Ongelukkige wedergeboorten

• Hoe we sommige leringen kunnen filteren door de lens van onze eerdere religieuze achtergrond
• Hoe boeddhistische leer op lagere gebieden verschilt van theïstische religies
• Onze acties kiezen op basis van de resultaten die we willen hebben

Gisteren hadden we het over hoe begrip van dood en vergankelijkheid leidt tot begrip van toevlucht. We spraken ook over het denken aan de mogelijkheid van een ongelukkige wedergeboorte na dit leven, en dat leidt er ook toe toevlucht in de Buddha, Dharma, en de Sangha.

Hoewel dit geen bijzonder populair onderwerp is in de Dharma – de meeste westerlingen springen er liever overheen – denk ik dat we er wel mee te maken hebben, omdat de Buddha heb het geleerd.

Ik denk dat een van de problemen die westerlingen hebben met deze leer is dat als je bent opgegroeid in een christelijke cultuur, waar je als klein kind werd geleerd dat als je aan tafel boert, je iets negatiefs deed en je geboren wordt. in de hel... Het christendom wordt heel vaak op deze zeer kinderlijke zondagsschool-manier aan mensen onderwezen. Dus mensen wijzen dat soort dingen natuurlijk af als ze volwassen worden. (Nou ja, niet iedereen, maar mensen die over dit soort dingen nadenken, verwerpen het vaak.) Maar dan is er nog de afdruk van toen je een kind was. Dus als je dan boeddhistische leringen hoort die spreken over de helse rijken, dan komt ineens al je oude christelijke conditionering bovendrijven en wordt daar bovenop geplaatst. Buddha's leringen, en je denkt dat de Buddha zegt hetzelfde als wat je op de zondagsschool hoorde en wat je later verwierp.

In feite is de Buddha geeft iets heel anders les. Wat vergelijkbaar is, is dat er sprake is van andere rijken. Het boeddhisme spreekt van een rijk van intens lijden (de helse rijken), van intens geluk (de hemelse rijken, de godenrijken). Maar in tegenstelling tot het christendom zijn deze dingen allemaal vergankelijk. Ze zijn allemaal tijdelijk. In het christendom zijn ze eeuwig. In het boeddhisme zijn ze tijdelijk.

In het boeddhisme worden ze karmisch gecreëerd. Ze zijn niet gemaakt door iemand anders die die plaatsen heeft gemaakt en je er vervolgens naartoe stuurt. Deze dingen worden gecreëerd door onze eigen acties.

Bovendien is er, in tegenstelling tot theïstische religies, niemand die ons naar de hemel of naar de hel stuurt. En geen van beide is een beloning of een straf. Integendeel, in het boeddhisme creëren onze acties onze ervaring - zelfs in het menselijke rijk - dus als we pijn ervaren, werden de oorzaken negatief (of destructief) genoemd. karma; wanneer we geluk ervaren werden de oorzaken positief (of constructief) genoemd karma. Alles wat we ervaren is het resultaat van onze eigen acties. Niemand anders bezorgt ons lijden of geluk. Niemand anders beoordeelt ons na ons leven en stuurt ons bewustzijn naar de ene of de andere plaats. Elk van de zes rijken van wedergeboorte, geen van hen is een beloning en geen van hen is een straf.

Deze hele manier van denken over een externe vaderfiguur die je beloningen en straffen geeft op basis van regels die je niet helemaal duidelijk zijn, dit is niet de Buddha's leer. We moeten hier heel duidelijk over zijn. En niet alleen intellectueel helder, maar we moeten in onze eigen geest kijken en deze oude, ingesleten, ingesleten patronen van toen we kinderen waren zien, en hoe ze aan de oppervlakte komen en hoe we ze onjuist projecteren op de Boeddhadharma. We moeten dit echt in onze eigen gedachten zien, en als het gebeurt, stop het, want het is een verkeerde mening. En het is een verkeerde mening dat gaat veel leed veroorzaken.

Integendeel, het is veel beter om echt naar te kijken, Buddha net geleerd dat dingen ontstaan ​​door oorzaken. Wie creëert de oorzaken? Wij doen! Als we geluk willen, creëer dan de oorzaken van geluk. Als we geen lijden willen, creëer dan niet de oorzaken van lijden. Het is aan ons.

Een van onze problemen is natuurlijk dat we de oorzaken van lijden willen creëren, maar gelukkig willen zijn als resultaat. Omdat de oorzaken van lijden soms een soort haast of een goed gevoel geven, of je krijgt er een soort werelds voordeel van dat goed voelt. We willen al die dingen kunnen doen, maar toch geluk hebben aan het einde. Dat is alsof je je hele leven vet wilt eten en een laag cholesterolgehalte wilt hebben. Zo werkt het niet. Of het is als vergif eten en voedsel verwachten. Zo werkt het niet. Wanneer onze begeerten in tegenspraak zijn met de natuurlijke wet van oorzaak en toestand, dan hebben we te maken met onze begeerten. Omdat onze verlangens ons problemen bezorgen.

En in plaats daarvan, als we zien dat we iets doen dat niet goed voor ons is - of het nu in dit leven is of in toekomstige levens - omdat we onszelf op een positieve manier koesteren, en we onszelf respecteren en willen dat we gelukkig zijn, laten we dan niet de oorzaken van toekomstig lijden creëren, ook al houdt dat in dat we iets niet doen dat op dit moment erg leuk lijkt. Want de lol die je nu hebt is snel voorbij, maar het leed dat bepaalde activiteiten later met zich meebrengen kan lang aanhouden. En dat willen we niet.

Als we dit soort opvattingen hebben, dan is het logisch, omdat we onze acties vrijwillig kiezen op basis van het soort resultaten dat we willen hebben. We nemen onze verantwoordelijkheid en zijn bekwaam in ons leven. Dit is totaal iets anders dan rondrennen in de angst dat je iets verkeerd gaat doen en dat iemand je komt halen.

Er zijn een aantal gebieden waarop onze eerdere training op het boeddhisme wordt geprojecteerd. Dit is er een van. We moeten er dus heel voorzichtig mee zijn en het opmerken en onszelf eraan herinneren dat het een verkeerde mening.