Het helen van relaties uit het verleden

De belangrijkste boodschap van een gastspreker was dat we zoveel meer zijn dan de som van onze ergste fouten. Hoewel ik zelf misschien geen kinderen heb, heb ik wel neefjes aan zowel de kant van mijn broer als mijn zus. Toen ik werd gearresteerd, hoopte ik dat mijn neven niet zouden horen van mijn problemen. Mijn vader stierf enkele maanden na mijn arrestatie.

De zonen van mijn broer begonnen te vragen: "Waarom gaat papa naar oom D om het nieuws over opa te vertellen?" Ik kon de wake of begrafenis niet bijwonen, wat de neefjes ertoe bracht te vragen: "Waar is oom D?"

Ze googleden me en leerden alle details die het internet te bieden had. Hierdoor vroeg ik me af: "Ben ik nog steeds oom D, of ben ik nu ex-gevangene D?"

Door eraan herinnerd te worden dat ik meer ben dan mijn ergste fouten, kon ik weten dat ik nog steeds oom D ben. Ik moet misschien wat open en eerlijke gesprekken met de neefjes hebben, maar ik voel me op mijn gemak bij het goedmaken dat ik maak en dat zal ik niet doen schuw die gesprekken als ze plaatsvinden.

Een andere gastspreker voor deze sessie sprak over het belang van schrijven naar onze kinderen en betrokken blijven bij hun leven, zelfs als we hier zijn. In mijn bedankbriefje aan deze spreker vertelde ik haar dat ik echt weet hoe belangrijk schrijven is. Ik heb geluk, ik krijg nogal wat post. Ik heb verschillende gevangenen gekend die niet veel krijgen, als ze al krijgen. Ik heb geleerd om niet te veel te praten over de post die ik krijg, het kan een gevoelig onderwerp zijn voor degenen die niet veel krijgen. Maar ik koester de post die ik ontvang, ik bewaar elk stukje ervan!

Enige tijd geleden was ik wat post aan het bundelen om naar huis te sturen (we mogen maar een bepaalde hoeveelheid post in onze cel hebben). Ik vroeg mezelf af: “Waarom bewaar ik dit? I twijfelen dat ik het nog een keer zal lezen zodra ik vrij ben.” Maar toen realiseerde ik me dat die mail me door donkere tijden heeft geholpen. Ik kan het niet zomaar weggooien...

Toen zag ik wat ik ermee ga doen: er wordt papier-maché van gemaakt Buddha! Brieven van familie en vrienden worden verwerkt tot een Buddha. Brieven van zenvrienden (andere beoefenaars die mijn praktijk ondersteunen) zullen een lotusbloem worden voor de Buddha om op te zitten. (Die brieven zullen de Buddha!)

Ik heb zelfs nog steeds boze brieven die mijn ex-vrouw had gestuurd, en bozere antwoorden aan haar die ik heb geschreven maar niet heb verzonden... Ze zullen worden verbrand en de as zal ook in dit project worden gebruikt. Ik heb de leer van Thich Nhat Hanh gezien: "Geen modder, geen lotus." De as wordt de modder waaruit de lotus bloeit. Ik kijk uit naar dat project. Dat Buddha zal dan op een altaar verblijven dat ik in huis zal hebben. Als ik daarvoor buig Buddha, Ik zal buigen voor iedereen die mijn praktijk heeft gesteund. Dus ik zal voor iedereen buigen!

Meer berichten van DE over herstelrecht: