De acht pijlers van vreugde

• Werken met de geest tijdens ziekte
• Vreugdevol omgaan met anderen
• Vreugde voortkomend uit het wensen van geluk voor anderen
• Acht kwaliteiten die nodig zijn om vreugde te cultiveren

Een paar weken terug kreeg ik griep. Ik lag een paar dagen in bed en vroeg me af hoe ik mijn geest kon beheren, zodat ik hem opgewekt kon houden en me kon concentreren op deugdzaamheid. Ik herinnerde me dat ik een kopie had gezien van Het boek van vreugde door Zijne Heiligheid de Dalai Lama en aartsbisschop Desmond Tutu, met Douglas Abrams, hier in de bibliotheek. Dus ik stapte uit bed, liep naar de bibliotheek, controleerde het boek en ging weer naar bed. Zodra ik het boek bekeek, wist ik dat ik het juiste had gedaan. Ik bedoel, kijk naar de omslag, het brengt gewoon automatisch een glimlach op je gezicht. Om twee geliefde en gerespecteerde spirituele leiders naar elkaar te zien kijken en glimlachen - nou, het is zo opbeurend - je hoeft het boek niet eens te lezen - concentreer je gewoon op de gezichten en de geest verandert. Ik keek een tijdje naar deze omslag in bed en liet dat gevoel bezinken voordat ik begon te lezen.

Het grote respect, de bewondering en de liefde die de auteurs voor elkaar en voor alle wezens hebben, werd me duidelijk zodra ik dit boek begon te lezen. Ze maakten grapjes met elkaar, lachten met elkaar, steunden elkaar, deelden hun wijsheid en hun moeilijke momenten, en gaven ons allemaal een voorbeeld hoe met elkaar om te gaan.

Zoals aartsbisschop Desmond Tutu uitlegde:

Ja de Dalai Lama en ik plaag elkaar, maar het is een verklaring van vertrouwen in de relatie. Het is een indicatie dat er genoeg van een reservoir van goodwill is...

Ik dacht dat dit een mooie manier was om hun vriendschap in te kaderen.

Toen ze een soortgelijk inzicht hadden, gaven ze uiting aan hun instemming en breidden het uit, versterkten het en bouwden op een zeer synergetische manier voort op elkaars wijsheid. Als ze verschillende benaderingen uitten, deden ze dat met respect, kameraadschap en liefdevol begrip voor het perspectief van de ander.

Zijne Heiligheid en aartsbisschop Tutu beschrijven vreugde beiden als voortkomend uit oprechte bezorgdheid over het geluk van anderen in plaats van dat van onszelf. Kortom, we openen de deur naar vreugde wanneer we onze egocentrische manieren verlaten en ons concentreren op de behoeften van anderen. Vanuit hun perspectief was het duidelijk dat echte vreugde rekening houdt met onze onderling afhankelijke aard en erkent dat we worden beïnvloed door het ongeluk van anderen.

Het is duidelijk, denk ik, dat de auteurs echt "vreugde" belichamen, ondanks de moeilijkheden die ze beiden in hun leven hebben ondervonden. Dus dat maakt het boek en hun kijk op vreugde erg meeslepend.

Het boek schetst acht pijlers, of kwaliteiten, die nodig zijn om vreugde te cultiveren, namelijk: perspectief, nederigheid, humor, acceptatie, vergeving, dankbaarheid, mededogen en vrijgevigheid.

1. Perspectief is de situatie vanuit verschillende hoeken bekijken. Zijne Heiligheid zegt in het boek:

   Voor elke gebeurtenis in het leven zijn er veel verschillende invalshoeken. Wanneer je de gebeurtenis vanuit een breder perspectief bekijkt, vermindert je gevoel van zorgen en angst en heb je meer vreugde.

2. Nederigheid. Hier zeggen ze dat het denken aan onszelf als iets speciaals ons geïsoleerd houdt. De aartsbisschop merkte op dat we nederigheid soms verwarren met verlegenheid. Hij legde uit dat nederigheid ons in staat stelt de gaven van anderen te vieren zonder onze eigen gaven te verloochenen. Dus in wezen niet de kwaliteiten van anderen ontkennen en toch ons zelfvertrouwen vasthouden.

   Zijne Heiligheid deelde een verhaal over een interreligieuze bijeenkomst in Delhi. Er zat een spirituele leider naast hem, heel stijf, met een fronsend gezicht. Deze spirituele leider zei dat zijn stoel hoger moest zijn dan de anderen, dus moesten de organisatoren stenen onder de poten van zijn stoel leggen om hem hoger te maken dan de anderen. Het behoeft geen betoog dat dit geen voorbeeld is van nederigheid.

3. Humor is leren lachen om onszelf en onze egocentrische manieren. Humor kan heel helend zijn als we leren om met elkaar te lachen, en niet om elkaar. We kunnen leren om humor te gebruiken als een genezend hulpmiddel en niet als een manier om anderen voor de gek te houden, te kwetsen, te bekritiseren of te kleineren.

   Zoals uitgelegd door aartsbisschop Tutu, is het soort humor waarnaar hier wordt verwezen van het soort “dat ons geen van beiden kleineert, maar eerder het soort humor dat ons in staat stelt onze gedeelde menselijkheid, onze gedeelde kwetsbaarheden en onze gedeelde zwakheden te herkennen en te lachen. ”

4. Aanvaarding. Het is het tegenovergestelde van berusting en nederlaag. We kunnen onze situatie accepteren en tegelijkertijd constructief werken om deze te veranderen. Zoals aartsbisschop Tutu zei, is de vraag niet hoe we aan onze situatie kunnen ontsnappen, maar hoe we die kunnen omzetten in iets positiefs. Zijne Heiligheid voegde eraan toe dat wanneer we mensen schadelijke acties zien doen, het medelevend is om te proberen ze te stoppen omdat ze zowel zichzelf als anderen schade berokkenen.

5. Vergiffenis. Er zijn verschillende verhalen in het boek met betrekking tot de Waarheids- en Verzoeningscommissie in Zuid-Afrika aan het einde van de apartheid die uitleggen wat vergeving betekent:

   In deze groep moeders stond degene die namens hen sprak op en liep door de kamer naar deze man die verantwoordelijk was geweest voor de moord op hun zonen en omhelsde hem en zei 'mijn kind.

   Aartsbisschop Tutu vertelde een ander verhaal over een jonge vrouw, Amy Biehl, die werd vermoord in een township. “Haar ouders kwamen helemaal van Californië naar Zuid-Afrika om amnestie te verlenen aan de daders die tot zware gevangenisstraffen waren veroordeeld... dochter, in het project om die gemeente te helpen.”

6. Dankbaarheid. Dit hoofdstuk is zo rijk, vooral omdat Zijne Heiligheid en Aartsbisschop Tutu allebei grote obstakels in hun leven hebben ondervonden, maar toch zijn ze dankbaar voor elk moment. Er is een citaat van David Steindl-Rast, een benedictijn Monnik, dat volgens mij dankbaarheid in perspectief plaatst. Er staat: "Het is niet het geluk dat ons dankbaar maakt. Het is dankbaarheid die ons gelukkig maakt. Elk moment is een geschenk. Er is geen zekerheid dat je nog een moment zult hebben, met alle kansen die het in zich heeft.”

7. Medeleven. Zijne Heiligheid legde uit dat mensen “sociale dieren zijn, ons voortbestaan ​​hangt af van anderen, dus als je een gelukkig leven wilt, met minder problemen, moet je een serieuze zorg ontwikkelen voor het welzijn van anderen.” De psycholoog Paul Gilbert wordt als volgt geciteerd: "Mededogen is een van de moeilijkste en meest moedige van al onze motivaties, maar is ook de meest genezende en verheffende."

8. Vrijgevigheid. Het boek vertelt het verhaal van een zeer rijke man die 30 miljoen dollar aan een goed doel verpandde. Kort daarna stortte de aandelenmarkt in en verloor hij het grootste deel van zijn fortuin. Het enige wat hij nog had, was de voorraad die hij had toegezegd. Ondanks dat hij de raad kreeg om zijn geld te houden, besloot hij in plaats daarvan zijn woord te houden en de toegezegde aandelen aan een goed doel te geven. Deze man zei: "Op dat moment realiseerde ik me dat geld alleen geluk kan brengen door het weg te geven."

Het boek heeft ook een royale sectie met oefeningen en meditaties om de vreugde te vergroten. En mis de achterkant niet waarop Zijne Heiligheid en Aartsbisschop Tutu aan het dansen zijn! Van kaft tot kaft is dit boek een genot om te lezen.