Een ommekeer in Mundgod

We zijn gewend aan Tibetaanse monniken die de Dharma onderwijzen aan westerlingen in de VS, Europa en Australië. Maar stel je een westerse non voor die de Dharma in het Engels leert aan Tibetanen in India! Ik was, bij toeval karma?), betrokken bij zo'n ervaring toen ik Mundgod afgelopen oktober bezocht. In Zuid-India is Mundgod de thuisbasis van Gaden en Drepung klooster- Universiteiten, die beide gevuld zijn met zeer getalenteerde en gerealiseerde docenten. Hoe vond ik mezelf toen ik een Dharma-lezing gaf aan 130-150 Tibetanen?

Drepung-klooster (Foto door avalonmedia werkt)

In tegenstelling tot de idealistische visies van veel westerlingen (en Hollywood) op de Tibetaanse samenleving, weet de gemiddelde Tibetaan weinig over de Dharma, afgezien van rituelen zoals het opzetten van een altaar en het dagelijks opzeggen van een paar gebeden. Tibetanen leren enkele fundamentele boeddhistische ideeën en waarden van hun ouders, maar de meesten bestuderen de Dharma niet serieus. Ten eerste is hun leven, net als de gemiddelde persoon in het Westen, gericht op het verdienen van de kost. Ten tweede zijn de meeste Dharma-teksten in literair Tibetaans, vol met technische woordenschat die vreemd is aan de omgangstaal die dagelijks wordt gesproken. Lay Tibetanen mogen initiaties bijwonen die worden aangeboden door een high lama om een ​​zegen te ontvangen, maar de opkomst is veel lager wanneer diezelfde lama geeft openbare lessen over lamrim of gedachtetransformatie. Tot nu toe hebben de monniken in de kloosters in India geen lessen gegeven aan de leken Tibetanen in het gebied, en deze hebben hen ook niet gevraagd. Bovendien, hoewel monniken elke dag een paar minuten bidden op de Tibetaanse scholen in India, hebben de kinderen geen lessen waarin ze systematisch de Dharma en de praktische toepassingen ervan in het dagelijks leven leren.

Eerwaarde Tenzin Wangchuk, Eerwaarde Zong Rinpoche's dienaar, is een oude vriend van mij. Hij is vooruitstrevend en ruimdenkend, maakt zich zorgen over deze gang van zaken en probeert jonge Tibetanen in India aan te moedigen de Dharma te leren. Daartoe sprak hij met de directeur en directeur van de Central School for Tibetans, een door India geleide school in Mundgod waar de kinderen veel vakken in het Engels volgen, om te zien of ze ontvankelijk waren voor het idee van een Amerikaanse non die een praat met de leerlingen. Ze waren en dus vroeg hij me of ik het zou doen. In het begin aarzelde ik, want het leek belachelijk dat ik een toespraak hield terwijl Mundgod gevuld is met veel meer gekwalificeerde leraren dan ik. Maar Tenzin overtuigde me ervan dat de kinderen ontvankelijk zouden zijn om de Dharma te horen van een ‘moderne Amerikaan’ die in eenvoudige taal sprak. taal en gaf voorbeelden uit het dagelijks leven.

De tieners van klas 10 tot 12 zaten op de betonnen vergaderruimte in de open lucht terwijl ik op een stoel ervoor zat. Ongeveer 45 minuten heb ik gesproken over de toepasbaarheid van de Buddhaleringen in ons leven: methoden om mee te werken boosheid, verlegenheid overwinnen, zelfvertrouwen ontwikkelen en beter opschieten met ouders en vrienden. Ze luisterden aandachtig, en toen ze beseften dat het oké was, ontspanden ze zich en lachten om mijn grappen. Daarna werd de sessie geopend voor vragen, die ze opschreven. Stukjes papier stroomden naar voren van de doorgaans verlegen jongeren, gevuld met doordachte vragen waaruit hun oprechte interesse bleek. Hoe ging ik van een religie die in God geloofde naar een die dat niet deed? Wat zeiden mijn ouders toen ik niet zo dacht als zij? Waar zijn de helse rijken - is het vanuit wetenschappelijk oogpunt niet moeilijk om hun bestaan ​​te accepteren? Hoe is het universum ontstaan? Is het boeddhisme verenigbaar met wetenschap? Wat betekent het om geloof te hebben? Wat betekent het om een ​​boeddhist te zijn - als we reciteren? Om mane padme hum maar begrijp de betekenis niet, wat voor nut heeft het? Hoe gaan we om met innerlijke onrust, depressie en verwarring? Wat is een? Buddha?

Toen de tijd om was, waren we allemaal blij. Zelfs de directeur van de school, die eerder serieus was geweest, glimlachte. Maar dagen erna schudde ik verwonderd mijn hoofd: hoe is deze unieke situatie ontstaan? Ik was enorm dankbaar, want dit was mijn het aanbieden van aan Zijne Heiligheid de Dalai Lama. Na alle leringen die hij mij en andere westerlingen met mededogen heeft gegeven, was ik opgetogen als ik die vriendelijkheid op een kleine manier kon terugbetalen door zijn mensen te onderwijzen.