Badanie linii bhikszuni

Badanie linii bhikszuni

Stonowane w sepii zdjęcie Czcigodnego Sangye Khadro patrzącego w obiektyw i uśmiechającego się.
Czcigodny Sangye Khadro wkrótce po święceniach w klasztorze Kopan w 1974 roku.

Wiadomości elektroniczne IMI (International Mahayana Institute) z września 2020 r. zawierały fragment wykładu na temat sangha i gelongmy, które Lama Zopa Rinpocze wygłosił w Holandii w 2015 roku. Artykuł ten poruszył szereg pytań i punktów do refleksji dotyczących święceń gelongma/bhikszuni. Jako ktoś, kto miał szczęście otrzymać te święcenia (w 1988 r.), mam pewne doświadczenie w tej dziedzinie i chciałbym przedstawić kilka odpowiedzi i dodatkowych punktów do refleksji.

Historia mnicha

Jednym z pytań, które niepokoją Tybetańczyków, jest to, czy święcenia bhikszuni w chińskiej i innych tradycjach wschodnioazjatyckich istniały w nieprzerwanej linii od czasów Buddaczas. Wiele osób zbadało to i doszło do wniosku, że można to prześledzić z powrotem do Budda. Jedną z takich osób jest Czcigodny. Heng Ching, tajwański bhikszuni i profesor Narodowego Uniwersytetu Tajwańskiego, który opublikował artykuł naukowy na temat historii linii bhikszuni.1 Dla tych, którzy mogą nie mieć czasu na przeczytanie jej artykułu, oto krótka historia z Buddaczas do dzisiaj:

  • Kilka lat po rozpoczęciu sangha bhikszu (gelongów), Budda wyświęcił pierwszego bhikszuni, Mahapradżapati Gautami (swoją macochę i ciotkę). Wkrótce potem upoważnił swoich mnichów do wyświęcenia 500 innych kobiet z klanu Shakya, które chciały zostać zakonnicami.2 Mahapradżapati i tysiące innych uczennic zostało arhatami, praktykując Buddanauki i w ten sposób uwolnili się od cyklicznej egzystencji i jej przyczyn.
  • Zakon mniszek buddyjskich rozkwitał w Indiach przez piętnaście wieków po Buddaczas; istnieją nawet relacje o bhikszunich, którzy studiowali w klasztorze Nalanda w VII wieku.
  • Linia bhikszuni została sprowadzona na Sri Lankę w III wieku p.n.e. przez Sanghamitrę, córkę cesarza Asoki. Wyświęciła setki kobiet na bhikszuni i bhikszuni sangha rozkwitał na Sri Lance aż do XI wieku n.e.
  • Jak trafił do Chin? Wyświęcenie mnichów rozpoczęło się w Chinach w 357 roku n.e., ale początkowo wyświęcali je sami mnichowie. Później, w 433 roku ne, grupa bhikszuni ze Sri Lanki udała się do Chin i wraz z chińskimi i indyjskimi mnichami przeprowadziła podwójne święcenia bhikszuni dla setek chińskich mniszek. Niektórzy wątpili, czy wcześniejsze święcenia udzielone przez samych mnichów były ważne, ale Gunavarman, indyjski mistrz mieszkający w Chinach, który był ekspertem w dziedzinie winajapowiedział, że tak, powołując się na przypadek Mahapradżapatiego.3

Tak więc linia bhikszuni, która wywodzi się z Budda i była przekazywana przez wiele stuleci w Indiach i na Sri Lance, połączona z istniejącą już linią mnichów, którzy zostali wyświęceni w Chinach tylko przez mnichów. Od tego czasu Bhikszuni sangha rozkwitła w Chinach, a później rozprzestrzeniła się na Koreę, Wietnam i Tajwan i trwa do dziś.

W 2006 roku było ponad 58,000 XNUMX bhikszuni4 w tych krajach i na całym świecie. Należą do nich około 3,000 bhikkhuni ze Sri Lanki (palijski termin oznaczający bhikszuni). Chociaż pełne święcenia dla mniszek kwitły w tym kraju przez czternaście wieków, zniknęły one w XI wieku z powodu różnych niekorzystnych Warunki takich jak wojny, głód i kolonizacja. Ale teraz pojawił się ponownie: kilka kobiet ze Sri Lanki otrzymało pełne święcenia od dual sangha w świątyni Hsi Lai w Kalifornii w 1988 roku, a kolejnych trzydziestu otrzymało ją w dwóch podwójnych święceniach, które odbyły się w Bodhgaya w Indiach w 1996 i 1998 roku. W ten sposób stali się pierwszymi bhikkhuni ze Sri Lanki od prawie 1,000 lat. Od tego czasu na Sri Lance odbywają się święcenia bhikkhuni, a liczba w pełni wyświęconych mniszek wzrosła do 3,000. Wzrasta również liczba bhikkhuni w Tajlandii – obecnie jest ich prawie 200 – jak również w innych krajach Theravady, takich jak Bangladesz, a także w wielu krajach zachodnich.

Jest jasne, że Jego Świątobliwość Dalajlama i inne wysokie Lamas potwierdzić ważność Dharmaguptaka5 święcenia bhikszuni. Znam kilka sióstr, którym doradzał Dalajlama do przyjęcia tych święceń, a także w oświadczeniu wydanym podczas Międzynarodowego Kongresu na temat roli buddyjskich kobiet w 2007 roku sangha (odbywającym się w Hamburgu, Niemcy), Jego Świątobliwość powiedział: „W tradycji tybetańskiej są już zakonnice, które otrzymały pełne bhikszuni przysięga według Dharmaguptaka rodowodu i których uznajemy za w pełni wyświęconych”. Powiedział również: „Wyrażam moje pełne poparcie dla ustanowienia Bhikszuni sangha w tradycji tybetańskiej” i podał wiele mądrych i pełnych współczucia powodów swojego poparcia.6

Ponadto większość lamowie które uczestniczyły w XII Konferencji Religijnej czterech głównych szkół buddyzmu tybetańskiego i tradycji Bon, zorganizowanej przez Departament Religii i Kultury w Dharamsali w czerwcu 12 roku, zgodziły się, że te mniszki, które chcą otrzymać pełne święcenia kapłańskie, mogą przyjąć mnicha przysięga Dharmaguptaka tradycją i poinformował, że Dharmaguptaka winaja teksty tłumaczone na język tybetański. To wskazuje, że oni również uznają ważność tej tradycji, tj. że mniszki wyświęcone w tej tradycji są prawdziwymi bhikszuni. Jednak to sangha Rada nadal nie była w stanie podjąć jasnej decyzji, jak wprowadzić święcenia bhikszuni Mulasarwastiwady do tradycji tybetańskiej.

Punkty widzenia chińskich mistrzów

Zopa Rinpocze wspomniał w swoim nauczaniu, że spotkał kiedyś na Tajwanie ksieni, która powiedziała mu, że nie mają rodu z Budda. Chciałem skontaktować się z tą ksieni, aby zapytać, jaki był jej powód lub źródło, z którego to powiedziała. Napisałem do Rinpocze i kilku innych, którzy byli z nim podczas jego wizyt na Tajwanie, ale nikt nie mógł przypomnieć sobie nazwiska ksieni ani niczego na temat tego spotkania. Napisałem do Ven. Heng Ching, autorka wspomnianego wyżej artykułu badawczego, zapytała, czy zna kogoś na Tajwanie, kto ma wątpić o słuszności linii bhikszuni, a ona odpowiedziała, że ​​nie wie każdy klasztorny lub buddyjski uczony z Tajwanu, który wątpi w jego ważność.

Jednak jej artykuł badawczy wspomina o chińskim mistrzu, Ven. Dao Hai, który wierzył, że linia bhikszuni z Budda została złamana w okresie chińskiej historii (począwszy od 972 r. n.e.), kiedy edykt cesarza zabraniał bhikszunisom chodzenia do klasztorów mnichów w celu wyświęcenia. W tym czasie wyświęcenia bhikszuni były przeprowadzane wyłącznie przez bhikszuni, co nie jest właściwą procedurą. Ale Czcigodny. Heng Ching odrzuca jego twierdzenie, ponieważ znalazła zapisy wskazujące, że edykt ten obowiązywał zaledwie kilka lat – nie wystarczająco długo, by złamać linię – a podwójne święcenia rozpoczęły się ponownie w 978 roku. wątpić, Czcigodny Dao Hai wyraźnie zaakceptował wyświęcenie bhikszuni jako ważne; on sam przy wielu okazjach wyświęcał bhikszuni, a także udzielał winaja nauki dla wielu mnichów. Zmarł w 2013 roku.

Wydaje się zatem, że większość tajwańskich buddystów akceptuje ważność święceń bhikszuni – że można je wywieść z Budda. Zachodnie mniszki, które odwiedziły Tajwan, zauważyły, że bhikszu i świeccy buddyści bardzo szanują i wspierają mnichów, zarówno w ich praktyce, jak iw podtrzymywaniu i szerzeniu Dharmy.

Podwójne vs. pojedyncze święcenia

Kwestia wyświęcenia podwójnych i pojedynczych mnichów jest skomplikowana – ale winaja sam w sobie jest skomplikowany, jak kodeks prawny, który można interpretować na różne sposoby. Niektórzy Tybetańczycy uważają, że ważne są tylko podwójne święcenia, a ponieważ w tradycji chińskiej tego typu święcenia nie zawsze były podawane, wątpić ważność całej linii. Ale jak stwierdzono powyżej, pojedyncze wyświęcenie – tj. wyświęcenie bhikszuni przez samych bikszu – jest uważane za ważne w Dharmaguptaka tradycja; taka była opinia Hindusów z V wieku winaja mistrza Gunavarmana i zostało to ponownie potwierdzone w VII wieku Dharmaguptaka mistrz Dao Xuan. Ponadto istnieją fragmenty w winaja teksty obu Dharmaguptaka oraz Mulasarvastivada wskazujący, że święcenia mnichów udzielone przez samych mnichów są ważne. Na przykład tekst Mulasarvastivada Vinayottaragrantha (Dul ba gzung dam pa) mówi, że jeśli szikszamana (mniszka na okresie próbnym) zostaje wyświęcona na mocy aktu prawnego mnicha, uważa się ją za w pełni wyświęconą, nawet jeśli ci, którzy ją wyświęcili, popełnili drobne wykroczenie . Oznacza to, że nawet w Mulasarvastivada bhikszuni mogą być wyświęceni przez samych mnichów, chociaż Tybetańczycy winaja mistrzowie nie doszli jeszcze do porozumienia, jak to wdrożyć. Obecnie na Tajwanie iw innych krajach azjatyckich podejmuje się wysiłki, aby wyświęcenia bhikszuni były przeprowadzane z wymaganą liczbą obu sangh.

Powody przyjęcia święceń bhikszuni

Kolejne pytanie postawione przez Rinpocze brzmi: po co przyjmować te święcenia?7 Niektórzy mogą myśleć, że jest to niepotrzebne, ponieważ buddyzm rozkwitał w Tybecie od VII wieku bez święceń gelongmy. Kobiety w tradycji tybetańskiej, które chcą żyć klasztorny życie może otrzymać święcenia getsulmy/nowicjusza, a także bodhisattwa i tantryczny śluby, a następnie poświęcają swoje życie nauce i praktykowaniu Dharmy; wielu jest prawdopodobnie z tego zadowolonych. Ale nie mogę powstrzymać się od myśli, że gdyby święcenia gelongma/bhikszuni zostały opracowane w Tybecie i otrzymały wsparcie lamowie i mnichów, większość tybetańskich mniszek prawdopodobnie wybrałaby go. Było to święcenie pierwotnie udzielone przez Budda jego uczennicom, natomiast święcenia nowicjatu wprowadzono później dla dzieci.8 Istnieje również inne wyświęcenie – zakonnica na okres próbny (skt. shikshamana; tyb. gelobma) – które kobiety muszą zachować przez dwa lata przed przyjęciem bhikshuni zasady.

Połączenia BuddaNauki wyjaśniają wiele powodów, dla których utrzymywanie bhikszuni zasady jest korzystny dla naszego rozwoju duchowego: na przykład umożliwia trenowanie naszego ciało, mowy i umysłu bardziej pilnie; oczyszczać negatywności i gromadzić zasługi; wyeliminować przeszkody w koncentracji i mądrości; i osiągnięcie długoterminowych celów wyzwolenia lub stanu Buddy. Przyjmowanie i trzymanie bhikszuni zasady jest również ważne dla kontynuacji Dharmy na świecie i dla dobra buddysty sangha jak również społeczeństwo w ogóle. bhikszuni sangha jest jednym z czterech elementów społeczności buddyjskiej — bhikszu, bhikszuni, upasaków i upasika — więc jeśli brakuje jednej z tych grup, społeczność buddyjska nie jest kompletna, a centralna kraina, jedna z Warunki cennego ludzkiego życia, brakuje.

Nie można zaprzeczyć, że jeszcze zanim zaczął nauczać, Budda miał zamiar rozpocząć rozkazy bhikszu i bhikszuni. W kanonie palijskim znajdują się relacje o incydencie, który miał miejsce wkrótce po Buddaoświecenie, kiedy Mara zachęciła go do przejścia do Parinirvany od czasu do czasu. Ale Budda odpowiedział, że nie osiągnie ostatecznego odejścia „dopóki moi mnisi i mnisi, świeccy i świeccy, nie staną się prawdziwymi uczniami – mądrymi, dobrze zdyscyplinowanymi, zręcznymi i wykształconymi, strażnikami Dharma, żyjąc zgodnie z Dharma, przestrzegając właściwego postępowania i poznawszy słowo Mistrza, potrafią je objaśniać, głosić, głosić, ustanawiać, objawiać, szczegółowo wyjaśniać i wyjaśniać…”9 Podobną relację można znaleźć w Mulasarvastivada winaja, w kanonie tybetańskim.10

Jednakże, jak podkreślił Rinpocze w swoim nauczaniu, bardzo ważne jest posiadanie właściwej motywacji: każdy zainteresowany ich przyjęciem zasady powinien szczerze chcieć się uczyć i zachować zasady najlepiej jak potrafią, w celu wzmocnienia i pogłębienia własnej praktyki oraz przyniesienia korzyści innym. I nikt nie powinien czuć się popychany do przyjęcia pełnych święceń – tak jak niektórzy mnisi zadowalają się pozostawaniem nowicjuszami przez całe życie, niektóre mniszki mogą zdecydować się na to samo. Z drugiej strony, jeśli a mnich lub zakonnica szczerze pragnie przyjąć pełne święcenia z właściwą motywacją – tj determinacja bycia wolnym z cyklicznego istnienia – czy jest jakiś powód, dla którego nie powinny być wspierane?

Na spotkaniu IMI Senior sangha Rada w sierpniu 2017 r. omówiła kwestię przyjmowania święceń na gelongma przez mniszki IMI i doszliśmy do wniosku, że decyzja o przyjęciu święceń na gelong lub gelongma jest całkowicie osobistym, indywidualnym wyborem; nie jest potrzebna opinia IMI w tej sprawie. Czcigodny Roger dodał, że jeśli mniszki chcą otrzymać szkolenie i wsparcie, ważne jest, aby IMI je wspierał, a jeśli przyjmą święcenia zgodnie z chińską tradycją, powinny zadbać o swoje śluby i odprawiaj rytuały zgodnie z tą tradycją; to jest ważne. Dlatego wskazuje to, że polityka IMI nie sprzeciwia się przyjmowaniu przez mniszki święceń bhikszuni, jeśli sobie tego życzą.

Czy trudno jest przestrzegać tylu wskazań?

Ostatnim pytaniem, którym się tutaj zajmę, jest to, czy trudno jest zatrzymać tak wiele? zasady (w Dharmaguptaka tradycji jest 348, a w tradycji Mulasarvastivada jest 364 lub 36511 ). Z mojego doświadczenia wynika, że ​​tylko niewielka liczba zasady są trudne do utrzymania. Sporo z naszych zasady są takie same jak te utrzymywane przez gelongów/bhikszu, na przykład nieobchodzenie się z pieniędzmi, niejedzenie po południu i tak dalej. The vinaya teksty wyjaśniają wyjątki od wielu z nich, jak również praktyki oczyszczania tych, których przekraczamy. Dlatego staramy się jak najlepiej pamiętać zasady trzymamy się ich, szanujemy ich, zachowujemy najlepiej jak potrafimy i wyznajemy wszelkie popełniane przez nas wykroczenia.

Ważne jest, aby zrozumieć przyczynę i cel każdego przykazanie i odpowiednio go przestrzegać. Niektóre zasady muszą być dostosowane do naszej współczesnej sytuacji. Na przykład jeden przykazanie zabrania podróżowania w pojeździe. w BuddaW tamtych czasach podróżowanie pojazdami byłoby nieodpowiednie dla zakonników, ponieważ robili to tylko zamożni ludzie, ale w dzisiejszych czasach wszyscy podróżują pojazdami! Innym przykładem jest przykazanie obejmuje to „nie chodzenie do wioski samotnie”. Celem tego przykazanie jest ochrona przed niebezpieczeństwem, takim jak napaść; nie oznacza to, że bhikszuni nigdy nie może wyjść sam, aby załatwić sprawy lub podróżować samotnie pociągiem lub samolotem. Czcigodny Wu Yin, tajwańska przeorysza z ponad sześćdziesięcioletnim doświadczeniem mieszkającym w bhikshuni śluby, wyjaśnia, „Celem tego przykazanie to bezpieczeństwo, aby bhikszuni nie napotkali niebezpiecznych sytuacji. Jeśli nie ma towarzysza, bhikszuni może wyjść sam w bezpiecznym czasie iw bezpiecznych miejscach. Powinna jednak unikać samotnych podróży późno w nocy lub w niebezpiecznych miejscach.12

Umiejętność utrzymania zasady zależy w dużej mierze od integralności osobistej, ale także od sytuacji życiowej. Trudniej jest utrzymać bhikszuni zasady żyjąc samotnie lub w świeckiej społeczności, io wiele łatwiej jest je utrzymać, mieszkając z innymi bhikszunimi. Aby doświadczyć największych możliwych korzyści z pełnego wyświęcenia — bez względu na to, czy jest się zakonnicą, czy mnich—najlepiej mieszkać w klasztorze. Życie we wspólnocie składającej się z co najmniej czterech w pełni wyświęconych zakonników umożliwia robienie pewnych ważnych spraw winaja działania, takie jak dwumiesięczny obrzęd oczyszczenia i odnowienia naszego zasady (sodziong) i jest ogromnym wsparciem dla utrzymania zasady i zachowując prostotę klasztorny droga życia.

Od kilku lat przebywam z przerwami w opactwie Sravasti w Waszyngtonie i uważam, że jest to idealna sytuacja do życia jako bhikszuni. Obecnie jest dwanaście zachodnich i azjatyckich bhikszuni, cztery mniszki przygotowujące się do zostania mnichami i pewna liczba kobiet, które chcą dołączyć do społeczności i rozpocząć treningi, gdy pandemia wygaśnie. Społeczność regularnie wykonuje trzy klasztorny obrzędy—sodziong (posadha), Yarne (varsa), A żart (pravarana) – a plan dnia obejmuje kilka sesji medytacja i recytacja, że ​​każdy jest zobowiązany do wzięcia udziału. W recytacjach zawarte są przypomnienia o naszej odpowiedzialności za poświęcenie naszego życia i naszej praktyki dla osiągnięcia oświecenia dla dobra wszystkich istot, od których jesteśmy zależni we wszystkim, co mamy i używamy. Aby pogłębić wiedzę zakonników na temat Dharmy, odbywają się cotygodniowe zajęcia w winaja jak również Lamrim, Bodhicaryavatara, tematy filozoficzne i tak dalej.

Świeccy zwolennicy, którzy śledzą internetowy program nauczania opactwa i/lub przyjeżdżają tu na rekolekcje, bardzo doceniają wysiłki mnichów, by żyć w zasady. Wyrażają to w swoich e-mailach i listach oraz poprzez swoje cudowne akty hojności — zapewniają wszystkie nasze codzienne potrzeby, takie jak jedzenie, a wielu z nich poświęca swój czas i energię, aby pomóc Opactwu w jego projektach. Sukces opactwa jasno ilustruje prawdę Pana Budda's obietnica, że ​​każdy, kto dotrzyma zasady po prostu nigdy nie umrze z głodu lub zimna – nawet w Ameryce w XXI wieku! A szczere uznanie i wsparcie wspólnoty świeckiej inspiruje zakonników do robienia wszystkiego, co w ich mocy, aby odwdzięczyć się za życzliwość poprzez studiowanie, praktykowanie i utrzymywanie ich zasady.

Moje własne doświadczenie utrzymywania bhikszuni zasady jest to, że sprawiają, że jestem bardziej uważny, dojrzały i poważny w praktykowaniu Dharmy. Nauki mówią nam, że utrzymywanie… zasady jest wysoce zasłużony; jest to jeden z głównych sposobów tworzenia cnoty i oczyszczania niecnotliwych karmy. A im więcej zasady zachowujemy, tym więcej możemy gromadzić zasługi i oczyszczać zaciemnienia. To był mój główny powód przyjęcia święceń. kiedyś słyszałem Lama Zopa Rinpocze wspomina cytat z Lama Tsong Khapa mówiący, że najlepsza podstawa do praktyki tantra trzymał zasady w pełni wyświęconych mnich. Pomyślałem: „Jeśli to prawda w przypadku mnichów, powinno to dotyczyć także mniszek”.

Życie w tych zasady jest również ważnym fundamentem dla bodhisattwa przysięga, ponieważ naturalnie sprawia, że ​​uważasz, aby działać w sposób korzystny i nieszkodliwy oraz być bardziej skoncentrowanym na innych niż egocentrycznym. Dotyczy to zwłaszcza życia w klasztorze, gdzie harmonia wspólnoty zależy od tego, czy każda osoba przedkłada potrzeby innych/wspólnoty ponad własne potrzeby i pragnienia osobiste.

To tylko krótkie wyjaśnienie obszernego i skomplikowanego tematu. Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej Komitetu ds. Wyświęcania Bhikszuni w Tybetańskiej Tradycji Buddyjskiej: https://www.bhiksuniordination.org/index.html. Jest to grupa bhikszuni, o którą poprosili Dalajlama w 2005 roku, aby przeprowadzić badania nad święceniami bhikszuni. Dwóch członków tej grupy – Ven. Jampa Tsedroen i Czcigodny. Thubten Chodron — byli szczególnie pomocni w sprawdzaniu i oferuje sugestie dotyczące tego artykułu. Dlatego składam im serdeczne podziękowania, a także pragnę wyrazić moje najgłębsze podziękowania Siakjamuni Budda, jak również do Mahapradżaptiego i wszystkich bhikszuni w Indiach, Sri Lance i Chinach, którzy utrzymali tę linię święceń przy życiu do dnia dzisiejszego, tak aby ci, którzy chcą żyć pełnią klasztorny życie i angażowanie się w tak potężną cnotę może to zrobić.


  1. Ten artykuł można pobrać pod adresem: http://ccbs.ntu.edu.tw/FULLTEXT/JR-BJ001/93614.htm 

  2. To konto jest według pali winaja. Według Mulasarvastivada winaja500 Siakjan otrzymało święcenia razem z Mahapradżapatim. 

  3. Są też fragmenty w winaja teksty mówiące, że bhikszuni mogą być wyświęceni przez samych mnichów – więcej o tym powiemy później. 

  4. Ta liczba jest wartością szacunkową. Jak na razie żadna osoba ani organizacja nie śledzi liczby bhikszuni na świecie. 

  5. To jest nazwa winaja linia wyznawana w tradycji chińskiej i wschodnioazjatyckiej, podczas gdy linia wyznawana w tradycji tybetańskiej nazywa się Mulasarvastivada. 

  6. Zobacz pełne oświadczenie pod adresem: https://www.congress-on-buddhist-women.org/index.php-id=142.html 

  7. Pewna zakonnica, którą znam, zadała to pytanie jej nauczycielka, gesze, a ona odwróciła je i zapytała go, dlaczego chciał zostać gelongiem! 

  8. Minimalny wiek do przyjęcia pełnych święceń to 20 lat. 

  9. https://www.accesstoinsight.org/tipitaka/dn/dn.16.1-6.vaji.html 

  10. godność i dyscyplina, pod redakcją Thea Mohn i Jampa Tsedroen, Wisdom Publications, s. 66. 

  11. Wydaje się, że niektóre teksty mówią 365, ale Je Tsongkhapa Esencja winaja Ocean („Dul bargya mtsho'i snying po), który jest recytowany podczas Sodziong, mówi, że jest 364 bhikszuni śluby: „Osiem porażek, dwadzieścia zawieszeń, trzydzieści trzy potknięcia z przepadkiem, sto osiemdziesiąt prostych potknięć, jedenaście wykroczeń do wyznania, a sto dwanaście występków czyni trzysta sześćdziesiąt cztery rzeczy, które bhikszuni porzuca.” 

  12. Wybór prostoty przez Cz. Bhikshuni Wu Yin (Śnieżny Lew), s. 172. 

Czcigodny Sangye Khadro

Urodzona w Kalifornii Czcigodna Sangye Khadro została wyświęcona na buddyjską mniszkę w klasztorze Kopan w 1974 roku i jest długoletnią przyjaciółką i współpracowniczką założyciela opactwa Ven. Thubtena Chodrona. Czcigodny Sangye Khadro przyjęła pełne święcenia (bhikszuni) w 1988 roku. Podczas studiów w klasztorze Nalanda we Francji w latach 1980-tych pomogła założyć klasztor Dordże Pamo wraz z Czcigodnym Czodronem. Czcigodny Sangye Khadro studiował buddyzm u wielu wielkich mistrzów, w tym Lamy Zopa Rinpocze, Lamy Yeshe, Jego Świątobliwości Dalajlamy, Gesze Ngałang Dhargyey i Khensur Dziampa Tegczoka. Zaczęła nauczać w 1979 roku i przez 11 lat była nauczycielką rezydentem w Ośrodku Buddyjskim Amitabha w Singapurze. Od 2016 roku jest nauczycielem rezydentem w centrum FPMT w Danii, a w latach 2008-2015 odbyła studia magisterskie w Instytucie Lama Tsong Khapa we Włoszech. Czcigodny Sangye Khadro jest autorem kilku książek, w tym bestsellerowej Jak medytować, obecnie w 17. druku, który został przetłumaczony na osiem języków. Od 2017 roku uczy w opactwie Sravasti, a obecnie jest rezydentem na pełen etat.