De subtiliteiten van waarheidsgetrouwe spraak

Tijdens retraites hebben we elke middag een discussie over een onderwerp dat betrekking heeft op het beoefenen van Dharma in ons dagelijks leven. Een van die discussies ging over liegen, wat een groot onderwerp bleek te zijn toen we onze toespraak doornamen en de verschillende manieren ontdekten waarop we onszelf en anderen voor de gek houden. Niemand van ons denkt graag: "Ik lieg", laat staan: "Ik ben een leugenaar." In plaats daarvan zeggen we tegen onszelf: "Ik heb gezegd wat nodig was om iemand anders geen pijn te doen" of "Ik heb dit uitgelegd op een manier die de andere persoon kon begrijpen." Maar als we eerlijk zijn, weten we dat het onze bedoeling was om anderen te misleiden om onszelf te beschermen.

Met 'grote' leugens proberen we een actie te verbergen die we hebben gedaan die ongezond is, dus er zijn dubbele problemen: de eerste ongezonde actie, dan de leugens die we vertellen zodat anderen niet weten dat we het hebben gedaan. Dit wordt natuurlijk ingewikkeld omdat we moeten onthouden welke leugen we tegen welke persoon hebben verteld. Meestal komen mensen erachter dat we hebben gelogen en verliezen ze het vertrouwen in ons.

Maar met subtielere leugens vertellen we de waarheid over het doen van een bepaalde actie, maar zijn we niet eerlijk over onze motivatie om het te doen. Soms is onze motivatie zelfs voor onszelf onduidelijk, maar in plaats van dat toe te geven, zeggen we iets om onszelf er goed uit te laten zien. Andere keren kennen we onze werkelijke motivatie, maar erkennen deze niet, en zeggen in plaats daarvan iets anders zodat de situatie verloopt zoals we willen. Na de retraite schreef Leah Eerwaarde Chodron de volgende e-mail over een dergelijke situatie. Eerwaarde Chodron waardeerde Leah's eerlijkheid evenals haar vastberadenheid om in de toekomst volledig eerlijk te zijn tegenover zichzelf en anderen.

Hallo eerbiedwaardige,

Ik hoop dat het oké is om een ​​paar minuten van je tijd te nemen om iets te vertellen dat bij me opkwam tijdens onze Dharma-discussie in de auto die naar huis reed. Je weet misschien dat ik elke dag de discussiegroep oversloeg om mijn gondro beoefening van het aanbieden van mandala's. Ik merkte dat ik me daar ongemakkelijk bij voelde en zie nu dat dat gevoel een aanwijzing is dat er iets mis is.

Terwijl we de discussie over liegen voortzetten, kwam het tot me dat mijn toestemming van de Eerwaarde Tarpa om de dagelijkse discussiegroep over te slaan inhield dat ik moest liegen. Hoewel het waar is dat ik tijd wilde hebben om de mandala te doen het aanbieden van praktijk, wat ook waar is dat de discussiesessies voor mij altijd ongemakkelijk zijn geweest. Mijn geest gaat in een grote bekritiserende modus, het gevoel hebben dat veel mensen hun verhalen gewoon vertellen als egotrips. Dit is echt een pijnlijke gemoedstoestand en zo uit de hand. Ik wil niet zo denken, maar het komt en komt. Ook heb ik moeite met het gevoel dat ik echt diepgang kan krijgen in de discussiekwesties. En ik ga in een mentaliteit van ongeveer 12 of 13 jaar bij het vormen van groepen, met het gevoel dat niemand mij in hun groep wil.

Dus zoals je kunt zien, de mandala aanbod waren echt een excuus om iets over te slaan wat ik moeilijk en onaangenaam vind. Ik heb daar niet bewust over gelogen, maar bij nader inzien zie ik dat het bedrieglijk en niet authentiek was. Als het een sessie of evenement was geweest waar ik heel graag aan had willen deelnemen, dan had ik het zeker kunnen doen met slechts een paar mandala's per dag of had ik daar een andere tijd voor kunnen vinden.

En ten slotte, terwijl ik hiermee aan het werk was terwijl ik vanmorgen voor de 35 Boeddha's knielde, realiseerde ik me met afschuw dat de leugen echt tegen mijn leraar was, dus dat maakt het behoorlijk belangrijk. Dus daar heb ik veel werk aan. Wat een eye-opener was dit.

Bedankt en ik zal dat niet meer doen en zal veel harder mijn best doen om mijn motieven te onderzoeken.

Metta,
Leah