Mediteren op ons kostbare mensenleven

Het nadenken over kostbaar menselijk leven is in wezen een oefening in vreugde. Als je net als ik bent, besteed je waarschijnlijk veel meer tijd aan piekeren dan aan blij zijn. Maar als we vreugdevol willen leven - en wie niet - is de weg niet geplaveid met zorgen. De eerste stap naar Joyville is eigenlijk vrij eenvoudig. Ons wereldse leven lijkt te worden gevoed door zorgen. Dus het minste wat we kunnen doen voordat we op de snelweg springen van zorgen die elke dag nog in ons leven over is, is gaan zitten voor onze ochtendoefening en een paar minuten besteden aan het genieten van ons kostbare menselijke leven. Dit is niet alleen een van de meest diepgaande dagelijkse oefeningen die we kunnen doen, het is ook een van de meest verwaarloosde. Maar als we het oprecht doen, kan het juist het effect hebben dat die piekerende geest wordt geneutraliseerd, of op zijn minst die zorgen in perspectief worden geplaatst.

Het eerste dat u moet begrijpen, is natuurlijk dat niet al het menselijk leven kostbaar menselijk leven is. Wat een mensenleven kostbaar maakt, zijn juist de dingen die we als vanzelfsprekend beschouwen, althans degenen onder ons die het geluk hebben in dit land van overvloed te leven.

We hoeven ons geen zorgen te maken over waar onze volgende maaltijd vandaan komt of wat er in ons water zit. Zoveel kinderen die in Afrika worden geboren, genieten niet van een kostbaar menselijk leven. Vijftienduizend sterven elke dag door ondervoeding of door water overgedragen ziekten.

We hoeven ons geen zorgen te maken over soldaten of afvalligen die ons dorp binnenvallen, of vliegtuigen die bommen laten vallen op onze scholen.

We hoeven ons geen zorgen te maken dat overheidsagenten hierin gaan binnenstormen meditatie hal of onze huizen en zet ons gevangen voor het bezit van foto's van en boeken van Zijne Heiligheid de Dalai Lama. Denk daar eens over na - we hebben een betere kans om de dharma te beoefenen dan monniken en nonnen die in Tibet wonen!

Dus hoe verhouden onze zorgen zich tot die van Afrikaanse moeders, Afghaanse onderwijzeressen of gevangengenomen Tibetaanse monniken en nonnen?

Elk moment dat ik me zorgen maak over mijn wereldse leven in plaats van me te verheugen over mijn kostbare menselijke leven, is niet alleen obsceen vanuit een mondiaal perspectief, het is niet alleen een gemiste kans, het is een daad van het planten van weer een zaadje van ondeugd in mijn uitgestrekte, vruchtbaar veld van negatieve karmische vruchten.

En hier is een even groter geheim, volgens onze leraren (die we waarschijnlijk niet waarderen genoeg!). Al die problemen waar we ons zorgen over maken? Zij zijn ook waard om je over te verheugen! Het kostbaarste mensenleven is een leven dat balanceert tussen ongelooflijk veel geluk en net genoeg tegenspoed, ontevredenheid en lijden om ons hier elk jaar of zo op retraite te krijgen. Daarom hebben we van de twee hogere wedergeboorten in het verlangenrijk, mensen en goden, de beste plaatsen in huis. Onze lijden is geen grof lijden, althans tot het moment van overlijden. We leven tenslotte in een tijd en plaats van historisch ongekend comfort, gemak en overvloed. Nee, ons lijden is grotendeels onbevredigend. Niet genoeg betekenis in ons wereldse leven. En het is die alomtegenwoordige onbevredigdheid in onze ervaring van de wereld die ons naar de abdij van Sravasti brengt, die ons aan de voeten van een goed gekwalificeerde spiritueel meester, die ons blootstelt aan de vier edele waarheden en de drie soorten groot medeleven. En dat maakt ons de gelukkigste mensen die momenteel op deze planeet leven … hoe je je ook voelt over deze gedegenereerde tijden.

In feite is het juist deze degeneratie in de wereld van vandaag die de Dharma tot het wensvervullende juweel maakt dat het is. Hier is de sleutel tot echt, blijvend, zinvol geluk. Hier ligt de deur die wegleidt van alomtegenwoordige onbevredigdheid.

Dus laten we besluiten om elke dag in ons vluchtige leven te blijven, onszelf eraan te herinneren wat hier op het spel staat, en ons te verheugen over ons ongelooflijke geluk om net genoeg tegenspoed in ons leven te hebben om ons naar onze kussens te drijven.

Het is geen gekke vreugde die we voelen, geen opgewonden geluk. We zijn tenslotte niet zoals die waanvoorstellingen op zogenaamde reality-tv.

Het is een stille vreugde. Het is de vreugde van voldoening die voortkomt uit het gevoel dat we ten volle profiteren van de kansen die ons ter beschikking zijn gesteld in dit kostbare ... menselijke ... leven ...

Rust een paar minuten in dat gevoel.