Trzecia niecnota mowy: ostra mowa (część 1)

Trzecia niecnota, że Budda radził nam zwracać uwagę na szorstką mowę. To mowa rani czyjeś uczucia. Różni się od mowy dzielącej, ponieważ przy mowie dzielącej jestem zły na tę osobę, więc rozmawiam z inną osobą. Z ostrą mową denerwuję się na tę osobę, więc mówię jej coś złośliwego wprost. Ostra mowa obejmuje obrażanie, umniejszanie, krytykowanie, wyśmiewanie, drażnienie, wyśmiewanie, wszystkie te sposoby, które robimy, by zdyskredytować i upokorzyć kogoś innego.

Często pochodzi z złośćlub często pochodzi z zazdrości. Może to też wynikać z innych emocji, ale myślę złość a zazdrość są prawdopodobnie głównymi. Złość jest stłumiony i eksplodujemy. Myślimy: „Ta osoba zrobiła coś złego i musi o tym wiedzieć! Więc dla dobra wszystkich czujących istot, ze współczuciem, powiem im, jak się poprawić!” A potem mówimy: „Zrobiłeś to i zrobiłeś tamto, bla bla bla bla!” Następnie obwiniamy ich, dyskredytujemy, przeklinamy i wyzywamy ich. I na koniec myślimy: „Och, czuję się o wiele lepiej, wyrzuciłem to z piersi”. Ale ta druga osoba? Często czują się zepsuci, czują się naprawdę zranieni lub są źli, a w zamian odpowiadają złość więc rozpoczęliśmy małą, miłą kłótnię. Ja wysadziłem na nich, a potem oni wysadzili z powrotem na mnie, a ja – tam iz powrotem, tam iz powrotem. I zdarza się to tak często w sytuacjach zawodowych i rodzinnych. To naprawdę tragiczne, kiedy wybuchamy, a nasz temperament przejmuje kontrolę nad sytuacją.

Teraz niektórzy ludzie nie wybuchają, bo boją się swoich złośćlub często jak kobietom mówi się nam: „Nie masz prawa się złościć, masz być miła”. Więc zamiast tego całkowicie wycofujemy się z sytuacji. Jestem zła, co robię, odwracam się, wychodzę, moje zachowanie jest lodowate. Odwracam się, wracam do pokoju, dąsam się, wściekam i żal mi siebie. Ale to też forma komunikacji. Możemy więc nie komunikować się za pomocą naszej mowy, ale w wielu przypadkach może to być również uważane za szorstką mowę. Ponieważ tak naprawdę mówimy: „Nie jesteś godzien, żebym z tobą rozmawiał, ponieważ jestem tak zraniony i zły”.

Bardzo często tego rodzaju argumenty zaczynają się od jakiejś drobnostki. Ponieważ szczególnie w związkach, w których kogoś bardzo dobrze znamy, nie zawsze się z nim nie zgadzamy, ponieważ jest to zbyt wyczerpujące, aby zawsze się z nim nie zgadzać. Podobno pozwalamy rzeczom odejść, ale nie zawsze pozwalamy im odejść, trzymamy je z tyłu głowy, abym mógł je wydobyć następnym razem, gdy będziemy mieć wielką kłótnię. Mogę więc powiedzieć: „Kłócimy się o to, ale w zeszłym tygodniu zrobiłeś to, tydzień przed tym i tydzień przed tamtym”. rzeczy, których użyjemy jako amunicji podczas następnej walki. Lubimy to. To naprawdę głupie.

Niektórzy ludzie mają taki temperament, że po prostu eksplodują nad jakąś drobnostką. A potem po prostu mówią do ludzi wokół nich: „Cóż, jestem zły. A ty po prostu taki właśnie jestem. Nic nie mogę zrobić, musisz po prostu ze mną mieszkać. I to nie jest sprawiedliwe, ponieważ nie jesteśmy z natury źli. Złość nie jest osadzona w naturze naszego umysłu. Możemy zmienić. I nie jest sprawiedliwe po prostu powiedzieć: „Mam prawo wybuchnąć, ponieważ mam złość, a więc wy, moja rodzina, ludzie, na których mi najbardziej zależy, po prostu musicie pogodzić się z moimi złymi nastrojami. To nie jest sprawiedliwe wobec wszystkich innych. I tworzy dużo negatywności pod względem negatywności karmyi wiele złej woli między ludźmi.