Hoe weet ik dat ik gezuiverd ben?

Er is één klooster op het vasteland van China waar kleine robotmonniken zijn. De kloosterlingen stellen vragen en drukken dan op de knop, en dan op de kleine robot monnik geeft het antwoord. Dus dat is wat ik nu doe. Je schreef me vragen en drukte op een knop, en ik geef een antwoord. We zullen zien hoe ver we komen. 

Vragen

Publiek: Als we onze kwellingen zuiveren, vermindert dat dan ook het vasthouden aan onszelf? Als ik een gevoel zuiver boosheid het gaat vlot. Sinds ik het heb gemaakt, ken ik het goed. Wanneer ik het verhaal zuiver onder de boosheid, het is langzamer maar succesvol. Maar als ik de zelfgrijpende onwetendheid rechtstreeks probeer te zuiveren, is het moeilijk om het duidelijk te vatten en voor te stellen. Gedeeltelijk komt dit doordat er een stortvloed aan gedachten op je pad komt en moeilijk te onderdrukken is. Ik zou mijn kwellingen graag vroegtijdig willen beëindigen door de zelfgrijpende onwetendheid die ze veroorzaakt te verminderen. Kan Vajrasattva praktijk effectief zijn met zelfgrijpende onwetendheid?

Eerwaarde Thubten Chodron (VTC): Ja absoluut. Als we ons verzetten tegen de andere kwellingen, als we het negatieve zuiveren karma gecreëerd door de kwellingen in termen van het negatieve karmaverminderen we het resultaat dat deze karmische acties kunnen hebben, door de kracht van het resultaat te minimaliseren, het resultaat in te korten of het in de toekomst verder weg te duwen – zoiets. Als we aan de kwellingen werken, is het een ander proces, omdat kwellingen en karma zijn verschillend. Bij de aandoeningen proberen we echt de nadelen ervan te begrijpen, en we proberen ook ons ​​denkproces rond een situatie te veranderen, zodat de aandoeningen om te beginnen niet ontstaan. 

Zoals deze persoon opmerkte en opmerkte boosheid en waarschijnlijk zijn sommige van de andere, meer pijnlijke aandoeningen relatief gemakkelijk. Als we naar het verhaal eronder kijken, hebben we waarschijnlijk niet zo veel gedaan, maar ook al is dat verhaal behoorlijk prominent aanwezig en blijft het voortdurend in onze gedachten rondzoemen, we hebben er niet altijd bij stilgestaan ​​om er vraagtekens bij te zetten. We moeten dat doen om de misvatting te zien van het verhaal dat onder de aandoening schuilgaat. En het verhaal is gebaseerd op onwetendheid, deze zelfgrijpende onwetendheid die ons beschouwt als een inherent bestaand, in zichzelf besloten, solide persoon die een echte identiteit heeft. 

We leven al sinds het beginloze tijdperk met die onwetendheid, en het is heel moeilijk om het op te merken omdat we er zo vertrouwd mee zijn. Met boosheid, we zijn niet altijd boos. Boosheid komt zo nu en dan ter sprake, en we kunnen de effecten onmiddellijk zien. Zelfgrijpende onwetendheid komt de hele tijd naar voren – niet elk moment, maar heel, heel vaak – en dus merken we het niet eens op, omdat het zo gewoon is. We zijn er zo aan gewend. Wij geloven in deze zelfgrijpende onwetendheid, dus het zal nog veel meer werk vergen om deze te verminderen. 

Daarom bestuderen wij leegte. We leren over leegte, en dan komen we bij het bestuderen van leegte natuurlijk de term tegen het object van ontkenning. Dat is het ‘ik’. Als we op onszelf mediteren, lijkt het 'ik' dat verschijnt een onafhankelijke, in zichzelf besloten entiteit te zijn. En we proberen dat in onze ervaring te identificeren en dan zien we waarom het idee dat we op die manier bestaan ​​een totaal verkeerd bewustzijn is, ook al voelen we het. En dit is wat zo lastig is aan de zelfgrijpende onwetendheid; we zeggen het woord ‘ik’ en we voelen ‘ik’. Nietwaar? En hoe meer je ‘ik’ zegt, hoe sterker dat gevoel van ‘ik’ wordt: ‘I Ik zit hier. I zoals dat eten of misschien I niet doen.” Wat het ook is, het is altijd dit sterke 'ik', en daar twijfelen we niet aan. Wij merken het niet eens. Het is gewoon zo dat we aannemen dat zoiets bestaat, omdat we het voelen. Maar het punt is dat het feit dat we iets voelen, niet betekent dat het bestaat. Er is nog een verkeerd bewustzijn dat we hebben.

Het is dus nuttig om dat in vraag te stellen: eerst opmerken en dan in twijfel trekken. Kan zo’n ‘ik’ bestaan? Als dit ‘ik’ bestaat, moet het vindbaar zijn binnen de lichaam en geest of gescheiden van de lichaam en geest. Is deze vindbaar in de lichaam en geest? Wordt het los van de lichaam en geest? En je onderzoekt en dat is de diepere manier waarop de zuivering van het zelfgrijpen gaat. Hoe meer we de kracht van het zelfgrijpen kunnen onderdrukken en verminderen voordat we de leegte hebben gerealiseerd, des te meer zal onze geest niet ten prooi vallen aan gehechtheid, en jaloezie, en boosheid, enzovoort, net zo sterk als voorheen. Maar het besef van het rechtstreeks waarnemen van de leegte zuivert feitelijk het zelfgrijpen. Oké?

Publiek: Ik vroeg me af: kan het zo zijn dat de aandoeningen net zo groot zijn als de grootste van de grote, de grootste van de grote, en dat ze de kleinste van de kleine worden? Dus, boosheid zou meer aan de grotere kant zijn en onwetendheid aan de kleinere kant? 

VTC: Nou, boosheid is meer prominent. Gehechtheid is meer prominent. Het is beter om het te zeggen op die manier. 

Publiek: Is er steeds meer nodig inspanning hoe subtieler deze dingen zijn? 

VTC: Welnu, er zijn twee soorten tegengiffen. Er is een tegengif voor die specifieke aandoening, dat die aandoening sneller vermindert, zoals in het geval van boosheid, mediteren over liefde of mediteren dat wat deze andere persoon ook deed, het resultaat is van die van ons karma. Maar om daadwerkelijk te snijden boosheid bij de wortel moeten we het zelfgrijpende bij de wortel afsnijden. Het is dus niet zo dat je al je spullen kwijtraakt boosheid eerst en dan kom je ertoe het zelfgrijpen te elimineren. Nee. Er zijn subtiele en grove vormen van allemaal. Maar geen van de aangeboren aandoeningen wordt volledig verwijderd totdat het zelfgrijpen is geëlimineerd. 

Publiek: Ik heb een gedaan Vajrasattva oefen met mijn plaatselijke leraar uit de Gelug-traditie. Hij stelde voor dat we ons zouden voorbereiden door ons op één actie tegelijk te concentreren, zodat we echt konden voelen dat het klaar was toen we de sadhana voltooiden. Ik zie in deze instructies dat we alle schadelijke acties uit het verleden in herinnering moeten brengen. Ik begrijp dat er veel zijn die we ons niet bewust kunnen herinneren, maar die nog steeds karmische sporen achterlaten, en ik begrijp de noodzaak om daaraan te werken, maar aan de andere kant is het moeilijk om het gevoel te hebben dat we onszelf echt hebben gezuiverd als we terugkeren de volgende dag om dezelfde dingen te herinneren of voor te stellen. Dus, verduidelijk dit alsjeblieft. 

VTC: De manier die ik aanbeveel Als u dit doet, kunt u specifiek kiezen acties die je hebt gedaan en die je voelt zijn je echt zwaar belasten en dat jij heb er veel spijt van. Focus op die, maar vergeet al het andere niet degenen. Het is meer alsof je je concentreert op iets dat heel sterk is en je zegt dat ik dit en alle andere dingen aan het zuiveren ben. Want als je dit alleen maar in je gedachten zegt, zul je de anderen niet zuiveren, omdat je niet de intentie hebt om de rest te zuiveren. Terwijl, als je zegt dat ik me op deze concentreer en natuurlijk ook alle andere, dan ga je ze allemaal weggooien. Is dat logisch voor mensen? U kunt zich dus op één sessie tegelijk concentreren of u kunt zich elke sessie op een paar concentreren, zoals u wilt. Maar neem altijd ook de rest mee.

Het is net als wanneer je mediteert over liefde of mededogen: je begint met één persoon naar wie je die emotie uitbreidt, maar je betrekt alle anderen erbij. Dat houdt de geest dus altijd heel groot, heel breed. Aan het einde van de sadhana Vajrasattva zegt: “Je hebt het gezuiverd. Het is klaar met.” Het is zeer interessant. Je wordt verondersteld echt te geloven Vajrasattva"Vajrasattva zei dat het klaar is. Het is klaar met. Ik leg het neer. Ik laat dit ding niet meer boven mijn hoofd hangen en aan me knagen.”

Je hebt dus echt het gevoel dat je het neerlegt. Aan de andere kant is het waarschijnlijk niet helemaal gezuiverd, omdat het veel tijd kost om sommige van deze dingen te zuiveren die we met een sterke intentie deden en waar we ons vervolgens over verheugden, of het soort acties die we heel vaak hebben gedaan. Dus zeg je tegen jezelf: “Het is klaar.” Je legt het neer, en je geeft jezelf een pauze en een kans om te voelen hoe het is om dit daadwerkelijk neer te leggen. En je stopt met erover na te denken en je er schuldig over te voelen, je er zorgen over te maken en zo. Dat doe je echt aan het einde van de sadhana en je blijft het ook in de toekomst zuiveren als je de beoefening doet. 

Het klinkt tegenstrijdig, maar je kunt het allemaal in je hoofd laten gebeuren, nietwaar? Wat zou een goede analogie zijn? Het is alsof je veel eet en zegt: "Oh, ik zit zo vol dat ik niet meer wil eten." En dan, weet je, wacht je een paar uur en denk je dan: "Waar is het eten?" Op basis van die tijd trek je een conclusie, maar dan moet je natuurlijk weer eten.

Publiek: Omdat we het verhaal laten vallen – echt, echt het verhaal laten vallen – onszelf vergeven en het gevoel hebben dat het voorbij is. Heeft dat de kracht om te zuiveren? 

VTC: Het zuivert absoluut. Zeker. Omdat een deel van hoe je het kunt vertellen zuivering Wat er gebeurt, is dat je een ander gevoel over jezelf begint te krijgen.

Publiek: Het verhaal heeft geen macht meer over jou, omdat je zei: 'Dat is het. Doei."

VTC:  En vooral als je spijt hebt. Maar je hebt ook de vastberadenheid om het niet nog een keer te doen, en als die vastberadenheid sterk is, kan er nog steeds een restant achterblijven karma links omdat niet alle karma is verdwenen en een karmisch zaadje is pas verdwenen als we ons de leegte realiseren. Het vertrouwen hebben dat gelooft: “Daar ben ik klaar mee, basta, finito, dat is het” geeft je veel interne kracht, en het snijdt. Je kunt zien hoe dat helpt bij het zuiveren van de karma, omdat wanneer je die sterke vastberadenheid hebt – die voortkomt uit het hebben van sterke spijt die deel uitmaakt van het resultaat van de sterke vastberadenheid om het niet nog een keer te doen – je het karmische resultaat stopt, wat de gebruikelijke neiging is om dezelfde actie opnieuw te doen. Je kunt dus meteen zien dat wanneer je intentie om het op te geven en te zeggen: 'Dat is het' sterk is, het karmische resultaat dat tot de gebruikelijke actie leidde, veel moeilijker zal rijpen.

Publiek:  Die “arme ik” – dat is het deel dat ernaar grijpt en het niet wil laten vallen. Wat dan ook. Maar als je dat echt loslaat, is die ‘arme ik’ weg, en vergeef ik mezelf. Het is voorbij.

VTC: Wat bedoel je met "overgegaan"? Je blijft het zuiveren en dan versterkt het wat je al hebt gedaan. Maar het is heel belangrijk om van die “arme ik” af te komen, want zolang we vasthouden aan de “arme ik” kunnen we niets loslaten. 

Ik heb je het verhaal verteld van mijn broertje dat, toen hij drie of vier jaar oud was, met zijn driewieler het diepe gedeelte van het zwembad in reed. Hij zonk naar de bodem en hij hield de driewieler vast. Drie meter onder water hield hij die driewieler levenslang vast. Dat is wat de slachtoffermentaliteit doet. Je houdt vast aan iets dat je los zou moeten laten. Gelukkig was er in het geval van mijn broer iemand die in het zwembad dook en hem eruit trok. Ik weet niet hoe hij zijn kleine handjes van die driewieler kreeg, omdat hij hem zo stevig vasthield. [gelach]

Houd dus niet vast aan de dingen die je pijn doen. Toen we dit gisteren bespraken, was het Eerwaarde Nyima die zei: 'Ik ben degene die mij tot slachtoffer maakt. Niemand anders kan van mij een slachtoffer maken.” En het is heel waar.