Przyjazne dla wydruku, PDF i e-mail

Amerykański profesor uczy fizyki tybetańskie mniszki

Amerykański profesor uczy fizyki tybetańskie mniszki

Zakonnice tybetańskie omawiające w klasie eksperymenty fizyczne.

Nicole Ackerman jest adiunktem fizyki i dyrektorem Centrum Nauczania i Uczenia się w Agnes Scott College (czytaj jej biografia). Napisała następujący list do czcigodnego Thubtena Chodrona.

Nicole Ackerman uczy tybetańskich mnichów buddyjskich za pośrednictwem Emory-Tibet Science Initiative (ETSI) i pasjonuje się nauczaniem nauk ścisłych, zwłaszcza mniszek: Łączenie kobiet-naukowców i mniszek buddyjskich.

Spotkała Czcigodnego Chodrona na Sympozjum Emory-Tibet 2016 i od tego czasu odwiedziła nas w Opactwie. Nieustannie informuje nas o swoich wysiłkach, by przybliżyć edukację naukową zakonnicom.

Drogi Czcigodny Chodron,

Mam nadzieję, że masz się dobrze i że w opactwie wszystko kwitnie. Piszę od Mcleoda Ganja. Kilka dni temu skończyłem nauczać w Drepung Loseling i chciałem podzielić się najnowszymi informacjami o tym, jak zakonnice radziły sobie na kursie fizyki w ramach inicjatywy Emory-Tibet Science Initiative. Podziel się informacjami z innymi, którzy mogą być zainteresowani.

Dr Ackerman pozuje do zdjęcia z tybetańską zakonnicą.

Czcigodny Dawa Chonzom z dr Nicole Ackerman

Znowu mieliśmy 41 sióstr z tych samych 5 klasztorów, choć kilka z nich było nowych z zeszłego roku. Znowu uczyliśmy w Drepung Loseling Medytacja oraz Centrum Nauki, które zostało ukończone od zeszłego roku. Zakonnice (oprócz tych z Janchub Choeling) mieszkały w jednym z pensjonatów Drepung Loseling, obok głównej świątyni.

W tym roku uczyłam z prof. Amy Lovell, jedną z moich koleżanek z Agnes Scott College. Naszym tłumaczem był ponownie Tashi Lhamo, który obecnie pracuje jako nauczyciel w Centrum Nauki, a pomagał nam (zarówno w nauczaniu, jak i tłumaczeniu) dr Tenzin Pasang, który jest dyrektorem naukowym Centrum. Byłem bardzo podekscytowany możliwością ponownej pracy z mniszkami, a Amy była zachwycona możliwością nauczania mniszek (był to jej trzeci rok nauczania mnichów).

Zanim zaczęła się fizyka, zakonnice przez tydzień uczyły się matematyki. W zeszłym roku ich brak umiejętności matematycznych był dużym wyzwaniem – trudno jest wykonać jakiekolwiek pomiary, jeśli ułamki dziesiętne to nowy pomysł. Pod koniec tegorocznego kursu matematyki poczynili znaczne postępy — średnia z testów matematycznych była dość wysoka i zawierała szereg skomplikowanych problemów z algebry. Nauczyciel matematyki (Lhakpa Tsering) zapytał nas, czego potrzebujemy, i wykonał niesamowitą robotę, ucząc mniszki materiału w tak krótkim czasie. Ich umiejętności matematyczne przewyższyły umiejętności mnichów w tym roku!

Program nauczania fizyki na drugim roku obejmuje mechanikę — ruch, siły i energię. Różni się to bardzo od programu nauczania pierwszego roku, który zawiera przegląd, ponieważ mamy czas, aby zagłębić się w różne tematy. Obie z Amy uczyłyśmy mnichów w drugim roku, ale okazało się, że dzięki umiejętnościom matematycznym mniszek i wykonywaniu większej ilości zajęć praktycznych w tej mniejszej klasie możemy omówić ten materiał głębiej.

Oto kilka zdjęć [patrz poniżej] z zajęć, zwłaszcza eksperymentów, które przeprowadziły zakonnice: pomiar prędkości toczących się kulek, czas, w którym upuszczona kula osiągnęła różne wysokości, eksperymentowanie z siłami, równoważenie momentów obrotowych i badanie zachowania energii.

Siostry są imponująco oddane swojej nauce. Po trzech 1.5 godzinnych zajęciach z nami, zakonnice (przebywające w pensjonacie) wracały każdego wieczoru na kolejne 1.5 do 2 godzin dyskusji i przeglądu. Rozumiem, że zakonnice Janchub Choeling co wieczór miały podobną recenzję i przed testem wracały do ​​ośrodka na recenzję. W klasie często zadawali pytania, gdy nie rozumieli materiału i szybko udzielali odpowiedzi na zadawane przez nas pytania. Użyliśmy kolorowych kart odpowiedzi, aby zobaczyć odpowiedzi wszystkich, i zwykle mieliśmy 100% udziału (co nie miało miejsca w przypadku mnichów). Kiedy klasa preferowała dwie lub więcej różnych odpowiedzi, zakonnice były gotowe rozwiązać problem na tablicy lub wyjaśnić swoje rozumowanie, nawet jeśli wiedziały, że istnieje duże prawdopodobieństwo, że się mylą. To nie zdarzyłoby się amerykańskim studentom!

Jedno pamiętne wydarzenie miało miejsce, kiedy rozmawialiśmy o energii. Widzieliśmy, że w konkretnym punkcie było trochę zamieszania, więc postawiliśmy na ziemi nierozciągniętą sprężynę i zapytaliśmy, czy ma jakąś energię. Większość klasy powiedziała tak, ale jeśli jest nierozciągnięty, nie porusza się i leży na ziemi, poprawna odpowiedź brzmi nie. Próbowaliśmy powtórzyć kilka podstawowych punktów, ale nadal mówili, że ma energię. Następnie poprosiliśmy ich o przedyskutowanie pytania – jeden ochotnik z każdej perspektywy zgłosił się, ale wkrótce wszyscy wskoczyli! Podczas gdy większość klasy nadal miała „niewłaściwy” pogląd po energicznej debacie, byli oni w stanie jasno i zwięźle wyjaśnić nam swoje rozumowanie. Tybetańskie słowo, którego używamy na określenie energii (ནུས་པ) oznacza „zdolność”, więc nie rozumieli różnicy między zdolnością obiektu do przechowywania energii, a obiektem posiadającym energię w tym konkretnym czasie. Chociaż staramy się być świadomi tych problemów ze słownictwem, ani Amy, ani ja nie słyszeliśmy wcześniej o tym problemie, kiedy wcześniej uczyliśmy tego samego przedmiotu, chociaż z pewnością było to błędne przekonanie, że ci uczniowie również mieli.

Energia była również tematem z pewnymi powiązaniami z ich naukami buddyjskimi, w szczególności energiami, które ludzie mają do robienia różnych rzeczy. Oczywiście naukowe rozumienie energii w ciało to także królestwo chemii i biologii. Jedna zakonnica zapytała, dokąd idzie nasza energia, kiedy umieramy. Krótko omówiliśmy, że energia chemiczna pozostanie w ciało (do strawienia przez ogień lub robaki) i zachęciłem ich do bardziej szczegółowej rozmowy z biologami.

Byliśmy bardzo zadowoleni z tego, jak zakonnice wypadły na końcowym teście. Ich średnia wynosiła 65% — mnisi mieli średnio około 50% w tym samym teście w tym roku. Chcieliśmy użyć tego samego testu, który zadano mnichom, więc pojawiło się kilka pytań dotyczących materiału, którego nie podkreślaliśmy. W zeszłym roku różne klasztory miały różne średnie wartości — w tym roku średnia była bardziej spójna między klasztorami.

Latem jest też program Emory, który zabiera studentów college'u do Dharamsali, a następnie do Centrum Nauki, aby uczyć się o buddyzmie. Uczniowie pracują nad różnymi projektami, a wielu z nich chciało przeprowadzić wywiady z zakonnicami na temat ich projektów. Są też wieczory „buddyzmu” i „nauki”, podczas których uczniowie zadają pytania zakonnikom lub odwrotnie. W tym roku mniszki zostały zaproszone do wzięcia udziału w jednej rundzie nocy buddyzmu/nauki. Byłem tam na noc buddyzmu, a zakonnice wykonały niesamowitą robotę odpowiadając na pytania uczniów. Uczniowie byli pod wrażeniem jakości ich odpowiedzi – nieco jaśniejszych i bardziej zwięzłych niż odpowiedzi mnichów. Niektóre pytania zadawane przez uczniów dotyczyły płci, np. dlaczego ważne reinkarnacje zdarzają się częściej w męskich ciałach. Zakonnice odpowiedziały, że historycznie mężczyźni mieli większą władzę, ale być może teraz zobaczymy, jak ważniejsi nauczyciele odradzają się jako dziewczęta.

Po zakończeniu lekcji fizyki u sióstr zostałam w ośrodku jeszcze kilka dni. Zostałem poproszony o korepetycję z fizyki Ani Dawa Chonzom, która jest na 4 roku egzaminu Geshema. Wspaniale było ją poznać przez 3 dni. Pokazała mi filmy z wizyty w Sravasti! Doceniam jej świetny humor i zaangażowanie w swoją edukację. W ciągu trzech dni omówiliśmy dużo materiału, ale szybko pojęła wiele wyrafinowanych koncepcji. W pewnym momencie wyjaśniałem radioaktywny rozpad beta i nadmiernie upraszczałem proces. Od razu zauważyła, że ​​zarzut nie został zachowany, więc przedstawiłem pełniejsze wyjaśnienie.

Przygotowując się do objęcia korepetytora Ani Dawy Chonzom, starałem się zebrać jak najwięcej informacji na temat testu Geshema z nauk ścisłych i byłem zaskoczony, gdy dowiedziałem się, jak bardzo różni się on od wysiłków związanych z nauczaniem (i testowaniem) nauk ścisłych uczniów Geshe. Kadra ETSI, tłumacze i związani mnisi są tymi, którzy piszą pytania naukowe dla uczniów Geshe, ale żaden z nich nie jest zaangażowany w test Geshema. Wiele osób myślało nawet, że test Geshema nie zawiera żadnych nauk! Pytania testowe Geshe są wielokrotnego wyboru, podczas gdy pytania testowe Geshema mają formę eseju. Niektóre z nich mają sens logistyczny — jest znacznie mniej testów geszemy do oceny — ale oznacza to również, że zakonnice mają znacznie trudniejszy test! Chciałbym, aby mniszki otrzymały tyle samo uporządkowanych nauk ścisłych, ile otrzymują mnisi.

Mam nadzieję, że w przyszłych latach będę mógł dalej uczyć zakonnice nauk ścisłych. Jednak przyszły rok ma być ostatnim rokiem, w którym pełna lista wykładowców zachodnich zostanie sprowadzona na letni program ETSI. Słyszałem różne wypowiedzi na temat tego, co będzie potem, ale wydaje mi się, że może to opierać się na wzmocnieniu całorocznej nauki przedmiotów ścisłych i/lub wykorzystaniu lokalnych nauczycieli. Powiedziano mi, że obecna kohorta sióstr zakończy 6-letni program, ale nie jestem pewien, czy po przyszłym roku będzie to tylko z miejscowymi nauczycielami. Mogę nie mieć możliwości nauczania mniszek w przyszłym roku — w tym roku było wiele instruktorek fizyki (tak!) i wiele wyraziło zainteresowanie nauczaniem mniszek. To może nie być już moja kolej!

Przez następne dwa tygodnie uczę się tybetańskiego w Esukhia, w Mcleod Ganj. Odrobina tybetańskiego, której nauczyłem się w ciągu ostatnich 3 lat, przyniosła mi wiele korzyści podczas nauczania w Indiach, więc mam nadzieję, że te ukierunkowane studia pozwolą mi osiągnąć jeszcze lepsze wyniki w przyszłym roku. Gdyby nadarzyła się okazja do długoterminowego nauczania w Centrum Nauki, w klasztorze lub w inny sposób skupienia się na edukacji naukowej dla mnichów i mniszek, skorzystałbym z niej. Wiem, że bez Tybetańczyka moja zdolność do czerpania korzyści jest bardzo ograniczona. Jeśli przyszły rok będzie moim ostatnim rokiem nauczania w ETSI, wyobrażam sobie, że mogę spędzić przyszłe wakacje na nauce tybetańskiego, dopóki nie nadarzy się odpowiednia okazja.

Dziękuję za całe wsparcie, jakie zapewniacie edukacji mniszek i za wszystko, co robi Śravasti. Czuję się bardzo szczęśliwa, że ​​jestem częścią dużego kręgu przyjaciół Sravasti i wiem, że przynosi mi to ogromne korzyści. Dzisiaj spotkałem się z Cindy Shaw, która studiuje tu od dłuższego czasu i oprowadziła mnie bardzo pomocną wycieczką po okolicy. Mam nadzieję, że tej zimy wrócę do Opactwa, chyba że wrócę wtedy do Indii i będę nauczać!

Z wdzięcznością i ciepłymi pozdrowieniami,

Nicole

Nauczanie Fizyki Zakonnic — ETSI 2018

(Zdjęcia dzięki uprzejmości dr Ackerman)

Amy omawia ich dane eksperymentalne, gdy Tashi tłumaczy.


Pomiar prędkości toczonych kulek. Później uczniowie wykreślili swoje dane.


Uczniowie odpowiadają na pytanie.



Ta grupa zakonnic zakończyła przydzieloną czynność (jedna przyłożona siła) i zaczęła eksperymentować z dwiema siłami.


Po pchnięciu butelek z wodą popychano ludzi! Co ważne, nikt nie został ranny.


Piłka spadająca z najwyższej klatki schodowej – widok z góry.


Zakonnice rejestrowały czas, w którym piłka je minęła, z różnymi grupami na różnych piętrach (wysokościach).


Widok z dołu eksperymentu z upuszczaniem piłki.


Amy i dr Ackerman odwiedzają Jangchub Choeling.


Badanie sił i ciężaru.


Eksperyment równoważenia momentu obrotowego.


Debata o energii źródła.


To konkretne pytanie zadaję moim studentom fizyki opartej na rachunku różniczkowym i jest szczególnie trudne. Zajęło to trochę czasu, ale myślę, że wszyscy to zrozumieli!


Pracownia zachowania energii – obejmowała wielokrotne pomiary i wielokrotne obliczenia. Ich dane i wyniki były tak samo dobre, jak wtedy, gdy sam próbowałem laboratorium!


Przystąpienie do testu końcowego.

Autor gościnny: Nicole Ackerman

Więcej na ten temat