Atrybuty prawdziwej dukkha: nietrwałość

• Jak wyjaśnianie błędnych idei pomaga naszej praktyce
• Patrząc na nietrwałość pięciu skupisk
• Wyjaśnienie nietrwałości i jej korzyści dla nas

Pomyślałem, że zacznę od szesnastu atrybutów czterech prawd, ponieważ wyjaśniają one wiele błędnych przekonań, jakie możemy mieć na temat czterech prawd. Bardzo ważne jest, aby wyjaśnić nasze nieporozumienia, ponieważ jeśli mamy błędne wyobrażenia, to nawet jeśli medytować nie możemy iść do przodu w naszej praktyce. Jeśli nie mamy właściwych pomysłów, nie medytujemy nad właściwymi rzeczami, więc nie uzyskamy właściwych urzeczywistnień. Więc najpierw musimy zacząć od podstawowego poprawnego pomysłu.

Mówiąc o czterech prawdach, każda z nich ma cztery cechy, które przeciwdziałają czterem nieporozumieniom. W pierwszej prawdzie, prawdzie dukkha, cztery atrybuty to:

• nietrwałość,
• dukkha (lub niezadowalające okoliczności),
• pusty,
• i bezinteresowny.

W tradycji therawady często łączą je w coś, co nazywają trzy cechy: nietrwałe, dukkha, a następnie nie jaźń. w Tradycja sanskrycka, to ten sam termin, ale my tłumaczymy to jako bezinteresowność, ale to jest to samo. Therawada mówi „nie-ja”, „nie-ja” lub „nie-ja”. Osobiście uważam, że „nie ja” jest bardziej trafne z punktu widzenia therawady. A „bezinteresowność” ludzie mylą z byciem bardzo współczującym. Musisz więc po prostu nauczyć się właściwej terminologii, aby zrozumieć, o co chodzi.

W każdym razie, z tych czterech atrybutów pierwszej prawdy, pierwszy jest nietrwały. Każdy z atrybutów ma towarzyszący mu sylogizm wyjaśniający ten temat. Określa również, używa również przykładu tego, o czym mówi, aby naprawdę skierować punkt do domu. Zamiast mówić „wszystko prawdziwa dukkha jest nietrwałe”, posługuje się przykładem pięciu (psychofizycznych) agregatów. To mówi,

Pięć skupisk jest nietrwałych, ponieważ chwilowo powstają i znikają.

Słyszeliśmy to wiele, wiele razy i możemy mieć intelektualne zrozumienie, a może nie. Ale chodzi o to, czy naprawdę to rozumiemy? Uświadomienie sobie nietrwałości to nie tylko uświadomienie sobie prymitywnej nietrwałości: fakt, że budynki się zawalają, ludzie umierają, odosobnienia się kończą, odosobnienia się zaczynają i tym podobne rzeczy. Oznacza to również, aby naprawdę zobaczyć, że rzeczy zmieniają się z chwili na chwilę. Ponieważ nie możesz mieć szorstkich zakończeń pewnych rzeczy bez subtelnej zmiany, która dzieje się w każdej chwili. Więc to nie jest tak, że zbudowaliśmy Chenrezig Hall, a potem pozostaje na stałe, a potem w przyszłości zostaje rozebrany. To nie tak. Sala od chwili, gdy została ukończona (co właściwie trudno jest znaleźć, w którym momencie była ukończona, ale w każdym razie od tego momentu) przechodziła proces zmian i rozkładu, nigdy nie pozostając tym samym. Chodzi o to, że z powodu tej subtelnej zmiany, która pojawia się w każdej chwili, nie potrzebujesz żadnej innej przyczyny, aby rzeczy zmieniały się z chwili na chwilę. A jeśli poczekasz wystarczająco długo, tak naprawdę nie potrzebujesz niczego, aby nastąpiła zgrubna zmiana. Ponieważ w końcu rzeczy zmieniają się z chwili na chwilę, nastąpi ta zgrubna zmiana i nastąpi upadek.

Mówi się o rzeczach materialnych. Jeśli chodzi o umysł, to tak nie jest, ale przynajmniej jeśli chodzi o rzeczy materialne.

Posiadanie świadomości nietrwałości jest dla nas bardzo ważne, ponieważ myślę, że wiele z naszych cierpień wynika z walki z nietrwałością. Prowadzimy całkowitą wojnę z nietrwałością. Nie chcemy się starzeć. Nie chcemy chorować. Nie chcemy umierać. Nie chcemy stracić tego, co mamy, co lubimy. Przez całe nasze życie próbujemy sprawić, by wszystkie te rzeczy, które są subtelnie nietrwałe – które zmieniają się z chwili na chwilę – próbujemy je skonkretyzować, a nie można ich skonkretyzować, ponieważ zmiana leży w ich naturze. Będziemy się starzeć, chorować i umierać. A rzeczy, które lubimy, zostaną oddzielone. A ludzie, na których nam zależy, umrą. I umrzemy. To tylko część życia w samsarze. Ale przyczyną naszego cierpienia jest to, że z tym walczymy. Odmawiamy jej przyjęcia.

To bardzo, bardzo dobry temat do spędzenia trochę czasu w swoim medytacja, i przejdź przez całe swoje życie i zobacz – podaj przykłady tego, jak odmówiłeś zaakceptowania nietrwałości i cierpienia, które ci ona sprawiła.

Nietrwałość jest (zawsze mówią) cechą prawdziwa dukkha. Ale nietrwałość jest również tym, co pozwala nam stać się buddami. Gdyby nasze strumienie umysłów nie były nietrwałe, nie byłoby sposobu na zmianę. Gdybyśmy nie byli nietrwali, nie moglibyśmy się zmienić, nie moglibyśmy się rozwijać Buddacechy. Tak więc nietrwałość działa również na naszą korzyść. Ale jako istota w samsarze, która jest przywiązana do rzeczy, wcale nie lubimy nietrwałości.

Zaczyna się od bardzo młodych. (Prawdziwy moment spowiedzi.) Pamiętam, że byłem dzieckiem i wiesz, kiedy jesteś mały, rok od urodzin do urodzin jest jak wieczność. Pamiętam, jak kiedyś — musiałem być bardzo młody — moi rodzice urządzili dla mnie przyjęcie urodzinowe. Mieli tam klauna, przyszli moi przyjaciele i oczywiście byłem w centrum uwagi i dostałem mnóstwo prezentów, co było w tym wszystkim najlepsze. Potem pod koniec dnia, kiedy impreza się skończyła, a moi przyjaciele poszli do domu i musiałem posprzątać, a potem to było zrobione. (Właściwie to nie ja sprzątałem, pozwoliłem to robić rodzicom.) W końcu, co ja zrobiłem? Po tym cudownym, szczęśliwym dniu? W moim pokoju był jeden mały kąt, poszedłem do tego kąta i płakałem. Płacz. Ponieważ minął kolejny rok, zanim będę miał kolejne urodziny.

To jest przykład tego, jak walczymy z prymitywną nietrwałością. Zaczyna się tak. Właściwie zaczyna się chyba jeszcze młodziej, ale nie pamiętamy. Kiedy nasza matka, nasz ojciec lub ktoś, kto się nami opiekuje, musi zrobić coś innego, kiedy chcemy zwrócić na siebie ich uwagę. Więc odchodzą, aby zrobić wszystko, co muszą zrobić, a my krzyczymy i płaczemy, ponieważ to nie powinno się wydarzyć. Nietrwałość nie powinna mieć miejsca. Nie powinniśmy być oddzieleni od tego, czego chcemy i co lubimy nawet na nanosekundę. I to jest nasze założenie, kiedy przychodzimy na ten świat.

Jeśli naprawdę przyjrzycie się uważnie, zobaczycie, jak bardzo cierpieliście z powodu depresji, zniechęcenia, uczucia nieadekwatności i tego rodzaju rzeczy, ponieważ nie zaakceptowaliśmy tego, że rzeczy są przemijające. Może zajmujesz pierwsze miejsce w swojej klasie, jesteś najlepszą osobą w kręceniu hula-hoop, więc myślisz, że to świetnie, ale potem, kiedy już masz ten status, jako najlepszy hula-hop, wtedy też odczuwasz presję, by utrzymać to w górę. A rzeczy są nietrwałe. I nie możesz utrzymać statusu najlepszego hula-hooper w szkole podstawowej, a kiedyś ktoś inny będzie lepszy od ciebie. Tragedia. Po prostu nie lubimy nietrwałości.

Bardzo interesujące oglądać i widzieć, jak bardzo cierpieliśmy. Relacje łączą się. Kiedy lubimy ludzi, to wspaniale. Kiedy oddzielamy się od ludzi, których lubimy. Cóż, właściwie, nie rozdzielamy się. Albo się od nas odseparują, albo zaistnieje jakaś okoliczność pośrednia – ktoś ma wypadek, ktoś umiera, cokolwiek – wtedy znowu nam się to nie podoba.

Bardzo interesujące zobaczyć cierpienie, a potem naprawdę medytować– zajmij się czymś poważnym medytacja— o nietrwałości, aby spróbować przeciwdziałać naszemu lgnięciu do trwałości, które powoduje całe to cierpienie. Możesz zacząć od myślenia o prymitywnej nietrwałości, o tym, jak rzeczy się zmieniają. Dostajesz pracę, tracisz pracę. Cokolwiek się łączy, rozdziela. Wszyscy wiemy, że masz pieniądze, a potem nie masz pieniędzy. Gdzieś mieszkasz, a potem gdzieś nie mieszkasz. Kiedy dokonujemy wyboru, myślimy, że jest w porządku. Ale tak wielu wyborów dokonują nasi poprzednicy karmy, i wtedy bardzo cierpimy. Więc naprawdę zrobić kilka bardzo silny medytacja o zgrubnej nietrwałości, a także o subtelnej nietrwałości.

Szczególnie w kulturze, która kładzie nacisk na dobry wygląd i młody wygląd, a jednak z każdą chwilą wszyscy się starzejemy. To totalne szaleństwo, bo zgodnie z tym, co mówi społeczeństwo, mamy wyglądać młodziej i piękniej. Ale tak naprawdę naturalnym procesem jest to, że się starzejemy i jesteśmy brzydsi. To doprowadza nas do totalnego szaleństwa i rodzi wszelkiego rodzaju wątpliwości co do tego, czy jestem kompetentny, czy jestem wartościowy, bla bla bla. Wszystkie te wątpliwości co do tego, kim jesteśmy jako istoty ludzkie, po prostu dlatego, że rzeczy subtelnie się zmieniają i nie ma sposobu, aby to powstrzymać. Ale chcemy pozostać w jakimś nieokreślonym wieku, w którym byliśmy najbardziej atrakcyjni. Nie wiem, w jakim wieku byliśmy wtedy najbardziej atrakcyjni. Ale zwykle jest to gdzieś w późnych latach nastoletnich, prawda? Późne nastolatki, wczesne lata dwudzieste. Po tym zapomnij. Ale pomyśl, jaki był twój umysł, gdy byłeś nastolatkiem i na początku lat dwudziestych. Fizycznie najbardziej atrakcyjny. Psychicznie, nieźle rozwalony. Czy myślisz? Kiedy patrzę na moje późne nastolatki / wczesne lata dwudzieste, całkiem pomieszane. Bardzo ciekawe, jak te rzeczy się ze sobą łączą. [śmiech] Miejmy nadzieję, że z wiekiem staniesz się bardziej dojrzały i nie będziesz już fizycznie atrakcyjny. Jak powiedziałem, w zasadzie po 21, 22, jesteś na wzgórzu. Nie myślimy tak, nie myślimy tak, jesteście pokoleniem milenialsów. Powiem wam, że byłem pokoleniem wyżu demograficznego i nadal jesteśmy najbardziej zaangażowani, najbardziej kompetentni, najwspanialsi. Tylko że nikt już nie zwraca na nas uwagi, bo wszyscy wyglądamy staro. To samo stanie się ze wszystkimi milenialsami. Poczekaj dziesięć lat, a staniesz się „pokoleniem tysiąclecia…”. I będą, nie wiem, jak nazywa się nowa generacja, ale będą to te, które są naprawdę na najwyższym poziomie, o których wszyscy mówią i reklamują. A ty dołączysz do klubu nas, starych głupków. [Śmiają się. Poczekaj.] To prawda, prawda?

Poświęć trochę czasu na myślenie o prymitywnej nietrwałości, a potem także o subtelnej nietrwałości. A potem pamiętaj też, jak nietrwałość może zadziałać również na ciebie. Tutaj również zapominamy o nietrwałości, gdy jesteśmy w złym nastroju. Lub gdy dzieje się coś, co nam się nie podoba. To będzie trwało wiecznie. Już zawsze będę w depresji. Nic dobrego nie wydarzy się w moim życiu na zawsze. Znowu źle. Ale znowu trzymamy się rzeczy jako całkowicie…. „Dobra, czuję się w tej chwili kiepsko, to znaczy, że cała reszta dnia jest kiepska, jutro jest kiepska, całe moje życie jest kiepsko.

Miałam koleżankę, która była pielęgniarką hospicyjną i widziała ludzi w naprawdę ekstremalnych sytuacjach i powiedziała, że ​​i tak nie można zbyt długo utrzymywać intensywnej emocji. Określiła to na dwadzieścia, czterdzieści minut, ale najwyżej. Otóż ​​to. Ale kiedy jesteś w środku intensywnych emocji, zapomnij o subtelnej nietrwałości, myślisz, że to jest całkowicie trwałe, na zawsze. Właściwie zmienia się z chwili na chwilę. I to się skończy. Nie możesz tego trzymać. Możesz powiedzieć: „Ale to wraca”. Ale to wraca i jest inne, to nie to samo. Czy twój umysł jest taki sam w dwóch chwilach umysłu? Czy dwa momenty złość, dwa momenty depresji dokładnie takie same? Nie. Więc musimy o tym pamiętać i musimy pamiętać, że te rzeczy również podlegają grubej nietrwałości, że nawet niektóre z naszych bardzo przygnębionych stanów mentalnych nie pozostają tam. Nie ma ich 25/8. (To dotyczy osób, które pracują w nadgodzinach.) 25/8.

Pamiętaj o tym i obserwuj, jak rzeczy się zmieniają, i pogodź się z tym, że się zmieniają. I wiedzcie, że ta nietrwałość pozwala nam zmieniać i eliminować nasze skazy oraz rozwijać nasze dobre cechy.