De stiekeme egocentrische gedachte

Afgelopen vrijdag is op een zonnige ochtend in Atlanta, Georgia, een klein vliegtuig met vier passagiers aan boord neergestort en verbrand op een grote snelweg. Allen aan boord kwamen om. Gelukkig raakte niemand op de grond gewond of gedood. Terwijl ik aan het werk was, gebeurde het ongeluk, en natuurlijk werd het nieuws al snel het onderwerp op de lippen van iedereen op kantoor. We klaagden allemaal over hoe de rit naar huis zou worden verlengd door het politieonderzoek en het opruimen op de snelweg. Vanwege de veronderstelde verkeersvertragingen versnelde mijn egocentrische geest tot egoïstische gedachten die allemaal begonnen met 'ik wil' en 'ik wil niet', en er ontstond frustratie in mijn geest.

Op de laatste pauze van de dag besloot ik te gaan wandelen meditatie om mijn geest te kalmeren van de egocentrische gedachten. Terwijl ik liep, sloeg een gedachte van redelijkheid op de rem van mijn egoïstische gedachten: 'Vier bewuste wezens hebben hun mensenlevens verloren en het enige waar je aan kunt denken is het verkeer dat naar huis gaat? Je hebt tenminste nog, tijdelijk, je menselijk leven en een gezegend leven dat je de Dharma hebt ontmoet.” Ik werd nederig door deze stem van de rede en de gedachte om vertraging op te lopen in het verkeer vervaagde en veranderde in gedachten van dankbaarheid voor het leven in dit mensenleven. lichaam en medeleven met de slachtoffers en voor degenen die nog steeds de egoïstische gedachten hadden die ik had.

Deze tragedie versterkte in mij hoe gevaarlijk en stiekem de egocentrische geest is. De egocentrische geest is als een spin. Het creëert een kleverig web van onwetendheid, en wanneer we gehecht zijn aan het web van onwetendheid, zal al onze strijd om los te komen, om onze deugdzaamheid en wijsheid te behouden, de kwade geest waarschuwen voor zijn maaltijd. De egocentrische geest komt hongerig en kwijlend uit zijn schuilplaats, met ontblote hoektanden, die hij gebruikt om een ​​maaltijd te bereiden van onze deugdzaamheid en wijsheid. Wanneer we niet in staat zijn om los te komen van het web van onwetendheid, worden we gevoed, en nadat onze wijsheid en deugdzaamheid op een laag niveau zijn, worden we verzwakt, gekwetst, verward en blijven we bloeden.

De egocentrische geest maakt ons niet helemaal af (cyclisch bestaan). Het wil meer van ons. Het wikkelt ons dan in nog meer webben (onwetendheid) en laat ons achter in een cocon (de lichaam) waar het ons later zal voeden. Maar we hebben het potentieel om uit de cocon te breken, om iets mooiers en sterkers te worden dan de spin.

Mijn vertrouwen in de kracht van de Dharma nam die dag toe, omdat ik in mijn eigen geest zag dat het zien van de werkelijkheid met een Dharmabril me doet reageren op fenomenen met reden, die me weer gelukkiger maken, zoals de Buddha beloofd. Ik wil nu, meer dan ooit, rijden met de Buddha. Hij geeft geweldige aanwijzingen naar nirvana, wat mijn echte thuis is.