Pełne święcenia dla mniszek buddyjskich tybetańskich

Kiedy po raz pierwszy pojawiła się linia święceń, była to Śantaraksita, jeden z wielkich indyjskich mędrców, którzy przybyli w VIII wieku. Przywiózł wymaganą liczbę mnichów i razem podróżowali przez Himalaje do Tybetu.

Nie przywiózł ze sobą żadnych w pełni wyświęconych zakonnic, być może dlatego, że uważał, że podróż będzie dla nich zbyt trudna. Ale myślę, że ważniejsze jest to, że gdybyś miał grupę mnichów i grupę mniszek podróżujących razem i powiedziałbyś ludności, że żyją w celibacie, niektórzy ludzie mówiliby: „O tak?!” Myślę więc, że przyprowadzając mnichów, bardzo jasno dał do zrozumienia, że ​​ci mnisi żyją w celibacie. Tak się złożyło, że nie sprowadził zakonnic.

Karmapa powiedział, że wie o niektórych święceniach, które miały miejsce w Tybecie. Nie znam szczegółów na ich temat, ale w każdym razie nie jest to coś, co jest powszechnie akceptowane, ponieważ aby mniszki mogły zostać w pełni wyświęcone, potrzebna jest pewna liczba mniszek, w pełni wyświęconych mniszek i pewna liczba bhiksus, w pełni wyświęceni mnisi, aby udzielić święceń mnichów dla kobiet.

A nigdy nie było takiej wymaganej liczby, więc mówi się, że linia wymarła. Wiele osób jest zainteresowanych, aby sprawdzić, czy można go ponownie uruchomić, i jest kilka propozycji.

Jedna propozycja jest taka, ponieważ linia dla pełnych święceń kobiet, z której pochodzi moja linia, istnieje na Tajwanie, w Chinach, Korei i Wietnamie, aby sprowadzić komplet zakonnic niezbędnych do święceń z tradycji wschodnioazjatyckiej. Wtedy mielibyśmy komplet mnichów z tradycji tybetańskiej.

Ale mnisi tybetańscy mówią, że są to dwie różne rzeczy winaja rodowody i nie możemy ich mieszać. Następnie inna propozycja jest taka, że ​​skoro tak naprawdę to mnisi udzielają święceń, to aby mnisi tybetańscy sami udzielali święceń mnichów, bez uzupełnienia mniszek. A potem, gdy te mniszki zostaną wyświęcone przez odpowiednią ilość czasu, możemy sprawić, by stały się uzupełnieniem sióstr.

Ale potem inni ludzie mówią: „Cóż, czy to doskonałe wyświęcenie, jeśli robisz to w ten sposób?” W Azji Wschodniej i Chinach, na Tajwanie itd. uważają, że święcenia są ważne, jeśli to tylko bhikṣu sangha.

Osobiście uważam, a właściwie powiedział mi to Tybetańczyk, którego dość szanuję, i powiedział, że uważa, że ​​jest to bardziej emocjonalna decyzja, mimo że jest sformułowana w kategoriach winaja zasady i tak dalej. Ponieważ tak było z tylko w pełni wyświęconymi mnichami od ponad tysiąclecia, a więc zmiana wymaga zmiany mentalności, zmiany perspektywy i byłoby tak, jakby cała tradycja musiała to zmienić.

Jego Świątobliwość Dalajlama jest bardzo za wprowadzeniem linii bhiksiuṇī, ale powiedział, że nie może tego zrobić sam, musi to być wysiłek wszystkich tradycji buddyzmu tybetańskiego. A niektórzy mnisi i niektóre tradycje są dość konserwatywne.

Może wtedy pojawić się pytanie, dlaczego jesteś w tradycji buddyzmu tybetańskiego, ale jesteś bhikṣuṇī, w pełni wyświęconą mniszką, jak to możliwe?

Pojechałem więc na Tajwan, aby przyjąć pełne święcenia. Miałem święcenia nowicjusza u Kyabje Ling Rinpocze w 1977 roku, a potem chciałem przyjąć pełne święcenia na Tajwanie. Poszedłem do Jego Świątobliwości Dalajlama i poprosił go o pozwolenie na zrobienie tego, a on bardzo wyraźnie dał mi pozwolenie. Tak więc w 1986 roku pojechałem na Tajwan i tam przyjąłem święcenia mnichów.

Przy zakładaniu opactwa korzystamy z winaja tradycja praktykowana na Tajwanie. Nazywa się Dharmaguptaka winajai jest to inny rodowód niż ten praktykowany w Tybecie. Mówimy nasze winaja rodowód jest Dharmaguptaka, ale nasza linia praktyk jest tybetańska. I wydaje się, że nikt nie ma z tym żadnych skrupułów.