In het aangezicht van geweld

Tanja:

Nog een oorlog, nog een massale schietpartij, nog een zelfmoordaanslag - hoe kan ik enige invloed uitoefenen op het beëindigen van dit bloedbad? Die chaos die zo ver weg en onhandelbaar lijkt, bevindt zich aan het ene uiteinde van een pijpleiding of continuüm en het andere uiteinde is hier.

Als ik merk dat het woord verdienen opduikt, als ik vind dat ik of iemand anders iets verdient, nemen mijn veerkracht en compassie af, nemen mijn dwang en ongeduld toe. Ik focus op resultaten en shortcuts. Ik zit op het continuüm van geweld. Ik geloof in de mythe van verlossend geweld.

Deze mythe - het idee dat iemand straf verdient 'voor hun eigen bestwil' of 'voor het welzijn van de samenleving' - dit sleutelconcept dat het gemakkelijk maakt om gewelddadig te zijn - is zo wijdverbreid dat we het zelden als een mythe herkennen.

Zodra een persoon, een groep of een cultuur gelooft dat iemand straf verdient, is het een kleine stap naar moord. Als we eenmaal accepteren dat sommige mensen "moeten worden gedood", is de enige resterende vraag "Wie?" Wie sterft? Wie beslist? Geen wonder dat we regelmatig massamoorden hebben.

Dus wat te doen?

Als mijn hart open is en mijn geest medelevend is, verbind ik me diep met anderen en ervaren we wederzijds vreugde en genezing. (Foto door Roberto Maldeno)

Op de momenten dat mijn hart open is en mijn geest medelevend is, verbind ik me diep met anderen en ervaren we wederzijds vreugde en genezing. Vreemden worden goede vrienden.

Ik heb een helderdere geest, een gelukkiger hart en een beter begrip van Dharma in de aanwezigheid van Zijne Heiligheid Dalai Lama dan enig ander moment. Ik stel me voor dat zijn verbondenheid met zichzelf, authenticiteit en onvoorwaardelijke acceptatie op een non-verbale, directe manier aan mij (en iedereen daar) wordt gecommuniceerd en ik reageer door een betere ik te worden - sympathieke vibratie.

Ik vermoed dat de wonderbaarlijke gebeurtenissen van genezing en ontwaken die in de soetra's en evangeliën worden beschreven, voortkwamen uit Gautama Buddha en Jezus is diep verbonden met zichzelf en aanwezig, onvoorwaardelijk medelevend en accepterend. Gewone mensen reageren op buitengewone medelevende aandacht en worden buitengewoon.

Als ik vol zelfzorg ben, me niet verbonden en "te weinig middelen" voel, verbind ik me niet op medelevende wijze met anderen en het kan me niet schelen. Als ik me bewust ben van mijn gevoelens en handel in overeenstemming met mijn waarden, ga ik op krachtige, gezonde, helende manieren met anderen en mezelf om. Hmm, lijkt me vrij duidelijk wat te doen.

De wereld met één positieve interactie per keer veranderen lijkt misschien onwaarschijnlijk traag en moeilijk - totdat ik naar het falen van een andere manier kijk.

heide:

Ondanks het bloedvergieten in Parijs afgelopen vrijdagavond, vond ik de nasleep het meest verontrustend. Terwijl ze als de religieuze gelovigen van een 'christelijke' natie moreel hoog aanzien claimen, spuien de leiders en burgers van de VS overal leugens en wekken ze angst op. Opnieuw in het aangezicht van grote ontberingen en pijn, sluiten wij, het Amerikaanse volk, ons hart voor degenen in de grootste nood, terwijl we eisen onze grenzen te sluiten en erop staan ​​onze "vijand" van de aardbodem te wissen. Dit maakt me diep bedroefd en ik vind het veel moeilijker te verteren dan de feitelijke daden van terrorisme.

Alle schade in de wereld wordt gedaan uit onwetendheid; uit geloof in dit inherent bestaande 'ik'; overtuiging dat wie we nu ook zijn, in beton gegoten is. Ook ik val voor deze onwetendheid met mijn terechte verontwaardiging: waarom kunnen we niet beter doen dan dit? Waarom moeten we altijd met harde hand reageren en proberen alles op ons pad te vernietigen? 

Ik ben de afgelopen week rusteloos geweest, afgeleid en ontmoedigd. Ik rouw niet alleen om de Parijzenaars, maar ook om ons als natie. Misschien moet ik ook om mezelf treuren. Want ook ik ben niet wie ik lijk te zijn. Al het potentieel om de acties te doen die ik in anderen veroordeel, ligt zeker sluimerend in mijn gedachtenstroom, wachtend op het juiste voorwaarden rijpen. Ben ik anders? Ben/kan ik niet die zelfmoordterrorist zijn? Ben ik niet een politicus geweest/kan ik geen politicus zijn die leugens verspreidt om mijn eigen doel te bereiken en angst aanjaagt voor mijn eigen gewin? Ben ik niet een gewone burger geweest/kan ik niet zijn, bang voor het leven van mezelf en van mijn kinderen, de rest van de wereld buitensluitend in een wanhopige poging om een ​​gevoel van geborgenheid en veiligheid te vinden in een onzekere wereld? Hoe vaak ben ik in het afgelopen jaar, de afgelopen maand, de afgelopen week weggelopen van een kans om iemand te helpen die het nodig had? Onder de tirannie van 'ik' ben ik verslaafd aan zijn propaganda en schend ik mijn eigen ambities, mijn eigen potentieel. Hoe kan ik anderen de schuld geven van hetzelfde falen?

Zolang ik onder de invloed ben van onwetendheid, voorkeuren en... karma, heb ik het potentieel om de dingen te worden die ik nu veroordeel. Misschien is het geen verrassing dat samsara gedijt onder de invloed van deze verachtelijke aandoeningen. En toch moet het op de een of andere manier stoppen. Het voelt groot en dat is het ook. Ik heb mezelf sinds de beginloze tijd gevoed, zoals wij allemaal, maar er is een alternatief. Die karmische zaden hoeven niet te rijpen en we hoeven niet in de schaduw van onze verwarring te blijven leven. Wat te doen, maar ga voor toevluchtsoord? Wat te doen behalve zuiveren? Wat te doen anders dan een stem van vrede zijn in een boze kamer?

De eerste talk in deze serie: Reageren op terrorisme
De tweede talk in deze serie: Een gebed voor de wereld
De derde talk in deze serie: Te kostbaar om te verliezen