De tuin merkt dat de rotsen bewegen

Als we iemand aantrekkelijk zien;
dat prikkelt de zintuigen
ze zijn automatisch zoveel meer waard
vergeleken met anderen.
Het is alsof we anderen waarderen
zoals verschillende soorten metalen.
En wat als een persoon allebei aantrekkelijk is
voor de zintuigen en erg aardig voor jou?
Oh mijn, het is alsof je een glimmend stuk goud bezit.

Hoe zit het met de andere kant van het spectrum?
Hoe zit het met een persoon die we onaantrekkelijk vinden?
Hoe kunnen ze zich een weg banen naar de top
van de ladder van waardigheid?
Wat als een onaantrekkelijke agent je laat verhuizen?
naar een andere locatie of toegestaan
naar de kantine gaan terwijl de winkel al dichtging?
Hoe zou je je dan voelen?
Nou, hun waarde zou katapulteren
naar de bovenkant van de 'goede kant'.
En voor je het weet zeg je dingen als,
"Ze zijn een goede officier. Zij zijn goede mensen.
Ze zal je echt helpen. Hij is geen stuk stront
zoals sommige van de anderen. Ze geven er echt om.

Is dit niet hoe onze dwaze apengeest zich gedraagt?
Voortdurend dit waardesysteem opnieuw kalibreren
waarvan we denken dat het waarheid is.
Het voelt waar, maar is het dat ook?
Houden onze meningen echt gewicht in de schaal,
vooral als ze zo gemakkelijk te veranderen zijn?

Is het mogelijk dat onze tuingeest geharmoniseerd wordt?
met elk levend wezen en elke bloem, struik,
boom, kiezelsteen en rots?
Ja, de geest kan stromen en weet dat allemaal fenomenen
zijn altijd in beweging. In voor en tegenspoed.
Het is een gezonde gewoonte om dit niet vast te houden
systeem van oordeelsvorming.
Want zo'n systeem dekt het zonlicht af
en staat geen maan toe in de stromende rivier.

Uitgelichte afbeelding ©fotofabrika / stock.adobe.com.