Tonglen i problemy społeczne

• Unikanie potrzeby pochwały lub reputacji podczas wykonywania praktyki brania i dawania
• Co to znaczy ćwiczyć kierunek i pośrednio
• Utrzymywanie otwartego serca podczas robienia tego medytacja
• Doprowadzenie praktyki do problemów społecznych na świecie
• Mówiąc o błędne poglądy które powodują tak wiele konfliktów na świecie

Krótko mówiąc, będę oferować bezpośrednio i pośrednio
Każda korzyść i szczęście dla wszystkich istot, moje matki
Będę ćwiczyć w tajemnicy biorąc na siebie
Wszystkie ich szkodliwe działania i cierpienia.

Praktyka brania i dawania medytacja o którym mówiłem wczoraj, gdzie ze współczuciem wyobrażamy sobie przyjmowanie różnych rodzajów dukkha, które posiadają czujące istoty, i używanie ich do niszczenia naszych własnych egocentryzm i samozachwytem. A potem z miłością dając im nasze ciało, majątek i zasługi.

Mówi, aby wykonywać tę praktykę „w tajemnicy”. Oznacza to, że trzymamy język za zębami. Nie chodzimy dookoła, mówiąc: „Wykonuję tę bardzo wzniosłą praktykę brania i dawania. Biorę na siebie całe twoje cierpienie. Daję ci całe moje szczęście. Jestem tą wielką mahajaną bodhisattwa praktykujący." Nie. Oznacza to, że wykonujemy naszą praktykę i milczymy na ten temat. Ponieważ w momencie, gdy zaczynamy mówić, dlaczego o tym mówimy? Chcemy reputacji. Chcemy ofiary. Chcemy sławy. To po prostu zanieczyszcza naszą praktykę.

Jeśli jesteś w grupie dyskusyjnej z innymi praktykującymi Dharmę lub rozmawiasz ze swoim nauczycielem, tak, oczywiście, możesz o tym porozmawiać. Ale nie tylko od niechcenia do innych ludzi, do gości, czy cokolwiek innego. O to chodzi w „potajemnie”.

Kolejna rzecz, która jest w tym całkiem dobra medytacja. Mówiliśmy o „bezpośrednio” i „pośrednio”. Praktykując ją, zwiększa się nasza miłość i współczucie, tak że kiedy nadarza się realna okazja, by komuś się przydać, robimy krok do przodu, nie wahamy się, bo już oswoiliśmy się z ideą przyjmowania na siebie krzywdy i dawania naszym ciało, majątek i zasługi. To bezpośredni sposób. To pomaga nam być gotowym do bezpośredniego dawania i bezpośredniej pomocy.

Pośrednio też w tym, że kiedy nie jesteśmy w stanie nikomu pomóc bezpośrednio – nie wiemy, co robić, nie możemy do nich dotrzeć, to, co robimy, nie ma większego wpływu, bo oni są w innej części świata — wtedy zachowujemy otwarte serce, robiąc to medytacja. Nie zamykamy się na ludzi i nie mówimy: „Cóż, to ich problem, nie mogę sobie z tym poradzić, to jest po drugiej stronie świata. Zapomnij o tym." My to robimy medytacja ponieważ to sprawia, że ​​nasze serca są otwarte i połączone z tymi ludźmi, co jest bardzo, bardzo ważne, ponieważ w pewnym momencie możemy faktycznie dać jakąś bezpośrednią korzyść. W każdym razie pośrednie połączenie, jak sądzę, jest dość ważne. Ludzie nadal czerpią z tego pewne korzyści, a my odnosimy z tego pewne korzyści.

Problem polega na tym, że nie używamy tego medytacja jako pretekst do unikania bezpośredniego świadczenia. innymi słowy, kiedy można coś powiedzieć lub zrobić, nie stchórzymy i nie mówimy: „Cóż, po prostu wezmę i dam medytacja".

Myślałem…. Ponieważ w ciągu ostatnich kilku tygodni mieliśmy trzy ataki terrorystyczne na miejsca kultu. Najpierw był atak na dwa meczety, w którym zginęło 50 osób w Nowej Zelandii. Potem był atak na trzy kościoły i trzy hotele na Sri Lance. Nie wiemy, ile osób zabiło, ponieważ rząd Sri Lanki ciągle zmienia tę liczbę. Kilka dni temu mieliśmy kolejny atak w Kalifornii na synagogę. Trzy różne domy modlitwy zostały zaatakowane na całym świecie w bardzo krótkim czasie.

To jest coś, o czym musimy porozmawiać i musimy o tym mówić, nie możemy po prostu brać i dawać medytacja, biorąc na siebie cierpienie ludzi, którzy zginęli, a nawet cierpienie terrorystów, którzy popełnili te czyny. Ale zdecydowanie musimy przede wszystkim nazwać to terroryzmem. To terroryzm wewnętrzny, czy to przeciwko religii, grupie rasowej, czy czymkolwiek innym. Czytałem, że czarne kościoły…. Teraz, gdy takie rzeczy dzieją się w Ameryce, mówi się o zabezpieczeniu kościołów. A czarne kościoły mówią: „Właśnie teraz mówisz o ochronie w swoich domach modlitwy? Musieliśmy to robić przez 150 lat”.

Nieważne, przeciwko komu jest, jakiej religii czy rasy, takie zachowanie w kontekście naszego kraju jest zdecydowanie terroryzmem wewnętrznym. W kontekście światowym jest to ogólnie terroryzm. I musimy to nazwać jako takie i zaangażować w to organy ścigania jako takie. Czytając niektóre komentarze na temat ataku na synagogę, jedna osoba powiedziała, że ​​bardzo ważne jest trzymanie broni z dala od rąk osób chorych psychicznie, ponieważ ta osoba powiedziała, że ​​to osoba chora psychicznie to zrobiła. Że ta osoba musi być chora psychicznie.

Całkowicie się zgadzam, że musimy trzymać broń z dala od rąk osób chorych psychicznie. I zgadzam się, że myślenie, że zabijanie nieznajomych cię uszczęśliwi, wskazuje na jakąś chorobę psychiczną. Ale społeczeństwo sankcjonuje również zabijanie ludzi, których nie znasz, myśląc, że to cię uszczęśliwi. A co to sankcjonuje? Jego widoki. Błędne poglądy. „Ci ludzie tacy są”. Niezależnie od tego, czy robimy to jako akcję militarną, czy jako terroryzm, to samo uprzedmiotawianie innej grupy ludzi, której nie znamy, a następnie myślenie, że zabicie ich w jakiś sposób nas uszczęśliwi. Tutaj jest Buddasłynne stwierdzenie, że „Złość nigdy nie rozwiązuje złość, pojawia się tylko miłująca dobroć”. Musimy nazwać to takim, jakim jest.

Istnieje „choroba psychiczna”. Ale definicja choroby psychicznej może być bardzo, bardzo szeroka, ponieważ ktoś, kto jest takim terrorystą, czy to naprawdę choroba psychiczna? Albo to jest błędne poglądy? Gdyby ta osoba nie miała dostęp do tego rodzaju nienawiści widokii nie mieli społeczności internetowej, która by ich w tym wspierała widoki, czy ta osoba nadal zachowywałaby się w ten sam sposób, nawet gdyby była chora psychicznie? Mogą nie. A co z ludźmi, którzy nie mają widocznej choroby psychicznej, którzy mają kontakt z tego typu chorobami widoki– czy to widoki które sprawiają, że atakujesz muzułmanów w Nowej Zelandii, chrześcijan na Sri Lance lub Żydów w Kalifornii… Albo mieliśmy tutaj przypadek ponad rok temu, kiedy świątynia Sufi została zniszczona i zaatakowana w Spokane. Nie ma znaczenia, kto to jest. Ale tego rodzaju społeczności, które tworzą się, albo przez bezpośrednie stowarzyszenie, albo online, które wspierają tego rodzaju widoki, które sprawiają, że ktoś inny jest źródłem naszego bólu, dlatego właściwym zachowaniem jest ich zakończenie.

Myślę, że jest to coś, o czym musimy rozmawiać i musimy coś z tym zrobić. Istnieje wiele dyskusji na temat mediów społecznościowych jako źródła wielu tego rodzaju widoki. I jak mamy kontrolować media społecznościowe, które zostały stworzone z optymistycznymi założeniami, że połączą tych wszystkich ludzi, którzy nigdy nie mogli się ze sobą skontaktować? A teraz produkuje tego potwora.

Jest tu wiele do omówienia. Nie twierdzę, że znam odpowiedzi na pytanie, jak regulować media społecznościowe. Potrzebujesz zewnętrznych regulacji, ale tak naprawdę potrzebujesz regulacji w umysłach ludzi, a jak to zrobić? Myślę, że w pewnym sensie wiele z tego sprowadza się do edukacji i tego, czego uczymy młodych ludzi. I do czego zachęcamy w naszych dyskusjach z innymi ludźmi. I jakim komentarzom pozwalamy się wymknąć, jakie komentarze wywołujemy, po prostu w swobodnych interakcjach z innymi ludźmi. Jak możemy to zrobić w życzliwy sposób, z szacunkiem, ale nadal mówić, że tego rodzaju myśl, tego rodzaju uwaga, nie jest pomocna dla pokoju na świecie. I nie jest to pomocne dla czyjegoś własnego szczęścia.

Po prostu poruszam ten temat. Nie mam na to jasnych odpowiedzi. Ale wiem, że musimy sobie z tym poradzić i musimy o tym porozmawiać. Jako kraj, jako społeczeństwo.

Publiczność: …chory psychicznie, to trochę jak, wydaje się, że to wymówka. The Budda powiedział, że wszyscy są chorzy psychicznie. Co jest prawdą. Jeśli nie jesteśmy teraz chorzy psychicznie, jesteśmy bardzo podatni na chorobę psychiczną. To kolejny argument. Poza tym to, co jest uważane za chore psychicznie, jest definiowane przez społeczeństwo. Chęć zabicia innych istot ludzkich. Jeśli jest przeciwko jednej grupie, to jest w porządku. Na przykład, jeśli jesteś żołnierzem lub policjantem, psychologowie nie stwierdzą, że jesteś chory psychicznie. Ale jeśli nagle chcesz zabić inną grupę ludzi, która nie jest usankcjonowana przez społeczeństwo jako zasługująca na śmierć, to nagle jesteś chory psychicznie. Aby spojrzeć na tę kategorię szerzej i zobaczyć, jak ludzie mają wpływ na swoje środowisko. To nie jest tak, że jednego dnia są chorzy psychicznie, a następnego już nie. To bardzo przypomina proces. I są tacy błędne poglądy unosi się w powietrzu, wtedy każdy może być podatny. Nazywamy tych ludzi wypranymi mózgami. Ale czy nazywamy ich chorymi psychicznie?

Czcigodny Thubten Chodron: Zradykalizowali się. Czy oni naprawdę są chorzy psychicznie?

Chodzi mi o to, że nie możemy teraz obwiniać ludzi chorych psychicznie. Ponieważ terroryzm nie jest problemem osób chorych psychicznie. To problem ludzi, którzy się trzymają błędne poglądyi są bardzo stronniczy i uprzedzeni.

Jak powiedziałeś, z buddyjskiego punktu widzenia, trzymanie tego rodzaju widoki jest chorobą psychiczną. Ale nikt z nas nie może powiedzieć, że z buddyjskiego punktu widzenia jest całkowicie zdrowy na umyśle. Ponieważ tak długo, jak mamy ignorancję, złość, przywiązanie, w nas też jest choroba psychiczna.

Możemy brać i dawać medytacja w takich sytuacjach, ale musimy też postrzegać to jako problem społeczny i działać. Zwłaszcza do myślenia, co zrobić z mediami społecznościowymi.

To sprawia, że ​​myślę o naukowcu, który wynalazł bombę atomową. To była wspaniała, ekscytująca nauka, a oni zamierzali wymyślić tak wiele fantastycznych rzeczy, które naprawdę poprawią ludzkość, a potem przyzwyczaili się do zabijania ludzi.

To samo z ludźmi od technologii. Nie myśląc o tym, jak można wykorzystać to, co tworzą, a potem kończymy z potworem.

O tym samym mówi się teraz w kontekście sztucznej inteligencji. Ponieważ identyfikacja twarzy nie zawsze działa poprawnie i możesz skończyć z aresztowaniem i obraniem za cel wielu niewinnych osób.

Musimy myśleć o naszych wynalazkach. To samo dotyczy badań genetycznych. Czy będziemy mieć designerskie dzieci? Czy zaczniemy uśmiercać ludzi, którzy mają określone geny, ponieważ łączymy te geny z pewnymi cechami – czy naprawdę mają te geny, które są powiązane z cechami, to inna sprawa. Ale ludzie mogą w to wierzyć, a potem krzywdzić innych ludzi z tego powodu.

Wiele głębokich przemyśleń jako społeczeństwo i jako grupy ludzi.