Bycie przykładem pokoju

• Różnica pomiędzy stara być przykładem i jest przykład
• Jak to z góry przyjęte przekonania w naszych umysłach sprawiają, że jesteśmy niespokojni
• Kontrolowanie własnych umysłów, aby być przykładem pokoju

Niektóre z Lama Yeshe to bardzo zwięzłe frazy. Jeden mówi:

Żyjcie ze sobą w harmonii
i być przykładem
pokój, miłość, współczucie i mądrość.

Wczoraj mówiłem o życiu w harmonii ze sobą, a dziś będę mówił o byciu przykładem pokoju, miłości, współczucia i mądrości.

Przede wszystkim o bycie przykładem. Jeśli ty próbować być przykładem, prawdopodobnie nie jesteś przykładem. Ponieważ kiedykolwiek jest jakiś wysiłek, żeby powiedzieć: „Będę kimś; Pokażę przykład; Zilustruję to i tamto”, wtedy coś jest nie do końca naturalne w zachowaniu, bo próbujemy być kimś, przybrać jakąś minę. Więc co tutaj Lama, o którym mówimy, to nie przybieranie twarzy, ale w rzeczywistości przekształcanie naszego umysłu, by być tego rodzaju przykładem dla innych ludzi, ale bez mówienia sobie: „Jestem przykładem, wszyscy na mnie patrzą”. Oczywiście, aby być przykładem pokoju, miłości, współczucia i mądrości, musimy wytworzyć te cechy w naszym własnym strumieniu umysłu, a to oczywiście jest wyzwaniem, jak wszyscy wiemy.

Pierwsza, spokój. Czy jesteśmy spokojni? Nie, po prostu jako kraj mamy teraz dużo pracy, aby być krajem w harmonii i pokoju. Ale nawet w sobie jako jednostkach nie jesteśmy tak spokojni. Złościmy się. Martwimy się. Obwiniamy innych. Swoją frustrację wyładowujemy na innych. Dlatego bardzo ważne jest, aby zauważyć, kiedy złość czy uraza, czy cokolwiek, co pojawia się w naszym umyśle, złap to i rozpoznaj, że tak naprawdę to nie ta druga osoba jest problemem. Oni nie doprowadzają nas do szału. Mamy nasienie złość w nas samych i dopóki nie zwalczymy tego nasienia złość w nas samych, to nawet ludzie, którzy nie zamierzają nas rozzłościć, staną się obiektami naszego pożądania złość bo się na nich wściekniemy. Myślę, że jedną mocną rzeczą, jeśli chodzi o bycie przykładem pokoju i powstrzymywanie obwiniania innych, jest zniesienie wyrażenia „sprawiasz, że jestem zły”, ponieważ to nieprawda. Nikt inny nas nie denerwuje.

Wiem, że nie lubisz, gdy to mówię. O wiele przyjemniej jest obwiniać innych ludzi za nasze zdenerwowanie, ale tak naprawdę to nasz własny sposób interpretowania rzeczy, nasz własny brak tolerancyjnego umysłu, nasz własny brak współczucia, który sprawia, że ​​​​osądzamy ludzi i oczywiście nasza własna... skoncentrowana postawa, która utrzymuje, że jesteśmy ważniejsi od nich, a nasze szczęście jest ważniejsze, więc powinni robić to, co chcemy. To wszystkie te uprzedzenia w naszym własnym umyśle sprawiają, że jesteśmy tak niespokojni w naszym własnym umyśle i tak nietolerancyjni wobec innych ludzi, bez względu na to, co robią. I nie mówię tu nawet o polityce. Mówię o tym słynnym przypadku – mamy tu żart – „gdzie położyli szpatułkę”. Ponieważ kiedy sprzątasz kuchnię, musisz umieścić szpatułkę we właściwym miejscu. Jest tylko jedno właściwe miejsce. Jeśli umieścisz ją w niewłaściwym miejscu, rozpęta się piekło, ponieważ następna osoba, która przyjdzie gotować, nie może znaleźć szpatułki. Wtedy oczywiście masz prawo być zły, bo próbuję ugotować i nie mogę znaleźć szpatułki, a to twoja wina.

To przykład drobnej rzeczy, ale wściekamy się z powodu wielu drobnych rzeczy, prawda? Kiedy nasz temperament wybucha w ten sposób, jak mamy być przykładem pokoju dla kogokolwiek innego, skoro z pewnością sami w sobie nie jesteśmy spokojni. Pierwszą rzeczą jest rozpoznanie, nad czym musimy pracować, i powrót, a następnie praca nad tym raz za razem, aby poszerzyć zakres naszego umysłu i mieć cierpliwą, tolerancyjną, elastyczną, współczującą postawę wobec innych.

Będziemy kontynuować jutro z miłością, współczuciem i mądrością. Myślę, że pokój na dziś wystarczy, ale jako jedna z naszych rzeczy, które mówimy w opactwie, „przynosząc pokój w chaotycznym świecie”, jest to coś, co jest bardzo drogie naszym sercom i coś, co powinniśmy zrobić, co w naszej mocy, aby urzeczywistnić w naszym własne serca.