De Mind and Life III-conferentie: emoties en gezondheid

Opmerking: dit rapport begon als een brief aan vrienden. Ik probeer niet een uitgebreid verslag van de conferentie te geven en mensen te verwijzen naar een aantal uitstekende boeken die zijn uitgegeven door Snow Lion-publicaties en Wijsheid Publicaties die voortgekomen zijn uit de Mind/Life-conferenties. Helaas had ik het programma niet bij me en excuses voor het weglaten van de namen van de deelnemende wetenschappers…

Ik woonde in de herfst van 1990 in Dharamsala, India, toen een groep wetenschappers arriveerde (voornamelijk Amerikanen, met een Chileen die in Frankrijk woonde) voor de Mind/Life-conferentie met Zijne Heiligheid de Dalai Lama (HHDL), die vijf dagen duurde, met sessies zowel 's ochtends als 's middags. Ik was verheugd om toeschouwer te zijn van de presentaties van de wetenschappers aan HHDL en hun daaropvolgende discussies. HHDL's openheid en nieuwsgierigheid naar nieuwe dingen was een indrukwekkend voorbeeld voor ons allemaal. Hij stelde de wetenschappers zoveel passende vragen die zijn begrip van het proces van wetenschappelijk onderzoek aantoonden, dat een wetenschapper zei: "Je kunt altijd in mijn laboratorium komen werken!"

Ethisch medeleven

Een filosoof begon de conferentie met een presentatie van verschillende ethische systemen zoals die in het Westen voorkomen en de twijfels die mensen hebben over compassie als basis voor ethiek. Dit schokte me natuurlijk, want mededogen wordt zo bewonderd in het boeddhisme. Maar hij wees erop dat mededogen in het Westen vaak betekent dat een hogere persoon neerbuigend een lagere persoon helpt. Ook gebruiken veel religies die over mededogen praten hun religie ook om seksisme en racisme te rechtvaardigen. Ook om deze reden veel mensen twijfelen de effectiviteit van mededogen. Er volgde een levendige discussie. Maar vier dagen later, aan het einde van de conferentie, toen HHDL sprak over de noodzaak van mededogen en genegenheid om tevredenheid en geluk te hebben, zowel binnen individuen als binnen de samenleving, waren de mensen zo ontroerd dat bijna iedereen tranen in de ogen kreeg.

Emotie herkennen

Een wetenschapper presenteerde onderzoek over emotionele toestanden en hersenactiviteit, wat leidde tot een discussie over wat er precies met emotie werd bedoeld. Dit is vooral interessant omdat er in het Tibetaans geen woord bestaat voor de brede categorie 'emotie' zoals we die in het Westen bedoelen. Moeten emoties worden gecultiveerd of opgegeven? Hebben Boeddha's emoties? We kwamen tot de conclusie dat sommige emoties heilzaam zijn, terwijl andere destructief zijn, en dat aangezien boeddha's liefde en mededogen hebben, ze ook emoties hebben.

Ik genoot vooral van de discussies, want er kwamen veel punten naar voren die gewoonlijk niet aan bod komen in de boeddhistische leringen of in de wetenschappelijke lezingen. Een persoon vroeg bijvoorbeeld: “Ontstaan ​​er nieuwe emoties naarmate onze taal en literatuur evolueren of identificeren we gewoon emoties die er altijd al zijn geweest? Als een taal een woord heeft voor een bepaalde mentale toestand, moedigt het de mensen die die taal spreken dan aan om die toestand te ervaren?” Wat in me opkwam was schuld: in het Tibetaans is er geen woord voor schuld, en ze lijken ook niet dezelfde problemen met schuld te hebben als wij in het Westen.

Een laag zelfbeeld overwinnen

Sharon Salzburg van Inzicht Meditatie Society, een Theravada-groep in de VS, bracht iets naar voren dat mij ook is opgevallen toen ik westerlingen lesgaf: we vinden het moeilijk om van onszelf te houden en onszelf te vergeven. We hebben de neiging om een ​​laag zelfbeeld en verschillende gradaties van zelfhaat te hebben, samen met het gevoel dat er niet van ons gehouden kan worden. Daarom interpreteren westerlingen de boeddhistische leringen over het koesteren van anderen vaak verkeerd door te zeggen: 'Ik ben zo slecht. Ik verdien het niet om gelukkig te zijn omdat ik zo egoïstisch en boos ben, dus ik moet mezelf opofferen voor anderen om dit goed te maken.”

HHDL was zeer verrast om dit te horen, en toen hij de zaal vol wetenschappers en toeschouwers, die allemaal succesvol waren in hun eigen vakgebied, vroeg: "Wie heeft dit lage zelfbeeld?" we zeiden allemaal ongegeneerd: "Dat doen we allemaal." Geschokt zei HHDL: "Eerder dacht ik dat ik de geest redelijk goed begreep, maar nu heb ik mijn twijfels." Hij vroeg ons waarom we dit gevoel hebben, en er kwamen verschillende redenen naar voren: van het gebrek aan ouderlijke liefde van baby's en fysiek contact met hun ouders tot competitie in de samenleving tot het christelijke idee van de erfzonde. HHDL stelde een aantal meditaties voor om een ​​laag zelfbeeld te helpen overwinnen: mediteren over het feit dat we allemaal de Buddha de natuur en het potentieel om onszelf te ontwikkelen; nadenken over het feit dat we de ontvanger van de hulp, liefde en vriendelijkheid van anderen zijn geweest, en zo genegenheid voor anderen cultiveren. Hij besloot met te zeggen: "Ja, het is gepast in de boeddhistische beoefening om liefde voor jezelf te cultiveren zonder egoïsme."

Vrede door begrip

De volgende dag waren de wetenschappers even verrast door iets dat HHDL zei. Een wetenschapper vertelde over zijn werk met slachtoffers van marteling en toevluchtsoorden. HHDL merkte op dat heel weinig Tibetanen die door de Chinese communisten werden gemarteld, last hebben van posttraumatische stress – nachtmerries, pijnlijke flashbacks, desoriëntatie. De wetenschappers waren verbaasd. Hoe kan dit zo zijn? HHDL suggereerde enkele redenen: Misschien omdat de Tibetanen een stevig toevluchtsoord hadden in de Drie juwelen en begreep de wet van karma; misschien omdat ze wisten dat ze niet gevangen zaten omdat ze iets verkeerds hadden gedaan. Het was voor de vrijheid dat ze dit doorstonden.

Verschillende wetenschappers presenteerden onderzoek naar de effecten van stress versus een kalme geest op de gezondheid en het vermogen om te herstellen van ziekte. Alle bewijzen wezen erop dat hoe meer mensen zich vredig van binnen en verbonden met anderen voelden, hoe beter hun gezondheid was. "Je geeft me meer munitie (om anderen te laten zien dat onthechting, geduld, vriendelijkheid en mededogen heilzaam zijn voor jezelf en anderen)", merkte HHDL op.

Stress verminderen door mindfulness

De laatste dag vertelde Jon Kabat-Zinn, een wetenschapper, over zijn werk aan het Medical Center van de Universiteit van Massachusetts: hij runde een kliniek voor stressvermindering. Zijn cliënten waren mensen die werden behandeld voor andere ziekten (kanker, hartproblemen, enz.) en die door andere artsen naar zijn kliniek waren verwezen om hen te helpen herstellen. Hij beschreef hoe hij mensen mindfulness leerde meditatie zoals algemeen wordt onderwezen in de Theravada-traditie. Hij deed dit zonder religieuze oriëntatie. Ze begonnen met bewust te zijn van de adem en later werden ze zich bewust van gevoelens in hun lichaam, enz. Ze deden ook hatha yoga. De resultaten waren indrukwekkend en gaven opnieuw HHDL"meer munitie." Ik dacht dat dit soort werk HHDL erg blij moest maken, want het bereikte veel mensen en kwam hen ten goede zonder enige religieuze doctrine. Gedurende de hele conferentie benadrukte HHDL dat wat belangrijk was de 5 miljard mensen in de wereld waren, van wie 4 miljard geen stevige religieuze basis hebben. We moeten ze de waarde van ethisch gedrag en mededogen laten zien - twee dingen die essentieel zijn voor het voortbestaan ​​van onze planeet - zonder religieuze overtuigingen in te brengen.

De conferentie heeft ons allemaal veel stof tot nadenken gegeven. Persoonlijk gedij ik het beste in discussies met mensen die andere overtuigingen en perspectieven op het leven hebben dan ik. Ze leren me veel nieuwe dingen en verdiepen onvermijdelijk mijn overtuiging in de Buddha's leerstellingen. Het maakt me er ook bewust van dat mensen zoveel verschillende neigingen en interesses hebben, en dat het goed zou zijn om te leren hoe je effectief met iedereen kunt communiceren.