Radość i poświęcenie

• Jak radość wzrasta dobrze karmy
• Znaczenie pamiętania o radości i poświęceniu
• Krąg trzech

Rekolekcje Białej Tary 40: Poświęcenie i radość oraz krąg trzech (pobieranie)

Ta rozmowa dotyczy poświęcenia; a ostatnio wspomniałem o radowaniu się cnotami własnymi i cudzymi.

Radość

Radowanie się jest bardzo ważne, ponieważ kiedy się radujemy, zwiększamy dobro karmy. Nawet jeśli nie wykonaliśmy działania, radując się z dobrych uczynków innych, tworzymy zasługę. Możesz zobaczyć, kiedy się radujemy, nasz umysł staje się szczęśliwy, a nasz umysł jest w cnotliwym stanie, więc możesz zobaczyć, jak tworzy zasługi.

Radzimy radować się z cnotliwych działań nas samych i innych. Inne obejmują wszystkie zwykłe istoty (i kotki), ale także wszystkich Buddów, bodhisattwów, arhatów, buddów pratjeków. Naprawdę myśleć o cnocie stworzonej przez wszystkich na całym świecie i radować się nią. Wtedy też, nie tylko cnota, która jest tworzona teraz, ale także w przeszłości i cnota, którą czujące istoty stworzą w przyszłości.

Możesz wejść w całość medytacja po prostu ciesząc się całą dobrocią, która jest w czujących istotach: pomagając sobie nawzajem, czyniąc ofiary, zachowywanie dobrego postępowania etycznego, praktykowanie hart, medytacja, bodhiczitta. Pomyśl tylko o wszystkich dobrych rzeczach, które ludzie robią. Mówi się, że kiedy to robisz, jeśli osoba jest na tym samym poziomie, tworzysz to samo karmy że zrobili. Ale jeśli są na bardziej zaawansowanym poziomie, jeśli radujemy się cnotami Buddów, bodhisattwów i arhatów, wtedy tworzymy ułamek ich poziomu tego, co zrobili. Więc jest to bardzo korzystne. Pomaga nam również w nawiązaniu kontaktu z tym, jak wiele dobroci jest na świecie. Zwłaszcza, gdy cieszymy się z cnót takich jak Jego Świątobliwość Dalajlama i wszystkich urzeczywistnionych nauczycieli, to w pewnym sensie wskazuje nam kierunek, w którym chcemy podążać w naszej praktyce.

Poświęcając

Więc radujemy się, a potem również poświęcamy się. Musimy pamiętać obie te rzeczy: radość i poświęcenie. Kiedy wykonujesz praktykę 35 Buddów, nazywa się to również Sutrą Trzech Kopców, które wyznają, radują się i poświęcają. Jeśli przeczytasz wersety na końcu, zobaczysz, że jest tam cała sekcja o radowaniu się i cała sekcja o dedykacji. To naprawdę podkreśla znaczenie tych dwóch rzeczy.

Koło trzech

Kiedy poświęcamy się, chcemy również to robić ze świadomością tego, co nazywamy kręgiem trzech. Krąg trzech oznacza [1] nas samych, którzy dedykujemy, [2] obiekt, zasługę, której dedykujemy, lub też mogą to być ci, którym dedykujemy – wiecie, oświecenie czujących istot – a następnie [3] ] czynność poświęcenia się. Innymi słowy, wszystkie różne elementy, które są zaangażowane w dedykowanie zasług. Wszystkie te rzeczy powstają w zależności od siebie. Żadne z nich nie istnieje wewnętrznie z własną esencją, niezależnie od siebie. Więc to staje się medytacja na zależnym powstawaniu, co również prowadzi cię do kontemplacji pustki – ponieważ jeśli te rzeczy powstają w zależności od siebie, to nie mają swojej własnej wrodzonej istoty.

Kiedy myślisz o tym, kiedy myślisz o mnie jako o osobie, która poświęca się, wydaje się, że istnieje prawdziwy ja, który jest prawdziwym dedykatorem. Ale nie ma mnie, który byłby dedykatorem bez akcji dedykacji. Nie stajemy się dedykatorami, jeśli nie ma akcji dedykowania, zasługi, którą dedykujemy, i celu, któremu poświęcamy się. Podobnie, nie ma akcji dedykacji, chyba że istnieje dedykator i dedykant.

Nie ma przedmiotu ani dedykacji, chyba że istnieje akcja dedykacji i dedykatora. Widząc, że wszystkie te rzeczy nie istnieją same z siebie, widzimy, że stają się tym, czym są w zależności od siebie. W ten sposób widzimy, że nie ma wewnętrznie istniejącej zasługi, która jest poświęcona. Ponadto określenie czegoś jako zasługi zależy od tego, czy coś innego jest negatywne karmy. TAk? Więc nic nie jest z natury dobre i nic nie jest z natury złe. Rzeczy są dobre i złe, ale zależne, a nie z natury.

Podobnie, postrzegając siebie jako jakąś niezależną istotę, która wykonuje akcję dedykacji – musimy pozbyć się tej myśli i zobaczyć, że osoba, która dedykuje, jest również po prostu, no wiesz, zależna od wszystkich innych części, a także od własnych przyczyn, i tak dalej. Nie ma tam też konkretnej osoby, która wykonuje tę akcję. Nie ma konkretnych czujących istot otrzymujących rezultat naszego oddania.

Kiedy to robimy, jest to pełna akcja [lub karmy] ponieważ mieliśmy motywację bodhiczitta, zrobiliśmy to działanie, a następnie poświęcamy się ze zrozumieniem pustki i współzależnego powstawania. Staje się bardzo kompletny. Medytując w ten sposób, nad pustką i zależnym pojawianiem się na końcu, zapobiega zniszczeniu zasługi, którą stworzyliśmy.

Na tym skończę i następnym razem opowiem o tym, jak niszczymy naszą zasługę, jeśli się nie dedykujemy.