Een richting bepalen voor het doen herleven van de bhikshuni-wijding

Geshe Jampel Senge

Al lange tijd Zijne Heiligheid de Dalai Lama heeft geprobeerd de boeddhistische sangha om de bhikshuni-wijding nieuw leven in te blazen. Ik hoef niet in details te treden, omdat we de tijd niet hebben. Maar voor zover ik me kan herinneren, ergens in de vroege jaren 80, begon Zijne Heiligheid hiermee toen... Karma Gelek Yutok was de secretaris van het Departement Religieuze Zaken (nu: Departement Religie en Cultuur = DRC). Zijne Heiligheid benoemde Geshe Tashi Tsering om wat onderzoek te doen naar de geldigheid van de bhikshuni gelofte in Taiwan, en in 2000 kwamen er drie boeken uit in Dharamsala. De DRC verspreidde deze drie boeken, die uit dit onderzoek kwamen, in 2001. Ik weet niet zeker of het al het onderzoek was. Hoe dan ook, Zijne Heiligheid deed al het mogelijke om de verschillende boeddhistische groepen samen te brengen, zodat we een conferentie kunnen houden en dan tot een conclusie kunnen komen om deze [bhikshuni-wijding] nieuw leven in te blazen. We moeten begrijpen dat de Tibetanen geen universele verklaring kunnen afleggen door te zeggen: we gaan door, we gaan het doen, want we moeten de Vinaysutra. de monniken gelofte heeft te maken met de leringen die verband houden met de Vinaysutra. Net als bij de Verenigde Naties als ze in actie willen komen, zijn er 500 leden die consensus nodig hebben. Zonder consensus kunnen ze niet handelen. Op dezelfde manier, wat er in het boeddhisme gebeurt, moeten alle monniken, vooral degenen die verantwoordelijk zijn en zeer gerespecteerd worden in hun gemeenschappen, samenkomen en dan beslissen of dit nieuw leven ingeblazen kan worden of niet. Daarom kunnen wij Tibetanen niet zomaar eenzijdig verklaren dat we het gaan doen, omdat ik veronderstel dat dit in de toekomst voor meer problemen zou zorgen. Het is dus belangrijk dat we de monniken en de belangrijke mensen uit Sri Lanka (het grootste boeddhistische land), uit Thailand en indien mogelijk uit Birma uitnodigen, ook al is de politieke situatie daar moeilijk.

Daarom zou ik de bijeenkomst van vandaag willen vragen om dit te bespreken, zodat we aan het eind van de dag een verklaring kunnen hebben of een brief kunnen schrijven aan deze gemeenschappen om ons bij een conferentie bij te wonen wanneer dat zal gebeuren. Dit is de beste manier. Dus we kunnen een consensus hebben. En dan zullen er geen kwade gevoelens zijn, zal er geen vervreemding zijn onder de boeddhistische gemeenschappen. Dit is erg belangrijk. We moeten overeenstemming hebben. De Tibetanen kunnen het niet eenzijdig maken. Dit moet multilateraal zijn. Het spijt me als ik deze specifieke woorden gebruik, maar dit is hoe het is.

ZH de Dalai Lama

Een belangrijk punt is het herstel van de bhikshuni gelofte. Al vele jaren proberen we heel serieus de situatie van de Tibetaanse nonnen te verbeteren. Ten eerste hebben we in de Tibetaanse gemeenschap de nonnenkloosters alle aanmoediging gegeven om een ​​hogere kwaliteit te studeren, zoals in de grote kloosters. Dus nu zijn er al enkele positieve resultaten. In ieder geval in drie of vier nonnenkloosters in India is hun kennisniveau in de boeddhistische filosofie erg goed. Nu zijn we bezig met het afronden van het eindexamen van een geshe-ma (vertaler: wat gelijk is aan de geshe). (Zijne Heiligheid wijst naar iemand die aan hem is nagelaten, eerwaarde Jampa Tsedroen, een van de sprekers van de conferentie.) Dus je zou wat tijd in India moeten blijven en dan zou je een geshe-ma moeten zijn. (Zijne Heiligheid lacht.) Of studeer in Hamburg en dan kun je een keer deelnemen aan ons grote debat (vertaler: Tibetaans examen) en dan zullen we weten wat de kwaliteit of het kennisniveau is in de Hamburgse instelling. (Zijne Heiligheid lacht.) Deze dingen hebben plaatsgevonden binnen onze eigen grenzen (dwz binnen de sfeer van onze eigen Tibetaans-boeddhistische traditie).

Wat betreft bhikshuni's, zoals Geshe-la ons vertelde, onder de boeddhistische landen waar de vinaya traditie leeft nog, want in Thailand, Birma en Sri Lanka zijn er geen bhikshuni's meer. Ze bestaan ​​alleen in de Chinese traditie. En onlangs ontmoette ik een Vietnamees. Hij vertelde me dat in de Vietnamese boeddhistische traditie de bhikshuni gelofte afstamming is zeer authentiek. Er werd mij verteld. Ik weet het niet. In het Chinese geval voeren ze in een klooster in Taiwan de wijding van bhikshuni's uit. Tijdens mijn tweede bezoek aan Taiwan vond daar eigenlijk één ontmoeting plaats. Een Chinese bhikshu benadrukte het belang van het doen herleven van de bhikshuni gelofte in andere tradities. Op dezelfde bijeenkomst, na onze ontmoeting, vertelde een oude Chinese monnik een andere Tibetaan lama, een zeer hoge Sakya lama, Khenpo Kunga Wangchuk Rinpoche, dat hij een beetje terughoudend was om de bhikshuni uit te voeren of nieuw leven in te blazen gelofte uit de Chinese traditie. Dus ik weet het niet. [Dat betekent dat er enige terughoudendheid kan zijn binnen] de Chinezen zelf, zoals bij deze senior Chinese boeddhist monnik.

En ook ontmoette ik een boeddhist Gesnyen-ma—vrouw [lekenbeoefenaar] (upasika) uit Sri Lanka en ook uit Thailand. Ze vertelden me dat er tegenwoordig in Thailand en Sri Lanka de wens is onder vrouwen om de bhikshuni-wijding nieuw leven in te blazen. Het lijkt er dus op dat ook in deze landen de situatie aan het veranderen is. Maar het lijkt [als ik dat mag zeggen, het is misschien te bot, maar] ik denk dat vanwege een zekere mate van overheersing van de monniken in Sri Lanka of Thailand de mening van de upasika's misschien nog niet erg manifest zijn (Tib.: mi mngon pa) of in het publieke bewustzijn gevestigd. Ik denk dat daardoor hun stem nog niet serieus naar buiten komt. Het lijkt erop dat er op dit gebied sprake is van enige nalatigheid.

Dus nu denk ik dat het tijd is. Van onze kant, in de Tibetaanse zaak, zijn we hier al serieus onderzoek naar begonnen. We hebben een vertaling van de bhikshuni Pratimoksha Soetra van Chinees tot Tibetaans en andere soortgelijke materialen. (Misschien verwijst Zijne Heiligheid naar het bhikshuni-wijdingsritueel dat ook uit het Tibetaans in het Chinees is vertaald.) Dus met dit materiaal voel ik dat de tijd nu is gekomen.

We hebben iemand nodig die dit werk specifiek zal uitvoeren, niet alleen een soort uiting, een soort verklaring of resolutie tijdens één vergadering. Dat is niet voldoende. Ik denk dat we iets moeten regelen. Onlangs hebben ook enkele Tibetaanse nonnen in India serieus nagedacht over hoe dit werk uit te voeren. Dat is goed. Nu heb ik liever geen Tibetaans Anilas, maar westerse boeddhistische Anilas. Ik denk dat zij... ik denk dat als jullie [westerse nonnen] dit werk doen, het effectiever kan zijn (Zijne Heiligheid wijst opnieuw op eerwaarde Jampa Tsedroen). Bijvoorbeeld: het is de vraag of wij Tibetanen überhaupt een visum kunnen krijgen om Sri Lanka of Birma te bezoeken, of zelfs Thailand is moeilijk. Ik denk dat het voor jullie buitenlanders makkelijker is. Dus nu denk ik dat een lichaam specifiek verantwoordelijk zijn voor deze taak en vervolgens naar deze verschillende plaatsen gaan voor verder soort onderzoek. En bespreek ondertussen met hogere monniken. Ik denk dat, ten eerste, oudere monniken de denkwijze van de monniken moeten corrigeren.

Nu is dit de 21e eeuw. Overal hebben we het over gelijkheid. Onlangs zei ik: of het nu gaat om Tibetanen, Chinezen of Europeanen, ik denk dat we een groter aantal vrouwen kunnen vinden die echt interesse tonen in religie en in het bijzonder in de boeddhistische dharma. Zoals in de hele Himalaya-regio. Als ik daar onderricht geef, zijn de mannetjes minder, de vrouwtjes meer. Ik heb het tijdens de recente leringen niet opgemerkt, ik denk dat misschien de meerderheid vrouwen waren. (Zijne Heiligheid verwijst naar de organisatoren) Hoe was het? Waren er meer? (Diego Hangartner: bijna hetzelfde; Zijne Heiligheid: Waren er meer? Is het je opgevallen? Ik kon vanaf daar niet tellen, dat is anders. Lachend in het publiek.)

Dus natuurlijk [is] het recht van de vrouw. In wezen heeft het boeddhisme gelijkheid nodig. Dan zijn er een paar hele kleine dingen om te onthouden als een boeddhist - een bhikshu gaat altijd eerst, dan een bhikshuni. Ik zie dat als klein. Het belangrijkste is het herstel van de bhikshuni gelofte. Dus eerst een aantal belangrijke soorten senior monniken opleiden, zoals in Birma, Thailand, Sri Lanka. Dan [contact] een aantal invloedrijke gerespecteerde sangha leiders met een soort bewustzijn, interesse. Eindelijk zouden we een soort internationale boeddhistische conferentie moeten hebben, een boeddhistische sangha conferentie, en bespreek de kwesties, en maak dan een soort universele resolutie of verklaring. Ik denk dat dan de dingen heel duidelijk zullen worden, heel authentiek.

Eigenlijk heb ik dit voorgesteld aan enkele Taiwanese bhikshu's die de bhikshuni-wijding op zijn minst bij verschillende gelegenheden gaven. Ik heb het ze verteld, maar ik weet niet of hun kant minder effectief is of niet meer geïnteresseerd is.

Daarom denk ik dat nu de tijd is gekomen dat we een soort werkgroep, een commissie, moeten beginnen en het werk moeten uitvoeren en naar verschillende plaatsen moeten gaan. Dus nogmaals: naar deze plekken ga je niet zomaar met een bedelnap. Je hebt wat geld nodig. Natuurlijk zijn al onze bhikshuni's niet erg rijk (lacht). Dus ik zou je zeker een donatie willen geven van de royalty's van mijn boeken. Natuurlijk, weet je, ik heb deze boeken nooit geschreven met als doel geld te verdienen, maar nu lijkt het alsof er automatisch geld komt. Dus het kan geen kwaad, oké (lacht). Ik zou graag een soort klein fonds willen opzetten. Als er dan een soort van actief is? lichaam, ga dan bespreken waar het nodig is. Dan denk ik dat er een concreet resultaat komt. Anders gaat het maar door. Wanneer we de kans hebben: gewoon ja, ja, ja en dan gebeurt er niets. Zoals dat.