Leegte van oorzaken en hun gevolgen

Gisteren hadden we het wat over leegte. We hadden het ook over ethisch gedrag, en we bespraken de relatie tussen die twee als een van de voortgangen van de drie hogere trainingen. Maar er is een andere manier om ze samen te brengen, want toen we het over ethisch gedrag hadden, legden we in werkelijkheid de nadruk op oorzaak en gevolg op ethisch niveau. Wat we doen creëert de effecten die we ervaren in dit leven of in toekomstige levens.

Dit is dus een van de systemen van causaliteit. En causaliteit is een van de manieren waarop we het inherente bestaan ​​van geconditioneerdheid kunnen weerleggen fenomenen. We zeggen bijvoorbeeld dat functionerende dingen leeg zijn omdat ze afhankelijk zijn, en hier betekent 'afhankelijk' afhankelijk van hun oorzaken, want onthoud: als iets afhankelijk is van oorzaken, kan het geen onafhankelijk iets zijn, dus daarom is het leeg. . Als we denken in termen van ethisch gedrag en daar alleen maar over causaliteit nadenken – dat de acties die we ondernemen leeg zijn, dan zijn de resultaten die we ervaren leeg. Waarom? Omdat ze allemaal afhankelijk ontstaan. Het vergt een beetje uitpakken, omdat we onze acties en de resultaten ervan doorgaans beschouwen als geheel onafhankelijk bestaand, solide en concreet.

We zeggen bijvoorbeeld: “Doden is een negatieve actie.” Waar is de actie van het doden? Zit het in de motivatie? Zit het in het voorwerp? Zit het in het identificeren van het object? Gaat het richting moord? Is het het daadwerkelijke opvallende ervan? Gaat het andere wezen dood? Wat is precies de actie van doden? Wanneer we beginnen te analyseren, zullen we zien dat de actie van het doden bestaat omdat we een reeks momenten en een reeks gebeurtenissen hebben samengevoegd en deze het label ‘dodende actie’ hebben gegeven. Rechts? Want als je zou zeggen dat één van die momenten op zichzelf al moordend was, zou dat moeilijk te accepteren zijn, nietwaar? 

Is de handeling waarbij iemand daadwerkelijk met een wapen wordt geslagen, moord? Ik bedoel, als je de motivatie vergeet, vergeet je de persoon die sterft, dat alleen kan toch niet dodelijk zijn? En op dezelfde manier is de intentie op zichzelf, zonder de rest, niet dodelijk. De persoon die sterft en jij je daarna tevreden voelt – dat is op zichzelf niet dodelijk zonder de rest ervan. We spreken over 'doden' als iets solides, maar eigenlijk is het iets dat bestaat doordat het alleen maar wordt gelabeld in afhankelijkheid van een reeks verschillende momenten.

Hetzelfde geldt voor de actie ‘het maken van een het aanbieden van.” Wij creëren deugdzaam karma wanneer we maken aanbod. Op dezelfde manier is het aanbieden van het voornemen om de het aanbieden van? De voorbereiding van de het aanbieden van? Het geven van de het aanbieden van? Het ontvangen van de het aanbieden van? Is het hoe je je daarna voelt? Is het hoe de ander zich daarna voelt? Je ziet dat er niet één solide 'actie' is het aanbieden van. ' Het aanbieden van wordt gelabeld in afhankelijkheid van veel verschillende gebeurtenissen. Al deze oorzaken zijn afhankelijk van elkaar en leiden tot resultaten. Dan verdwijnen ze uit het bestaan.

Zodra een actie is uitgevoerd, behoort die actie tot het verleden. De actie zelf is niet iets blijvends; het verandert van moment tot moment. Het laat een karmisch zaad achter. Het leidt tot desintegratie van zichzelf. En dan zullen die zaden ergens in de toekomst resultaat opleveren. Maar het is niet zo dat het resultaat zomaar uit het niets komt, of dat het exacte resultaat voorgeprogrammeerd is op basis van de oorzaak. Het is niet alsof dit oorzaak produceert precies dit leiden precies dit manier. Nee! 

Omdat deze oorzaak het ene aspect van het resultaat kan voortbrengen, maar andere aspecten van het resultaat door het andere worden voortgebracht voorwaarden– omdat dat karmische zaad niet kan rijpen tenzij het er is samenwerkingsvoorwaarden ook op zijn plaats. En welke samenwerkingsvoorwaarden zijn vormen de manier waarop het karmische zaad rijpt. Het is dus niet zo dat oorzaak A leidt tot resultaat B, en dat er geen andere invloed bij betrokken is. Oorzaak A verandert van moment tot moment; het is uiteengevallen. En hoe die energiestroom – die desintegratie – het gevolg zal zijn, zal van allerlei andere dingen afhangen:samenwerkingsvoorwaarden– die op dat moment gaande zijn. En dan is het resultaat ook iets dat vele, vele momenten later plaatsvindt, omdat het resultaat ook van moment tot moment, van moment tot moment, verandert… 

Wat we hier echt zien is dat de dingen niet vast en statisch zijn: ze zijn niet permanent; ze zijn afhankelijk van de oorzaken die eraan voorafgingen. Ze zijn afhankelijk van de voorwaarden die hen omringen, en daarom hebben ze niet hun eigen inherente essentie die onafhankelijk is van al het andere. Oké? En zonder een essentie die onafhankelijk is van al het andere – door afhankelijk te zijn – zijn ze leeg van hun inherente bestaan. Betekent dat dat karma en effect werken niet omdat ze leeg zijn? Nee, omdat we het inherente bestaan ​​ontkennen, maar we ontkennen niet het hele bestaan. Oorzaak en gevolg functioneren nog steeds, en het is een heel ingewikkeld systeem als je echt nadenkt over alle factoren die daarvan afhankelijk zijn. Het functioneert nog steeds, maar er zit geen inherente aard in.

Dit is dus een andere manier waarop we de nadruk kunnen leggen op het handhaven van een goede ethische discipline en er wijsheid op kunnen toepassen, en deze twee kunnen gebruiken om elkaar te versterken. Het vergt veel contemplatie. [gelach] Maar hoe vaker je het doet, hoe meer vertrouwen je krijgt in de wet van oorzaak en gevolg – ​​van karma en de resultaten ervan.