Wprowadzanie psychologicznej perspektywy do Dharmy

Bhikszuni Wendy Finster

Punkty styku między Dharma Buddy i psychologii zachodniej jest wiele. Jednak musimy być w stanie odróżnić te dwa i wiedzieć, jak i kiedy używać każdego z nich. Nie będę udawać, że rozumiem te tematy z całkowitą jasnością, ale podzielę się moimi osobistymi opiniami i doświadczeniami, opartymi na moim szkoleniu i praktyce psychologa klinicznego w zakresie zdrowia psychicznego społeczności, a także moim szkoleniu i praktyce przez dwadzieścia dwa lata w Dharma. Inni będą mieli różne opinie, a dalsze omówienie tych punktów wzbogaci nas wszystkich.

Wierzę, że wszyscy z nas, zwykłych istot, jesteśmy psychicznie niezrównoważeni, dopóki nie osiągniemy oświecenia. Wszyscy jesteśmy zwiedzieni; wszyscy mamy halucynacje naszego własnego stworzenia i wierzymy w nie, tworząc w ten sposób naszą własną małą sferę zaburzeń umysłowych. Z tej perspektywy tylko osoby oświecone są całkowicie zdrowe psychicznie, chociaż bodhisattwowie i arhatowie są na dobrej drodze. W gruncie rzeczy wszyscy jesteśmy trochę szaleni; to tylko kwestia stopnia.

Jednak wielu uczniów Dharmy doświadcza w czasie swojej praktyki poważnych zaburzeń psychicznych i braku równowagi. W takich przypadkach musimy rozróżnić dwa poziomy rzeczywistości: ostateczny i względny. Ostateczna rzeczywistość i ostateczna mądrość, która ją rozumie, dotyczą głębszego sposobu istnienia zjawiska, taki, który nie jest postrzegany przez nasze zmysły lub nasze wulgarne poziomy umysłu. Rzeczywistość względna dotyczy przedmiotów i ludzi, z którymi mamy do czynienia na co dzień. Zakłócenie psychiczne jest możliwe tylko na względnym poziomie z względnym umysłem. Niemożliwe jest, aby najwyższy poziom umysłu oszalał. Kiedy ludzie mają jakiś rodzaj trudności, jest to związane z ich zdolnością radzenia sobie ze względną rzeczywistością i poznaniem różnicy między doświadczeniem ostatecznej rzeczywistości a relatywną płaszczyzną, w której żyją swoim codziennym życiem. Nie są w stanie odróżnić mentalnych tworów i wierzeń od konwencjonalnie akceptowanego zewnętrznego świata zjawisk.

Wiele czynników może wywołać takie zaburzenia. Z moich obserwacji wynika, że ​​niektórzy ludzie mają pewną nadwrażliwość wywodzącą się z przeszłych doświadczeń emocjonalnych lub poznawczych, która predysponuje ich do braku równowagi psychicznej. Zażywanie narkotyków, recytowanie poszczególnych mantr lub zbyt wiele mantr zbyt szybko lub z mocą medytacja na czakry i energie mogą przechylić szalę dla takich ludzi. Zastanawiam się też, czy dla niektórych osób z pewnymi osobowościami i energią pożyteczne jest pozostawanie w milczeniu przez dłuższy czas i medytowanie bez dyskusji z nauczycielem. Taka silna, nagła zmiana w stosunku do ich zwykłego sposobu życia wydaje się powodować napięcie, które może wywołać brak równowagi psychicznej.

Na przykład, kiedy zostałem wezwany do medytacja centrum, w którym dwudziestojednoletni Kanadyjczyk doznał zaburzeń psychicznych. Wielu zachodnich studentów medytowało pod kierunkiem birmańskiego mistrza. Żyli w całkowitej ciszy, z wyjątkiem pięciu lub dziesięciu minut każdego dnia, kiedy mogli mówić o tym, co się w nich dzieje. Zastanawiam się, czy dla osób ze szczególnym rodzajem energii, tak długie okresy ciszy połączone z intensywnym medytacja może w rzeczywistości wywołać w nich eksplozję energii. Inni uczniowie w ośrodku zauważyli, że został wycofany w ciągu ostatnich dni, ale nikt nawet nie znał jego nazwiska; nikt nigdy z nikim nie rozmawiał. Żałowali, że nie znają jego imienia i że coś go trapiło, zanim stracił kontakt z tym, co się dzieje.

Ogólnie rzecz biorąc, osoba, która później ma problemy psychiczne podczas swojego medytacja praktyka staje się nieszczęśliwa i umysłowo poruszona, zanim faktycznie stanie się dysfunkcjonalna. Następnie rozwija strach i paranoję, które mogą przeplatać się z poczuciem wyższości. Staje się zdezorientowany i nie jest w stanie zrozumieć codziennych spraw ani skutecznie współdziałać z codziennym światem. Zauważyłem, że kiedy inni ludzie w otoczeniu traktują tę osobę w nadwrażliwy sposób, jakby był szalony, to się tego uczy i staje się bardziej niekontrolowany. Zaczyna wierzyć, że w rzeczywistości jest zaburzony psychicznie i z powodu tego uczucia oddziela się od innych. Jak możemy pomóc osobie w takiej sytuacji?

Jeśli dana osoba jest oczywiście zagrożeniem dla siebie lub innych, bez wahania powinniśmy niezwłocznie zabrać ją do profesjonalnej oceny i leczenia. Dobrze jest zachowywać się normalnie wokół osoby, traktować ją tak, jakby była normalna i wszystko jest jak zwykle. Powinniśmy porozmawiać o tym, jak zwykle się robi, przypominając i podkreślając, jak zachowywać się na płaszczyźnie praktycznej. Przydatne jest również, aby osoba była aktywna fizycznie, wykonywała prace fizyczne, takie jak ogrodnictwo, opieka nad zwierzętami, sprzątanie, spacery na łonie natury lub każda praca, która wymaga koordynacji energii fizycznej, aby uzyskać wynik. Pomaga to osobie ponownie zrównoważyć swoje poczucie bycia w świecie i ponownie utrwalić poczucie siebie. Musimy mu pomóc uzyskać silniejsze poczucie ego. Czasami możemy powiedzieć: „Jesteś taki i taki. Możesz zrobić to i tamto bardzo dobrze”, a tym samym przypomnieć mu o jego umiejętnościach lub cechach osobowości.

To trudne, ale warto też spróbować komunikować się z tą częścią jego umysłu, która może postrzegać cały scenariusz jako tworzony dramat, a następnie rozgrywany z samym sobą jako głównym bohaterem. Jeden aspekt umysłu widzi cały ten dramat i jeśli możemy pomóc mu znaleźć i komunikować się z tą częścią umysłu, ma to na niego uspokajający wpływ. Możemy też postawić osobę w sytuacjach, które są jej znane. Na przykład, jeśli zdarzy mu się być z dala od swojego zwykłego otoczenia, możemy zabrać go do znajomego otoczenia – jego domu, lokalnego centrum handlowego – tak, aby był blisko znajomych rzeczy, które przywrócą mu jego zwykłe poczucie siebie.

Utknąć

Chociaż możemy nie cierpieć z powodu poważnych problemów psychicznych, czasami wszyscy czujemy się zablokowani w swojej praktyce. Może się to zdarzyć na różne sposoby. Jednym z nich jest posiadanie wysokich oczekiwań co do szybkich osiągnięć, a tym samym zmuszanie się do ćwiczenia długich godzin, co często skutkuje frustracją, stresem lub chorobą. Jeśli jesteśmy w kontakcie z naszym ciało i jego energii, możemy wiedzieć, kiedy naciskamy zbyt mocno, zanim stanie się przeszkodą. Nawet jeśli uważamy, że nasz poziom intensywności jest dobry, ponieważ wydajemy się być bardziej skoncentrowani, może to spowodować pogłos w naszym ciało które mogą sprawić, że będziemy nadmiernie emocjonalnie, a nawet fizycznie chorzy. Musimy odpuścić nasze nierealistyczne oczekiwania i mieć determinację, by praktykować przez długi czas. Równowaga umysłu i ciało jest delikatna i drogocenna, dlatego warto ją pielęgnować.

Niektórzy uczniowie ćwiczą latami, ale wydaje się, że nie robią dużych postępów z pewnymi ciężkimi cechami osobistymi, takimi jak uraza lub złość. Dharma ma narzędzia do radzenia sobie z nimi, ale wydaje się, że ich nie używają. Czego brakuje? Wierzę, że większość zmian, jakie wprowadzamy dzięki praktyce Dharmy, wynika z silnej relacji uczeń-nauczyciel. Dlatego zachęcam ludzi, którzy nie robią postępów z głęboko zakorzenionymi cechami osobistymi, do pracy z wykwalifikowanym nauczycielem i rozwijania wystarczającego oddania, aby mogli zaakceptować krytykę i presję nauczyciela, aby poradzić sobie z tą cechą. Jeśli nie mają takiej relacji z nauczycielem, opisuję jej zalety i proponuję, aby postarali się znaleźć dobrego nauczyciela, z którym mogliby pracować. Jeśli nie chcą tego robić, zachęcam ich do pracy, która zmusiłaby ich do zmierzenia się z tą cechą i poprawienia jej w sobie.

Czasami ludzie mają bliską, osobistą relację z nauczycielem i pracują z nauczycielem na co dzień, ale wydaje się, że się nie zmieniają. Jeśli świecka uczennica z powodu wielu lat życia w ośrodku Dharmy straciła perspektywę na problemy, z jakimi borykają się inni w społeczeństwie, generalnie radzę jej opuścić ośrodek i zamieszkać gdzie indziej, aby doświadczyć rzeczywistości w większym wymiarze. świat. Zachęcam zakonników do robienia oczyszczenie ćwiczyć i zrównoważyć naukę, pracę i medytacja. Często my, ludzie z Zachodu, jesteśmy zbyt skupieni na jednym aspekcie, a ten brak równowagi sprawia, że ​​czujemy, że nie robimy postępów. Jeśli nie odbywamy odosobnienia lub nie doświadczamy wewnętrznego doświadczenia Dharmy, nie czujemy się godni.” sangha. Poświęcenie czasu na odbycie odosobnienia pozwala nam skonsolidować naszą praktykę iw rezultacie doświadczyć zmiany w sobie. To może nas przeprowadzić przez czasy pracy i służby dla innych.

Czasami jesteśmy tak biali i czarnoskórzy, tak zdeterminowani, by przestudiować dany tekst lub wykonać określoną praktykę, że popychamy się, stając się niespokojnym i zestresowanym. Często nie zauważamy niszczącego efektu tego samo wywieranego nacisku, dopóki nie jest już za późno, by łatwo cofnąć. Dlatego przed rozpoczęciem odosobnienia lub okresu intensywnej nauki ludzie muszą być świadomi, że jeśli poczują się zbyt spięci, powinni dać sobie pozwolenie na oderwanie się od tej czynności i rozluźnienie umysłu. Później, ze szczęśliwym, zrelaksowanym umysłem, mogą wrócić, aby dokończyć czynność.

Niektóre ośrodki zachodnie mają teraz poufne formularze rejestracyjne dla uczestników odosobnień lub intensywnych kursów, w których pytają, czy ktoś zażywa jakieś leki lub był kiedykolwiek hospitalizowany z powodu problemów psychicznych. Można by dodać inne pytania, aby pomóc nauczycielowi zorientować się w osobach z potencjalnymi trudnościami. Nauczyciel lub asystent może również przeprowadzić osobistą rozmowę z uczestnikami przed intensywnym odosobnieniem w celu omówienia niektórych z tych punktów.

Działając jako doradca w społecznościach Dharmy

Kiedy ludzie w ośrodkach Dharmy lub klasztorny społeczności zwracają się do nas po poradę, musimy najpierw ustalić, czy dana osoba potrzebuje porady dotyczącej jej praktyki Dharmy i wyjaśnienia Buddanauki, czy chce poradnictwa w przypadku problemu psychologicznego. Rozróżnienie tych dwóch jest niezwykle ważne i jeśli problem danej osoby ma charakter psychologiczny, powinniśmy skierować ją do kogoś, kto jest w stanie udzielić jej fachowej pomocy.

Ponieważ jestem zarówno psychologiem, jak i zakonnicą, studenci Dharmy często zwracają się do mnie o pomoc w osobistych trudnościach psychologicznych, o których chcą porozmawiać z kimś, kto rozumie Dharmę. Jednakże, jako osoba posiadająca kwalifikacje zarówno w zakresie Dharmy, jak i psychologii, uważam, że o wiele lepiej nie mieszać ról z jedną osobą. Jak klasztorny i praktykujący Dharmę, moją specjalnością i źródłem korzyści jest Dharma. Dlatego odmawiam nawiązania relacji terapeutycznej z uczniem Dharmy i skierowania go do dobrze wykwalifikowanego terapeuty po pomoc w jego problemach psychologicznych.

Jeśli ktoś zwróci się do nas o pomoc i stwierdzimy, że dotyczy to jej praktyki Dharmy i jej sposobu radzenia sobie z trudnościami zgodnie z Dharmą, jesteśmy kwalifikowani jako praktykujący Dharmę, aby udzielać jej rad Dharmy. Jednak zanim to zrobimy, musimy stworzyć sytuację sprzyjającą udzielaniu takiej pomocy. Po pierwsze, musimy być spokojni i zrównoważeni, co oznacza, że ​​żaden z tych trzy trujące postawy-dezorientacja, złośćlub czepianie się przywiązania— zdominować lub zakłócić nasz umysł w tym momencie. Musimy dać sobie przestrzeń do wyciszenia się, opróżnienia z własnych uprzedzeń i przygotowania się do takiego wywiadu, abyśmy mogli głęboko słuchać i jasno odpowiedzieć. Możemy zapobiec powstawaniu dumy, uznając, że podobne problemy mogą pojawić się w naszym życiu, gdy pozostajemy w cyklicznej egzystencji. Chociaż chwilowo jesteśmy w stanie udzielić porady komuś z trudnościami, w rzeczywistości mamy w sobie nasiona tych samych problemów i biorąc pod uwagę pewne okoliczności i Warunki, mogą pojawić się w naszym życiu.

Musimy również zadbać o to, aby druga osoba odkryła własną odpowiedź, zamiast udzielać jej naszej odpowiedzi. Kiedy mówimy o schronieniu, istnieje zewnętrzne schronienie – Buddowie, Dharma i… sangha zewnętrzne do nas. Istnieje również wewnętrzne schronienie, nasza mądrość i współczucie, ostatecznym schronieniem jest nasza wewnętrzna mądrość Dharmy. Ponieważ musimy umożliwić jej rozwój zarówno w nas samych, jak iw innych, naszą rolą jest pomóc osobie odkryć jej własne rozwiązanie w sobie. Kiedy będzie w stanie to zrobić, wzrośnie jej pewność siebie w rozwijaniu własnej mądrości Dharmy i postępach na ścieżce. Musimy przekazywać optymizm co do zmian, dając jej do zrozumienia, że ​​potencjał oświecenia jest nienaruszony, niezależnie od tego, jak bardzo jej umysł może być niespokojny z powodu jej nawykowych sposobów myślenia lub działania.

Jako doradca Dharmy musimy pamiętać, że jesteśmy po prostu warunkiem współpracy, aby pomóc drugiej osobie w rozwoju; nie jesteśmy przyczyną. Nie jesteśmy ostatecznie odpowiedzialni za jego rozwój, ani nie możemy go zmienić. Zrozumienie tego i zrozumienie karmy zapobiega nadmiernemu zaangażowaniu i wyjaśnia, gdzie leży odpowiedzialność.

Kiedy osoba żyjąca w społeczności staje się zaburzona psychicznie, musimy ustalić granice akceptowalnego zachowania i poprosić ludzi o odejście, jeśli nie są w stanie się podporządkować. Musimy to zrobić z wrażliwością i współczuciem, opisując, dlaczego mamy zasady społeczności i dlaczego ważne jest, aby wszyscy ich przestrzegali. Jeśli musimy poprosić osobę o opuszczenie społeczności, wyjaśniamy: „Niestety, ponieważ doświadczasz pewnych trudności w tym obszarze, pojawiają się problemy. Jeśli mieszkasz gdzie indziej i uzyskasz pomoc w związku z tym zachowaniem, aby móc sobie z tym poradzić, z przyjemnością powitamy Cię ponownie w społeczności”.

W społeczności składającej się ze stu lub dwustu osób jedna zaburzona osoba prawdopodobnie nie wywołałaby zbyt wielu fal. Ale w naszych małych i nowo powstałych społecznościach zachodnich jedna osoba z zaburzeniami psychicznymi w grupie pięciu lub sześciu zniszczy harmonię grupy. Nasze rozumienie współczucia jest błędne, jeśli myślimy, że nie powinniśmy zwracać uwagi na to, czego się od niej oczekuje, gdzie jego zachowanie nie powiodło się i potrzebuje pomocy. Nieradzenie sobie w sposób bezpośredni i stanowczy tworzy rodzaj współzależności, w której tak naprawdę zachęcamy osobę, by się nie zmieniała.

Interfejs buddyzmu i psychologii zachodniej

Związek między buddyzmem a zachodnimi teoriami i technikami psychologicznymi jest ważnym tematem dotyczącym rozprzestrzeniania się buddyzmu na Zachodzie. W ciągu ostatnich dziesięciu lat wiele osób zaczęło oferuje mieszane lub porównawcze kursy, które zawierają trochę Dharmy i trochę zachodniej psychologii. I wątpić że można to zrobić dobrze, chyba że ma się taką samą wiedzę w obu dziedzinach. W przeciwnym razie punkty porównawcze nie będą na głębokim poziomie i nie będą ważne.

Jest wiele czynników utrudniających dokładne porównanie. Po pierwsze Dharma Buddy to rozległy i głęboki system wiedzy. Ponadto istnieje wiele rodzajów zachodniej psychologii i filozofii, z których każda ma swoje własne obszary i specjalności. Trzeba być bardzo ostrożnym, zanim staniesz się kimś, kto potrafi dokonać słusznego porównania. Zauważyłem, że często proszone są o to osoby, które nie studiowały na poważnie w zachodniej psychologii, a zatem nie mają kwalifikacji do prowadzenia kursów porównawczych lub mieszanych. Ci ludzie mogli przeczytać kilka książek i wziąć udział w kilku kursach empirycznych, które obudziły ekscytujące osobiste wglądy, i przy okazji sądzą, że mogą stworzyć i nauczać w tym kursie. Wydaje mi się to dość zaskakujące: jestem psychologiem klinicznym i mniszką buddyjską, ale nie wydaje mi się, bym mogła odnieść się do takiego porównania lub integracji. Podobnie niektórzy psychologowie, po odwiedzeniu kilku buddyjskich odosobnień i przeczytaniu kilku książek, uważają, że mają kwalifikacje do nauczania medytacja i Dharmę innym psychologom lub ich klientom. Istnieją jednak ogólne formy medytacja które mogą być przydatne do wprowadzenia osób w trakcie terapii do ich wewnętrznego świata.

Osobiście uważam, że interesujące jest przyjrzenie się podobieństwom między buddyzmem z jednej strony a psychologią i filozofią Zachodu z drugiej. Jednak nie wierzę, że ośrodek Dharmy jest odpowiednim miejscem do przeprowadzenia tej eksploracji. Ludzie mogą udać się do wielu innych miejsc na Zachodzie, aby uczęszczać na kursy psychologii lub grupy wsparcia lub słuchać wykładów na temat dyscyplin mieszanych. Kiedy ludzie udają się do ośrodka Dharmy, powinni otrzymywać czyste Dharma Buddy, który jest kompletnym systemem prowadzącym człowieka do oświecenia. Kiedy jest nauczany czysto, istota i zasady BuddaNauki mogą być stosowane przez jednostkę zgodnie z jej konkretnym kontekstem i potrzebami. Jednak samo nauczanie Dharmy nie powinno być zmieniane w zależności od nastroju miesiąca. Mamy ogromne szczęście, że Dharma Buddy była utrzymywana w czystej postaci i przekazywana przez linie w wielu krajach od tysięcy lat. Byłoby bardzo szkoda, gdyby przez nieostrożność naszego pokolenia Dharma Buddy został zanieczyszczony na Zachodzie, dodając idee z zachodniej filozofii i psychologii, które wydają się pasować.

Jednak ludzie z Zachodu, którzy przychodzą do buddyzmu, mają inne problemy niż Azjaci, którzy przez te wszystkie lata trzymali i przekazywali nauki. Ze względu na własne problemy my, mieszkańcy Zachodu, możemy nie być w stanie łatwo zastosować niektórych z tych Buddanauki. Aby Dharma miała zastosowanie na Zachodzie, musimy zatem przyjrzeć się społeczeństwu, w którym dorastaliśmy, jak byliśmy uwarunkowani oraz ideom i wartościom, które na Zachodzie są prawdziwe. Na przykład zostaliśmy wychowani na indywidualistów i entuzjastycznych konsumentów. Ze względu na nasze uwarunkowania kulturowe często tworzymy nierealistyczne oczekiwania zarówno wobec siebie, jak i innych, co powoduje frustrację i złość kiedy sprawy nie układają się tak, jak chcieliśmy. Myślę, że te oczekiwania są związane z naszym pragnieniem perfekcji; a ta tęsknota jest pułapką, ponieważ kiedy zaczynamy szukać doskonałości, nie możemy jej znaleźć. To powoduje, że oceniamy siebie surowo i czujemy się winni, w wyniku czego nasza samoocena spada. To zaskakuje naszych azjatyckich nauczycieli; nie zdają sobie sprawy z poziomu samokrytyki i nienawiści do samego siebie, jakie mogą pojawić się u osób wychowanych w naszej kulturze. Ludzie Zachodu mają tendencję do odczuwania strachu, niepokoju i niepewności, co prowadzi do rywalizacji, a to z kolei powoduje rodzaj paranoi, która leży u podstaw wszystkich naszych doświadczeń.

Uwarunkowanie, które otrzymujemy w ciągu pierwszych siedmiu lat naszego życia, ma na nas ogromny wpływ, wpływając na nas na poziomie wulgarnym i subtelnym. Rodzina, w której się urodziliśmy, doświadczenia, jakie mieliśmy w szkole, podkreślane wartości oraz oczekiwania narodu i kultury – wszystko to ma wpływ na nasz dorosły światopogląd. W ten sam sposób dzieci dorastające w Azji od najmłodszych lat przyswajają sobie przekonanie, że jest to jedno z wielu istnień i że oferuje do sangha tworzy wielką zasługę. Chociaż takie koncepcje są obce mieszkańcom Zachodu, czują się dobrze i są łatwo akceptowane przez tych, którzy dorastali w kulturze z tą panującą normą. Głębsze badanie skutków naszego uwarunkowania może pomóc nam w postępie na ścieżce Dharmy. Należy to zrobić w miejscu, które specjalizuje się w konwencjonalnych programach zdrowia psychicznego i rozwoju osobistego. Jeśli personel ośrodka Dharmy uważa za stosowne organizowanie takich kursów zdrowia psychicznego samodzielnie, najwłaściwszym sposobem byłoby oferowanie kursów w innych lokalizacjach i być może utworzenie filii ośrodka Dharmy, która prowadziłaby kursy w tych miejscach. Mocno czuję, że kiedy ludzie udają się do ośrodka buddyjskiego, powinni wiedzieć, co otrzymają, i to powinno być tym Dharma Buddy, a nie czyjaś kompilacja fragmentów tego i tamtego zmieszana z Dharmą.

Niezrozumienie nauk Buddy

W niektórych przypadkach BuddaJego nauki były nadużywane lub źle rozumiane na Zachodzie. Jednym z przykładów jest duchowy materializm, termin ukuty przez Trungpę Rinpocze. W wulgarnej formie ma to miejsce, na przykład, kiedy uczniowie Dharmy przyjmują pułapki kultury tybetańskiej. Noszą tybetańskie ubrania, przyjmują tybetańskie maniery i tak dalej. To może stać się nie lada wycieczką. Powinniśmy uważać, aby odróżnić Dharma Buddy oraz kontekst kulturowy, w którym się rozwinęła, a następnie upewnij się, że pojmujemy istotę Dharmy, nie dając się złapać w akcesoria odpowiednie dla jej azjatyckiego kontekstu kulturowego. Musimy podjąć wysiłek, poprzez własną indywidualną praktykę, aby oddzielić ziarno od plew. W naszym własnym kontekście kulturowym mądrość Budda nauczane mogą być włączone do dyscyplin filozofii, psychologii, teologii i studiów kontemplacyjnych.

W subtelniejszej formie materializm duchowy występuje, gdy używamy Dharmy, aby wzmocnić nasze pragnienia, dumę lub politykę widoki. Na przykład, kiedy uczymy się czegoś i jesteśmy w stanie uczyć innych, możemy w rezultacie stać się samozadowoleni, zadowoleni z siebie i aroganccy. Używanie Dharmy w ten sposób jest jak zażywanie trucizny.

Drugim sposobem, w jaki my ludzie Zachodu mamy skłonność do błędnego interpretowania nauk Dharmy, jest przekonanie, że wszystkie uczucia – a przynajmniej te kłopotliwe – powinny być stłumione lub odepchnięte. Myślę, że robi się to z podstawowej niechęci do siebie i nienawiści do samego siebie, wynikającej z silnego wpływu dualistycznej myśli kartezjańskiej na Zachodzie. Nasz język i słowa, których używamy, silnie wpływają na nasze idee, filozofię, sposób myślenia i to, co czujemy, że jest możliwe. Mamy dziedzictwo kulturowe bardzo silnego dualizmu między dobrem a złem, bez szarej strefy pomiędzy. Nasz perfekcjonizm pochodzi z pragnienia, aby rzeczy były doskonałe w sposób absolutny. Z drugiej strony kultury azjatyckie nie kładą takiego nacisku na skrajności dobra i zła, dobra i zła, i postrzegają rzeczy jako stopniowanie. W naszej kulturze nie mamy takiej perspektywy i dlatego łatwo możemy stać się nieelastyczni.

Przykładem tej nieugiętości jest uczeń Dharmy intensywnie recytujący mantry, idący z koralikami modlitewnymi w ręku w ośrodku Dharmy. Ktoś zatrzymuje się, by poprosić ją o pomoc, ale ona nie może zmusić się do przerwania tej intensywnej koncentracji, by pomóc osobie przed nią. Innym przykładem jest ktoś, kto przez lata studiował Dharmę, poznał wszystkie zarysy traktatów filozoficznych i zdał egzaminy na te tematy. Jednak jego codzienne działania wymknęły się spod kontroli. W wielu ośrodkach pojawił się komentarz, że ludzie niebędący Dharmą są często o wiele milsi niż ludzie uczący się w ośrodku. To powinno skłonić nas do refleksji: Czy naprawdę praktykujemy Dharmę? Czy też nadużywamy go, aby zaspokoić nasze pragnienia lub stłumić nasze problemy, zatruwając nie tylko naszą praktykę, ale także czystość Dharmy na świecie?

Doskonałym miernikiem do oceny naszej praktyki Dharmy jest sprawdzenie, czy stajemy się szczęśliwsi. Jeśli stwierdzimy, że nie jesteśmy szczęśliwsi w naszym codziennym życiu, oznacza to, że nie praktykujemy prawidłowo Dharmy. Musimy albo błędnie interpretować, albo niewłaściwie stosować to, Budda nauczony. Bez względu na to, jakie wspaniałe, wysokie realizacje, naszym zdaniem, osiągnęliśmy, o ile nie potrafimy przełożyć ich na rzeczywistość zlewu kuchennego i opowiedzieć o nich w bardzo podstawowych słowach, jesteśmy daleko od ptaków. Jeden z moich nauczycieli powiedział mi: „Jeśli robisz odosobnienie i myślisz, że miałeś fantastyczne doświadczenia i osiągnąłeś wspaniałe urzeczywistnienie, ale nie jesteś w stanie wprowadzić tych doświadczeń do swojej rzeczywistości na Ziemi na co dzień, nie macie jakieś realizacje. Jesteś po prostu na kolejnej wycieczce ego.

Czasami zdarza się, że nauczyciel, dyrektor lub inna osoba zajmująca odpowiedzialne stanowisko w ośrodku Dharmy zachowuje się niekonsekwentnie. Kiedy tak się dzieje, ważne jest, aby zachować naszą rozróżniającą mądrość i dokładnie rozróżniać dobre i złe zachowania, niezależnie od tego, czy dotyczą one nas samych, czy też osoby odpowiedzialnej. W tym drugim przypadku, jeśli odkryjemy, że powiedziano lub zrobiono coś niewłaściwego, musimy umiejętnie o tym poinformować. Musimy odciąć się od tego zachowania, a jeśli to konieczne, być może będziemy musieli opuścić sytuację. Ważne jest, aby rozważyć cztery zależności:

1. Polegaj na doktrynie, a nie na osobie, która jej naucza
2. Polegaj na znaczeniu, a nie na słowach
3. Polegaj na sutrach o ostatecznym znaczeniu, a nie na tych, które mają znaczenie dające się zinterpretować
4. Polegaj na wzniosłej mądrości bezpośrednio postrzegającej rzeczywistość, a nie na zwykłej świadomości

Nasza obecna okazja, aby nauczyć się Dharma Buddy a nasza wolność do jej praktykowania jest niewiarygodnie cenna. Zaufanie do słuszności nauk pomaga nam entuzjastycznie praktykować. Oczywistą metodą określenia tej słuszności jest prawidłowe i stopniowe wprowadzanie nauk w życie w naszym codziennym życiu. Jeśli obserwujemy, jak nasze fizyczne, werbalne i mentalne działania zmierzają w bardziej pozytywnym kierunku, to wiemy, że nauki działają. Chociaż niemądre jest oczekiwanie natychmiastowego szczęścia i mądrego przygotowania się do praktyki przez wiele wcieleń, nadal powinniśmy być w stanie zauważyć wyraźne zmiany w naszych mentalnych postawach i naszych działaniach z roku na rok. Powoli nasze życzliwe myśli i współczujące działania będą wzrastać, z korzyścią dla nas i wszystkich wokół nas. Zrobimy serce BuddaJego nauczanie ożywa dzięki przestrzeganiu jego podstawowych instrukcji:

Nie popełniaj żadnych niezdrowych działań.
Ciesz się wykonywaniem doskonale konstruktywnych działań.
Całkowicie ujarzmij swój własny umysł —
To jest nauka Budda.