De vastberadenheid van een bodhisattva

Beste eerbiedwaardige,

Bon in de abdij.

We rouwen om de mensen van Enkusera Sampu. Het is een van de dorpen met de grootste behoefte aan water. Ze lopen 14 km. elke dag voor water, dus we waren heel blij dat we het geld kregen om een ​​put voor hen te pompen. Nu hebben we vernomen dat het boorgat droog was en de boorploeg zich heeft teruggetrokken.

Enkusera Sampu is waar onze vriend Rampei woont. Hij bouwde een kleine school in zijn dorp - een klein metalen eenpersoonskamergebouw met een aarden vloer. Toen ik hem vertelde dat het twee jaar kan duren voordat het dorpsputproject van de grond komt, zei hij: "Twee jaar met hoop is anders dan twee jaar zonder hoop." Nu hebben ze geen hoop meer en ik vind het heel moeilijk te begrijpen hoe dit heeft kunnen gebeuren.

Dus hoe hiermee om te gaan? Ik blijf maar stoppen, maar vandaag is mijn hart erg verdrietig en ik ben in de war over het gebrek aan resultaten van al ons harde werk gedurende zoveel jaren om deze mooie mensen te helpen.

Bewaar ons in uw gebeden. Het helpt me te weten dat je er bent en bezorgd bent. Dank je,
Bon

Beste Bon,

Ook ik vind het erg jammer om te horen dat ze geen water hebben gevonden. Boren naar water hier in de abdij, ik weet hoe dubieus de hele situatie is.

In onze inspanningen om anderen te helpen, bereiken we niet altijd het succes dat we zouden willen. Maar bodhisattva's gaan toch door. Dus we moeten onze vreugdevolle inspanningen verzamelen en doorgaan, verschillende alternatieven proberen, enz. Op een dag zullen de oorzaken en voorwaarden zullen samenkomen en onze projecten zullen slagen.

We zijn zo blij dat jij en de anderen doen wat je doet, en ik weet zeker dat je inspanningen voor de mensen in dit dorp de mensen daar laten weten dat anderen om hen geven en van hen houden. Hoewel ze die zorg en zorg niet kunnen drinken, voedt het hen op een andere, zeer belangrijke manier.

We zullen bidden en al onze liefde en steun sturen,
Eerbiedwaardige Thubten Chodron