Droga do szczęścia
Ta książka jest zbiorem przemówień Dharmy wygłaszanych na Świątynia Nefrytowego Buddy w Houston w Teksasie na temat praktycznego buddyzmu w życiu codziennym, radzenia sobie z lękiem i buddyzmu we współczesnym społeczeństwie.
Do pobrania
© Thubten Chodron, 1999. Wyłącznie do bezpłatnej dystrybucji i nie do sprzedaży. Po raz pierwszy opublikowany w 1999 roku przez Centrum Buddyjskie Amitabha, Singapur i na podstawie przemówień Dharmy wygłoszonych w Świątynia Nefrytowego Buddye w Houston w Teksasie.
Spis treści
- Wprowadzenie Caroline Chen, redaktor
- Praktykowanie buddyzmu w życiu codziennym
- Radzenie sobie z lękiem
- Buddyzm we współczesnym społeczeństwie
- Pytania i odpowiedzi
Fragment
Dla dzieci bardzo dobrze jest widzieć, jak ich rodzice siedzą spokojnie i są spokojni. To daje im pomysł, że może i oni mogą zrobić to samo. Jeśli mama i tata są zawsze zajęci, biegają, rozmawiają przez telefon, są zestresowani lub załamali się przed telewizorem, dzieci też będą takie. Czy tego chcesz dla swoich dzieci? Jeśli chcesz, aby twoje dzieci nauczyły się pewnych postaw lub zachowań, musisz je samemu pielęgnować. W przeciwnym razie, jak twoje dzieci będą się uczyć? Jeśli troszczysz się o swoje dzieci, musisz dbać również o siebie i uważać na zdrowe i zrównoważone życie dla ich dobra, jak i dla siebie.
Możesz także uczyć swoje dzieci, jak składać ofiary Buddzie i jak recytować proste modlitwy i mantry. Kiedyś byłam u koleżanki i jej trzyletniej córeczki. Każdego ranka, kiedy wstawaliśmy, wszyscy trzy razy kłanialiśmy się Buddzie. Następnie mała dziewczynka dawała Buddzie prezent — ciastko lub jakiś owoc — a Budda dawał jej również prezent, cukierka lub krakersa. Było to bardzo miłe dla dziecka, ponieważ już w wieku trzech lat nawiązywało dobre relacje z Buddą i jednocześnie uczyło się hojności i dzielenia się. Kiedy moja przyjaciółka sprzątała dom, zajmowała się obowiązkami domowymi lub chodziła z córką, razem intonowali mantry. Mała dziewczynka uwielbiała melodie mantr. To jej pomogło, ponieważ za każdym razem, gdy była zdenerwowana lub przestraszona, wiedziała, że może intonować mantry, aby się uspokoić.