Hete aardappel

Hete aardappel

Twee jonge mannen passeren een hete aardappel.

Ik heb goede herinneringen als kind dat het Hot Potato-spel speelde. Voor niet-ingewijden zijn de regels vrij eenvoudig. Een groep kinderen staat rond een kring en gooit een voorwerp (meestal een zitzak, geen echte hete aardappel!) van de ene persoon naar de andere terwijl er muziek speelt. Het doel is niet om betrapt te worden terwijl je de hete aardappel vasthoudt als de muziek stopt. Als je dat bent, lig je uit het spel. De winnaar is de laatst overgebleven persoon.

Twee jonge mannen passeren een hete aardappel.

Ik leerde een heel belangrijke Dharma-les. Laat u niet betrappen terwijl u zich vastklampt aan de hete aardappel, anders zult u zich verbranden. (Foto door Onderweg)

Ik herinner me mijn kinderlijke vrolijkheid wanneer ik het spel speelde. Ik wist toen nog niet dat ik een heel belangrijke Dharma-les aan het leren was. Laat je niet vangen vastklampen aan de hete aardappel of je zult verbranden. Toen ik volwassen werd, stopte ik uiteindelijk met het spelen van het spel. En helaas vergat ik ook de les die het me probeerde te leren. Ik begon vastklampen aan allerlei dingen. Eerst was er vastklampen aan mijn bezittingen. Toen was er vastklampen voor mijn carrière en reputatie. Ik klampte me vast aan familie en vrienden. Ik klampte me vast aan mijn ideeën en overtuigingen. Maar bovenal klampte ik me vast aan mijn identiteit en zelfgevoel.

En hoe strakker die greep van de dood werd, hoe meer ik leed. De roodgloeiende aardappel van gehechtheden verbrandde mijn vlees, maar ik kon het niet laten vallen. Ik was volledig gehersenspoeld door onze samenleving om te geloven dat al deze dingen nodig waren voor mijn geluk. Ik wist niet dat ze van voorbijgaande aard waren, voortdurend veranderden en geen substantiële eigenschappen hadden die me echt en blijvend geluk konden brengen.

Gelukkig heb ik de Dharma gevonden. Ik begin mijn gehechtheden te erkennen als de oorzaak van mijn lijden. Ik realiseer me nu dat ik nog steeds van veel dingen in mijn leven kan genieten zonder me er zo stevig aan vast te klampen. De Dharma leert ons niet om apathische klodders te worden. In plaats daarvan leert het ons om dingen luchtig te houden met respect en dankbaarheid en het vervolgens door te geven. VRIJHEID ligt recht voor ons. Het enige wat we hoeven te doen is die HETE AARDAPPEL LOSLATEN.

Kenneth Mondal

Ken Mondal is een gepensioneerde oogarts die in Spokane, Washington woont. Hij ontving zijn opleiding aan Temple University en University of Pennsylvania in Philadelphia en een residency-training aan de University of California-San Francisco. Hij oefende in Ohio, Washington en Hawaii. Ken ontmoette de Dharma in 2011 en woont regelmatig lessen en retraites bij in de Abdij van Sravasti. Hij doet ook graag vrijwilligerswerk in het prachtige bos van de abdij.

Meer over dit onderwerp