เชื่อมสัมพันธ์พระพุทธศาสนาในเอเชียอีกครั้ง

หลายท่านถามเกี่ยวกับการเดินทางไปสิงคโปร์และอินเดียครั้งล่าสุดของฉัน

ฉันอยู่ที่สิงคโปร์สองสัปดาห์ สิบวันก่อนไปอินเดีย และอีกห้าวันระหว่างเดินทางกลับ จัดการเยี่ยมชมโดย พ่อการะเกดวัดจีนขนาดใหญ่ที่นั่นและโดย พุทธสามัคคีธรรม. พวกเขาจัดตารางการสอนที่แน่นขนัดในสถานที่ต่างๆ ทั่วเมือง เช่น ร้านหนังสือ มหาวิทยาลัย ศูนย์พุทธอมิตาภะ (ที่ฉันเป็นครูประจำถิ่นในปี '87-'88) การพักผ่อนสามวัน ห้องสมุดพุทธเสวนา XNUMX วันกับวิทยากรท่านอื่นๆ พระภิกษุสงฆ์ ไคร เจ้าอาวาส ของอารามในออสเตรเลีย) และการบรรยายสาธารณะสองครั้งที่มีผู้เข้าร่วมมากกว่า 1300 คนทุกเย็น

Amitabha Buddhist Center ในสิงคโปร์

สถานการณ์ของศาสนาพุทธในสิงคโปร์ดีขึ้นในช่วงหลายปีตั้งแต่ฉันไปอยู่ที่นั่น เนื่องจากความสนใจและพลังของพระสงฆ์ที่มีแนวคิดสมัยใหม่จำนวนมากที่แยกศาสนาพุทธออกจากการบูชาบรรพบุรุษ และคนหนุ่มสาวจำนวนมากที่ทำงานเพื่อเผยแผ่ธรรมะ การมีส่วนร่วมทางสังคมของชาวพุทธก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน ด้วยการเปิดคลินิก สถานพยาบาล ศูนย์รับเลี้ยงเด็ก โรงเรียน และอื่นๆ ที่ดีที่สุดคือ ผู้คนจำนวนมากขึ้นกำลังฝึกฝนและเปลี่ยนความคิดของพวกเขา

เช่นเคย ฉันมีความสุขที่ได้กลับมาที่อินเดีย ครั้งนี้เป็นการไปเยือนอินเดียใต้ โดยเฉพาะอาราม Ganden ใกล้ Mundgod และอาราม Sera ใกล้ Bylakuppe อวตารอายุ 16 ปีของครูของฉัน เซอร์คง รินโปเชอาศัยอยู่ที่ Ganden และฉันอยู่บ้านของเขานานกว่าสองสัปดาห์ มันเป็นบรรยากาศที่ดีและผ่อนคลาย ที่ซึ่งฉันมีเวลาทำงาน (นำคอมพิวเตอร์มาด้วย!) และยังได้ใช้เวลามากมายกับรินโปเช รินโปเชค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่และเราคงจะคุยกันอย่างจริงจัง หลังจากนั้นไม่นานเราก็เล่นตลกกันเหมือนเด็กๆ

เพื่อนของฉันจากสิงคโปร์ Hwee Leng และ Soon Ann อยู่ที่นั่นช่วงหนึ่งและกรุณาเสนอพีซีให้รินโปเช สารานุกรม Encarta, หนังสือโลก, ประวัติชีวิต, การเรียนรู้ภาษาอังกฤษ, และสิ่งที่น่าสนใจอื่น ๆ อีกมากมาย (ไม่มีเกมคอมพิวเตอร์!) นี่เป็นการเปิดประตูสู่โลกใหม่สำหรับเขา เข้า ข้อมูลทั่วไปในอารามในชนบทของอินเดียมีจำกัด เขามองหาเฮเลน เคลเลอร์ เนลสัน แมนเดลา ฉลาม วาฬ ภูเขาไฟ เอลซัลวาดอร์ สิงคโปร์ นอนหลับ เบาหวาน เพิร์ลฮาร์เบอร์ แมว เยรูซาเล็ม และคุณตั้งชื่อมัน เราพูดคุยเกี่ยวกับ HH Dalai Lamaความชื่นชมของคานธีและม.ล.คิง รินโปเชคัดลอกส่วนหนึ่งของ ฉันมีความฝัน คำพูดที่เขาได้ยินในคลิปวิดีโอใน Encarta และเริ่มท่องไปทั่วบ้าน

เป็นเรื่องน่าทึ่งที่ได้พบกับวัยรุ่นในร่างอวตารของครูผู้สูงวัย และสนทนากับพวกเขาเป็นภาษาอังกฤษ แทนที่จะผ่านนักแปลเป็นภาษาทิเบต ฉันอธิบายให้ ซง รินโปเช ความคิดของคริสเตียนเกี่ยวกับพระเจ้าและวิญญาณ ซึ่งทำให้เขาขัดแย้งกับมุมมองของชาวพุทธ จากนั้นเราก็เข้าสู่การสนทนาเกี่ยวกับ Buddha และพระเจ้าและจะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้คนสร้าง การนำเสนอ ไป Buddhaแต่ความคิดของพวกเขาเกี่ยวกับผู้รู้แจ้งนั้นเป็นของเทพภายนอกเช่นพระเจ้า ลิง รินโปเชในทางกลับกัน ขอให้ฉันอธิบายทฤษฎีควอนตัม!

สิ่งที่น่าแปลกใจที่สุดคือฉันถูกขอให้พูดคุยกับชาวทิเบต ฉันอยู่ในชุมชนชาวทิเบตมา 25 ปีแล้ว และสิ่งนี้เพิ่งเกิดขึ้นในปีที่ผ่านมาเท่านั้น ทัศนะของชาวทิเบตที่เด่นชัดก็คือว่าทั้งแม่ชีและชาวตะวันตกไม่ได้รับการศึกษาอย่างดีในธรรมะและมีคุณสมบัติที่จะสอนได้ ดังนั้น ปีที่แล้ว เมื่อท่านเทนซิน วังชุก อ พระภิกษุสงฆ์ ที่ Ganden ขอให้ฉันพูดที่โรงเรียนกลางสำหรับชาวทิเบตใน Mondgod นี่เป็นครั้งแรก การสนทนากับกลุ่มนักศึกษาเป็นไปด้วยดี ปีนี้เขาจึงนัดให้ผมไปอีกครั้ง เพื่อพูดคุยกับนักศึกษากว่า 200 คน นอกจากนี้ ในบังกาลอร์ ฉันได้พูดคุยกับชาวทิเบตประมาณ 50 คนซึ่งเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย ฉันมีความสุขมากที่ได้ทำเช่นนี้ เพราะเป็นวิธีหนึ่งที่ฉันจะตอบแทนความเมตตาของ HHDL และความเมตตาของชุมชนชาวทิเบต

แต่ที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่าคือเมื่อฉันถูกขอให้พูดที่ สงฆ์ โรงเรียนที่ Ganden Shartse และ Drepung Loseling ท่านเท็นซิน วังชุก เป็นคนจัดคนก่อน และเกเช ดัมดุล เป็นคนหลัง แม่ชีคุยกับพระ! ไม่เคยได้ยิน! เกิดอะไรขึ้น? พระสงฆ์กว่า 220 รูป ที่ชาร์ทเซ่ฟังการบรรยายหนึ่งชั่วโมง และพระสงฆ์ประมาณ 75 รูป ที่ลอสเซิลลิ่ง ฟังการบรรยายสามชั่วโมง บทสนทนาได้รับการแปลเป็นภาษาทิเบต ในการพูดคุยทั้งสองครั้ง ฉันได้เน้นย้ำถึงแรงจูงใจในการเป็น สงฆ์ และความสำคัญของการรักษาความ ศีล เป็นอย่างดีและประพฤติตนเหมาะสม ข้าพเจ้าบอกพวกเขาว่าแม้ทางตะวันตกจะมีความทุกข์ทางร่างกายน้อยกว่า แต่มีความทุกข์ทรมานทางจิตใจมากกว่า และแทนที่จะแสวงหา "ชีวิตที่สวยงาม" ในอเมริกา พวกเขาควรรักษาโอกาสที่ได้เป็นพระในอินเดีย จากนั้นฉันก็พูดคุยเกี่ยวกับการประชุมของ HHDL กับนักวิทยาศาสตร์ (หลายคนที่ฉันโชคดีที่ได้เข้าร่วม) และความกระตือรือร้นของเขาในการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ของพระสงฆ์ เพื่อให้พวกเขาสามารถรวมมุมมองนั้นเข้ากับการโต้วาทีของพวกเขา ข้าพเจ้าสนทนาประเด็นความเหมือนและความแตกต่างระหว่างสองสาขาวิชา และบอกพวกเขาว่าโดยทั่วไปแล้วนักวิทยาศาสตร์มีแนวคิดทางความคิดที่แตกต่างจากพวกเราชาวพุทธและพวกเขาไม่รู้เรื่อง กรรม.

ฉันเว้นเวลาไว้สำหรับถาม-ตอบในทุกที่ คำถามที่ศิษย์ถามกับพระสงฆ์ถามต่างกัน นักเรียนชาวทิเบตที่มีการศึกษาสมัยใหม่ที่พูดภาษาอังกฤษถามคำถามที่คล้ายกับคำถามของชาวตะวันตก: เราจะพิสูจน์การเกิดใหม่ได้อย่างไร การปฏิบัติธรรมจริงๆ หมายถึงอะไร ? เราจะจัดการของเราอย่างไร ความโกรธ? และอื่น ๆ นักเรียนคนหนึ่งกล่าวว่า “จุดประสงค์ของการกราบคืออะไร? ครูชีววิทยาของฉันบอกฉันว่าพวกเขาเป็นเพียงการออกกำลังกาย” ชาวทิเบตรุ่นเยาว์เหล่านี้ยังถามคำถามที่สะเทือนใจกับฉันอีกด้วย: เราจะรักษาศาสนาและวัฒนธรรมทิเบตให้คงอยู่ได้อย่างไรจนกว่าเราจะได้รับอิสรภาพของประเทศกลับคืนมา

ในตอนแรกพระสงฆ์จะนิ่งเฉยมากขึ้นเมื่อถามคำถาม แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็ไป พวกเขาถามมากมายเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์: วิทยาศาสตร์อธิบายสิ่งนี้และสิ่งนั้นอย่างไร สมองทำงานอย่างไร? โรคเกิดขึ้นได้อย่างไร? ถ้านักวิทยาศาสตร์ไม่เชื่อ กรรมพวกเขาจะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของเราได้อย่างไร? พระสงฆ์ยังถามประสบการณ์ของฉันว่าทำไมฉันถึงเป็นชาวพุทธและอื่นๆ

รายการคำถามซ้อนกันโดยมีเวลาไม่เพียงพอที่จะตอบทุกคำถาม จากนั้นท่านเทนซิน วังชุกซึ่งมีกล้องวิดีโอก็แนะนำให้เราทำวิดีโอถามตอบที่สามารถเปิดดูได้ในภายหลัง เราทำกับชาวทิเบตที่พูดภาษาอังกฤษได้ พระภิกษุสงฆ์ อ่านคำถาม น่าสนใจ เมื่อเราก้าวหน้าไป พระภิกษุสงฆ์ เริ่มถามคำถามของตัวเอง นอกเหนือจากคำถามของนักเรียน ดังนั้นเราจึงมีการสนทนาที่มีชีวิตชีวา!

ฉันยังได้ไปเยี่ยมชมสำนักแม่ชี Jangchub Choling ใน Mundgod และรู้สึกยินดีที่ได้เห็นความก้าวหน้าที่แม่ชีทำในการศึกษาของพวกเขา พวกเขาเพิ่งสร้างอาคารหลังใหม่เสร็จ ทำให้มีที่อยู่อาศัยมากขึ้น แม้ว่าสำนักแม่ชีจะยังมีพื้นที่ไม่เพียงพอก็ตาม พวกเขากำลังเรียนรู้ปรัชญาศึกษา การโต้วาที ภาษาอังกฤษ และภาษาทิเบต และแม่ชีสองสามคนเข้าเรียนที่โรงเรียนกลางเพื่อเรียนรู้วิชาที่ใช้ได้จริง เช่น การจัดการสำนักงาน การจดชวเลข และคอมพิวเตอร์

จาก Mundgod ฉันไปเยี่ยมอาจารย์ของฉัน เกษจำปา เต็กโชคณ อาราม Sera ใน Bylakuppe ฉันเรียนกับเกเชลลาหลายปีในช่วงต้นทศวรรษที่ 80 เมื่อฉันอาศัยอยู่ในฝรั่งเศส และรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณท่านมากสำหรับความเมตตาของท่านที่สอนวิชาธรรมะแก่เรามากมายวันแล้ววันเล่าเป็นเวลาหลายปี ท่านสตีฟลูกศิษย์ชาวตะวันตกคนหนึ่งของเกเชลลาซึ่งเรียนอยู่ที่นั่นและเพื่อนเก่าที่เป็นธรรมะ ได้กรุณามาพบฉันที่บังกาลอร์ แล้วเราก็เดินทางกลับเซราด้วยกัน ผู้เขียน เปลี่ยนความทุกข์ยากเป็นความสุขและความกล้าหาญเกเชลาเพิ่งครบวาระการดำรงตำแหน่ง เจ้าอาวาส ของเซราเจ. ตลอดสามวันที่ฉันไปเยี่ยม เขาทำอาหารให้สตีฟและตัวฉันเอง ฉันบอกเสมอว่าเราควรเตรียมอาหารให้เขา แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะเขารู้ว่าฉันทำอาหารแย่มาก เขาก็ยังยืนยันที่จะทำอาหาร ความอ่อนน้อมถ่อมตนของท่านเป็นคำสอนที่ยิ่งใหญ่สำหรับข้าพเจ้า และระหว่างมื้ออาหารเราก็มีการสนทนาธรรมที่น่าสนใจมากมาย โชคดีที่ยังเด็ก พระภิกษุสงฆ์ ทำความสะอาด. ฉันทนไม่ได้ที่เกเชลลาทำแบบนั้น!

ฉันกลับมายังซีแอตเติลอย่างปลอดภัยและรู้สึกขอบคุณมากสำหรับน้ำใจของผู้อื่น ตอนนี้ถึงตาฉันแล้วที่จะพยายามชดใช้สิ่งนั้น