Ik ben een boeddhist

Ik schrijf om meer open met je te zijn. Ik moet bekennen dat ik me in het verleden ongepast heb gedragen, me niet bewust van de gevolgen die mijn schade aan anderen zou hebben. Hiervoor schaam ik me. Geen gebruik maken van de fortuinen en rijkdommen die ik heb verworven door een kostbaar mensenleven te hebben, is een perfecte kans verspillen. Ik heb gezien waar het leven me heen zou leiden zonder de Dharma, en ik kies met heel mijn hart het pad dat de Drie juwelen als zijn toevluchtsoord.

Ik wil dat je weet dat ik zal werken om me nooit meer bezig te houden met bewuste ondeugd van welke aard dan ook. Ik zal doorgaan met het zoeken naar uw begeleiding en de bescherming en begeleiding van de allerhoogste beschermers en medelevenden. Niemand heeft me gevraagd boeddhist te worden. Als ik ervoor heb gekozen om er een te zijn, moet ik mezelf dienovereenkomstig kwalificeren en grote moeite doen om mijn leven te transformeren, anders zou het echt respectloos zijn.

Ik houd in gedachten dat ik in een flits weg kan zijn en veel liever ga met herinneringen aan verdienstelijke oefeningen dan met herinneringen aan zinloze activiteiten. Ik ben zo dwaas geweest dat ik in mijn verleden soms verdwaald ben geraakt in het oproepen van onzuivere herinneringen. Ik heb zelfs meegepraat over misdaden waar ik ooit bij betrokken was, gewoon om met medegevangenen om te gaan.

Gevangenen benadrukken vaak het belang van overleven binnen deze muren, maar als overleven betekent dat ik anderen moet schaden of vernietigen zodat ik kan leven, dan is het misschien beter dat ik niet overleef. Mijn naar waarheid grijpende geest hunkert er ook naar om te overleven, maar toen ik de valsheid ervan zag, raakte ik gedesillusioneerd door zijn inherente zelfbeeld. Ik kan me herinneren dat ik me warm, boos en opgeblazen voelde toen iemand die ik niet leuk vond, dat sterke gevoel van 'ik' uitdaagde en ik klaar was om een ​​ruzie over zoiets belachelijks te rechtvaardigen.

Of ik nu niet gerespecteerd, bekritiseerd of in elkaar geslagen word, de tijd is gekomen om geweldloosheid en mededogen te verkiezen boven vergelding. Terwijl ik groei in mijn praktijk, denk ik na over andere dingen, zoals relaties met vrouwen. In mijn ervaring is er een mix geweest van pure liefde en heel sterk gehechtheid in deze relaties. Partners kunnen elkaar provoceren om naar dat sterke gevoel van 'ik' te grijpen, waardoor iemand wordt beïnvloed om veel negatiefs te verzamelen karma, die iemand verder van het doel van ontwaken leidt. Ook heb ik het gevoel dat paren die branden van onwetendheid en passie hun aandoeningen en mogelijkheden voor ongunstige wedergeboorten alleen maar vergroten. Wat zijn jouw gedachten hierover?

Aan de andere kant, in de wereld worden sommige mensen bestempeld als slechte mensen, sommige mensen worden bestempeld als goede mensen, maar ik heb horen zeggen dat niemand de macht of het recht heeft om mensen in te delen in categorieën van slecht of goed. Is het correct om de schadelijke acties van iemand te erkennen en ervan te leren in plaats van ze een vreselijk persoon te noemen?

Ik wacht uw input op mijn brief af. Ik wilde je laten zien wat ik heb geleerd van wat je hebt verstrekt. Ik wil blijven leren vanuit de meest subtiele kijk op leegte en afhankelijk ontstaan, plus wat ik ook van de lagere scholen kan leren.

De mahayana-leringen betekenen veel voor mij en ik ben enorm bang voor hun degeneratie als ik hoor dat de prevalentie van boeddhistische leringen in het Oosten tegenwoordig minder is dan honderd jaar geleden. Het verdwijnen van de leringen leidt tot een sterkere overtuiging in onze beoefening.

Ik wens je alle goede dingen in de Dharma,
DS