Rasizm jako kryzys zdrowia publicznego

Trwająca brutalność policji wobec Afroamerykanów i nieproporcjonalny wpływ koronawirusa na mniejszości rasowe zwróciły uwagę na wpływ rasizmu na zdrowie, a wiele miast i hrabstw przyjmuje obecnie rezolucje uznające rasizm za kryzys zdrowia publicznego.

Miasta USA ogłaszają rasizm kryzysem zdrowia publicznego

Na przykład około tydzień temu burmistrz Bostonu nazwał rasizm kryzysem zdrowia publicznego i powiedział, że przeniesie 3 miliony dolarów z budżetu na nadgodziny miejskiego departamentu policji na rozwiązanie problemu i rozważy przekazanie dodatkowych 9 milionów dolarów z departamentu policji na wsparcie inicjatywy na rzecz mieszkalnictwa, kobiet i przedsiębiorstw należących do mniejszości.

Rady miast Cleveland, Denver i Indianapolis głosowały za uznaniem rasizmu za kryzys zdrowia publicznego, podobnie jak urzędnicy w hrabstwie San Bernardino w Kalifornii i hrabstwie Montgomery w stanie Maryland.

W sierpniu zeszłego roku hrabstwo Milwaukee w stanie Wisconsin stało się pierwszym samorządem lokalnym w kraju, który ogłosił rasizm jako kryzys zdrowia publicznego i zobowiązał się do oceny wszystkich polityk rządowych pod kątem uprzedzeń rasowych i obowiązkowego szkolenia pracowników hrabstwa na temat skutków rasizmu.

Niektórzy ustawodawcy stanowi w Ohio wprowadzili ustawę, która uczyniła go pierwszym stanem, który ogłosił rasizm kryzysem zdrowia publicznego. W niedawnym wywiadzie Emilia Sykes, liderka mniejszości w Ohio House, powiedziała, że ​​istnieją dwa wirusy nękające społeczności amerykańskie, z których jeden pojawił się w ciągu ostatniego roku, a drugi istnieje od ponad 400 lat.

Czym jest rasizm zinstytucjonalizowany lub systemowy?

Jak uczymy się w buddyjskim systemie rozumowania i debaty, kiedy chcemy przeanalizować problem, zaczynamy od przyjrzenia się definicjom, aby upewnić się, że wszyscy jesteśmy na tej samej stronie.

Czym więc właściwie jest rasizm instytucjonalny lub systemowy?

Według byłego prezesa Amerykańskiego Stowarzyszenia Zdrowia Publicznego, dr Camary Phyllis Jones, zinstytucjonalizowany rasizm to „system strukturyzacji możliwości i przypisywania wartości w oparciu o społeczną interpretację tego, jak ktoś wygląda – co nazywamy „rasą” – który niesprawiedliwie szkodzi niektórym jednostkom i społecznościom, niesprawiedliwie przynosi korzyści innym jednostkom i społecznościom oraz osłabia siłę całego społeczeństwa poprzez marnowanie zasobów ludzkich”.

Artykuł opublikowany na stronie internetowej National Institutes of Health zatytułowany „Wykorzenienie zinstytucjonalizowanego rasizmu jako praktyki zdrowia publicznego” mówi, że „rasizm instytucjonalny” odnosi się do sposobów, w jakie instytucje państwowe i niepaństwowe dyskryminują, poprzez politykę i praktyki, na podstawie urasowionej przynależności do grup.

W tym artykule zidentyfikowano dwie główne ideologie rasistowskie używane do wyjaśniania długotrwałych dysproporcji w zdrowiu między czernią a bielą. Pierwszym argumentem jest biologiczna niższość nie-białych, która dominowała w amerykańskim myśleniu medycznym w XVIII i XIX wieku. Drugi argument, który obecnie dominuje, utrzymuje, że Afroamerykanie decydują się na zachowania szkodliwe dla ich zdrowia. Artykuł krytykuje tę „hipotezę stylu życia” jako błędną, ponieważ pomija rasowe wzorce władzy i możliwości oraz ignoruje żniwo dyskryminacji przez całe życie na zdrowiu.

Czym jest kryzys zdrowia publicznego?

Czym zatem jest kryzys zdrowia publicznego?

Jedno ze źródeł internetowych określiło to jako wystąpienie lub bezpośrednie zagrożenie chorobą lub stanem zdrowia, które mają znaczący wpływ na zdrowie, moralność i gospodarkę społeczności.

Rasizm jako kryzys zdrowia publicznego

Chociaż ostatnie przypadki brutalności policji i koronawirusa zwracają uwagę na wpływ rasizmu na zdrowie, niektórzy badacze i aktywiści od dziesięcioleci nazywają rasizm kryzysem zdrowia publicznego, np. grupa prawnicza Prawo do zdrowia z siedzibą w Portland, która w 2006 r. zaczęła wzywać Narodowe Instytuty Zdrowia i Centrum Kontroli Chorób ogłosiły rasizm narodowym kryzysem zdrowotnym.

Dzieje się tak, ponieważ Stany Zjednoczone charakteryzują się wysokim stopniem nierówności zdrowotnych, które Amerykańskie Stowarzyszenie Zdrowia Publicznego definiuje jako nierówny rozkład zasobów społecznych i ekonomicznych, które mają wpływ na zdrowie jednostek. Badacze zdrowia publicznego zgadzają się, że wiele z tych nierówności wynika ze strukturalnego rasizmu i historycznego pozbawienia praw mniejszości rasowych i etnicznych.

Mniejszości rasowe są systematycznie wstrzymywane od pozyskiwania środków potrzebnych do zachowania zdrowia i są nieproporcjonalnie narażone na kombinacje zagrożeń dla zdrowia, takich jak ubóstwo, złe warunki mieszkaniowe, zagrożenia dla środowiska i przemoc – zarówno ze strony policji, jak i osób prywatnych.

Ekspozycja na te Warunki spowodowało wyższe wskaźniki śmiertelności niemowląt, chorób serca i płuc oraz cukrzycy wśród Afroamerykanów i innych grup mniejszościowych.

Stres psychologiczny i trauma radzenia sobie z rasizmem jest sam w sobie uznawany za problem zdrowia publicznego. Profesor zdrowia behawioralnego na Uniwersytecie Alabama wymienia rasizm systemowy jako chroniczny stresor, który negatywnie wpływa na zdrowie fizyczne, emocjonalne i psychiczne Afroamerykanów przez całe ich życie.

Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne odkryło, że stres związany z rasizmem zwiększa indywidualne ryzyko przewlekłego Warunki jak choroby serca, cukrzyca oraz zaburzenia zapalne i autoimmunologiczne. Naukowcy przyglądają się teraz skutkom międzypokoleniowej traumy na Murzynów w Ameryce, którzy widzieli przyjaciół i członków rodziny mordowanych z rąk policji i prywatnych obywateli.

Trzy doświadczenia mężczyzn afroamerykańskich

Aby dać wyobrażenie o tym, jak wygląda życie w ciągłym stresie i strachu, chciałem zacytować niedawny artykuł, w którym przeprowadzono wywiady z trzema Afroamerykanami mieszkającymi w Spokane w stanie Waszyngton, około godziny drogi od opactwa.

Na pytanie, czy kiedykolwiek czują się naprawdę bezpieczni, wszyscy trzej mężczyźni powiedzieli „nie”, a jeden w szczególności powiedział: „Nie boję się żadnego mężczyzny ani zawodu, ale boję się nienawiści i rasizmu. Codziennie noszę ze sobą zarejestrowaną, ukrytą broń palną. Ustawiam się plecami do ściany w lokalach. Zauważam każdy punkt wyjścia, kiedy wchodzę w nieznane przestrzenie. Patrzę, czy są obecni inni Czarni. Wiem od rodziców i „pogadanki”, że muszę się ubierać, zachowywać i zachowywać w określony sposób w określonych przestrzeniach lub mogę stać się ofiarą. Odbyłem „rozmowę” z moimi dwoma synami, ponieważ boję się o ich bezpieczeństwo”.

Inny mężczyzna opisał, co się dzieje, gdy zostaje zatrzymany przez policję: „Kiedy wyjmuję prawo jazdy i rejestrację, zanim funkcjonariusz podejdzie do mojego okna, ćwiczę swój ton, aby upewnić się, że nie brzmi to jako lekceważące lub groźne. Pocę się. Moje serce wali. Trzymam kierownicę obiema rękami. A mój głos drży podczas rozmowy z oficerem. Martwię się o powrót do domu i zobaczenie mojej rodziny.

Brutalność policji jako kryzys zdrowia publicznego

Słysząc tę ​​relację, nie jest niespodzianką, że brutalność policji została również wymieniona jako kryzys zdrowia publicznego, dotykający głównie Afrykanów. National Medical Association, organizacja reprezentująca afroamerykańskich lekarzy i pacjentów w Stanach Zjednoczonych, wydała w czerwcu oświadczenie, w którym wskazuje, że czarni są trzykrotnie bardziej narażeni na śmierć przez policję niż biali. W zeszłym roku policja zabiła więcej nieuzbrojonych Czarnych niż nieuzbrojonych białych, a zabójstwa policyjne są szóstą najczęstszą przyczyną śmierci wśród mężczyzn wszystkich ras w wieku 25-29 lat.

COVID-19

Rozprzestrzenianie się koronawirusa ujawniło również zinstytucjonalizowany rasizm w amerykańskich systemach opieki zdrowotnej.

Dane dotyczące COVID-19 przeanalizowane przez NPR wykazały, że zgony Afroamerykanów z powodu COVID w całym kraju są prawie dwa razy większe niż można by się spodziewać na podstawie ich udziału w populacji.

Latynosi i Latynosi również stanowią większą część potwierdzonych przypadków niż ich udział w populacji w 42 stanach i Waszyngtonie

Urzędnicy ds. Zdrowia podkreślają, że wyższe wskaźniki COVID-19 wśród mniejszości nie wynikają z przyczyn genetycznych, ale raczej z wpływu decyzji polityki publicznej, które sprawiły, że społeczności kolorowe są bardziej podatne na zarażenie wirusem i doświadczanie jego najgorszych powikłań.

Osoby czarnoskóre i Latynosy stanowią dużą część „pracowników pierwszej linii” narażonych na koronawirusa, ale brakuje im odpowiednich dostęp do testowania i leczenia. W ostatnim webinarium, neurobiolog Richard Davidson powiedział, że Afroamerykanie w wieku 35-45 lat są 10 razy bardziej narażeni na COVID niż biali.

Czarni pracownicy stanowią nieproporcjonalną liczbę pracowników, którzy zostali zwolnieni, lub właścicieli firm, których zmuszono do zamknięcia działalności, co sprawi, że dostęp do opieki zdrowotnej trudnej w przyszłości.

Dlaczego to jest problem?

Możemy więc zadać sobie pytanie, dlaczego jako praktykujący duchowo powinniśmy się tym przejmować?

Ponieważ uznajemy, że wszystkie czujące istoty mają równe prawo do szczęścia i unikania cierpienia, zarówno na poziomie doczesnym, jak i transcendentalnym.

Szczególnie jako praktykujących buddystów naszym celem jest pielęgnowanie miłości, współczucia, zrównoważenia i radości dla wszystkich istot na równych zasadach, co bezpośrednio sprzeciwia się postawom rasistowskim lub dyskryminacyjnym, które postrzegają niektóre grupy ludzi jako mniej zasługujące na miłość i współczucie.

A jako praktykujący buddyzm mahajany zobowiązujemy się wyprowadzić wszystkie czujące istoty z cierpienia poprzez osiągnięcie stanu buddy, co oznacza, że ​​musimy dotrzeć i wspierać grupy, które są marginalizowane przez społeczeństwo.

Co możemy zrobić?

Co więc możemy zrobić, aby rozwiązać tę sytuację?

Amerykańskie Stowarzyszenie Zdrowia Publicznego wydało broszurę zawierającą wiele zaleceń, które urzędnicy publiczni mogą przyjąć w celu poprawy równości zdrowotnej w kraju.

Pierwszym zaleceniem jest przyznanie, że faktycznie istnieją rozbieżności zdrowotne i nazwanie zagrożonych populacji. W odniesieniu do poziomu indywidualnego oznacza to, że nie powinniśmy milczeć na temat dyskryminacji czy bigoterii i odwracać wzrok. Jak powiedział jeden z Afroamerykanów Spokanitów: „Milczenie o rasizmie jest tak samo złe, jak wyrażanie rasizmu”.

Pracownicy służby zdrowia i osoby pracujące w branży opieki zdrowotnej ponoszą szczególną odpowiedzialność za zajmowanie się rasizmem w swoich instytucjach, a także w sobie.

W broszurze uznano, że zdrowie jest wynikiem wielu przyczyn i Warunki niekoniecznie medycznych, z których najważniejsze to edukacja – która jest najsilniejszym wskaźnikiem zdrowia przez całe życie – zatrudnienie oraz mieszkalnictwo i sąsiedztwo Warunki. To pokazuje, że każda osoba w społeczeństwie odgrywa rolę w zdrowiu wszystkich innych.

W tym świetle widzimy, że ograniczanie rasizmu w tym kraju musi zacząć się od nas samych, badając nasze własne serca i umysły pod kątem wszelkich przypadków rasowych uprzedzeń lub uprzedzeń oraz podejmując kroki w celu ich wykorzenienia. Ruchy społeczne są dobre, ale nie przyniosą trwałych efektów, jeśli nie zechcemy zająć się zniekształconymi sposobami myślenia, które pozwalają na kontynuację rasizmu.

Badanie własnego umysłu pod kątem rasistowskich i tendencyjnych myśli może być trudne do wstydu, ale istnieje internetowy test przeprowadzony przez Uniwersytet Harvarda, który może pomóc w ustaleniu, czy możesz mieć ukryte uprzedzenia wobec pewnych ras, płci lub innych kategorii ludzi. Dobrą wiadomością jest to, że jeśli masz jakiekolwiek ukryte uprzedzenia, medytowanie nad współczuciem je zmniejszy, czego nauczyliśmy się podczas Dalajlama wczorajszego webcastu poświęconego odporności, współczuciu i nauce.

Innym sposobem, w jaki możemy pracować nad przezwyciężeniem osobistych uprzedzeń i uprzedzeń, jest zmiana sposobu interakcji z innymi ludźmi. Jeden z doradców ds. komunikacji bez przemocy, których Abbey zna w Portland, publikuje cotygodniowy biuletyn, a tematem ostatniego było „Znalezienie nowej jakości połączenia”.

Podała w nim kilka strategii rozwijania jakościowych relacji z ludźmi innymi niż my, które obejmują następujące elementy:

• Rozpoznajesz uniwersalne człowieczeństwo w sobie i innym.
• Czujesz troskę i współczucie dla własnego i cudzego doświadczenia.
• Czujesz się bezbronny, ponieważ dzielisz się autentycznie z serca.
• Czujesz ciekawość własnego lub cudzego doświadczenia.
• Ufasz równowadze słuchania i bycia wysłuchanym.
• Priorytetem dla Ciebie jest pozostawanie w kontakcie i nie chcesz poświęcać tego połączenia w celu potwierdzenia swojego poglądu lub opinii.

Jeśli potrafimy zbliżyć się do innych ludzi z takimi postawami, zwłaszcza do tych, którzy są inni od nas, obydwaj będą bardziej skłonni wyrażać to, co najistotniejsze i osiągać wspólną płaszczyznę.

W celu rozwijania tego typu połączeń newsletter zalecał:

• Rozwijanie empatii, która polega na identyfikowaniu się z uniwersalnymi potrzebami wyrażonymi w cudzych opowieściach,
• Uznając własny strach, wstyd i dyskomfort, które pozwolą nam pozostać na ziemi i komunikować się z serca,
• Znajdowanie możliwości wyjścia z naszej strefy komfortu i budowania zaufania wśród osób lub grup potrzebujących wsparcia.

Wnioski

W buddyzmie praktykujemy trening myśli, aby dostrzec pozytywne aspekty każdej sytuacji i wykorzystać to jako okazję do zwiększenia naszej mądrości i współczucia.

Obecny reflektor na rasizm i brutalność policji w Stanach Zjednoczonych daje możliwość nie tylko zreformowania instytucji, ale także zwiększenia miłości i zrozumienia w naszych własnych sercach i umysłach.

Artykuł Rolling Stone zatytułowany „Racism Kills: Why Many Are Declaring It a Public Health Crisis” wskazał, że jedną z korzyści epidemii COVID jest to, że w końcu przyzwyczajamy się do myślenia o zdrowiu w kategoriach wzajemnych powiązań, a nie wyłącznie na podstawie indywidualnej. I możemy rozszerzyć to zrozumienie wzajemnych powiązań na wszelkie czynności, w które angażujemy się każdego dnia.

Być może najbardziej podnoszącym na duchu aspektem zajmowania się rasizmem jest to, że przyniesie on korzyści wszystkim czującym istotom, bez względu na ich kolor. Znajduje to odzwierciedlenie w cytacie Emilii Sykes, wspomnianej wcześniej przywódczyni Domu Mniejszości w Ohio, która powiedziała: „Traktowanie rasizmu jako kryzysu publicznego nie tylko pomoże Czarnym – pomoże każdej osobie w tym kraju. To nie jest „My kontra Oni”. To my kontra ucisk, my kontra alienacja, my kontra nienawiść. Nie powinno być żadnego powodu, dla którego ludzie nie mogą tego pojąć i chcą to wspierać, ponieważ to wspiera każdego człowieka”.

Zatem bez względu na to, jakie kroki zdecydujemy się podjąć, aby zredukować rasizm, obyśmy postrzegali go jako jedną z wielu przyczyn, które pomogą nam osiągnąć pełne przebudzenie dla dobra wszystkich czujących istot.