Przegląd trzech rodzajów zależnego powstawania

• Przykłady bezpośrednich postrzegających a umysły konceptualne
• Zrozumienie zależności przyczynowej
• Wzajemna zależność i samo zależne oznaczenie
• Wyjaśnienie przykładu liny i węża
• Co sprawia, że ​​coś jest moje?

137 Gomczen Lamrim: Przegląd trzech rodzajów powstawania zależności (pobieranie)

Punkty kontemplacyjne

1. Poświęć trochę czasu na rozróżnienie pomiędzy bezpośrednią percepcją (postrzeganie surowych danych obiektów za pomocą świadomości wzrokowej, słuchowej, smakowej, węchowej i dotykowej) a percepcją poprzez umysł konceptualny (co myślisz lub pamiętasz o tych obiektach). Zastanów się nad swoim doświadczeniem:
   • Czy obraz konceptualny, który masz, pasuje do szczegółów bezpośredniej percepcji? Na przykład, kiedy jesz, zwracaj uwagę na to, co myślisz o jedzeniu, jakie są Twoje oczekiwania. Następnie porównaj to z rzeczywistym doświadczeniem smaku.
   • Chociaż umysł konceptualny jest dobry do uczenia się, może nas uwięzić w robieniu rzeczy, których nie chcemy robić. Jakie dolegliwości powstają z powodu twojej konceptualnej myśli o przedmiocie lub doświadczeniu? W jaki sposób te dolegliwości mogą skłonić cię do działania wbrew twoim aspiracjom?
   • Postanów, że będziesz regularnie robić w swoim umyśle miejsce na tego rodzaju badania.
2. Zależność przyczynowa dotyczy zależności skutków od przyczyn. Chociaż wiemy o zależności przyczynowej i żyjemy mniej więcej w zgodzie z nią, wciąż jesteśmy zaskoczeni, gdy coś się zmienia. Jak myślisz, dlaczego tak jest? Co możesz zrobić, aby pogłębić świadomość zależności przyczynowej?
3. Wzajemna zależność dotyczy tego, jak wszystko, co widzimy, jest wyznaczone i powstaje w zależności od innych rzeczy (długie i krótkie, duże i małe, rodzic i dziecko, samochód i części samochodowe…). Zastanów się nad innymi tego przykładami w twoim życiu, być może nad niektórymi tożsamościami, które posiadasz.
4. Zwykłe zależne oznaczenie odnosi się do tego, że rzeczy nie mają żadnej esencji, która czyni je tym, czym są; że stają się tym, czym są, ponieważ konceptualny umysł łączy te części, nadaje im nazwę i przypisuje funkcję. Odzwierciedlić:
   • Rzeczy jawią się nam tak, jakby miały esencję, która czyni je tym, czym są. Posługując się niektórymi przykładami z nauczania lub niektórymi własnymi, poświęć trochę czasu na zastanowienie się, że nie ma nic wewnątrz obiekt lub osoba, która czyni je tą rzeczą, które w zależności od tego, czy jego części są ze sobą w określony sposób, oznaczamy je.
   • Rozwiń teraz swoje dochodzenie, aby zbadać swoje poczucie „ja”. „Ja” powstało po prostu dlatego, że istnieje ciało i umysł, a na podstawie pewnego szczególnego układu i związku nadajemy imię „ja”. Ale kiedy przejrzymy podstawy desygnacji „ja”, nie możemy znaleźć niczego, co jest „ja”. Poświęć trochę czasu.
   • Ktoś inny nie nazwałby cię „ja”. Nazywaliby cię „TY”. Możesz więc zobaczyć, jak przedmiot zależy od tego, jak konceptualizujemy i oznaczamy, ale nigdzie W tej podstawie desygnacji nie jest przedmiot, który desygnujemy. Znowu poświęć trochę czasu.
   • Zastanów się: Celem tego ćwiczenia jest rozpoznanie błędnego wyglądu. My, jak wszystko, co postrzegamy, zjawić się istnieć z własnej strony, ale nie istnieją.
   • Postanów poświęcić trochę czasu na rozróżnienie między podstawą oznaczenia a wyznaczonym obiektem. Czy to sprawia, że ​​doświadczasz obiektu lub myślisz o sobie w inny sposób niż wcześniej?