Kocham problemy

Pozwól, że powiem ci sekret
KOCHAM problemy!
Wiem, to brzmi szalenie,
Ale naprawdę muszę.

Ponieważ spędzam cały swój czas
Myślę o…
Marzy o…
Rozmyślam o…
Tworzymy… miriady problemów!

To moja ulubiona gra
Rozejrzeć się i wybrać
Tylko co jest nie tak.

Nazywanie, obwinianie, krytykowanie,
Tworzę moją małą listę
Ze wszystkich rzeczy, które…
Naprawię.

Ciekawe jednak, aby zobaczyć
Że przyjaciele i rodzina mnie nie doceniają
Kiedy wytykam błędy i podaję sugestie.
Ich twarze robią się całe czerwone, jakby mieli niestrawność.

Nie jestem też tak szczęśliwy, jak bym się spodziewał,
Przyjąwszy rolę do inspekcji
Środowisko i osoby wokół mnie
I nie jestem tak przyjazny, jak bym chciał.

Ale trudno zerwać z nawykiem
Zawsze szukam, co jest nie tak.
Pstryknięciem palców
To ramy, przez które widzę
Cokolwiek się wydarzy.

Więc próbuję się zrelaksować
Cofnąć się o krok
Aby pozwolić rzeczom powstać
I nie od razu skacz do ataku!

Ale raczej odwrócić umysł
I zobacz całą dobroć
Co nie jest zbyt trudne—
Jest w każdym obiekcie wokół nas.

Bo nie urosłam ani nawet nie gotowałam
Jakiekolwiek jedzenie, które dzisiaj jadłem.
I nie zrobiłem tego stołu, krzesła ani telewizora.

Ale mogę z nich wszystkich korzystać i czerpać z nich korzyści.
Dzięki staraniom innych
Mam ubrania, lekarstwa i światła na ścianie.

Więc to nie ma większego sensu
Po prostu siedzieć i narzekać.
Zawodzić: „To niesprawiedliwe!”
I doprowadzać wszystkich do szaleństwa.

Raczej pozwól mi zobaczyć ten „problem”
Jako okazja.
Czerpać wielką radość z kolejnej szansy
Służyć społeczności.

Ponieważ to umysł jest źródłem szczęścia i bólu.
Nie chodzi o to, co dzieje się na zewnątrz.

Więc mam do wyboru:
Czy chcę nadal stwarzać problemy?
A może chcę wybrać szczęście?