Arrogantie verminderen, nederigheid cultiveren

• Arrogant worden in de Dharma kan een belemmering worden om te leren
• Het voordeel van het beoefenen van nederigheid

De Acht Gevaren 02: Trots vervolg (Download)

Oké, dus we hebben het nog steeds over arrogantie, trots, verwaandheid...

Er zijn dus veel verschillende dingen waar we arrogant over kunnen worden:

• Onze fysieke verschijning.
• Onze fysieke kracht.
• Ons atletisch vermogen.
• Onze intelligentie.
• De hoeveelheid kennis die we hebben.
• Bijzondere talenten die we hebben, muzikaal of artistiek.
• Bijzondere vaardigheden: werken met computers of machines of koken...

Noem het maar op, we kunnen er trots op zijn. Oké?

Dit gebeurt niet alleen in onze reguliere carrières of het gewone leven, maar ook in de Dharma. Wanneer mensen voor het eerst naar de Dharma komen, zijn ze meestal redelijk nederig omdat ze niet veel weten. Maar als ze dan een beetje in de buurt zijn, krijgen ze een beetje - een soort van - 'O, ik zal je de weg wijzen. Weet je niet hoe je dat moet doen? Nou, laat me je vertellen, want dit is de manier waarop we het doen.” Je weet wel? En we kunnen heel arrogant worden in de Dharma, denkend dat we veel weten, veel hebben bereikt, we hebben veel kennis en daarom zouden andere mensen naar ons moeten opkijken, ze zouden ons moeten respecteren, ze zouden ons op de eerste rij. Dit gebeurt bij kloosterlingen. "Oh, ik ben langer gewijd dan jij, ga uit mijn weg." [gelach]

Eigenlijk is het heel lief. Meestal ken je bij grote leringen altijd de nieuwe kloosterlingen omdat ze helemaal vooraan gaan zitten. Ze weten niet dat ze achterin moeten zitten. [gelach]

We kunnen overal arrogant over worden en noem maar op. Het is echt iets om voor op je hoede te zijn. Omdat arrogantie een grote belemmering is om te leren. Want als je alles weet, staat je geest nooit open om nog iets te leren. Dus de Tibetanen hebben een gezegde dat "er geen gras groeit op de top van de berg, het groeit alleen in de vallei." Dus iemand die zichzelf (of zichzelf) erg hoog vindt, kan niets leren, hij is gewoon de rotsachtige rots op de top van de berg en niet de weelderige, vruchtbare vallei waar dingen echt kunnen groeien.

Daarom doen we veel aan knielen. Het is om ons nederig te maken. Ik bedoel, het toont respect voor de Buddha. Het zuivert ook. Maar het is ook een oefening van nederigheid, om te onthouden dat we de dienaren zijn van andere levende wezens. En dat zolang onze geest gevuld is met onwetendheid, boosheid en gehechtheid er is absoluut niets om arrogant over te worden.

Want zelfs als we nu een goede wedergeboorte hebben, als we veel negatiefs creëren karma dan hebben we een slechte wedergeboorte in de toekomst, dus wat is er om arrogant over te zijn? Een beetje status of wat we nu hebben, betekent niet veel. Het is slechts een tijdelijke toestand die wordt veroorzaakt door oorzaken en voorwaarden.

Hetzelfde geldt voor het hebben van een kostbaar mensenleven. Het is niets om trots op te zijn, het is iets om verstandig te gebruiken, want we zullen het niet lang hebben.

Wanneer binnen twijfelen het is goed om nederig te zijn. Hoe tegenstrijdig dat ook is met het Amerikaanse systeem, waar ons hier wordt geleerd om onze eigen glorie te bezingen. Wij niet? Weet je, als je op sollicitatiegesprek gaat, zeg je nooit dat je niets kunt. Zelfs als je dat niet kunt. Het is: "Nou, daar heb ik wat ervaring mee." (Wat is het?) Maar zie je, we hebben het zo moeilijk... En het systeem verwacht van ons dat we gewoon alles weten, of doen alsof we alles weten.

Ik herinner me dat ik een keer met een jongere was die zich aanmeldde voor de universiteit en ze moest een opstel over zichzelf schrijven, en ik moedigde haar aan om niet alleen haar goede eigenschappen en wat ze leuk vond te schrijven, maar ook haar zwakheden. En deze persoon was erg boos op mij. En dat waren de ouders ook. Het is als: "Hoe durf je dat te zeggen?" En ik zat te denken, weet je, als ik een sollicitatie krijg van iemand die eerlijk over zichzelf praat, dan zal ik dat opmerken en meer geneigd zijn om die persoon te selecteren dan iemand die probeert me de stuipen op het lijf te jagen . Of iemand die totaal geen voeling heeft met zichzelf en denkt dat ze uitstekend zijn en zo. Maar ik zag al snel dat niet iedereen die mening deelt over wie ze zouden selecteren.

Maar als je veel in de Dharma bent - en dat zie je echt in de Tibetaanse cultuur - wordt je geleerd nederig te zijn, je wordt geleerd niet op te scheppen, enzovoort. En dat is dus een voordeel om op een plek te zijn waar dat soort houding wordt aangemoedigd, in plaats van de houding: "Hier ben ik."

Dat betekent niet dat we ons vertrouwen verliezen. Het betekent niet dat we onze kwaliteiten moeten verbergen. Als we iets weten, als we een bepaald vermogen hebben, moeten we dat zeggen. Maar dat is heel wat anders dan onze kwaliteiten overdrijven en onszelf meer maken dan we zijn. Maar we moeten zeggen welke capaciteiten we hebben, omdat we levende wezens willen helpen. En als we ze niet vertellen waar we goed in zijn, kunnen ze ons niet om die specifieke hulp vragen.