Laat de geest de geest zien

Ik kwam dit gezegde tegen: "laat de geest de geest zien", en wauw! Wat een diep eenvoudige regel woorden die echt een snaar bij me raakte.

Mijn praktijk gaat goed. Ik zie het raffinageproces elke dag meer. Het is als het zuiveren van goud. Een ethisch leven leiden vergemakkelijkt dit proces enorm, door de onzuiverheden aan te wijzen en het gemakkelijker te maken om ze te elimineren.

Natuurlijk is het niet gemakkelijk, maar niemand heeft me ooit verteld dat het zo zou zijn. Ik moet mezelf constant aan mijn herinneren geloften, de acht voorschriften die ik voor het leven accepteerde. Dit is een geweldige voorbereiding op vol kloosterlijk wijding. In ieder geval voor mij is het in die zin een waardevol hulpmiddel gebleken.

Elke ochtend begin ik mijn dag met het uitrollen van mijn meditatie vloerkleed, mijn geïmproviseerde gevangenisaltaar opzetten en mijn voorhoofd de vloer laten raken terwijl ik mijn geloften. Elke dag verpest ik het en elke nacht zuiver ik. En elke ochtend ben ik om de een of andere reden weer gedwongen om mijn meditatie vloerkleed, zet mijn geïmproviseerde gevangenisaltaar op en tik met mijn voorhoofd op de vloer terwijl ik mijn geloften.

Dan ga ik zitten en zitten en zitten door dit verfijningsproces om de geest de geest te laten zien. Hoe meer ik dit doe, hoe meer ik de bedrog van de ego-geest ontdek, die lijkt te vechten voor zijn bestaan. Dit is krankzinnig, ironisch, of welke andere term je ook zou willen gebruiken, want het is de geest – mijn geest – die al deze illusie, deze mentale strijd creëert. Het is mijn geest die twee kanten creëert in een strijd en ervoor zorgt dat ik de wereld zie als 'wij versus zij', terwijl er in werkelijkheid geen 'wij' is en er zeer zeker geen 'zij' is.

Dogen zei: "Op het moment van mijn verlichting zijn alle wezens verlicht." Wat een verheven uitspraak, maar het is heel waar. Waarom? Omdat er op het moment van verlichting geen 'wij en zij' is, geen vooringenomenheid of gehechtheid. Een van mijn leraren zei altijd: "Je moet sterven op het kussen." Laat los, laat los, laat los. De afwezigheid van waargenomen controle over wat we waarnemen als ons universum moet worden losgelaten. Dit is een eng proces. Maar laten we gaan, we moeten!