Het huwelijksleven opgeven

Vaidurya: Hoe zou u uw huwelijksleven omschrijven voordat u non werd?

Eerbiedwaardige Thubten Chodron (VTC): Ik was gelukkig getrouwd met een man die advocaat was. Hij werkte voor een organisatie die rechtsbijstand verleende aan de armen, dus we hadden vergelijkbare waarden en interesses in dienstverlening. Hoewel mijn leven er goed uitzag, had ik nog steeds veel spirituele vragen die de joods-christelijke traditie niet op een logische manier kon beantwoorden. Het idee van een scheppende God was onlogisch voor mij, en ik was opgehouden in God te geloven. Maar ik probeerde nog steeds de zin van het leven te achterhalen. Ik wist dat het iets te maken had met het helpen van anderen, maar had nog steeds het gevoel dat mijn pad in het leven niet duidelijk was. We waren drie jaar getrouwd toen we de Dharma ontmoetten en boeddhisten werden.

Vaidurya: Wat denk je dat je, achteraf gezien, hebt opgedaan/geleerd van je huwelijksleven? Is er enig verschil in het toetreden tot de orde na te zijn getrouwd versus toetreden zonder de ervaring van het huwelijksleven? Zie je het gewijde leven daardoor anders?

Citybike: Ik had alles: een liefhebbende echtgenoot, een comfortabel leven, een carrière als leraar waar ik van genoot, een geweldig gezin en veel vrienden. Deze ervaring heeft me heel duidelijk gemaakt dat er geen blijvend geluk te vinden is in het cyclische bestaan. Ondanks mijn voorspoed voelde ik van binnen: 'Wat heeft dit allemaal voor zin? Als ik sterf, zal ik van alles en iedereen moeten scheiden. Er moet meer in het leven zijn dan dit; er moet iets van diepe waarde en betekenis zijn.”

Dus toen ik wijdde, wist ik precies waar ik afstand van deed en voelde ik geen verlies. Natuurlijk, gehechtheid blijft hangen, maar als het zich voordoet, herinner ik me gewoon dat ik alles had wat samsara kon bieden voordat ik wijdde en dat hebben waar we aan gehecht zijn, geen voldoening schenkt. Onze geest bevrijden van gehechtheid is wat echte vreugde en vrede brengt. Om die reden is de beoefening van de dharma belangrijk.

De ervaring van het huwelijksleven heeft me ook geleerd dat de manier waarop de media romantiek in films, tv en advertenties promoot, pure fantasie is. Zoveel mensen hebben tegenwoordig overdreven en valse verwachtingen van het huwelijk, wat veel teleurstelling en later een echtscheiding of een ellendig huwelijk met zich meebrengt. Mensen verwachten dat één andere persoon al hun behoeften en wensen zal vervullen. Dat is onmogelijk! Het huwelijk moet gebaseerd zijn op vriendschap en de oprechte wens dat de ander zijn goede eigenschappen, waaronder spirituele eigenschappen, ontwikkelt. Op zoek naar de spanning van romantiek en seks leidt op de lange termijn alleen maar tot pijn.

Vaidurya: In een van uw artikelen, “Je wordt een wat? Het verhaal van een Amerikaanse boeddhistische non”, zei je: “Hoewel veel mensen een lekenleven kunnen leiden en de Dharma kunnen beoefenen, zag ik dat het voor mij onmogelijk zou zijn, simpelweg omdat mijn kwellende emoties te sterk waren en mijn gebrek aan zelfdiscipline te groot. Wijding leek het beste te zijn voor mijn type persoonlijkheid.” Veel lekenboeddhisten worden ook met dezelfde problemen/verontreinigingen geconfronteerd. Zou u dezelfde aanpak ook adviseren in de praktijk?

Citybike: Dat hangt van de persoon af. Het gewijde leven is niet voor iedereen weggelegd. Voor sommige mensen is het beter om een ​​goede lekenbeoefenaar te zijn. Iedereen moet voor zichzelf beslissen.

Vaidurya: Om de beslissing te kunnen nemen om te wijden lijkt niet gemakkelijk te zijn en vereist hoogstwaarschijnlijk veel vastberadenheid. Wat was volgens jou je sterkste motiverende kracht?

Citybike: Zoals de Buddha geadviseerd, mediteerde ik over de waarde en zeldzaamheid van een kostbaar menselijk leven en over vergankelijkheid en dood. Het werd me duidelijk dat als ik als een leek zou leven met alles waar ik aan gehecht was, mijn geest overweldigd zou worden door concurrentievermogen, jaloezie, arrogantie en vijandigheid. Met die emoties zou ik zoveel negatiefs creëren karma en dat zou met mij meegaan naar mijn volgende leven. Als, vanwege mijn aandoeningen en karma,,Ik ben in mijn volgende leven in een lager rijk geboren, er zou zoveel lijden zijn. Ik zou niet in staat zijn om mezelf te helpen, laat staan ​​om van nut te zijn voor iemand anders. Aan de andere kant, als ik nam en hield geloften, Ik zou zoveel negatieve acties opgeven, verdiensten verzamelen, mijn geest temmen en mijn goede eigenschappen ontwikkelen. Ook al is een handvol mensen misschien niet blij met mijn opdracht in dit leven, in toekomstige levens zou ik hen en nog veel meer mensen meer geluk en een beter soort geluk kunnen brengen - dharma-geluk dat voortkomt uit het volgen van het pad - door te ontwikkelen mezelf geestelijk.

Vaidurya: Was het een moeilijke beslissing en proces om uw toenmalige echtgenoot te verlaten om non te worden? Maakt een gelukkig huwelijksleven deze beslissing des te moeilijker?

Citybike: Voor mij was er geen moeilijke beslissing om te nemen. Mijn geest was duidelijk over wat ik het beste kon doen. Ik heb het gevoel dat een gelukkig huwelijksleven het gemakkelijker heeft gemaakt, omdat ik niet de emotionele wonden van een pijnlijk huwelijk had om van te herstellen, en ik probeerde ook niet te ontsnappen aan een slechte situatie. Integendeel, ik ging naar iets dat mezelf en anderen op de lange termijn, gedurende vele levens, ten goede zou komen.

Mijn man was erg aardig en probeerde me niet tegen te houden. Hij heeft ook geen obstakels voor mij gemaakt. Ik ben hem hier zeer dankbaar voor. Hoewel hij mijn spirituele doelen begreep en steunde, voelde hij ook: "Oh nee, de persoon van wie ik hou, gaat weg!" Hoewel het moeilijk voor hem was, gebruikte hij de Dharma om hem te helpen omgaan met zijn gehechtheid. Nu zien we elkaar af en toe op Dharma-bijeenkomsten en zijn vriendelijk. Zijn vrouw is erg aardig voor mij.

Vaidurya: Hoe gaat iemand die lid wil worden van de Orde om met oppositie tussen echtgenoten?

Citybike: Met vriendelijkheid, geduld en mededogen.

Vaidurya: Voor degenen die kinderen hebben (tieners en jonger), afgezien van het omgaan met hun reacties, hoe moet iemand omgaan met zijn verantwoordelijkheidsgevoel en misschien zelfs schuldgevoelens om hen te verlaten?

Citybike: Als mensen met kinderen informeren naar de wijding, raad ik ze meestal aan te wachten tot hun kinderen minstens 18 jaar oud zijn voordat ze lid worden van de Orde. In enkele uitzonderlijke gevallen is het duidelijk dat de ouder klaar is om te ordenen en is de situatie met de kinderen in orde. Ouders zijn echter over het algemeen erg gehecht aan hun kinderen, vooral als ze jong zijn, en dit gehechtheid kunnen obstakels in hun beoefening creëren, tenzij ze veel mentale helderheid over de situatie ontwikkelen voordat ze worden ingewijd.