Przywiązanie nami steruje

Dzisiaj opowiem o Dharmie, która jest Komentarz na temat Przebudzonego Umysłu, Komentarz na temat Przebudzonego Umysłu jest tekstem, który przedstawia pogląd ostatecznego umysłu przebudzonego i konwencjonalnego umysłu przebudzonego. Tak więc, na przykład, używając metody wymiany i wyrównywania z innymi — na podstawie tej techniki — generujesz konwencjonalny umysł. To jest to, co jest przedstawione w tym tekście. Krótko mówiąc, dwa typy Bodhiczitta są głównie prezentowane. 

Kiedy mówimy o dwóch typach Bodhiczitta, jak one powstają? To poprzez praktykowanie ścieżki. Na podstawie praktyki, te dwa umysły mogą zostać wygenerowane. Biorąc to pod uwagę, kiedy mówimy o podstawie, o ścieżce, o rezultacie – tych trzech aspektach buddyzmu – to jest jak rama wszystkiego. I na podstawie tej ramy, jeśli praktykujemy dwie prawdy, jeśli praktykujemy dwie Bodhicitty, wtedy uzyskujemy pełne poczucie buddyzmu. 

Jeśli tylko na to spojrzymy Bodhiczitta samo w sobie, jeśli po prostu wyrwiemy je z kontekstu, nie zrozumiemy wszystkiego. Dlatego w Komentarz na temat Przebudzonego Umysłu, w zasadzie wyjaśnia dwa typy Bodhiczitta. Ale ważne jest również zrozumienie podstaw buddyzmu, a na tej podstawie jaka jest ścieżka? A potem jaki jest wynik? Musimy to zrozumieć. Więc w praktykowaniu ścieżki, jaki jest wynik w odniesieniu do dwóch kayas, które możemy osiągnąć? Musimy to zrozumieć. Musimy mieć takie ogólne zrozumienie, aby naprawdę zrozumieć dwa rodzaje Bodhiczitta. 

Jeśli chcemy poznać Dharmę, różnimy się od tych ludzi, którzy nie mają wiary, którzy nie chcą Dharmy, którzy nie są zainteresowani żadnym systemem duchowym. Jesteśmy tymi, którzy są religijni. Interesuje nas Dharma i na tej podstawie, jako osoba zainteresowana Dharmą, powinniśmy być zainteresowani tym, czym jest Dharma. Co chcemy praktykować? Czym jest dokładna Dharma? Musimy więc studiować; musimy się zastanawiać i medytować na temat Dharmy.

Dlaczego ćwiczymy?

Czym jest ta Dharma? Czym ona dokładnie jest? Co musimy praktykować? To ważne, aby to zrozumieć i musi nam to być jasne. Dlaczego praktykujemy? To również coś, co musimy zrozumieć. Teraz, kiedy mówimy o Dharma Buddy, skąd pochodzi Dharma? Cóż, opiera się na fakcie, że chcemy szczęścia i nie chcemy cierpieć. Dlatego Dharma powstała. I to prawda, że ​​nie chcemy cierpieć i że chcemy znaleźć szczęście; chcemy znaleźć satysfakcję. To prawda dla wszystkich istot czujących. Każda istota żywa, taka jak zwierzę — każda istota, która ma umysł — dzieli to. Wszyscy dzielimy ten fakt, że chcemy być szczęśliwi i nie chcemy cierpieć. 

Oprócz tego życzenia, staramy się również wszystkiego, co w naszej mocy, aby wyeliminować cierpienie, pokonać problemy. Do tej pory robiliśmy to. Jednak do tej pory nie byliśmy w stanie znaleźć tego szczęścia. Nie znaleźliśmy tego trwałego szczęścia, tego prawdziwego szczęścia. Do tej pory się to nie wydarzyło, prawda? Biorąc to pod uwagę, jeśli chodzi o metody generowania szczęścia, albo metody, które do tej pory stosowaliśmy, były błędne, albo metody, które do tej pory stosowaliśmy, nie były kompletne. To są jedyne możliwości. Ponieważ do tej pory, do tej pory, nie byliśmy w stanie wygenerować tego trwałego szczęścia i pokonać cierpienia. 

Więc potrzebujemy metody. Ważne jest, aby mieć właściwy rodzaj metody, której niczego nie brakuje. Przez wiele, wiele milionów lat doświadczaliśmy tej trudnej sytuacji, po prostu mając problemy i tak dalej, dlatego nadszedł czas, aby wprowadzić pewne zmiany. A kiedy mówimy o szczęściu jako istoty żywe, jaki jest rodzaj szczęścia? Czym jest to szczęście? Mamy to naturalne pytanie: czym jest to szczęście? Czy nasze szczęście jest wystarczające? Czy rodzaj szczęścia, którego doświadczamy, jest wystarczający? 

Znaczenie ujarzmienia naszego umysłu

Dla nas jako ludzi, to pytanie pojawia się prędzej czy później. I skoro tak jest, co zrobił Budda powiedzieć? „Szczęście może nadejść tylko wtedy, gdy ujarzmimy swój umysł”. Jeśli nie ujarzmimy swojego umysłu, będziemy cierpieć; będziemy mieć problemy. To jest to, co Budda powiedział sam. Więc kiedy mówimy szczęście i cierpienie, jaka jest różnica? Cóż, różnica polega na tym, czy podporządkowujemy sobie umysł, czy nie. To jest to, co Budda powiedział. Zatem, jakie jest znaczenie głównej przyczyny? Podporządkowanie lub niepodporządkowanie naszego umysłu jest główną przyczyną szczęścia lub cierpienia. Pokazuje nam to, że jeśli chodzi o sposób, w jaki pokonujemy cierpienie i znajdujemy szczęście, jest to bardzo różne od zwykłego sposobu, w jaki patrzymy na usuwanie cierpienia i generowanie szczęścia. 

Na przykład, w szczególności w krajach zachodnich, masz mnóstwo gadżetów. Postęp technologiczny jest imponujący. Było tak wiele zmian. Jeśli porównamy współczesny świat z przeszłością, nastąpiła niesamowita zmiana. Ponadto edukacja naprawdę się rozwinęła, bardzo się rozwinęła. Tak więc, na podstawie zewnętrznych Warunki biorąc pod uwagę tak wielki postęp i rozwój, zwłaszcza jeśli chodzi o różne gadżety, technologię itd., możemy powiedzieć, że to, co wydarzyło się na Zachodzie, jest niesamowite. 

Również pod względem naszego rozwoju edukacyjnego, pod względem wszystkich zdolności i możliwości, jakie mamy, szczęście ludzi powinno stać się silniejsze. Na przykład, nasze szczęście powinno wzrosnąć dzięki naszemu zrozumieniu naukowemu i tak dalej. Ale tak naprawdę tak nie jest. To nie tak, że nasze cierpienie naprawdę się zmniejszyło. Pomimo tego rozwoju, tego materialnego postępu, nasze szczęście nie stało się silniejsze. Tak naprawdę nie znaleźliśmy trwałego szczęścia i satysfakcji. Biorąc to pod uwagę, możemy zobaczyć, że cierpienia psychiczne, urojenia, nie zmniejszyły się w rzeczywistości w wyniku materialnego postępu. 

Nasza niechęć, nasza przywiązanie i tak dalej — nic z tego nie zmalało. Nasza chciwość stała się silniejsza. A także nasza wiara w siebie nawzajem, nasze zaufanie do siebie nawzajem, zmalało. Jest więcej ludzi, którzy cierpią na różne choroby. Jeśli chodzi o nasz umysł, nasz umysł nie rozwinął się naprawdę. Nasz umysł nie rozwinął się naprawdę w pozytywny sposób. Pomimo tego materialnego postępu, pomimo niesamowitego wykształcenia, jakie mają ludzie na Zachodzie, nie oznacza to, że cierpienia zmalały. W rzeczywistości stały się silniejsze. Prawdopodobnie możemy powiedzieć, że wzrosły; stały się silniejsze. Tak więc w rzeczywistości nasze nastawienie się zdegenerowało. Nasze widoki uległy degradacji pod pewnymi względami. 

W wielu nowoczesnych, rozwiniętych krajach, jeśli przyjrzymy się relacjom międzyludzkim, to te osłabły. Zdegenerowały się w porównaniu z przeszłością. Wiele osób popełnia samobójstwo w dzisiejszym świecie; odbierają sobie życie. I krzywdzimy się nawzajem. Jest dużo rasizmu — stronniczości wobec niektórych — i tak dalej. W ten sposób rozwinęło się o wiele więcej problemów społecznych. Tak więc to dzięki życzliwości Budda że teraz wiemy, że musimy ujarzmić nasz umysł. Jeśli nie ujarzmimy naszego umysłu, będziemy mieć cierpienie. To jest naprawdę podstawa. 

O tym powinniśmy myśleć — że szczęście pochodzi z ujarzmienia naszego umysłu. Jeśli nie ujarzmimy naszego umysłu, to bez względu na okoliczności zewnętrzne, bez względu na to, jak zaawansowany jest postęp materialny, bez względu na to, jak silne i rozwinięte jest wszystko, nasze problemy jako ludzi będą trwać. A nasze problemy nie tylko pozostaną, ale staną się silniejsze. Jeśli spojrzymy na współczesne społeczeństwo, stanie się to jasne.

Nieszczęścia powodują problemy dla każdego

Istnieje wiele różnych dolegliwości, takich jak niechęć, przywiązanie, ignorancja, itd. Istnieje wiele różnych dolegliwości, które są opisane w tekście — dolegliwości źródłowe, dolegliwości wtórne. Istnieje tak wiele różnych typów, które są opisane. Im silniejsze są w naszym kontinuum mentalnym, tym bardziej nasz umysł będzie zakłócony. Im silniejsze są w kontinuum istoty świadomej, tym silniejsze jest zamieszanie tej osoby, nieszczęście tej istoty. Kiedy nasz umysł jest zakłócony, kiedy nasz umysł jest zakłócony i zakłócony, wtedy również ludzie, z którymi żyjemy, zostaną przez to dotknięci. Społeczeństwo, w którym żyjemy, zostanie dotknięte przez nasz własny zakłócony umysł. 

Podsumowując, doświadczymy straty; inni doświadczą straty. My zostaniemy skrzywdzeni; inni zostaną skrzywdzeni. Taka jest rzeczywistość. Tak naprawdę jest. Więc nawet jeśli postęp naukowy nie jest wielki, jeśli nasza edukacja nie jest tak wielka, dopóki ujarzmimy nasz umysł, doświadczymy wewnętrznego spokoju. I nie tylko sami będziemy szczęśliwsi, ale także istoty wokół nas, inni ludzie, z którymi się angażujemy, również będą szczęśliwsi. Będziemy korzystać ze społeczeństwa, co oznacza, że ​​ujarzmianie i nieujarzmianie umysłu — prowadzące do szczęścia lub prowadzące do cierpienia — jeśli o tym pomyślimy, jest w rzeczywistości naprawdę głębokie. Nie tylko jest głębokie, ale także jeśli to zrozumiemy, naprawdę nam pomoże. 

Na dodatek, co jest odpowiedzialne za to, że nasz umysł jest nieposkromiony? To cierpienia. A co oznacza mieć stonowany umysł? Cóż, oznacza to zmniejszenie cierpień i zamiast tego generowanie miłości, współczucia, mądrości, koncentracji, postawy, która pragnie przynieść korzyść innym i tak dalej. Jeśli te typy umysłów zostaną zwiększone, nasz zaburzony umysł zostanie uspokojony. Nasz nieposkromiony umysł przekształci się w stonowany umysł. Przekształci się w poprawny umysł, umysł, który jest zgodny z rzeczywistością. Im silniejsza jest nasza mądrość, tym silniejsze, szersze jest nasze nastawienie. Będziemy w stanie myśleć o wszystkim. Przyjmujemy inną perspektywę, która obejmuje wszystkie aspekty, taką, która nie jest ciasna. 

Poszerzamy nasze spojrzenie

To jest w zasadzie sprzeczne ze społeczeństwem. W naszym społeczeństwie jest tak wiele problemów, tak wiele konfliktów. Zazwyczaj problem polega na tym, że myślimy tylko o naszym własnym rodzaju zmartwień, naszej własnej sytuacji; to jest problem. Jesteśmy tak ograniczeni, że nie widzimy całej sytuacji. W Lamrim Czenmona przykład, gdy mówimy o doskonałości mądrości i w Wielki traktat o etapach ścieżki oświecenia, kiedy mówimy o sześciu paramit, zwłaszcza o jakości mądrości, Lama Congkhapa twierdzi, że wszystkie cnoty można postrzegać jako niesprzeczne. 

Ponadto, zaczynamy zdawać sobie sprawę, że nasze społeczeństwo jest takie, że cały czas sobie zaprzeczamy, że widzimy tylko swój własny rodzaj sytuacji i tak dalej. Nawet w ciągu jednego dnia, a nawet w ciągu dwóch dni, widzimy wiele sprzeczności. Działamy w sprzeczny sposób. Przez jeden dzień czujemy się w ten sposób, a innego dnia działamy w inny sposób. Jest tak wiele sprzeczności w naszym życiu, w naszych myślach, w naszych postawach. Więc nawet jeśli sytuacja ma sens w rzeczywistości, nawet jeśli nie ma sprzeczności w rzeczywistości, nadal mamy wiele sprzeczności widoki. 

Na przykład, kiedy rozmawiamy z kimś dzisiaj, a potem znowu jutro, to nie jest ta sama osoba, ponieważ ta osoba się zmieniła. Ta osoba zmienia się z dnia na dzień. Dlatego, kiedy rozmawialiśmy z kimś wczoraj, ta sama osoba się zmienia. Jeśli rozmawiamy z nią dzisiaj, jest inna. Ale tak naprawdę nie zdajemy sobie sprawy z tego rodzaju zmiany. Myślimy na przykład: „Och, wczoraj powiedzieli to i to, a dzisiaj powiedzieli coś innego”. Czujemy, że ta osoba kłamała, ponieważ jest inna niż na co dzień. Ale to nie jest zaskakujące, ponieważ ludzie się zmieniają. Więc tak naprawdę nie myślimy o samej osobie. Myślimy tylko o słowach i myślimy: „Och, te dwie rzeczy są sprzeczne”. Nasz sposób myślenia jest zbyt ograniczony. W rzeczywistości nie ma sprzeczności. Osoba, która wypowiedziała te słowa, nie jest tą samą osobą. Sytuacja się dla niej zmieniła. Dlatego ważne jest, aby w ramach generowania naszej mądrości zobaczyć, że rzeczy nie są sprzeczne, zrozumieć, że w rzeczywistości nie ma sprzeczności. 

Możemy o tym pomyśleć, gdy chodzi o sposób zjawiska istnieje. Tak więc, kiedy mówimy o Bogu lub nie-Bogu, Bogu-Stwórcy lub nie-Bogu-Stwórcy, tak naprawdę, to jest sprzeczne, kiedy o tym słyszymy. Kiedy myślimy o tych słowach „Czy jest Stwórca czy nie ma Stwórcy”, niektórzy ludzie powiedzą, że jest Bóg-Stwórca, a inni, że nie ma Stwórcy. Tak naprawdę, nie ma sprzeczności. Osoba, która mówi, że nie ma Stwórcy, ma poczucie „Okej, muszę wziąć odpowiedzialność za swoje samopoczucie, za swoje cierpienie. Więc jeśli jestem chory, muszę iść do lekarza. Nie ma Boga, który by mi pomógł”. Osoba, która nie akceptuje tego Boga-Stwórcy, naprawdę musi ciężko pracować. Ale nawet osoba, która wierzy w Boga-Stwórcę, nadal musi również dbać o siebie. Ponieważ nie ma Boga, który by im ewidentnie pomagał — w tym sensie, że nadal muszą chodzić do lekarza. Więc nie ma aż tak dużej różnicy. 

Albo na przykład, jeśli masz osobę, która sadzi nasiono, niezależnie od tego, czy Bóg istnieje, czy nie, rolnik nadal musi zasadzić nasiono, więc działanie tak naprawdę się nie zmienia. To nie jest tak, że Bóg zstępuje, sadzi nasiona i dba o ogród. Więc ostatecznie nasze działania tak naprawdę się nie zmieniają. Osoba, która również wierzy w Boga stwórcę, nie mówi, że Bóg faktycznie wykona pracę na farmie itp. Nadal musimy robić wszystko sami, zasadniczo. Musimy zasadzić nasiono itp. Więc nie mówią, że Bóg zstąpi i zrobi wszystko. 

Myślą na przykład: „Jeśli muszę zbudować dom, potrzebuję kogoś takiego jak architekt, albo kogoś, kto pomoże mi zbudować dom”. A świat jest zasadniczo naszym domem. Jest jak nasz dom, albo jest naszym domem. Świat jest w rzeczywistości tym miejscem. Z tego świata czerpiemy jedzenie. Z tego świata czerpiemy napoje. Z tego świata czerpiemy wszystko, czego potrzebujemy. Więc tak naprawdę, kiedy myślimy o tym środowisku — na przykład drzewach i górach itd. — jest ono o wiele większe niż to, co ludzie mogą stworzyć. Więc mają takie poczucie, że musi być ktoś, kto stworzył ten świat. To jest idea. 

Dlatego wiele osób wierzy w Boga stwórcę. Ponieważ jest to jak myślenie: „Cóż, gdyby ktoś nie zbudował mojego domu, nie miałbym domu”. Podobnie, gdyby ktoś nie zaprojektował tego świata, nie mógłbym mieć tego świata. To jest w pewnym sensie podstawa wiary w Boga stwórcę. To jest zasadniczo logika. Na przykład, ze słońcem i księżycem, wydaje się, że niektórzy je tam umieścili. To tak jak mamy światło w domu, tak jak ktoś zainstalował w nim elektrykę. Podobnie, ktoś musiał zainstalować słońce i księżyc. A także, odległość między słońcem a ziemią jest w sam raz; nie są zbyt blisko i nie są zbyt daleko. Więc musiała istnieć inteligencja, która zasadniczo stworzyła nasze środowisko, nasz świat. Na tej podstawie ludzie dochodzą do wniosku, że musi istnieć Bóg. W tym sensie możemy zrozumieć, dlaczego powstaje ten pogląd. Jest za tym jakaś logika. Jest za tym jakiś powód. Więc nie jest to aż tak sprzeczne.  

Kiedy generujemy więcej mądrości i mamy więcej mądrości, wtedy widzimy sytuację o wiele lepiej; jaśniej rozumiemy wszystko wokół nas. Ta ciasnota umysłu, którą zwykle przyjmujemy, która dezorientuje nasz umysł itd., zmniejszy się. Dlatego jeśli potrafimy ujarzmić nasz umysł, wtedy mądrość, cierpliwość, miłość, współczucie — wszystkie te pozytywne stany umysłu — mogą się pojawić. Jeśli z drugiej strony nasz umysł nie jest ujarzmiony, to znaczy, że kontrolują nas cierpienia. A kiedy kontrolują nas cierpienia, wtedy nie możemy być naprawdę spokojni. Jest natychmiastowy efekt, kiedy pojawiają się cierpienia.

Porzucenie przywiązania

Co Budda mówi, że jest naprawdę głęboki. Biorąc odrodzenie, na przykład, następuje z powodu przywiązanie i pragnienie, pragnienie, itd. Są odpowiedzialne za nasze narodziny. A na podstawie naszych narodzin następuje starzenie się, choroba i śmierć. Więc gdy już to mamy ciało, nie możemy nic zrobić. Cierpienia starzenia się, choroby i śmierci pojawią się. Gdy nadejdą narodziny, pojawią się wszystkie inne cierpienia. Ponadto, gdy chorujemy, mamy cierpienie choroby. Pomyśl tylko o cierpieniu, które pojawia się wraz z posiadaniem ciało: cierpimy z powodu głodu; cierpimy z powodu zimna; cierpimy z powodu brudu i tak dalej. To jest naturalne, że tak jest ciało. Gdy już to mamy ciało wtedy to na pewno się stanie. Wszystkie różne problemy związane z byciem zimnym, cierpieniem głodowym itd. — wszystkie one pojawiają się właśnie dlatego, że mamy to ciało. 

To jest podstawa, która jest odpowiedzialna za wszystkie te problemy starzenia się itp. A starzenie się jest tak trudne. To tylko przykład. Wszystkie te cierpienia pojawiają się tylko dlatego, że mamy tę szczególną ciało. Musimy jeść. Musimy nosić ubrania. Potrzebujemy domu. Potrzebujemy miejsca, w którym możemy się zatrzymać. Potrzebujemy tak wiele z powodu wszystkiego, co nasze ciało potrzeby i wszystkie cierpienia, które mogą się pojawić w zależności od naszych ciało. Dlatego mamy tyle problemów, dlatego musimy tak ciężko pracować. Oczywiście, mamy też rodzinę, mamy krewnych itd. Na tej podstawie powstaje wiele problemów. 

I oczywiście mamy umysł, który jest dotknięty tymi cierpieniami — umysł, który jest zazdrosny, umysł, który jest chciwy, i tak dalej. Z powodu posiadania tego ciałomając ten umysł, jest tak wiele problemów. Od momentu, w którym się urodziliśmy, były cierpienia, a z powodu cierpień jest tak wiele problemów w naszym życiu. ciało przychodzi z powodu naszego przywiązanie; pochodzi z naszego pragnienia. Właściwie fakt, że zostaliśmy poczęci, wynika z pragnienia — nasi rodzice mieli pragnienie, my mieliśmy pragnienie, gdy umarliśmy w poprzednim życiu, i tak dalej. Tak więc pragnienie było bardzo zaangażowane w proces naszego zaistnienia. Dlatego ważne jest, aby usunąć te cierpienia, aby powstrzymać te cierpienia. Ważne jest, aby powstrzymać złość, aby zatrzymać przywiązanie, aby powstrzymać ignorancję i tak dalej. Jeśli możemy wyeliminować tego rodzaju niekontrolowaną sytuację, to nie odrodzimy się ponownie. Jeśli nie mamy przywiązanie, nie odrodzimy się. Tak więc, nie przywłaszczanie sobie nowego istnienia oznacza wyzwolenie. Wyzwolenie naprawdę oznacza, że ​​nie ma już żadnego przywiązanie który jest teraz odpowiedzialny za nasze odrodzenie. To jest wyzwolenie. 

Zasadniczo, jeśli nie będziemy niczego traktować jako kopalnia wtedy po prostu pomyślelibyśmy o tym w ten sposób: „To jest innych”. To ciało i ten umysł nie jest mój”. Jeśli nie mamy takiego nastawienia, że ​​„To jest moje”, możemy puścić i będziemy wyzwoleni. Jeśli zrozumiemy, że wzięcie ciało jeśli to prowadzi tylko do problemów, to sytuacja jest inna. Ale teraz nie mamy tej wolności, żeby powiedzieć: „Nie chcę podejmować się ciało„Mamy przywiązanie, a zatem nie ma sposobu, abyśmy mogli faktycznie przezwyciężyć tę sytuację teraz. Nie możemy być bez ciało. Więc to jest nasze własne przywiązanie co nas do tego łączy ciałoCokolwiek widzimy, jeśli przynosi nam to korzyści, to jest przywiązanie. Jeśli nie przyniesie nam to korzyści, to jest przywiązanie być od niego oddzielonym. W tym sensie nasz umysł zawsze przykleja się do tych obiektów przywiązanieNasz umysł jest zasadniczo zanurzony w tych obiektach. I na podstawie obiektów naszych przywiązanie Nadal istniejemy w samsarze. 

Biorąc to pod uwagę, aby przezwyciężyć przywiązanie, musimy przezwyciężyć nasze lgnięcie do siebie. Jeśli zrozumiemy, że „Jeśli jestem przywiązany do tego, wszystkie te problemy się pojawią”, to w oparciu o przezwyciężenie lgnięcia do siebie itd., możemy faktycznie przezwyciężyć przywiązanie i osiągnąć tę wolność, która jest wolnością od przywiązania — ten stan wyzwolenia. W tekście jest powiedziane, że wyzwolenie jest tym nieprzywłaszczaniem. Przywłaszczanie oznacza przywłaszczanie ciało, przywłaszczanie sobie pewnych rzeczy, przywiązywanie się do pewnych rzeczy. Tak więc nieprzywłaszczanie oznacza wyzwolenie. 

Gdy już przywłaszczymy sobie coś, co przyjmujemy na siebie, ciało, przyjmując przedmioty i rzeczy itd. — wtedy nie ma ograniczeń. Oczywiście, gdy już przyjmiemy rzeczy, musimy je w pewnym momencie zostawić. Dlatego, gdy mówimy o ujarzmieniu umysłu, cóż, to właśnie to oznacza. Oznacza to, że otrzymujemy szczęście. Znajdujemy szczęście. Pochodzi ono z ujarzmienia umysłu, ujarzmienia cierpień, a następnie ujarzmienia przywiązanie, co prowadzi do wyzwolenia. To jest to, co Budda wyjaśnione w kategoriach podporządkowywania i niepodporządkowywania umysłu. I to jest bardzo głębokie, jeśli się nad tym zastanowić. 

Patrząc na naszą obecną sytuację, jeśli uda nam się zmniejszyć naszą egoistyczną chciwość i przywiązanie, im słabsi jesteśmy przywiązanie wtedy nasze szczęście będzie większe. Kadampa Geshes mówią, że jeśli nie mamy przywiązanie to jest w pewnym sensie stan końcowy — w sensie bycia największym szczęściem, jakiego możemy doświadczyć. Ważne jest, aby myśleć o tym raz po raz. Jeśli nie mamy tego przywiązanie wtedy w naszym umyśle będzie więcej wolności. Ale będzie naturalna wolność umysłu oparta na zrozumieniu rzeczywistości, oparta na umyśle. Więc jeśli naprawdę zrozumiemy, jak rzeczy naprawdę istnieją, w oparciu o nasze zredukowane przywiązanie, nasze zrozumienie rzeczywistości wzrośnie. A jeśli lepiej zrozumiemy rzeczywistość, nastąpi naturalny wzrost naszego dobrostanu, naszego szczęścia. 

Zwykle, gdy mamy silne przywiązanie wtedy jesteśmy w zasadzie kontrolowani przez wszystkie nasze życzenia: „Chcę tego. Potrzebuję tego. Nie mogę. Nie chcę tego itd.” Kiedy jest silna przywiązanie wtedy jest dużo chciwości i dużo potrzeby. Jest dużo przywiązanie w tym sensie, że nie ma końca. Jeśli mamy dużo przywiązanieThe przywiązanie po prostu stanie się silniejszy. Nawet jeśli zdobędziemy przedmioty naszego przywiązanie, będą nowe obiekty, których pragniemy. Więc nie ma końca. To nie jest tak, że jeśli dostanę swój obiekt przywiązanie, pomyślę sobie: „Okej, teraz jestem zadowolony. Mam to, czego chciałem”. Nie ma satysfakcji, nie ma zadowolenia. „Jestem w porządku. Mam to, czego chciałem”: to niestety nie nastąpi, gdy mamy przywiązanie. Nie ma końca. 

Jeśli mam pragnienie i udało mi się je spełnić dzisiaj, jutro moje pragnienie będzie silniejsze. Nie ma ograniczeń co do obiektów przywiązania — tego, do czego się przywiązujemy, czego pragniemy. Na przykład w historii mówi się o królach, którzy byli bardzo chciwi. Tak więc w historii bardzo chciwi królowie dostawali to, czego chcieli. Czy byli zadowoleni następnego dnia? Nie, nigdy nie byli; nigdy nie byli zadowoleni. Historia nam to mówi. Dlatego ważne jest, aby ograniczyć nasze przywiązanie, nasze pragnienie. 

Ważne jest, aby to ograniczyć, ponieważ jest to jedyny sposób na znalezienie tej satysfakcji. Więc jeśli to przeanalizujemy, doprowadzi to do większego szczęścia. I tylko my możemy to zrobić. Właściwie to nie jest tak, że kontrolujemy nasze przywiązanieale że nasz przywiązanie kontroluje nas. Mamy bardzo naturalne przywiązanieale ważne jest, że mimo że mamy tę naturalną przywiązanie w tej chwili stosujemy naszą mądrość, gdy stajemy się świadomi naszej przywiązanie. Kiedy przywiązanie pojawia się w naszym umyśle, wtedy musimy zastosować mądrość. Czy powinniśmy być kontrolowani przez to przywiązanie? Czy powinniśmy kontrolować nasze przywiązanie? Możemy podjąć taką decyzję. Czasami naprawdę bardzo czegoś chcemy, a tego nie dostajemy i jesteśmy naprawdę nieszczęśliwi, bo tego nie dostaliśmy. Musimy się nad tym zastanowić. Czy rozwiązaniem jest zdobycie obiektu, czy raczej praca nad sobą? przywiązanie?

Bezinteresowność w tekście

To jest w pewnym sensie podstawa w kwestii zmniejszania cierpienia, ujarzmiania naszego umysłu. Kiedy mówimy o ujarzmianiu naszego umysłu, są dwa sposoby, aby to zrobić. Jest jeden sposób ujarzmiania naszego umysłu na podstawie mądrości, a potem jest inny sposób ujarzmiania naszego umysłu na podstawie wiary, na podstawie dążenie. Istnieje jeden sposób stosowania mądrości, a drugi sposób opiera się na wierze. I czyż nie byłoby to miłe? Opiera się na dążenie, na takiej wierze, która wierzy, że to ważne. Więc na tej podstawie możemy również ujarzmić umysł. Ale tak naprawdę, potrzeba obu tych dwóch sposobów, aby to zrobić. 

Istnieje różnica między po prostu przekonaniem, że ujarzmienie umysłu jest dobre, a rzeczywistym zrozumieniem go. Oczywiście zrozumienie go jest bardziej efektywne; jest o wiele bardziej skuteczne. Na przykład, samouwielbienie zawsze nam towarzyszy. Zawsze mamy poczucie „zrobię to”. to. W tym roku zrobimy to. W przyszłym roku zrobimy że.” Zawsze jesteśmy zaniepokojeni; zawsze czepiamy się siebie. Umysł czepiający się siebie jest zawsze obecny. Zawsze jest z nami. Więc teraz analizujemy obiekt. Czy nasz pogląd jest poprawny czy nie? Jeśli przeanalizujemy to, czego pragniemy, czy naprawdę da nam to szczęście? Kiedy zastanowimy się nad nietrwałością obiektu – nas samych itd. – i zastosujemy mądrość w taki sposób, wtedy zrozumiemy, że wszystko jest w rzeczywistości nietrwałe, że nic nie pozostaje takie samo. 

Tak więc, na podstawie zrozumienia nietrwałości, może to faktycznie pomóc nam osłabić nasze samozachwycanie. Jest to podobne do sytuacji, gdy włączamy światło: ciemność zniknie. Podobnie, jeśli będziemy w stanie zastosować mądrość, będzie ona służyć jako antidotum. Na przykład, jeśli zastosujemy analizę do przywiązanie, zadajemy sobie pytanie: „Na tej podstawie przywiązanieczy znajdę satysfakcję, jeśli osiągnę cel przywiązanie i tak dalej?” Jeśli naprawdę się nad tym zastanowimy, może to być skuteczne antidotum na redukcję przywiązanie. Może zmniejszyć nasze cierpienie.

Mądrość — zrozumienie, jak zjawiska naprawdę istnieje — jest tak ważne. Ta analiza jest tak cenna w tym sensie, że daje nam bardzo szeroki pogląd i pomaga nam zrozumieć, jak istnieje jaźń i tak dalej. Zazwyczaj jesteśmy bardzo zafascynowani jaźnią, samouwielbieniem i tak dalej. Ale tak naprawdę, kiedy mówimy o mądrości — w szczególności mądrości uświadamiającej bezinteresowność — nie ma większej mądrości. Aby zrozumieć bezinteresowność, potrzebujemy mądrości: różnych rozumowań, różnych aspektów, które ją opisują. Wszystko to jest bardzo ważne. 

Nawet dzisiaj, gdy mówimy o Komentarz na temat Przebudzonego Umysłu, ważne jest również zrozumienie bezinteresowności. Bezinteresowność jest również wyjaśniona w tym tekście. Na początku mówi o bezinteresowności. Mówi o fakcie, że wszystkie istoty czujące pragną przezwyciężyć cierpienie, a tym, co przezwycięża cierpienie, jest przezwyciężenie przywiązanie. Musimy przezwyciężyć przywiązaniei możemy pokonać przywiązanie. Budda sam to powiedział, więc musimy przezwyciężyć nasze przywiązanie.Można to zrobić tylko wtedy, gdy wytworzymy mądrość. 

Kiedy na przykład mówimy o niebuddystach, nawet ci, którzy nie uznawali Boga Stwórcy, rozumieli, że nasze cierpienie pochodzi z udręk, że cierpienie, którego nie chcemy, pochodzi z przywiązanie, itd. I chociaż wielu z nich twierdziło, że istnieje Bóg Stwórca, twierdzili również, że cierpienie pochodzi z udręk. I rozumieli również, że ma to związek z jaźnią. Wiele niebuddyjskich systemów analizuje: „Czym jest jaźń?” Ponieważ jeśli nie ma jaźni, to nie ma nikogo, kto doświadcza szczęścia i cierpienia. Więc doszli do takiego wniosku. Budda on sam i te systemy, które nie akceptują Boga Stwórcy lub systemy niebuddyjskie, bardzo, bardzo mocno trzymały się poglądu, że cierpienia są głównymi problemami. I że nasze cierpienia pochodzą z jaźni. Wszystkie te systemy to rozumiały. 

Kurs Budda w szczególności mówił o braku jaźni. W tym Komentarz na temat Przebudzonego Umysłu, mówimy również o braku jaźni. W tym sensie odrzucamy niebuddyjskie systemy, które twierdzą, że jaźń istnieje. Na przykład samowystarczalne, substancjalnie istniejące ja lub trwałe, bezczęściowe niezależne ja: wszystkie te jaźnie są odrzucane. Odrzuca również, że istnieje zjawisko zewnętrzne, które istnieje poprzez swój własny charakter podobnych zjawisk — zewnętrznych atomów i tak dalej, które istnieją poprzez swój własny charakter. Są one również odrzucane. Na przykład szkoła Cittamatra mówi o tym, że nie ma żadnego zewnętrznego zjawiska, ale że umysł istnieje prawdziwie. W Madhjamaka system, który jest również obalony. Nie ma prawdziwie istniejącego ja ani niczego, co istnieje prawdziwie. Wszystko to jest obalone. Wszystko zjawiska są równe w tym, że brakuje im prawdziwego istnienia. Oto więc bezinteresowność. Bezinteresowność jest głównym tematem Komentarz na temat Przebudzonego UmysłuBezinteresowność, tak jak jest opisana w Madhjamaka szkoła jest tym, co jest tutaj opisane. A na końcu jest też mowa o konwencjonalnej bodhicitcie — jak generujemy bodhiczitta na podstawie zrównania i wymiany siebie z innymi. Tak czy inaczej, jest to po prostu krótki rodzaj podsumowania tego, czego można się spodziewać w całości.

Przegląd tekstu

Okej, przyjechałem z daleka i nawet nie znalazłem dobrej kopii Komentarz na temat przebudzonego umysłu. Mój przyjaciel przysłał mi ten komentarz około piątej dzisiaj. Więc teraz mam komentarz i na jego podstawie przeczytam teraz ten tekst. Wyjaśnię ten tekst najlepiej, jak potrafię, i najpierw go przeczytam. Prawdopodobnie wszyscy macie ten tekst, Komentarz na temat Przebudzonego Umysłu. 

Najpierw powiem trochę o różnych sekcjach, aby podzielić tekst trochę, aby dać ci ogólny przegląd. Na początku jest napisane:

Pozbawiony wszelkich realnych bytów;
Całkowicie odrzucając wszystkie obiekty i podmioty,
Takie jak agregaty, elementy i pola zmysłów;
Ze względu na jednakowość bezinteresowności wszystkich zjawiska,
Umysł człowieka jest pierwotnie nienarodzony;
Leży to w naturze pustki.

Tak naprawdę pochodzi to z korzenia Tantra Guhyasamaja. Guhjasamadźa Tantra jest zasadniczo tekstem źródłowym Komentarz na temat Przebudzonego Umysłu. W tym tekście opisano konwencjonalne i ostateczne bodhiczitta. Istnieją pewne wersety opisujące konwencjonalne bodhiczitta i inne, które opisują ostateczny bodhiczitta. Więc są tu różne rodzaje cytatów. 

Jakie jest tło? Komentarz na temat przebudzonego umysłu? Niektórzy przypisują ten tekst Nagarjunie. Niezależnie od tego, czy Nagarjuna rzeczywiście nauczał tego tekstu, czy nie, jest to bardzo cenny tekst. To naprawdę wspaniały tekst. Tekst zaczyna się od pokłonu przed chwalebnym posiadaczem Wadżry. Pierwszy werset zawiera hołd i obietnicę napisania tekstu. Tak więc są to naprawdę słowa samego Nagarjuny: pokłon przed chwalebnym posiadaczem Wadżry, który uosabia budzący się umysł. A potem drugi werset mówi:

TBuddowie podtrzymują przebudzony umysł 
nie dać się zaciemnić takim koncepcjom
Jako świadomość „siebie”, „agregatów” itd.;
Zawsze charakteryzuje się pustką.

To opisuje ostateczny bodhiczitta. To jest to, co ostateczne bodhiczitta jest; to jest istota ostateczna bodhiczitta. To właśnie opisuje drugi werset. I trzeci werset:

To z umysłem nawilżonym współczuciem
Że musisz z wysiłkiem rozwijać przebudzony umysł.
Buddowie, którzy ucieleśniają wielkie współczucie
Ciągle rozwijaj ten przebudzony umysł.

Ten trzeci werset wydaje się opisywać konwencjonalne bodhiczitta. (Tłumacz: Rinpoche jeszcze nie zajrzał do komentarza, ale wygląda na to, że to właśnie on opisuje. Ponieważ głównym tematem tego tekstu są dwa rodzaje bodhiczitta, więc to jest prawie jak podsumowanie.) 

Więc na przykład Ozdoba jasnego urzeczywistnienia opisuje 70 różnych tematów. To jest podobne. Na początku Ornament Czystej Realizacji, znajdziesz swego rodzaju podsumowanie różnych tematów ośmiu realizacji, które zostaną opisane w tekście. Podobnie, masz podsumowanie na początku tego tekstu. 

Tak więc na samym początku tekstu mieliśmy ten cytat pochodzący z Guhjasamadźa Tantra, mówiąc, że umysł człowieka jest pozbawiony wszelkich realnych bytów, i tak dalej. Następnie w wersecie czwartym, widoki przez ekstremistów lub filozofów niebuddyjskich, są obalane. To sięga aż do wersetu 21. (Tłumacz: W oryginalnym sanskrycie wersy są zawsze podzielone na cztery wersy. Ale wydaje się, że wersja tekstu, której używa Yangten Rinpoche, nie dzieli wersów w ten sposób. Wygląda więc na to, że czegoś brakuje w tym sensie, że w jednym wersie masz pięć wersów, a w innym wersie masz trzy wersy. Tak więc w rzeczywistości wydaje się, że może czegoś brakuje lub coś jest trochę dziwne. Rinpoche mówi, że nie jest pewien, czy jest to pominięcie, czy nie.) 

Tak czy inaczej, wersety 10 do 21 opisują pogląd Svatantrika i pogląd Vaibhashika, na przykład, które twierdzą o istnieniu zewnętrznym. W szczególności opisuje pogląd Svatantrika, który mówi o zjawiska istniejący zewnętrznie. Masz pogląd Svatantrika i Vaibhashika, który jest obalany. Tak więc, to jest teraz pogląd Cittamatry, a aby obalić pogląd Cittamatry, najpierw musi zostać przedstawiony. Wersety 10 do 21 przedstawiają pogląd Cittamatry, który obala pogląd Vaibhashika i Svatantrika, które twierdzą, że zjawiska istnieją zewnętrznie. Chcę ci tylko dać ogólny zarys tego tekstu, ale może się mylę co do konkretnych numerów wersetów. Muszę jeszcze raz przejrzeć ten tekst, ale zawsze mogę później dokonać pewnych zmian. Teraz daję ci tylko poczucie, że to jest to, Myślę, że tekst oznacza, ale gdy zagłębię się w niego bardziej, być może będę musiał dokonać korekt i powiedzieć, że się myliłem. Tak czy inaczej, wersety od 22 do 42 obalają szkołę Cittamatra. Tekst ma w sumie 112 wersów; to jest długi tekst. 

A następnie od wersetu 43 system Madhjamaka jest przedstawiony. Tak więc, to jest nasz własny system, który uczy, że nie ma wrodzonego generowania; nie ma wrodzonego wzrostu; nie ma wrodzonego powstawania, itd. Wszystko to jest wyjaśnione. Tak więc, aż do ostatniego wersu 56 i pierwszego wersu 57, te dwie skrajności tutaj są przezwyciężone lub obalone. (Tłumacz: Numeracja jest trochę inna w tekście, którego używa Rinpoche. Myślę, że w wersji, którą mamy, jest to 58.) Mówi się o pustce i tak dalej, i tak dwa rodzaje skrajności zostają wyeliminowane. Następnie werset 61 (Tłumacz: lub w naszym tekście 62), zaczyna przyglądać się temu, jak rodzimy się w samsarze, jak istniejemy w samsarze.

Następnie od 62 do 68 (Tłumacz: Rinpoche mówi 67, ale to trochę inna liczba), mówi o karmy, w jaki sposób karmy działa. I opisuje dwie prawdy. Jak one istnieją? Jak istnieją dwie prawdy? To jest wyjaśnione. Czy są one jedna natura? Czy istnieją różne natury? To również jest wyjaśnione. Następnie wers 70 odpowiada na pytania: Jak powstaje samsara? Jak osiąga się wyzwolenie? Tak więc te dwa aspekty są wyjaśnione — wyzwolenie i samsara. Omawia, jak powstają te dwa, ale nie tylko to. To również zrozumienie, że pustka jest jedynym sposobem na przezwyciężenie samsary. Możemy przezwyciężyć samsarę tylko wtedy, gdy zrozumiemy pustkę. Bez zrozumienia pustki nie będziemy w stanie przezwyciężyć samsary. 

Następnie werset 71 (Tłumacz: lub 72 prawdopodobnie w naszym przypadku) opisuje konwencjonalne bodhiczitta. To jest szczególnie bodhiczitta na podstawie techniki wyrównywania i wymiany siebie z innymi. Jest to tutaj bardzo jasno wyjaśnione. To trwa od 74 do 85 (Tłumacz: albo może trochę więcej w naszym przypadku). Następnie od wersetu 87 dalej mówi o zrozumieniu, że bodhiczitta jest tak niesamowite. To niesamowite i tak dalej. Mówi o tym, jak bodhiczitta jest tak niewiarygodne. Na podstawie umysłu realizującego bezinteresowność, możemy przezwyciężyć cierpienia. Ale to nie oznacza, że ​​praktykujący przezwycięży samsarę. Będą nadal odradzać się w samsarze dla dobra istot czujących. A potem w wersecie 89 mówi się o bodhisattwach pozostających w samsarze dla dobra istot czujących, a następnie podany jest również powód tego. (Tłumacz: Rinpoche mówi, że trwa to do wersetu 92) 

Gdy wygenerujemy bodhiczitta, dążymy do stanu Buddy. Tak naprawdę istnieją dwa rodzaje celów. Oczywiście jest wyzwolenie i stan Buddy, ale czy jest to ostateczny pojazd, czy nie? Tak naprawdę nie jest prawdą, że są dwa ostateczne pojazdy. O tym jest mowa w wersecie 93. (Tłumacz: W naszym przypadku numer wersetu jest inny). W kolejnych wersetach mówią, że jest to tylko interpretacyjne — że są dwa ostateczne pojazdy. Ponieważ jest tylko jeden ostatni pojazd, właściwie. Ważne jest więc zrozumienie, że samo przezwyciężenie cierpień nie jest ostatecznym celem. To nie jest ostateczny cel. Istnieje inny ostateczny cel, którym jest stan Buddy. Jest on wyjaśniony w następujących wersetach. 

Następnie wersety w 96 (Tłumacz: w kopii tekstu Rinpoczego), Nagarjuna omawia, dlaczego, jeśli istnieje tylko jeden ostatni pojazd, jeden ostateczny cel, że Budda mówił o dwóch celach. Nagarjuna podaje powód. Dlaczego Budda również nauczać pojazdu wyzwolenia? Dlaczego opisał go tak, jakby był ostatecznym pojazdem, jak ostateczny cel? Powód jest podany. Więc, znowu, jest po prostu jeden ostatni pojazd właściwie. Jest tylko jeden ostateczny cel, którym jest Buddyzm. Ale był powód, dla którego Budda uczyłem innego pojazdu, który jest tutaj opisany. 

Pod koniec wersetu 102 znajduje się wyjaśnienie faktu, że bodhisattwa cel jest prawdziwym celem. To jest to, do czego powinniśmy dążyć; to jest ostateczny rodzaj pojazdu, który prowadzi nas do stanu Buddy. To jest opisane. Na tej podstawie praktykujący osiąga stan nie-abidencji: nie-abidencji w samsarze, nie-abidencji w nirwanie. To jest stan stanu Buddy. Opisuje on również niesamowite cechy bodhisattwa. A potem na samym końcu jest werset dedykacji i to jest koniec. To jest koniec tego konkretnego tekstu. Więc to było tylko po to, aby dać ci przegląd 112 wersetów. Mogłem popełnić kilka błędów w sposobie podziału tego tekstu, ale mogę to poprawić, kiedy będę kontynuował nauczanie. Czy jest to trochę jaśniejsze? Mam nadzieję, że to nie jest zbyt wiele i że cię nie zdezorientowałem. To był tylko szybki przegląd.

Wyjaśnienie hołdu

Teraz przejdę do tekstu szczegółowo. Tytuł sanskrycki to Bodhicittavivarana, a następnie tytuł tybetański to Byang Chub Sems Kyi 'Grel Palub po angielsku, Komentarz na temat przebudzonego umysłu. A potem jest napisane:

Hołd dla chwalebnego Wadżrasattwa! 

Więc jaka jest tutaj główna sutra lub tekst? Główny tekst pochodzący z Budda jest tekstem tantrycznym, korzeniem tantra. Ma ona silny związek z literaturą tantryczną, dlatego też oddaje się tu hołd chwalebnemu Wadżrasattwa. Jeśli tekstem źródłowym danego traktatu jest sutra, wówczas oddajemy hołd, na przykład, Budda. My schronić się Budda i tak dalej. Ale kiedy tekst źródłowy jest oparty na tantra wtedy porozmawiamy o Wadżrasattwa lub Wadżradhara. W tym przypadku to jest Wadżrasattwa. 

W Guhjasamadźa Tantra, jest wiele wyjaśnień dla słowa „wspaniały”. Co oznacza słowo „wspaniały”? Doskonały, jest doskonały. Istnieją różne cechy bycia doskonałym. (Tłumacz: Rinpocze mówi tutaj, że Dorje Sempai tłumaczy to jako Wadżradhara.) Czym jest Wadżradhara? Tutaj Dorje lub Wadżra oznacza nierozłączność metody i mądrości, a także nierozłączność ciało i mowy. Ta nierozłączność prawdziwych prawd — dwóch ciał itd. — jest wyjątkowa w systemie tantrycznym. Subtelny umysł jasnego światła leży w naturze ciałoi ciało leży w naturze tego umysłu. Tak więc ta nierozłączność jest bardzo unikalna dla systemu tantrycznego — ciało, mowa i umysł są nierozłączne. Czysty umysł światła jest umysłem, a następnie subtelne wiatry, na których płynie czysty umysł światła, to jest ciało. Następnie rzeczywista jasność lub rzeczywisty dźwięk tych dwóch — jasnego umysłu światła i subtelnego wiatru — to jest mowa. Tak więc, ciało, mowa i umysł, w takim razie są nierozłączne. I to jest Wadżradhara.

Bodhicitta i pustka

Stwierdzono, że tekst zaczyna się od tego, że umysł jest pozbawiony wszelkich realnych bytów. Więc czym są „byty”? Kiedy mówisz „byty”, nie masz na myśli jaźni. Odnosi się to do podobnych substancji. Zazwyczaj odnosi się to do rzeczy. Tak naprawdę nie oznacza to jaźni. Jednak w sanskrycie czasami „byty” mogą również oznaczać jaźń. Może odnosić się do jaźni, opierając się na języku sanskryckim: naturze czegoś, jaźni. 

Czym jest ta nierozłączność? ciało, mowy i umysłu, jeśli chodzi o tantra? To jest pozbawione wszelkich realnych bytów. Tutaj zewnętrzne zjawiska, zewnętrzny rodzaj jaźni, jest pozbawiony wszystkich rzeczywistych bytów; całkowicie odrzuca wszystkie obiekty i podmioty. Tak więc, gdy mówimy o zewnętrznym istnieniu, tutaj odrzuca się zewnętrzne istnienie. Nie ma zewnętrznego, niezależnego rodzaju istnienia — zewnętrznego istnienia, takiego jak agregaty, elementy i pola zmysłów. Opiera się to na Cittamatrze: poglądzie, że podmiot i obiekty nie są różnymi substancjalnymi bytami. Opiera się na tym poglądzie. Tak więc, ponieważ obiekty i podmioty nie są różnymi substancjalnymi bytami, zatem umysł musi być prawdziwie istniejący. Ale ten pogląd Cittamatry jest również tutaj odrzucony. 

Kiedy mówimy świadomość, świadomość nie istnieje sama w sobie, nie istnieje naprawdę. Kiedy mówi:

Ze względu na jednakowość bezinteresowności wszystkich zjawiska,

Mówi, że cokolwiek istnieje – wszystko zjawiska, czy to zewnętrzne, czy wewnętrzne — jest wolne od jaźni. Czy to ja, czy to, co należy do jaźni, wszystkie te rzeczy są bezinteresowne. Nie istnieją same w sobie. Nie istnieją prawdziwie. Nie ma w nich ani krztyny prawdziwego istnienia. zjawiskaWszystko ma związek z umysłem. Wszystko zjawiska zależą od umysłu. W tekście napisano, że świat powstał z umysłu. Ale na podstawowym poziomie, czy zjawiska istnieje naprawdę czy nie? Cóż, jeśli ktoś ma takie pytanie, kiedy to analizujemy, podstawą tej analizy jest umysł. To głównie umysł to analizuje. Ale nawet umysł jest pierwotnie nienarodzony. Nie istnieje wrodzony. Dlatego wszystko jest w naturze pustki. Warto to powiedzieć. To jest to, co zostało powiedziane na końcu tego wersetu w języku tybetańskim. Mówi, że to jest to, co zostało powiedziane w Guhjasamadźa korzeń tantra. Tak więc Nagarjuna zacytował to z Guhjasamadźa Tantra. 

I wtedy wynika z tego, że wszystkie nauki Budda można zaliczyć do dwóch typów bodhiczittaWszystko można zawrzeć w dwóch typach bodhiczittaLub w bodhiczitta i umysł uświadamiający sobie pustkę. Wszystko można zawrzeć w tych dwóch, ponieważ dopóki jesteśmy w samsarze, jakie są główne przyczyny naszego bycia w samsarze? Cóż, głównymi przyczynami są podstawowa ignorancja — podstawowa błędna koncepcja, która postrzega wrodzoną, istniejącą jaźń — plus nasza egocentryczna postawa, nasz samolubny umysł. To są główne przyczyny naszych kłopotów. Mamy tak wiele problemów, tak wiele trudności. Głównymi przyczynami tych dwóch jest nasz samolubny umysł lub nasze podstawowe błędne pojęcie rzeczywistości. A co jest przeciwieństwem tego lub co jest antidotum na te dwa? To umysł uświadamiający sobie pustkę i bodhiczittaOto więc główne aspekty praktyki buddyjskiej.

Eksploracja wstępu do tekstu

Następnie tekst mówi:

Tak jak błogosławieni Buddowie i wielcy bodhisattwowie stworzyli umysł wielkiego przebudzenia, ja również, od teraz aż do momentu, gdy dotrę do serca przebudzenia, będę stwarzał umysł przebudzenia, abym mógł zbawić tych, którzy nie są zbawieni, uwolnić tych, którzy nie są wolni, ulżyć tym, którzy nie zostali uwolnieni i pomóc całkowicie przekroczyć smutek tym, którzy jeszcze całkowicie go nie przekroczyli.

To jest trochę jak rytuał, przez który przechodzimy, aby wygenerować umysł oświecenia. To jest sposób myślenia, aby wygenerować konwencjonalną bodhiczittę. Następnie mówi:

Ci bodhisattwowie, którzy praktykują za pomocą tajemnej mantra, po wygenerowaniu budzącego się umysłu w jego konwencjonalnym aspekcie w formie dążenie, musi następnie wytworzyć ostateczny umysł przebudzenia poprzez siłę praktyki medytacyjnej. Wyjaśnię zatem jego naturę. 

Zasadniczo oznacza to generowanie umysłu, który skupia się na wszystkich istotach czujących bez rozróżniania. Tak więc nie rozróżnia się między istotami czującymi, ale generuje się rodzaj współczucia, które jest wszechogarniające, ten rodzaj współczucia, który jest bezstronny, który jest bezwarunkowy i tak dalej. I mówi się, że robimy to, aby móc wyzwolić wszystkie istoty czujące, które nie zostały wyzwolone, uwolnić te, które nie są wolne, ulżyć tym, które nie zostały uwolnione i pomóc całkowicie przekroczyć smutek tym, które nie zostały. Tak więc zasadniczo są tutaj cztery aspekty: ratowanie, uwalnianie, ulżenie i pomoc w przekroczeniu. Opiera się to na terminach sanskryckich: obym mógł uratować istoty czujące, które nie zostały zbawione. Opiera się to na konkretnych źródłach indyjskich, indyjskim tekście źródłowym buddyjskim. „Zbawienie” odnosi się tutaj do dwóch przeszkód: przeszkód dokuczliwych i poznawczych. Tak więc, wszystkich tych, którzy nie zostali uratowani od dwóch przeszkód, obym mógł ich uratować. Do tego odnosi się tutaj ratowanie. 

A więc kiedy mówi „uwolnienie tych, którzy nie są wolni”, od czego nie jest uwolnienie? Prawdopodobnie od ignorancji. Tych, którzy są pod kontrolą ignorancji, którzy nie są wolni, uwolnię z ciemności lub owczarni ignorancji. Następnie mówi „uwolnienie tych, którzy nie są uwolnieni”. W języku tybetańskim mówi się „dając oddech tym, którzy nie mogą oddychać, pomagając oddychać tym, którzy nie mogą oddychać”. Tak więc „uwolnienie tych, którzy nie są uwolnieni” oznacza prowadzenie tych, którzy nie są wyzwoleni, do wyzwolenia. Jest ich tak wielu, więc mam ich, aby mogli oddychać, aby mogli przezwyciężyć cierpienia. Prowadzenie ich do trwałego szczęścia, to jest tutaj ulga. 

A potem jest napisane „Pomagając całkowicie przekroczyć smutek, tym, którzy nie przekroczyli całkowicie smutku”. Kiedy mówimy o bodhisattwach, mówimy o nich, że mają na celu stan Buddy. Stan Buddy to stan, w którym nie przebywasz ani w wyzwoleniu, ani w nirwanie, ani w samsarze. Nie pozostajesz w żadnym z tych dwóch stanów: wyzwoleniu, ani w nirwanie, ani w samsarze. Więc dla bodhisattwów to jest ich cel. Chcą pokonać przeszkody poznawcze, to jest ich główny cel. Ich celem jest pokonanie tych przeszkód. To jest to, do czego dążą bodhisattwowie. Dążą do pokonania przeszkód poznawczych. 

Ich celem nie jest tylko wyzwolenie bohatera, czy wyzwolenie samotnego realizatora. Właściwie, ten rodzaj wyzwolenia jest ekstremalny. To ekstremalny; to rodzaj nihilistycznej nirwany. Bodhisattwowie pokonują samsarę. Oczywiście, pokonują również samsarę w sensie tej niekontrolowanej samsary. Pokonują to. Więc chcą osiągnąć ten stan Buddy, który jest wolny od ekstremum nirwany, które jest ekstremum nihilizmu w sensie przezwyciężenia samsary. Ale chcą również pokonać niekontrolowaną samsarę. Chcą pokonać samsarę i nirwanę. Są one postrzegane jako ekstrema i to jest to, co jest tak całkowicie przekroczone. „Gruntowne” odnosi się tutaj do osiągnięcia tego stanu Buddy. Więc to jest trochę jak obietnica pomocy tym, którzy nie osiągnęli stanu Buddy, aby osiągnęli stan Buddy. 

Następnie tekst mówi:

Ci bodhisattwowie, którzy praktykują za pomocą tajemnej mantra, po wygenerowaniu budzącego się umysłu w jego konwencjonalnym aspekcie w formie dążenie, musi [następnie] wytworzyć ostateczny umysł przebudzenia poprzez siłę praktyki medytacyjnej. Wyjaśnię zatem jego naturę.

Tak więc, po wygenerowaniu konwencjonalnego bodhiczitta, muszą następnie wytworzyć ostateczny umysł przebudzenia. Muszą medytować teraz na ostatecznym umyśle, na ostatecznym bodhiczitta. Jak to generujemy? Cóż, generujemy to poprzez medytacja, a zatem doświadczę natury. Muszę wówczas dokonać ostatecznego przebudzenia poprzez siłę praktyki medytacyjnej. Dlatego doświadczę natury.

Eksploracja rzeczywistego komentarza

To jest swego rodzaju wstęp do właściwego tekstu, a potem właściwy tekst, właściwy Komentarz na temat Przebudzonego Umysłu zaczyna się od wersetu pierwszego. Zaczyna się od wersetu hołdu i obietnicy napisania tekstu, kłaniając się chwalebnemu posiadaczowi Wadżry, który uosabia przebudzony umysł. Tutaj przebudzony umysł to dwie bodhiczitty, więc jest on w pewnym sensie tym, który uosabia dwa umysły bodhiczitta, który uosabia współczucie, który żyje współczuciem. On jest bytem bodhiczitta. Jest bytem tego; jest nierozerwalnie z tym związany. Tybetańskie słowo oznacza „zanurzony”, więc jest zanurzony w dwóch umysłach bodhiczitta. Jest zanurzony we współczuciu; jest w pewnym sensie ucieleśnieniem tych. To ta istota, która żyje tymi dwoma. 

Dlatego też BuddaUmysł jest w istocie bytem metody i mądrości. Jest więc umysłem ostatecznym: połączeniem metody, współczucia i mądrości — uświadomieniem sobie pustki, ostateczna natura ze wszystkich zjawiska. Te dwa typy umysłu łączą się w Buddakontinuum medytacyjne. I mówi, że wyjaśni praktykę medytacyjną przebudzenia umysłu, która niszczy cykliczną egzystencję. 

Tak czy inaczej, istnieją różne sposoby wyjaśnienia tego, a także jeśli chodzi o przebudzenie umysłu itd. Są jak wielkie doskonałości. I dlaczego jest on posiadaczem wadżry? Dlaczego tutaj jest to Wadżradhara? Ponieważ w swojej ręce trzyma Wadżrę. Tak więc, będąc bytem, ​​który jest nierozłączny, jeśli chodzi o ciało, mowy i umysłu, Nagarjuna kłania się wspaniałemu posiadaczowi Wadżry, który uosabia przebudzony umysł. 

A potem przychodzi obietnica napisania tekstu. Mówi, że wyjaśnię tutaj medytacyjną praktykę przebudzenia umysłu, która niszczy cykliczną egzystencję. Więc opiszę dwa rodzaje przebudzenia umysłu, dwa rodzaje bodhiczitta, umysł, który jest w stanie pokonać skrajności samsary i skrajności nirwany. Kiedy mówi się tutaj „nirwana”, odnosi się to do nirwany, którą osiąga się dla własnego dobra, a nie dla dobra wszystkich istot czujących. „Tego typu bodhicitta, które pokonują te dwie skrajności nirwany i samsary, to właśnie wyjaśnię tutaj. To jest obietnica, którą tutaj składam. To właśnie wyjaśnię”.

Pytania i Odpowiedzi

Publiczność: Miałem pytanie o cztery aspekty: ratowanie, uwalnianie, łagodzenie i czwarty aspekt. Zastanawiam się, czym jest czwarty. Czy to są cztery aspekty wszechogarniającego współczucia? Nie byłem pewien, czego to są cztery aspekty. 

Jangten Rinpocze:To prawdopodobnie jeden z Lama Teksty Tsongkhapy: „Obym ocalił tych, którzy nie zostali zbawieni”. Tutaj mówi o dwóch przeszkodach, więc „Obym mógł ocalić tych od dwóch przeszkód”. Od czego się zostaje uratowanym: od dwóch przeszkód. To jest pierwsza przeszkoda. Druga to uwolnienie tych, którzy nie są wolni. Od czego się nie jest wolnym? To ignorancja. To mylący umysł, albo pomieszanie ignorancji, błędne pojęcia. To bycie kontrolowanym przez ignorancję, więc tutaj oznacza to uwolnienie istot od bycia kontrolowanym przez tę samozachwycającą się ignorancję. To jest druga przeszkoda. Następnie trzecia to uwolnienie tych, którzy nie zostali uwolnieni. Tutaj, jaka jest ta ulga? Zasadniczo to niemożność oddychania. To trzy rodzaje cierpienia. Trzy rodzaje cierpienia, to także jeden rodzaj ulgi. To trzeci rodzaj. A czwarty typ to „Pomaganie całkowicie przekroczyć smutek tym, którzy nie przekroczyli całkowicie smutku”. Czym jest tutaj przekroczony smutek? To dwa skrajne stany samsary i nirwany. To jest więc stan Buddy. Smutek tutaj to dwa skrajne stany, stan nieosiągnięcia stanu Buddy. To trwanie w skrajnych stanach samsary i nirwany. 

Jesteśmy w samsarze. Jesteśmy kontrolowani przez nasze cierpienia, więc trwamy w skrajności samsary. A ci, którzy osiągają wyzwolenie, istnieją w skrajności nirwany. Stan Buddy to stan, który chcemy osiągnąć. Całkowite przekroczenie smutku oznacza osiągnięcie stanu Buddy. Stan Buddy to stan przekroczenia dwóch skrajności nirwany i samsary. Czym jest tutaj smutek? Smutek tutaj to dwa skrajności samsary i nirwany, a całkowite przekroczenie tego nie jest trwaniem w dwóch skrajnościach, co jest innym słowem na powiedzenie stan Buddy. Więc tutaj bodhisattwowie, a nawet buddowie nadal pozostają w samsarze, ale jest to kontrolowana samsara. To samsara, w której pozostają celowo. To ma związek ze współczuciem. Wszystko to jest tutaj połączone ze współczuciem. Więc w tym sensie, jak pytałeś, wszystko to jest połączone z bodhiczitta, do współczucia, do wszechogarniającego współczucia. 

Publiczność: Mam ograniczony pogląd na to, jak Nagarjuna jest postrzegany w tradycji tybetańskiej. Jak jest postrzegany w tradycji tybetańskiej? Czy mógłbyś również podać jakiś kontekst: gdzie ten tekst pasuje do tybetańskiego poglądu na ścieżkę? Czy jest to tekst, z którego ludzie często korzystają lub do którego często zaglądają? Przydałby mi się jakiś kontekst. Dziękuję. 

Jangten Rinpocze: Właściwie, kiedy mówimy o pewnych tekstach, to najpierw mówimy o autorze; to jest zwyczaj, żeby tak robić, tradycja. Myślałem o tym, ale potem pomyślałem: „Okej, wiemy o Nagarjunie; każdy wie o Nagarjunie”. Ponadto w dużych klasztorach nie rozmawiamy o biografiach i tak dalej, ponieważ można je czytać w prywatności. Więc to po prostu mój nawyk, dlatego myślałem o rozmowie o Nagarjunie, ale potem to odrzuciłem, ponieważ uznałem, że to niepotrzebne. 

Tak czy inaczej, na podstawie krótkiego podsumowania, które podałem, powinno stać się oczywiste, jak ważny jest ten tekst, skoro dwa rodzaje bodhiczitty są tak ważne. Z tego punktu widzenia są tak ważne. Dlatego możemy powiedzieć, że temat jest tak ważny, ale stanie się również jaśniejszy w oparciu o to, jak przedstawione są dwa rodzaje przebudzonego umysłu. Omówi, jak powinniśmy się nad tym zastanowić, jak powinniśmy stosować ten temat. Jest tak wiele pięknych wyjaśnień, które są bardzo korzystne, więc dowiecie się tego, przechodząc przez tekst. Ale ogólnie rzecz biorąc, jako buddyści, jako ci, którzy praktykują bodhiczittę, musimy to praktykować. Ważne jest, aby praktykować ten tekst. Jak powinniśmy myśleć? Jak powinniśmy praktykować? Jak powinniśmy o tym myśleć? Myślę, że praktykowanie bodhiczitty jest naprawdę korzystne. Jest tak wiele różnych podanych wyjaśnień, które zainspirują nas do skutecznej praktyki. W tym sensie ten tekst jest niezwykle ważny. 

Jeśli chodzi o Nagarjunę, istnieją różne wyjaśnienia. Na przykład w linii tybetańskiej lub chińskiej Nagarjuna jest niezwykle ważny. Po Budda nauczał Dharmy, a następnie Dharma dotarła do Sri Lanki i innych krajów. Została rozprzestrzeniona do różnych krajów. W szczególności, vinaya tradycja została podjęta. Tradycja Pali bardzo rozprzestrzeniła się w różnych krajach. W ten sposób Dharma rozprzestrzeniła się, zasadniczo, w Azji. 

Opiera się na trzech szkoleniach: trzy kosze jeśli chcesz, lub trzy kolekcje: vinayaThe Abhidharmai zbiory sutr. Ale w rzeczywistości Sutry Doskonałości Mądrości zostały rozpowszechnione dzięki wysiłkom Nagarjuny. Różne teksty — na przykład sześć zbiorów rozumowań, które ułożył Nagarjuna — wyjaśniały Sutry Doskonałości Mądrości. Rozpowszechniły się one bardzo szeroko w oparciu o wyjaśnienia podane przez Nagarjunę. Następnie zrozumienie bodhiczitty i tak dalej, które rozprzestrzeniło się szeroko. Więc Nagarjuna był w tym sensie pionierem. 

Linia, którą znajdziesz w Tybecie i linia, którą znajdziesz w Chinach, jest opisywana jako Mahajana, czyli uniwersalny pojazd. To z powodu Nagarjuny. Nagarjuna pojawił się w pierwszym lub drugim wieku. Nagarjuna urodził się po Budda, więc w pierwszym lub drugim wieku. W tym czasie zasadniczo rozpowszechniał Sutry Doskonałości Mądrości. Był pionierem w tym sensie. Był pionierem. Różne nauki, które były dostępne w Indiach, wiele z nich zdegenerowało się. Miało miejsce wiele degeneracji. Niektóre nauki zaginęły lub zostały przeniesione w inne miejsca itd. Tak więc około 400 lat po BuddaPo śmierci i parinirwanie, w I lub II wieku p.n.e., narodził się Nagarjuna, który zasadniczo ponownie wprowadził nauki dotyczące Sutr Doskonałości Mądrości, bodhiczitta i tak dalej. Wyjaśnił wszystkie te nauki. 

Uważa się go więc za niezwykle ważnego pod względem tego, co zrobił, za bycie pionierem w tym sensie. Kiedy mówimy o uniwersalnym pojeździe — Mahajanie lub uniwersalnym pojeździe, jakkolwiek się to nazywa — to zasadniczo chodzi o korzeń. Ustanowił korzeń uniwersalnego pojazdu. Ponownie go wprowadził i udostępnił.

Publiczność:Rinpocze, nie do końca rozumiem, dlaczego, aby bezpośrednio urzeczywistnić pustkę, musisz najpierw wybrać pojazd, czy to stan arhata, czy Bodhisattwa pojazd. Czy możesz to wyjaśnić? 

Jangten Rinpocze: Gdyby istniały inne możliwości wyboru, moglibyśmy to zrobić, a teoretycznie mogłyby istnieć inne możliwości. Tak, gdyby istniały, ale ich nie ma. W rzeczywistości istnieją tylko te dwie możliwości. Istnieje tylko samsara i przezwyciężenie. Generalnie podstawą jest to, że albo pozostajemy w samsarze, albo nie. To są te dwie możliwości. To tylko z ziemskiego punktu widzenia. A kiedy przezwyciężymy samsarę, kiedy wyjdziemy poza samsarę, wtedy jest tylko wyzwolenie. Jeśli mówimy o przezwyciężeniu samsary, są dwie możliwości: albo tylko wyzwolenie, albo stan Buddy. Są tylko dwie. Tak jest w rzeczywistości; nie ma innego wyboru. Nie ma nic więcej. Chcemy po prostu przezwyciężyć samsarę, więc to jest zrzeczenie sięChęć przezwyciężenia samsary jest naszą obecną sytuacją. To jest zrzeczenie się: the dążenie aby to zrobić. „Chcę pójść gdzie indziej. Chcę osiągnąć inny stan. Chcę pokonać samsarę. Chcę pokonać swoje cierpienia”. Jeśli mówię, że chcę po prostu pokonać cierpienie, to jest wyzwolenie, to jest nirwana. Jeśli to wszystko, czego chcemy, to jest to podstawowy pojazd wyzwolenie. To samo-wyzwolenie bohatera i samotnego realizatora. To jest jeden cel. 

Ale mogę tego nie wybrać, ponieważ rozumiem moją relację między sobą a innymi: że jestem bardzo połączony z innymi istotami świadomymi, że jestem połączony ze wszystkimi innymi. Opierając się na tym zrozumieniu, muszę polegać na innych istotach świadomych. Opierając się na tym zrozumieniu, mogę czuć, że ten cel jest zbyt wąski: „Chcę po prostu stać się wyzwolony, ale jeśli tylko stanę się wyzwolony, to jest to bardzo wąskie i nie mogę przynieść korzyści innym w najbardziej efektywny sposób. Zamiast tego chcę stać się Budda.” W ten sposób zaczynamy dążyć do stanu Buddy. Dlatego dążymy do urzeczywistnienia pustki, ponieważ muszą istnieć pewne cele. Muszą istnieć pewne cele. Kiedy pytamy: „Dlaczego chcę urzeczywistnić pustkę?”, to są to prawdziwe powody. Tak więc istnieją tylko te dwa wybory.

Jaka jest główna metoda, aby bezpośrednio zrealizować pustkę? Główną metodą jest mądrość, czyli zjednoczenie spokojnego trwania i szczególnego wglądu. Bez zjednoczenia spokojnego trwania i szczególnego wglądu, bez generowania takiego umysłu, nie możemy bezpośrednio zrealizować pustki. Aby tak ciężko pracować, aby wygenerować ten umysł, aby rozwinąć ten umysł, musimy mieć dążenie. Musimy mieć pewne życzenie. To zajmuje tak dużo czasu. To takie trudne. Więc musimy zapytać: „Dlaczego to robię?” Aby po prostu pojęciowo zrozumieć pustkę — nawet nie mając bezpośredniej realizacji pustki — muszę mieć zainteresowanie pustką. I dlaczego mam zainteresowanie? Dlaczego chcę wiedzieć o pustce? Ponieważ rozumiem, że moje cierpienia są problemem; rozumiem, że moja niechęć, moja przywiązanie i tak dalej, stanowią problem. 

Jak te cierpienia mogą powodować cierpienie? Jak mi szkodzą? Oznacza to zrozumienie, że całe moje cierpienie pochodzi z cierpień, a cierpienia pochodzą z mojego umysłu lgnącego do siebie. Więc wtedy muszę przeanalizować, co jest nie tak z umysłem lgnącym do siebie. Więc opierając się na zrozumieniu, że to zły umysł, mogę zrozumieć bezinteresowność. Im lepiej rozumiem bezinteresowność, tym bardziej jestem w stanie zrozumieć, że lgnięcie do siebie jest trucizną, że wszystkie moje kłopoty, wszystkie moje problemy pochodzą z umysłu lgnącego do siebie. To jest główna trucizna, która odpowiada za wszystkie moje trudności. 

Na przykład, rozważmy, że zawsze jest ktoś, kto sprawia dużo kłopotów. Przez całe moje życie zawsze kradną mi rzeczy. Okradają mnie z rzeczy. Torturują moich rodziców, mojego ojca, moją matkę, moje dzieci. Wyobraź sobie kogoś, kto zawsze mnie torturuje, zawsze sprawia mi trudności, zawsze mnie dręczy. Jeśli tak jest, to zastanawiam się: „Czy ktoś stoi za tą osobą? Czy ktoś każe tej osobie mnie torturować?” Rozumiem, że to nie ta osoba bezpośrednio przychodzi do mojego domu i bije moich rodziców itd.; to nie jest główny sprawca. Głównym sprawcą jest ta osoba stojąca za tym sprawcą. Wtedy rozumiem: „Och, to jest to, na czym muszę się skupić. To nie osoba, która bezpośrednio mnie krzywdzi, ale osoba, która kontroluje całą sytuację”. 

Podobnie, cierpienia bezpośrednio powodują u mnie problemy, ale główną przyczyną, przyczyną źródłową jest to błędne przekonanie. Po zrozumieniu cierpień, po zrozumieniu, jak szkodliwe są, patrzę na przyczynę źródłową. Co to jest? To oni są głównym sprawcą. To oni naprawdę powodują wszystkie moje problemy itd. I wszystko, wszystkie moje kłopoty, pochodzą z tego. Dlatego właśnie pracuję nad zrozumieniem tego umysłu lgnącego do siebie. To jest to, co muszę przezwyciężyć. To jest to, co muszę usunąć. Zaczynam to rozumieć. I rozumiem, że mogę to przezwyciężyć tylko wtedy, gdy uświadomię sobie bezinteresowność, jeśli bezpośrednio uświadomię sobie pustkę — tylko wtedy. Wtedy mogę usunąć umysł lgnący do siebie. Mogę usunąć ignorancję. I w ten sposób mogę usunąć wszystkie inne cierpienia.

Na podstawie tego zrozumienia chcemy to przezwyciężyć. I wtedy generujemy zrzeczenie się, co jest pragnieniem uwolnienia się właśnie od tego. To jest to, zrzeczenie się jest. To nic więcej niż chęć przezwyciężenia pierwotnej przyczyny wszystkich cierpień, chęć przezwyciężenia ignorancji. Więc czym jest fałd samsary? To fałd cierpień. Cierpienia powodują samsarę. Zrzeczenie się oznacza widzenie tego jako wadliwego, widzenie tego jako czegoś, czego nie chcę doświadczyć, a następnie generowanie pragnienia przezwyciężenia samsary. To chęć prawdziwego przezwyciężenia samsary, przezwyciężenia bycia kontrolowanym przez cierpienia, przezwyciężenia bycia kontrolowanym przez ignorancję. Chęć przezwyciężenia tego jest tym, co zrzeczenie się wszystkim chodzi.

 Ale oczywiście nie potrzebujemy bodhiczitta; bodhiczitta jest inny. Mogę bezpośrednio uświadomić sobie pustkę bez konieczności bodhiczitta. Ale bez zrzeczenie się, nie możemy bezpośrednio zrealizować pustki. To niemożliwe. Nie ma sposobu, aby zrealizować pustkę bezpośrednio bez zrzeczenie się. Tak to rozumiem.

Część 2 z tej serii:

Obalanie trwałego ja