrijding en moet worden opgegeven, bijvoorbeeld verdriet over het verbreken van een romantische relatie en angst om onze baan te verliezen. Een ander soort verdriet helpt ons op weg. Wanneer bijvoorbeeld het vooruitzicht van de ene na de andere wedergeboorte in samsara ons verdrietig maakt en ons zelfs met walging en angst vervult, zijn ze positief omdat ze ons ertoe aanzetten de vastberadenheid om vrij te zijn uit het cyclische bestaan ​​en bevrijding bereiken. Dergelijke droefheid, walging en angst zijn positief omdat ze gebaseerd zijn op wijsheid en ons stimuleren om te oefenen en realisaties van het pad te krijgen.

Emotie ervaren

De wetenschap zegt dat alle emoties natuurlijk en oké zijn, en dat emoties alleen destructief worden als ze op een ongepaste manier of tijd of in een ongepaste persoon of mate worden uitgedrukt. Het is bijvoorbeeld normaal om verdrietig te zijn als iemand sterft, maar een depressief persoon is verdrietig in een ongepaste situatie of in een ongepaste mate. Ongepaste fysieke en verbale uitingen van emoties moeten worden veranderd, maar emotionele reacties, zoals boosheid, zijn op zichzelf niet slecht. Therapie is meer gericht op het veranderen van de externe expressie van de emoties dan op de interne beleving ervan. Het boeddhisme daarentegen gelooft dat destructieve emoties zelf obstakels zijn en geëlimineerd moeten worden om gelukkig te zijn.

De vraag “Is er een positieve vorm van boosheid?" kwam meermaals naar voren. Sommige wetenschappers geloven dat vanuit het oogpunt van evolutionaire biologie, boosheid stelt mensen in staat hun vijanden te vernietigen en zo in leven te blijven en zich voort te planten. Een ander type wordt geassocieerd met een constructieve impuls om een ​​obstakel te verwijderen. Als een kind bijvoorbeeld niet bij haar speeltje kan, haar boosheid zet haar aan het denken hoe ze het kan krijgen. Zijne Heiligheid merkte op dat dit boosheid kan gepaard gaan met het oplossen van problemen, maar helpt niet noodzakelijkerwijs om het probleem op te lossen. Het wordt 'positief' genoemd op basis van het effect ervan - de persoon krijgt wat ze wil - niet omdat het deugdzaam is. Bovendien, zoals boosheid leidt niet altijd tot een oplossing van het probleem. Bijvoorbeeld frustratie en boosheid vanwege ons onvermogen om ons te concentreren tijdens het mediteren, blokkeren we onze beoefening in plaats van ons te helpen rustig te blijven. Zijne Heiligheid was het er niet mee eens dat er een positieve vorm van is boosheid. Hoewel op een seculiere manier, boosheid als iemand die zichzelf of anderen schade berokkent, "positief" genoemd kan worden, zijn arhats hiervan vrij. Dus rechtvaardig boosheid is een verontreiniging die moet worden geëlimineerd om nirvana te bereiken. We kunnen medeleven hebben met de persoon en toch proberen zijn schadelijke gedrag te stoppen. Dus hoewel het Westen morele verontwaardiging waardeert als een emotie, is het dat vanuit een boeddhistisch standpunt ook bekwame middelen, een gedrag gemotiveerd door mededogen.

Boeddha's voelen emotie

In een eerdere Mind/Life Conferentie kwam de vraag aan de orde: Is a Boeddha emoties hebben? Na veel discussie werd besloten dat boeddha's emoties hebben, bijvoorbeeld onpartijdige liefde en mededogen voor alle wezens. Ze voelen zich genereus en geduldig. Ze geven om anderen en voelen zich verdrietig als ze anderen zien lijden. Echter, een Boeddha's verdriet bij het zien van lijden verschilt van het gevoel dat de meeste mensen hebben. Ons verdriet is een vorm van persoonlijk leed; we voelen wanhoop of depressie. Boeddha's daarentegen zijn bedroefd dat anderen niet observeren karma en de effecten ervan en creëren zo de oorzaak van hun eigen lijden. Boeddha's voelen hoop en optimisme voor de toekomst, want ze weten dat dergelijk lijden kan ophouden omdat de oorzaken ervan - verontrustende houdingen, negatieve emoties en karma- kan worden geëlimineerd. Boeddha's zijn ook veel geduldiger dan wij. Wetende dat het stoppen van lijden geen snelle oplossing is, werken ze er graag lang aan om het te boven te komen.