Opactwo Sravasti gospodarzem „Żywej Vinaya na Zachodzie”

Ważny moment dla amerykańskiego buddyzmu miał miejsce w opactwie Sravasti od 22 stycznia do 8 lutego 2018 r., kiedy 49 mniszek zebrało się na „Życie Vinaya na Zachodzie”. 17-dniowy kurs był doświadczeniem w nauce i życiu winaja- klasztorny kodeks etyczny, który zawiera porady Budda dał 2500 lat temu, aby prowadzić, rządzić i wspierać harmonijne klasztorny społeczności.

Uczestnicy programu Living Vinaya in the West 2018. (Fot. © Luminary International Buddhist Society i Gen Heywood Photography)

Czcigodny Mistrzu Bhikszuni Wuyin, opatka i prezes Luminary International Buddhist Society (LIBS) oraz opatka Luminary Temple na Tajwanie była gościnnym nauczycielem. Była wspierana przez sześć bhikszuni (w pełni wyświęconych mniszek) z jej społeczności, które służyły jako instruktorzy i tłumacze. Założycielka opactwa Sravasti i przeorysza Bhikshuni Thubten Chodron również nauczała na podstawie swojego doświadczenia w zakładaniu winaja w amerykańskim klasztorze.

Większość uczestników stanowiły mniszki praktykujące w tradycji buddyzmu tybetańskiego. Dołączyły do ​​nas również trzy mniszki praktykujące w tradycji chińskiej mahajany i trzy mniszki praktykujące w tradycji therawady. Uczestnicy pochodzili z dziewięciu różnych krajów Ameryki Północnej i Południowej, Azji, Europy i Australii. Około połowa nie mieszka w klasztorny wspólnota, a kilka innych jest na wczesnym etapie zakładania wspólnot zakonnych. Szybko związaliśmy się jako grupa, z radością i szacunkiem. Śmiech, szczerość, przejrzystość, zamyślenie i dyscyplina współistniały polubownie w tej harmonii sangha (klasztorny społeczność).

Historyczne wydarzenie

Czcigodny Chodron po raz pierwszy spotkał Czcigodną Mistrzynię Wuyin w 1995 roku, kiedy udała się na Tajwan, aby poprosić ją o nauczanie winaja dla „Życie zachodniej zakonnicy buddyjskiej”, pierwszy program edukacyjny dla zachodnich (i tybetańskich) mniszek, prowadzony w Bodh Gaya w Indiach. Nauki Czcigodnego Mistrza Wuyina z tego kursu zostały później zredagowane i opublikowane jako Wybór prostoty, praktyczny komentarz do bhiksuni zasady, dążenie tam rozpoczął się kurs uzupełniający. Dwadzieścia dwa lata później „Living winaja na Zachodzie” doszedł do skutku i podobnie jak jego poprzednik był pierwszym.

"Żyjący winaja na Zachodzie” była historyczna z kilku powodów. To chyba pierwszy taki winaja szkolenia oferowane w Stanach Zjednoczonych dla zachodnich zakonnic. Ponadto zawierał tzw pierwsze święcenia zakonne nowicjuszki (który otrzymał śramanerę i siksamana zasady) ma być prowadzona przez ogólnozachodnią, anglojęzyczną sangha Dharmaguptaka winaja zgodnie z praktyką w opactwie Sravasti. Poprzednie święcenia w opactwie obejmowały wsparcie starszych mnichów z chińskiej tradycji buddyjskiej.

Czcigodny Mistrz Wuyin jest buddyjską mniszką od ponad sześćdziesięciu lat. Poświęciła swoje życie poprawie statusu w pełni wyświęconych mniszek, najpierw na rodzimym Tajwanie, a teraz na całym świecie. W wieku 77 lat Mistrzyni Wuyin powiedziała, że ​​przejechała pół świata specjalnie po to, aby nauczać tego kursu w opactwie Sravasti. Chciała obserwować i wspierać rozwijające się bhiksuni Opactwa sangha oraz szkolić i inspirować mniszki z innych miejsc do samodzielnego zakładania klasztorów.

Podczas pierwszego zwołania, Czcigodny Mistrz Wuyin ofiarował opactwu pomyślne dary. Wśród nich były dwie kryształowe lampy lotosu dla Czcigodnego Thubtena Chodrona. Jeden z uczniów Czcigodnego Wuyina skomentował: „To było bardzo znaczące widzieć, jak przeorysza Świątyni Światła zapalała lampę przeoryszy opactwa Sravasti”.

Dlaczego to jest ważne?

Klasztorny społeczności są niezbędne dla długiego życia Dharmy. The Budda stwierdził, że tam, gdzie wspólnota czterech lub więcej w pełni wyświęconych mnichów lub mniszek praktykuje winaja, jego nauki będą żyły długo na świecie. Na tej podstawie powstało opactwo Sravasti.

Buddyzm jest wciąż nowy w USA, a nauki Dharmy są rozległe. Zachodni praktykujący mogą się wiele nauczyć od azjatyckich linii przekazu, które ich zachowały. W szczególności monastycyzm buddyjski jest mało znany lub rozumiany na Zachodzie, a tzw winaja nauki nie były szeroko tłumaczone ani rozpowszechniane.

Czcigodny Changshen, bhiksuni z Dharma Drum Mountain na Tajwanie, który jest obecnie w Harvard Divinity School, porównał „Życie winaja na Zachodzie” do początków bhiksuni sangha w Chinach: „W IV i V wieku w Chinach mniszki chciały ustanowić bhiksuni sangha ale nie było tam bhiksuni, które mogłyby udzielać święceń i nauczać winaja. Bhiksuni ze Sri Lanki podróżowały łodzią, aby udzielić święceń bhiksuni ponad 300 chińskim mniszkom w świątyni Nanlin, ustanawiając w ten sposób zakon mniszek, który kwitnie do dziś. Dziś, w XXI wieku, mamy podobną historię, ale tym razem nie chodzi o chińskie zakonnice, ale o zakonnice zachodnie”.

Czując znaczenie Czcigodnego Mistrza Wuyina i wykładowców LIBS przybywających do Opactwa, skomentowała: „Przed przybyciem na ten kurs wiedziałam, że będę uczestniczyć w historycznym wydarzeniu, które odegra kluczową rolę dla przyszłych bhiksuni sangha rozkwitać na Zachodzie”.

Żywa Winaja

Połączenia winaja zawiera wskazówki dotyczące wszystkiego, od tego, jak obchodzić się z zasobami klasztoru, po metody rozwiązywania sporów. Czcigodny Mistrz Wuyin omówił niektóre z najważniejszych klasztorny zasady skupiając się na historiach pochodzenia. Każdy przykazanie dotychczasowy Budda powstała w wyniku określonego błędnego działania popełnionego przez a mnich albo zakonnica. Studiując wydarzenia — od przerażających po zabawne — które stoją za każdym z nich przykazanie, dostajemy wyobrażenie o tym, jakie dolegliwości psychiczne są Budda celował.

Kurs skupiał się przede wszystkim na skandhaki, które opisują wiele wskazówek dotyczących działania programu sangha jako instytucja społeczna i religijna. Tutaj uczyła podstaw sangha ceremonie — święcenia, posadha (co dwa tygodnie spowiedź i odnowienie zasady), varsa (deszcze ustępują), prawarana (zaproszenie do opinii), katina (szata zasługi) i tak dalej. Praktyki te tworzą zasługę i utrzymują harmonię w świecie sangha. "Termin 'sangha’ oznacza „harmonijne zgromadzenie” – wyjaśniła. „Oznacza to, że musimy wiedzieć, jak współpracować. Aby mogła zaistnieć harmonia, musi zaistnieć wiele mechanizmów. To nie jest dane i zwracamy uwagę, aby to stworzyć”.

Czcigodny Mistrz Wuyin przedstawił rozległą, praktyczną wizję. Podkreśliła, że ​​mnisi na Zachodzie muszą rozumieć zarówno zakazane (zakazane), jak i nakazane czynności dla sangha a następnie dostosować je do kultury Zachodu — zachowując przy tym ich pierwotną istotę. Podkreśliła, że ​​musimy znać i przestrzegać praw kraju dotyczących organizacji non-profit, budownictwa i tak dalej.

Mistrz Wuyin podkreślił również rolę, jaką mnisi muszą odgrywać we współczesnym społeczeństwie, służąc innym. Bhiksuni na Tajwanie cieszą się dużym szacunkiem zarówno wśród ludzi świeckich, jak i mnichów ze względu na służbę, jaką oferują społeczeństwu poprzez nauczanie Dharmy i zaangażowanie w działalność społeczną.

Czcigodny Karma Lodro Gangtso, niedawno wyświęcona amerykańska zakonnica, powiedziała, jak bardzo wzruszyła ją Buddaopiekę nad mniszkami i mnichami pod jego kierunkiem.

„Opowieści w winaja o zakonnikach sprzed 2500 lat, które żyją do dziś; ci bhiksus i bhiksuni byli tacy sami jak my. Sposób, w jaki nauczał Mistrz Wuyin sprawiał wrażenie, jakby żyli wczoraj, nie tak dawno temu, w odległej krainie. Te nauki sprawiły, że winaja tak istotne dla naszego życia”.

Jej komentarze, wraz z rozmowy kilku innych zakonnic, są na kanale YouTube Sravasti Abbey.

Mistrz Wuyin podkreślił, że winaja Nauki trzeba przeżyć, aby je zrozumieć. Poprzez nauki, wideo, grupy dyskusyjne, skecze i gry, bhiksuni LIBS wnieśli winaja żyje dla nas wszystkich. Szczególnie umiejętne narzędzie nauczania, skecze były kreatywne i przezabawne, ukazując wiele kwestii do rozważenia, które niekoniecznie zostałyby poruszone w zwykłej rozmowie.

Tylko w 17-dniowym programie doświadczyliśmy tak wielu rzeczy, o których się uczyliśmy. Zrobiliśmy razem posadha, byliśmy świadkami ceremonii golenia głów, przeprowadziliśmy święcenia nowicjuszy, żyliśmy razem jako wspólnota, wyznawaliśmy swoje wady i radowaliśmy się nawzajem cnotami. Śpiewaliśmy razem — nasze głosy mieszały się i uzupełniały, gdy śpiewaliśmy stare jak świat wersety — niektóre w językach azjatyckich, inne po angielsku. Wspieraliśmy się nawzajem, gdy wszyscy wkładaliśmy radosny wysiłek w praktykowanie ścieżki.

Przyszłość

W Mahaparinibbana SuttleThe Budda podkreślił znaczenie tzw montaż czterokrotny— świeccy praktykujący buddyzm płci męskiej i żeńskiej oraz mnisi buddyjscy płci męskiej i żeńskiej. Wszyscy mają obowiązek „podążać ścieżką Dharmy” i wszyscy są niezbędni, aby nauki przetrwały i rozwijały się. Mając ponad 1.2 miliona buddystów w USA (według raportu Pew Charitable Trust z 2012 r.), BuddaJego nauki o łagodzeniu cierpienia i niesieniu szczęścia wyraźnie się tutaj zakorzeniają. Opactwo Sravasti cieszy się, że rośnie również poparcie dla monastycyzmu buddyjskiego. Cieszymy się wzrostem klasztorny społeczności na Zachodzie i okazują ogromną wdzięczność naszym nauczycielom ze społeczności buddyzmu tajwańskiego i tybetańskiego, którzy pomogli nam się uczyć i wzrastać.

Opactwo gościło „Życie winaja na Zachodzie” bezpłatnie. Udało nam się to zrobić dzięki hojności ludzi na całym świecie. Ponadto czterdziestu lokalnych wolontariuszy wspierało program, gotując, jeżdżąc, sprzątając i załatwiając sprawy. To zasłużone wydarzenie nie mogłoby się odbyć bez ich życzliwości i entuzjazmu. Jesteśmy bardzo wdzięczni.

Czcigodny Mistrz Wuyin obiecał wrócić do opactwa Sravasti, aby dodać nam otuchy klasztorny starania o zachowanie tzw winaja i Dharmy i służyć społeczeństwu. Kiedy jesteśmy świadkami niezgody panującej w amerykańskim dyskursie publicznym, cieszymy się, że dowiadujemy się, w jaki sposób mnisi mogą być bardziej skuteczni w niesieniu BuddaJego nauki o miłości, współczuciu i mądrości wszystkim, którzy mogą je usłyszeć.

Pod koniec ostatniej sesji Czcigodna Mistrzyni Wuyin powiedziała, że ​​jej doświadczenie podczas kursu daje nadzieję na przyszłość klasztorny społeczności na Zachodzie. Następnie przeczytała werset, który skomponowała dla opactwa Sravasti:

Ustanowienie opactwa Sravasti ucieleśnia wzór
ducha Mahaprajapatiego Gautamiego.
Tak długo, jak harmonijna sangha podtrzymuje winaja [koncentracja i bodhiczitta],
olśniewająca lampa mądrości będzie podtrzymywana.