Obalanie wrodzonej egzystencji

• Rozdział 13: „Analiza jedności”
• Widząc konsekwencje różnych rozumowań dla obalenia wrodzonej egzystencji
• Rozdział 14: „Analiza różnicy”
• Analogia odbicia w lustrze
• Rozdział 15: „Dojście do konkluzji”
• Posiadanie realistycznego spojrzenia na naturę cyklicznej egzystencji
• Pytania i odpowiedzi

Na dole strony 142 było napisane, że Budda powiedziałby: „Urodziłem się jako„ taki i taki ”, ale nigdy nie powiedział: „W przeszłości Siakjamuni Budda było „taki i taki”. [On] rozróżniał ja tego życia, którym był Siakjamuni Buddai ogólne ja, które można określić w kategoriach wszystkich nieskończonych, nieskończonych żyć tego konkretnego kontinuum.

W ten sposób agent działań, karmy, w poprzednim życiu, i sprawca, który doświadcza rezultatów tych karm, są zawarte w tym samym kontinuum tego, co buddyści nazywają „nieistniejącym z natury ja” lub zwykle nazywa się to „zwykłym ja”.

Ważne jest, aby ustalić, że osoba, która stworzyła działania i osoba, która doświadcza wyników, są częścią tego samego kontinuum. Jeśli tak nie jest, to mogę stworzyć działania, których nie doświadczam, a wy możecie doświadczyć skutków moich działań, ponieważ są one równie inne niż wasze działania, lub też moje chwile są równie inne.

W przeciwnym razie, gdyby „ja” zostało z natury wytworzone i samoistnie rozpadałoby się, taka ciągłość byłaby niemożliwa, ponieważ dwa życia, osoba, która popełniła działanie i osoba poddawana działaniu, byłyby całkowicie niepowiązane.

Wtedy nie można było mówić o jakiejkolwiek ciągłości, a my też niczego nie pamiętaliśmy, ponieważ poprzednie chwile byłyby zupełnie niezwiązane z późniejszymi, ponieważ wszystko, co jest z natury rzeczy, nie zależy od przyczyn i Warunki, nie zależy od niczego innego. Więc kiedy ustało, to koniec, nie ma kontinuum.

Doprowadziłoby to do absurdu, że przyjemne skutki cnotliwych działań i bolesne skutki niecnotliwych działań nie przyniosłyby nam owoców. Efekty tych działań zostałyby zmarnowane.

Nie odczulibyśmy efektów.

Ponadto, ponieważ niezaprzeczalnie doświadczamy skutków działań, doświadczalibyśmy skutków działań, których sami nie popełniliśmy.

Ponieważ są one całkowicie niezwiązane: refleksja medytacyjna tutaj.

Rozważmy konsekwencje, jeśli „ja” jest ustalone samo w sobie zgodnie z tym, jak wydaje się naszym umysłom, i jeśli jest również tym samym, co ciało i umysł.

Pamiętajcie, pojawia się jako ta wielka rzecz, która się podtrzymuje, która sama się stworzyła, która sama sobą rządzi i jest niezależna od wszystkiego innego. Istnieją dwa sposoby, by tak było. Musiałby to być albo jeden z ciało i umysł lub całkowicie oddzielone. Teraz patrzymy, czy są one jednym z ciało i umysł lub jeśli ja jest jednym z ciało i umysł.

Ja i umysł ciało musiałby być całkowicie i pod każdym względem jednym.

Więc musiałbym być kombinacją ciało i umysł lub byłoby to ciało albo byłby to umysł, albo byłaby częścią ciałolub byłaby częścią umysłu. Ale czymkolwiek byśmy nie twierdzili, słowo „ja” stałoby się zbyteczne, ponieważ to, co twierdzilibyśmy, było „ja”, byłoby całkowicie identyczne z „ja”. być zbędnym i za każdym razem, gdy mówisz „ja”, jeśli mówisz „jestem mój ciało”, wtedy za każdym razem, gdy mówisz „ja”, możesz powiedzieć „ciało” lub jeśli powiesz „Jestem moim umysłem”, to za każdym razem, gdy powiesz „ja”, możesz zastąpić „umysłem” i nadal będzie to miało sens. Ale tak nie jest, ponieważ umysł nie idzie drogą i ciało nie myśli.

Potem drugi.

Czy w takim przypadku twierdzenie „ja” byłoby bezcelowe.

To jest to co właśnie powiedziałem. Następnie trzy: to kolejny problem.

Nie sposób pomyśleć o moim ciało albo moja głowa albo mój umysł.

ponieważ ja byłbym całkowicie zrośnięty z tym, co mówimy, że jest „moje”. Nie mogliśmy odróżnić mnie jako posiadacza tego, co to jest. To byłoby to samo. Następnie cztery:

Podczas ciało a umysł już nie istnieje, jaźń już by nie istniała.

Tak więc pod koniec tego życia, kiedy skupiska tego życia znikną, wtedy jaźń całkowicie zniknie. To jest [niesłyszalne], kiedy rzeczy z natury powstają i rozpadają się. Oczywiście, kiedy nie powstają i nie rozpadają się z natury, kiedy umieramy, ciało ma ciągłość. Umysł ma ciągłość. Kiedy umieramy, ciało staje się obiadem robaków. Umysł wchodzi w następne życie. To dlatego, że rzeczy nie istnieją z natury. Gdyby tak było, to wszystko, kiedy się skończyło, po prostu by się skończyło, to wszystko. W takim przypadku jaźń również by się skończyła. Potem pięć:

Ponieważ ciało a umysł jest w liczbie mnogiej, jaźnie jednej osoby również byłyby w liczbie mnogiej.

Jeśli powiedziałeś: „Jestem mój ciało a ja jestem moim umysłem”, to są dwa ja. Albo jeśli powiemy, pięć skupisk: „Jestem moimi pięcioma skupiskami”, to ponieważ jest pięć skupisk, jest pięć skupisk ja. Albo, jeśli jest tylko jeden ja, to musisz powiedzieć, że jedno to ja. Nie możesz mieć więcej niż jednej rzeczy. Potem sześć:

Ponieważ ja jest tylko jednym, pamiętaj i ciało musiałby być też jednym.

Potem siedem:

Tak jak umysł i ciało są wytwarzane i dezintegrują się, więc należałoby również stwierdzić, że „ja” jest z natury wytworzone i samoistnie rozpada się. W tym przypadku ani przyjemne skutki cnotliwych czynów, ani bolesne skutki niecnych czynów nie przyniosłyby nam owoców, ani nie doświadczalibyśmy skutków działań, których nie zrobiliśmy.

Oba nie mają sensu.

To, co widzimy w całej tej negacji, to to, że wierzymy, że Ja istnieje w ten sposób. Gdybym rzeczywiście istniał w ten sposób, to byłyby konsekwencje jego istnienia w ten sposób. Czy te konsekwencje mają sens? Nie, w ogóle nie mają sensu. Następnie wyciągasz z tego wniosek, że wtedy „ja” nie istnieje wewnętrznie w sposób, w jaki się pojawia. Jeśli wszystkie rzeczy, o których mówi: „No cóż, jeśli istnieje z natury, to zdarzyłoby się to, to i to. Gdyby wszystkie te rzeczy miały sens, wtedy jaźń, ja, osoba z natury by istniała”. Ale żadna z tych rzeczy nie ma sensu. Jest to sposób rozumowania, którego często używamy. Przykłady, które wybieram [śmiech] Wiecie, kim jest mój temat przykładów. Ale widzicie – jeśli ta osoba, ośmielę się, gdyby „bip” było odpowiednie do wyboru na prezydenta, to byłaby konsekwentna w tym, co mówi. Zjednoczy kraj. Byłby dla nas dobrym reprezentantem przed ONZ. Czy widzisz któreś z nich? Nie. Dlatego nie jest dobrym kandydatem na prezydenta. Czy rozumiesz, co mówię? To jest ta linia rozumowania. To dobry przykład, prawda? Jest to przykład tego rodzaju rozumowania, którego byś użył i nie ma żadnych konsekwencji. Więc jedyne, co możesz zrobić, to zanegować tezę i powiedzieć, że tak nie może być. Przepraszam, jeśli kogoś uraziłem. Możesz zamieszki na zewnątrz. [śmiech]

Pamiętaj, że to, co jest z natury ustalone, nie może być zawarte w tym samym kontinuum, ale musi być niepowiązane ze sobą. Zrozumienie tego zależy od dokładnego zrozumienia tego, jak ja i inni zjawiska zazwyczaj wydaje ci się, że sam się inicjujesz i jak zwykle akceptujesz ten wygląd, a następnie działasz na jego podstawie.

Sposób, w jaki ja się pojawiam, oto jestem, a potem działamy na podstawie akceptacji – oto jestem, a potem wszystkie inne założenia, które towarzyszą „tu jestem”, takie jak: „Zawsze powinienem iść po swojemu. Każdy powinien zawsze mnie lubić. Moje pomysły są najlepsze.” Badamy ten rodzaj przerysowanej egzystencji.

Rozdział 14 to analiza różnicy. To jest czwarty punkt. Pierwszym punktem było zidentyfikowanie przedmiotu negacji. Drugie mówiło, że gdyby ja istniało w ten sposób, musiałoby być albo całkowicie jednością ze skupiskami, albo całkowicie oddzielone. W ostatnim rozdziale analizowano, czy jest to całkowicie jedność z agregatami. Ten rozdział analizuje, czy jest całkowicie osobny.

Cytat tutaj z Nagardżuny, z Drogocenna girlanda, (nadawanie w czwartkowe wieczory o 6:00 czasu pacyficznego):

Tak jak wiadomo, że obraz własnej twarzy jest widziany w zależności od lustra, ale tak naprawdę nie istnieje jako twarz, tak koncepcja „ja” istnieje w zależności od umysłu i ciało, ale podobnie jak obraz twarzy, ja wcale nie istnieje w swojej własnej rzeczywistości.

Kiedy patrzysz w lustro, wygląda na to, że jest tam osoba, prawda? Wygląda na to, że jest tam osoba. Czasami nawet rozmawiasz z tą osobą. Czasami plujesz na tę osobę. Wygląda na to, że jest tam osoba. Czy w lustrze jest osoba? Nie. Czy tam nic nie ma? Nie. Istnieje wygląd osoby, ale ten wygląd jest fałszywy. Nie istnieje tak, jak się wydaje. Wydaje się, że jest to prawdziwa osoba, ale tak nie jest, ale ten wygląd jest zależnym powstawaniem zjawiska bo trzeba mieć lustro, osobę zewnętrzną, światło stojące pod pewnym kątem. Więc odbicie, twarz w lustrze, nie pojawia się bez przyczyny znikąd. Jest to zjawisko zależne, ale nie jest prawdziwą osobą i nie może pełnić funkcji prawdziwej osoby. Gdyby tak było, kiedy nie miałeś ochoty iść do pracy, mógłbyś przesłać swoje refleksje. Byłoby miło, prawda? W ten sam sposób jaźń, ja, wydaje się naprawdę istnieć, ale jest to fałszywy wygląd. W rzeczywistości tak nie istnieje. Ale istnieje zależnie od przyczyn i Warunki, podstawa desygnacji, umysł, który go nazywa i nazywa, jego części.

Teraz przeanalizuj, czy ja i umysł ciało może być inny.

Właściwie to ciało umysł i ja są różne. Nie są dokładnie takie same. Ale czy są one z natury różne? Ogólnie rzecz biorąc, rzeczy mogą być różne, ale mogą być powiązane, ale jeśli rzeczy są z natury różne, nie mogą być w żaden sposób powiązane. Więc ciało umysł i ja są ze sobą powiązane, ale są to różne rzeczy, ponieważ nie można zamienić jednego na drugie. Są różne, ale nie są z natury różne, ponieważ z natury różne rzeczy nie miałyby żadnego związku, kropka. To byłoby jak ISIS i Stany Zjednoczone. Są po prostu całkowicie oddzieleni, mimo że istnieje tam związek.

Zastanów się nad następującymi implikacjami — rzeczy psychiczne i fizyczne nazywane są złożonymi zjawiska ponieważ są produkowane, trwają i rozpadają się z chwili na chwilę. Cechy te ujawniają, że czynniki psychiczne i fizyczne istnieją z określonych przyczyn i Warunki i dlatego są nietrwałe.

Jak dotąd wszystko w porządku, prawda?

Jeśli I z jednej strony i cały zakres nietrwałe zjawiska z drugiej strony były z natury różne, absurdalnie nie miałbym cech nietrwałe zjawiska a mianowicie bycia produkowanym, trwającym i rozpadającym się.

Bo byliby zupełnie niezwiązani. Tak jak jest teraz, ja odnosi się do wszystkich nietrwałe zjawiska ponieważ mieści się w kategorii nietrwałe zjawiska. Oni są spowinowaceni. Jeśli nie mają żadnego związku, to Ja nie może być zjawiskiem nietrwałym, ponieważ nie mieliby takich samych cech.

Tak jak koń, ponieważ jest inną istotą niż słoń, nie posiada szczególnych cech słonia.

Koń i słoń nie są ze sobą spokrewnieni. Nie są ze sobą spokrewnieni. Mają wspólnego przodka.

Jak mówi Chandrakirti, jeśli twierdzi się, że jaźń różni się od umysłu i ciało, tak jak świadomość różni się od ciało, jaźń zostanie ustalona jako mająca charakter (lub naturę) całkowicie różną od umysłu i ciało.

Umysł i ciało miałby jeden rodzaj cech, ja miałby inny. Byliby naprawdę odizolowani. Tak jak możesz mieć tutaj swojego konia i swojego słonia tutaj, chociaż mieli wspólnego przodka, możesz mieć tutaj ja i ciało pamiętaj tutaj. Ale to niemożliwe, prawda? Gdziekolwiek masz ciało i umysł, a ty masz osobę, prawda? Czy możesz mieć kombinację ciało i umysł bez obecności osoby? Nie. Będzie tam osoba.

Jak mówi Chandrakirti, jeśli twierdzi się, że jaźń różni się od umysłu i ciało wtedy tak samo jak świadomość różni się od ciało, jaźń zostanie ustalona jako mająca charakter zupełnie inny niż umysł i ciało. Ponownie, jeśli ja i ciało umysł był z natury inny, musiałbym być czymś fałszywie wyobrażonym lub trwałym zjawiskiem.

Nie dzieliłby żadnych cech z nietrwałymi rzeczami.

Nie mógł również mieć szczególnych cech żadnego z nich ciało lub umysł, a zatem musiałyby być obserwowane całkowicie oddzielnie od ciało i umysł.

Ale nie można zidentyfikować osoby bez obecności ciało i umysł. Czy możesz? Jaka jest różnica między strachem na wróble a osobą? Tam jest ciało ze strachem na wróble, ale nie ma umysłu. Gdziekolwiek jest ciało i pamiętaj, że będziesz mieć osobę. Czym jest śmierć? The ciało i rozszczepienie umysłu. Nie są już ze sobą w związku. To wszystko, czym jest śmierć.

Kiedy szukasz tego, czym ja jest, musiałbyś wymyślić coś oddzielonego od umysłu i ciało, ale nie możesz.

Próbujemy: „Och, ja jest oddzielone od ciało umysł." Ponieważ ciało a umysł zmienia się, powstają i umierają w każdym życiu, ale: „Jestem trwałą duszą. Esencja mnie jest czymś trwałym, co trwa z jednego życia do drugiego, nie ulegając żadnej zmianie”. Tworzymy tego rodzaju teorię. A czasem nawet czujemy, że istnieje prawdziwy ja. „Nie muszę się bać śmierci, ciało umiera, a umysł znika, ale ja wciąż tam jestem”. Rozwijamy w sobie również tego rodzaju uczucia, czyż nie? Jakaś nieodłącznie istniejąca rzecz, którą naprawdę jestem ja, która jest oddzielona od ciało i umysł.

Obejrzałem jeden film, to było dawno temu, rozmawiali o tej rodzinie i co się stało? Mąż zmarł i odrodził się jako pies, który stał się psem rodziny. Coś w tym stylu. Pokazali, kiedy mąż miał wypadek, i była ta amorficzna rzecz, która jakby uniosła się z jego ciało i poszedł (przez), a potem był pies. A potem pies wiedział wszystko o rodzinie, ponieważ był dokładnie taki sam jak mąż, bez żadnej zmiany. Więc pies wraca do domu i zaczyna zachowywać się jak mąż. Ciekawy film. [śmiech]

Ja jest postrzegane tylko w kontekście ciało i umysł. Jak mówi Chandrakirti, nie ma jaźni poza umysłem ciało złożone, ponieważ poza umysłem ciało złożony, jego koncepcja nie istnieje.

Innymi słowy, nie ma pojęcia o osobie oddzielonej od umysłu ciało złożony. Gdyby nie było umysłów i ciał, czy miałbyś pojęcie o osobie? Nie. Ja i umysł ciało są powiązane, ale nie są z natury takie same. Oto kolejna refleksja medytacyjna do rozważenia:

Zastanów się nad konsekwencjami, jeśli „ja” jest ustalone samo w sobie zgodnie z tym, jak wygląda w naszych umysłach i jeśli jest również z natury różne od umysłu ciało. Co by się stało? Ja i umysł ciało musiałaby być całkowicie osobna.

Oto twój ciało i umysł i jesteś po drugiej stronie pokoju. Całkowicie oddzielne.

W takim przypadku musiałbym być możliwy do znalezienia po usunięciu ciało i umysł.

Więc możesz się pozbyć ciało i umysł, a mimo to pozostała osoba. To nie ma sensu.

Nie miałbym cech produkcji, trwania i rozpadu.

Ponieważ byłoby to z natury różne od ciało i umysł. To niedorzeczne.

Absurdalnie musiałbym być wytworem wyobraźni

coś, co całkowicie wymyśliłeś, a które tak naprawdę nie istniało, albo musiałoby być jak trwała dusza, ponieważ nie mogło to być coś nietrwałego. Jeśli nie jest nietrwałe, to albo jest całkowicie fikcyjne i nieistniejące, albo jest trwałe, co oznacza, że ​​się nie zmienia. Ale nie możesz powiedzieć, że jaźń jest jedną z tych.

Wtedy absurdalnie ja nie miałbym żadnych cech fizycznych ani psychicznych.

Dokładnie. Co to za dobre? Jak byś to zidentyfikował. Co by to zrobiło?

Tego rodzaju powody i konsekwencje – o których trzeba ciągle myśleć. To nie jest łatwe. Co Jego Świątobliwość umieszcza w tej małej książeczce: w klasztorach spędzali lata na studiowaniu i debatowaniu. To jest kondensacja wielu rzeczy.

Oto kolejny cytat z Nagardżuny.

Rzeczywistość jest później ustalana z tego, co formalnie wyobrażała sobie ignorancja.

Tak więc ignorancja wyobraziła sobie z natury istniejącego mnie. To było formalnie zobrazowane przez ignorancję, a kiedy generujemy mądrość, rzeczywistość jest ustalona. To, co pojmuje ignorancja, nie istnieje. Naszą rzeczą jest to, że myślimy, że to, co pojmuje ignorancja, istnieje dokładnie tak, jak się wydaje, bezbłędnie. Ale to, co pojmuje ignorancja, naprawdę istniejący ja lub naprawdę istniejące cokolwiek, takie coś jest całkowicie nieistniejące. Więc Lama powiedział nam, że cały czas mamy halucynacje, takie jest tutaj znaczenie. To, co dzieje się z mądrością, to stwierdzanie przeciwieństwa tego, co rozumie ignorancja. Przeciwieństwem tego, co pojmuje ignorancja, jest to, co widzi mądrość. Ignorancja chwyta mnie naprawdę istniejącego. Mądrość widzi pustkę lub brak, brak tego naprawdę istniejącego mnie.

Ponieważ ignorancja jest błędną koncepcją, dlatego generując mądrość, możemy pozbyć się ignorancji. Tak więc uświadamiając sobie pustkę, pozbywamy się ignorancji. To się kończy. Ale przedmiot, który pojmuje ignorancja, prawdziwie istniejące ja lub naprawdę istniejące ciało umysł, cokolwiek, ta rzecz nigdy nie istniała. Tak jak mówiłem dziś rano, mądrość nie niszczy istnienia zjawiska, po prostu widzi, że to, co pojmowała niewiedza, nie istnieje, a to przezwycięży ignorancję. Więc ignorancja jest jedyną rzeczą, która ulega zniszczeniu w tym procesie.

To tak, że może jesteś małym dzieckiem i naprawdę wierzysz, że istnieje Święty Mikołaj. Ilu z was wierzyło, że był Święty Mikołaj, kiedy byliście mali? Naprawdę wierzyłeś, że istnieje Święty Mikołaj, a kiedy dorastałeś i zorientowałeś się, że Święty Mikołaj tak naprawdę nie istnieje, czy Święty Mikołaj został zniszczony? Nie, on nigdy nie istniał. Zmieniło się to, że uświadomiłeś sobie, że to, w co wcześniej wierzyłeś, było błędne. Dopóki nie poszedłeś do centrum handlowego i znów był Święty Mikołaj. [śmiech]

Wierzymy w tak wiele rzeczy, które nie istnieją. Kiedy naprawdę zaczynasz praktykować Dharmę, to właśnie widzisz coraz więcej – jak bardzo wierzysz, że to nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Wierzymy w tak wiele rzeczy, które są całkowicie nieistniejące i nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. Nawet gdy Budda wskazuje nam to, walczymy z nim i mówimy: „Ale, ale, ale, ale”. Dobrym przykładem, naprawdę możesz to zobaczyć, jest to, co jest nasze ciało? Co sprawia, że ciało? W naszej kulturze ciało jest piękna, prawda? Tak długo, jak jesteś młody lub kiedy jesteś stary, jeśli robisz różne… Patrzymy na ciało jako coś pięknego i jako źródło przyjemności. Jest ciało piękny? Ściągasz skórę i wkładasz tutaj, wyjmujesz język i wkładasz tam, wkładasz jedną gałkę oczną tutaj i jedną oczną tam, nos, wyjmujesz jelita i splatasz je w ładny wzór, wkładasz dwoje uszu na wierzchu jako ozdobę, umieść mózg tutaj, a potem wątrobę i nerki, zrób nerki po jednej stronie z każdej strony, oto one. Połóż tam śledzionę, serce i żebra. Czy to jest piękne? Nie. Czy to właśnie? ciało jest? TAk. Czy coś w tobie mówi: „Nie podoba mi się to. Nie mów mi tego. Nie chcę tego słyszeć. To miałem na myśli – zdejmujesz skórę i kładziesz ją tutaj, po prostu zdzierasz skórę i kładziesz ją tam. Czy byłeś kiedyś na autopsji? To bardzo interesujące w autopsji. Tną tutaj, a następnie ściągają skórę głowy. Wraca natychmiast. [śmiech] Czy to naprawdę piękne? [śmiech]

Nagardżuna ma na ten temat całą sekcję w Cenna girlanda. Mówi, że widząc rodzaj obrzydliwości ciało lub brud ciało to coś, co możemy zobaczyć na własne oczy. Nie musisz używać wymyślnego rozumowania. Czy to jeden? Czy jest inaczej? Nie musisz identyfikować przedmiotu negacji. Po prostu otwierasz oczy i widzisz, co jest w środku ciało. Ale nawet to jest bardzo trudne do utrzymania i zapamiętania, ponieważ mamy tak silne przekonanie, że ciało jest naprawdę piękna.

Publiczność: niesłyszalny

Czcigodny Thubten Chodron (VTC): Byłem w Rosji i uczyłem uważności ciało, i była tam jedna kobieta, która była artystką i mówiła to samo. Kiedy jesteś artystą, uczysz się patrzeć na krzywe ciało i różne rzeczy ciało i stworzyć ten piękny obraz ciało. Ale obraz ciało Nie jest ciało. Jeśli to otworzysz, znajdziesz kadzidło i mantra rolki. Jak wiemy, prawda? [śmiech] Jeśli otworzysz to, znajdziesz krew i wnętrzności.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: To nie jest z natury obrzydliwe, ale jest obrzydliwe. [śmiech] Pamiętajcie, że jest różnica między z natury, a zwykłym starym.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Tak, dokładnie. A to pokazuje, jak łatwo można oszukać nasz umysł i jak wierzymy w fałszywe rzeczy, które pojmujemy i jak duży opór musimy słyszeć, że są to fałszywe rzeczy.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Tak, jest dużo cierpienia.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Tak, dlatego zawsze będziesz robić dobry biznes, sprzedając rzeczy, które spróbują wyczyścić ciało i sprawić, by wyglądał, pachniał i ładniej się czuł.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Nie sądzę, by powiedzieli, że estetycznie jest piękny. Może mieliby podziw dla tego, jak ciało funkcje, ale nie sądzę, żeby lekarz poszedł i pocałował zwłoki. Ale to inny punkt widzenia. Kiedy spojrzysz na estetykę ciało. Gdybyś był w jednym z tych krajów, w którym idziesz na targ i jest IED i zamiast przywozić pomidory i jabłka, patrzysz na ciało części na rynku. Czy powiesz: „Jak pięknie”. Nie. To nie jest piękne.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Tak, ale oni analizują, czy to dobre flaki, czy to, czy to, czy tamto. To, czy patrzą na to jako estetycznie piękne, czy na czyste, jest inne. Tak, ponieważ jest w stanie zamknąć część swojego umysłu.

Pamiętam, kiedy poproszono mnie o nauczanie o czterech uważności w Kolegium Maitripa, które jest uczelnią dla buddystów. Ludzie tam zareagowali tak samo jak ty. Oto jedna z pierwszych nauk, które Budda dał: kiedy praktykujesz 37 harmonii z oświeceniem, cztery założenia uważności, pierwszy zestaw, pierwszy z nich, to uważność ciało a to za oglądanie ciało jak faul. My, buddyści, wiemy o tym wszystko – dopóki nie musimy o tym myśleć. A potem obserwujesz, jak nasz umysł idzie: „Nie, nie, nie, nie, nie. Teoretycznie fajnie, ale mój chłopak jest naprawdę gorący. Ta wątroba, mówię ci, jego wątroba jest najlepszą rzeczą, jaką kiedykolwiek widziałeś.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Kiedy ja medytować na co mój ciało polega na tym, tak, mam to doświadczenie, nie ma tu absolutnie nic godnego przywiązania. Tak, nie ma tu nic pięknego godnego mojego przywiązanie, Kropka. Kiedy przychodzi czas na śmierć, dlaczego chcę się tego trzymać?

Publiczność: niesłyszalny

VTC: To właśnie robi nasz ignorancki umysł. Tak, i dlatego w chwili śmierci jest udręka, ponieważ nie chcemy oddzielać się od tej bryły różnych rzeczy. Shantideva – przeczytaj Shantideva, rozdział ósmy lub Drogocenna girlanda, wersety ze 100 lub 200 – a następnie spójrz na własne ciało. Ale chodzi mi o to, czy widzisz nasz opór? Wierzymy w tak wiele fałszywych rzeczy, ale mamy ogromny opór przed przyznaniem, że nasze idee są fałszywe.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Mogą widzieć konwencjonalne piękno, ale nie piękno z natury istniejące. Widzimy z natury istniejące piękno i trzymamy się go. The Lamas mogą patrzeć na piękny kwiat i jednocześnie patrzą na piękny kwiat, wiedzą, że jutro zwiędnie, więc nie ma przywiązanie do niego. Widzimy piękny kwiat i „chcę go zachować, chcę zabrać ze sobą do domu i sprawić, by nadal istniał i rozmnażał się itp.”

Publiczność: niesłyszalny

VTC: To, co robi, to wzbudza w twoim umyśle świadomość, jakby ktoś dał ci ten nowiutki samochód, twój umysł mówi: „Samochód jest już zepsuty”. Tak naprawdę nie jest już zepsuty, ale ma naturę pękania i wiesz, że prędzej czy później się zepsuje. Więc prowadzisz samochód, ale nie oczekujesz, że samochód będzie trwał wiecznie. Wiesz, że to się zepsuje.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: TAk. Jedna z moich książek nosi tytuł Nie wierz we wszystko, co myślisz. Nazywa się to nie bez powodu, ponieważ musimy badać nasze myśli, ponieważ wiele z tego, co myślimy, jest złe. Nie mówię tylko o tym, na kogo głosujesz. To twoja sprawa. Możesz wybrać, na kogo chcesz głosować. Ale niektóre inne koncepcje, w które wierzymy, są rażąco błędne. Ale my tego nie widzimy.

Jego Świątobliwość mówi:

W połowie XVII wieku V Dalajlama podkreślał, jak ważne jest, aby analiza nie stała się rutyną, ale była żywa. Kiedy szukasz takiego konkretnie istniejącego ja i nie znajduję go, jako takiego samego lub z natury odmiennego od ciało i pamiętaj, ważne jest, aby wyszukiwanie było dokładne, w przeciwnym razie nie odczujesz wpływu nie znalezienia go.

Jeśli po prostu powiesz: „O tak, jeśli Ja istnieje tak, jak się wydaje, byłoby to ciało albo byłby to umysł, albo nie. Cóż, to nie jest ciało, i to nie jest umysł, nie jest ani, nie jest całkowicie oddzielony, koniec dyskusji.” To nie wpłynie na twój umysł.

Piąty Dalajlama pisał: „Nie wystarczy, aby tryb nieznalezienia był tylko powtórzeniem zubożałego zwrotu „nie znaleziono”. Na przykład, gdy zgubi się wół, nie uważa się za prawdziwe samo stwierdzenie: „nie znajduje się on na takim a takim terenie”.

Zgubiłeś psa, a ktoś ci mówi: „Och, nie ma go na podwórku sąsiada”. Czy po prostu to weźmiesz? Nie, i tak zajrzysz na podwórko sąsiada, bo chcesz znaleźć swojego psa.

„Raczej, dokładnie szukając go na wyżynach, w środkowej i na nizinach tego obszaru, podejmujesz stanowczą decyzję, że nie można jej znaleźć. Naprawdę musisz szukać wszędzie. Tutaj również, medytując aż do zakończenia, zyskujesz przekonanie. Kiedy już zaangażujesz się w analizę w ten sposób, zaczniesz kwestionować silne poczucie instytucjonalizującego się ja, które wcześniej wydawało się tak namacalne. Stopniowo zaczniesz myśleć: „Aha! Wcześniej wydawało się, że to prawda, ale może tak nie jest”.

Wtedy, gdy będziesz coraz więcej analizował, przekonasz się, nie tylko powierzchownie, ale z głębi serca, że ​​takie ja w ogóle nie istnieje. Wyjdziesz poza zwykłe słowa i zyskasz przekonanie, że choć wydaje się to tak konkretne, to tak nie istnieje. To jest odcisk rozszerzonej analizy, decyzja z twojego umysłu, że taki rodzaj ja naprawdę nie istnieje.

Jeśli patrzysz na twarz w lustrze lub patrzysz na ludzi w telewizorze, wszyscy wydają się tak realni, ale badasz każdy aspekt tego lustra, tego odbicia, aby zobaczyć, czy którykolwiek z nich jest prawdziwą osobą. Spoglądasz na ekran telewizora, aby zobaczyć, czy są tam jacyś prawdziwi ludzie. Kiedy przeprowadzasz tego rodzaju bardzo wyczerpującą analizę i nie możesz znaleźć tego, czego szukasz, wtedy zdajesz sobie sprawę: „Och, to, co myślałem, że tam jest, nie było tam. Nie było go tam. Chcesz zrobić ciasteczka z kawałkami czekolady, rozglądasz się po całej kuchni w poszukiwaniu kawałków czekolady. Wyładowujesz lodówkę, wyładowujesz zamrażarkę, opróżniasz wszystkie półki w poszukiwaniu kawałków czekolady. Nie mówisz po prostu, ktoś inny powiedział: „Och, nie mamy żadnych kawałków czekolady”. Kiedy naprawdę chcesz ciasteczek z kawałkami czekolady, przeglądasz wszystko, szukając tych kawałków czekolady, a nie znajdujesz żadnych. W tym momencie jest jak: „Nie ma tu kawałków czekolady”. Myślałeś, że tam jest: „Jestem pewien, że mieliśmy chipsy czekoladowe”. To, o czym myśleliśmy, że tam jest, nie istnieje.

Więc to ja, o którym jestem pewien, że istnieje, wokół którego konstruuję całe moje życie, to nie jest trywialna rzecz. Wszystko, co robię w moim życiu, opiera się na przekonaniu, że istnieje ten prawdziwy ja, a ty szukasz wysoko i nisko, a jeśli to istniało w ten sposób, powinieneś to znaleźć, a nie możesz tego znaleźć, ponieważ tak nie jest istnieć. Uświadomienie sobie tego jest dość szokujące, ale kiedy masz wiele zasług i zdajesz sobie sprawę, że ignorancja, która tak mocno trzymała się tego ja, jest źródłem twojego cierpienia, wtedy kiedy nie możesz tego znaleźć, czujesz ulgę. Jeśli nie masz dużej zasługi i naprawdę myślisz, że ja naprawdę istnieje, to kiedy nie możesz jej znaleźć, jest to dość drażniące. Dlatego właśnie mówią, że bardzo ważne jest gromadzenie zasług i naprawdę ważne jest, aby naprawdę zobaczyć, jak ignorancja jest źródłem cierpień i jak te cierpienia powodują karmy i jak karmy powoduje odrodzenie i jak odrodzenie jest z natury niezadowalające. Kiedy naprawdę rozumiesz te wszystkie rodzaje połączeń, wtedy kiedy widzisz, że nie ma ja, to jest jak: „Wow, co za ulga”.

Jego Świątobliwość mówi tutaj o swoim własnym doświadczeniu:

Często, gdy mam zamiar wygłosić wykład dla dużej liczby osób, zauważam, że według mnie każda osoba na widowni wydaje się istnieć na swoim własnym miejscu dzięki własnej mocy, a nie tylko dzięki władzy. myśli.

Oczywiście rozglądamy się i widzimy, że ludzie siedzą na własnych krzesłach, prawda? To prawdziwi ludzie, którzy istnieją z własnej strony. Nie rozglądamy się po pokoju i nie mówimy: „Wszyscy ci ludzie istnieją tylko dzięki sile myśli”. Czy my? Nie, to prawdziwi ludzie. Tak to wygląda i tak myślimy. Tak więc Jego Świątobliwość mówi, że kiedy siada do wygłoszenia wykładu, tak mu się sprawy przedstawiają. Wygląda na to, że istnieją dzięki własnej sile, a nie istnieją tylko dzięki sile myśli, istnieją tylko umownie. Konwencjonalnie oznacza, dzięki sile myśli. To znaczy sfabrykowane przez umysł.

Wszystkie wydają się istnieć w stanie przesadnej solidności. Tak się wydają, jak się pojawiają, jak świtają w moim umyśle. Ale gdyby rzeczy istniały w ten sposób, musiałyby być możliwe do znalezienia poprzez rodzaj badania, który właśnie opisałem, podczas gdy nie mogą. Istnieje konflikt między tym, jak się pojawiają, a tym, jak faktycznie istnieją.

Wyglądają na realne, obiektywne, istnieją z własnej strony, ale tak naprawdę nie istnieją. Jest to fałszywy wygląd, podobnie jak pojawienie się ludzi na ekranie telewizora jest fałszywym wyglądem. Na ekranie telewizora nie ma ludzi.

Dlatego przypominam sobie wszystko, co wiem o bezinteresowności, zastanawiając się na przykład nad stwierdzeniem Nagardżuny w jego Podstawowym Traktacie o Środku, zwanym „mądrością”, w którym bada on, czy Budda z natury istnieje.

W tym miejscu Nagardżuna neguje nieodłączną egzystencję nawet Budda, nie mówiąc już o nas.

Połączenia Budda nie jest jego umysłem ciało złożony. On nie jest inny niż jego umysł ciało złożony. Umysł ciało kompleks nie jest w nim. Nie ma go w tym. On jej nie posiada. Co Budda jest tu?

To jest cała analiza, którą myślę, że odłożymy na jutro rano, ponieważ nie przejdziemy przez to za kilka minut. Więc może możemy zrobić kilka pytań i odpowiedzi.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Więc do czego ona zmierza: Tsongkhapa mówi o tym, jak rozpoznać, czy coś istnieje? Istnieją trzy kryteria konwencjonalnej egzystencji. Po pierwsze, jest znany na całym świecie. To nie znaczy, że wszyscy w to wierzą lub wszyscy o tym wiedzą, ale jest to po prostu ogólna rzecz, którą można poznać. Drugim jest to, że nie jest obalany przez konwencjonalny ważny program rozpoznający lub konwencjonalny niezawodny program rozpoznający. Jest to więc umysł, który jest w stanie prawidłowo rozróżniać konwencje. Gdybym powiedział, że to był kangur (trzymający butelkę), ktoś powiedziałby: „Nie, to nie jest kangur”. Mają konwencjonalny, niezawodny system rozpoznawania, który neguje to, w co wierzę. Nawet jeśli wszyscy mogą wierzyć, że to kangur, może tak nie być, ponieważ ktoś, kto faktycznie widzi rzeczy konwencjonalnie takimi, jakimi są, może temu zaprzeczyć. Trzecią rzeczą jest to, że nie są one negowane przez rozumną świadomość analizującą ostateczność. Taki umysł zaprzeczyłby naprawdę istniejącej rzeczy. Kiedy widzisz, że aby ustalić, że istnieje, potrzebujesz ich trzy cechy, a potem widzisz, że wiele rzeczy, w które wierzymy – na przykład może jesteś z natury rzeczy istniejący, a może są po prostu konwencjonalnie, nie są prawdziwe – wtedy widzimy, że wiele z tego, w co wierzymy, błędnie rozumiemy .

Do tego właśnie zmierzasz, prawda? Chcemy coś znaleźć, ale Warunki egzystencja jest bowiem krucha, ale jest trudna do spełnienia w porównaniu ze sposobem, w jaki pojmujemy rzeczy teraz. Jeden z moich nauczycieli, kiedy mówił o tym, jak istnieją konwencjonalne rzeczy, mówił, że ledwo istnieją. Prawie nie istnieją, ponieważ mamy pojęcie solidności, a to jest całkowicie poza oknem.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Są spokrewnieni, ale bardzo się różnią. Egocentryzm myśli: „Moje cierpienie, moje szczęście są ważniejsze niż kogokolwiek innego”. Opiera się na myśleniu, że istnieje duży ja. Ale nawet arhaty, którzy zanegowali stałe ja, wciąż myślą: „Moje wyzwolenie jest ważniejsze”. Nawet jeśli arhaty nie chwytają się prawdziwie istniejącego ja, wciąż istnieje egocentryzm który mówi: „Moje wyzwolenie jest tym, nad czym pracuję”.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Na poziomie brutto może, ponieważ nasz bardzo brutto egocentryzm to krzyczący w nas trzylatek, który mówi: „Chcę tego”. To znaczy egocentryzm ale opiera się na tym, że „chcę tego”, że ja jestem tym z natury istniejącym, z wyglądem z natury istniejącego ja. Jest to wrodzone przywiązanie. Istnieje forma chwytania się prawdziwej egzystencji, która jest wyuczona, która jest nabyta, ale ta, która pojawia się spontanicznie, nawet u niemowląt i zwierząt, jest wrodzona.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Konwencjonalny, niezawodny system rozpoznawania. To jedna z trudnych rzeczy, ponieważ nasz pomysł brzmi: „OK, oto konwencjonalny, niezawodny program do rozpoznawania. Oto konwencjonalnie istniejący obiekt, niezależny od podmiotu poznającego. Jest to konwencjonalny, niezawodny system rozpoznawania, niezależny od obiektu” i jakoś po prostu wpadają na siebie. Tak o tym myślimy. (Nie kiwa głową). Jedną z form zależności jest wzajemna zależność. Sposób, w jaki ustalasz konwencjonalny ważny podmiot poznający, polega na tym, że realizuje on konwencjonalnie istniejący obiekt. Sposób, w jaki jest to konwencjonalnie istniejący obiekt, jest taki, że jest realizowany przez konwencjonalny, niezawodny system rozpoznawania.

Konwencjonalny, niezawodny system rozpoznawania to taki, na który przede wszystkim nie mogą wpływać źródła błędów. Na przykład, gdy jesteś w pojeździe, wygląda na to, że teren obok ciebie się porusza. Pędzisz dalej i wygląda to tak: „Och, wszystkie drzewa się poruszają”. To nie jest konwencjonalny, prawidłowy system rozpoznawania. To błędne, bo my się poruszamy, a nie drzewa. A ktoś, kto stoi na ziemi, może na to spojrzeć i powiedzieć: „Nie, drzewa się nie poruszają, ty się poruszasz”. Tak więc konwencjonalny, niezawodny system rozpoznawania nie jest wypaczony przez… jeśli masz zaćmę — powiedz mi, jeśli się mylę, Ken — jeśli spojrzysz na coś z zaćmą, wydają się one trochę rozmyte. Ta świadomość oka, która postrzega rzeczy jako rozmyte, jest błędna, ponieważ istnieje upośledzenie mocy zmysłowej, która postrzega rzeczy, ponieważ na drodze jest zaćma.

Kiedy mamy błędne poglądyi trzymamy się błędne poglądy, to kolejna przeszkoda, która wypaczy sposób, w jaki pojmujemy rzeczy. Na przykład, jeśli mamy tę bardzo silną rzecz, jeśli ciało jest piękna, to ilekroć spojrzymy na ciało, wygląda to na tę fantastyczną rzecz i mamy duże trudności z zobaczeniem jej w inny sposób. Konwencjonalny, niezawodny system rozpoznawania nie jest skażony żadnym z tych rodzajów błędów, ani przez to, że: błędne poglądy, przez posiadanie wadliwej mocy zmysłowej, przez relację między podmiotem a przedmiotem. Wszystkie te rzeczy, które mogą unieważnić percepcję lub koncepcję.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Uważa, że ​​to konwencjonalny, niezawodny program rozpoznający, ale wszyscy inni mogą patrzeć i nie ma tam osoby. Więc to, co on postrzega, jest obalane przez konwencjonalne, niezawodne osoby poznające innych ludzi. Czasami potrzebujesz tłumu. Czasami potrzebujesz tylko jednej osoby, która widzi wszystko wyraźnie. Czasami cała grupa ludzi widzi rzeczy niepoprawnie. Na przykład ludzie, którzy wierzą, że istnieje dusza trwała. Ludzi, którzy wierzą, że istnieje Bóg stwórca. Wielu ludzi w to wierzy. Ale te widokiTe przekonania można obalić przez rozumowanie świadomości i możemy pokazać, że nie jest możliwe istnienie tego rodzaju rzeczy, nawet jeśli ludzie mocno w nie wierzą.

To trochę jak nowe szaty cesarza. Pamiętasz tę historię? I wszyscy wierzą, że cesarz ma nowe ubrania, ponieważ tak im powiedziano, dopóki jeden mały dzieciak nie powiedział: „Cesarz jest nagi”. Nie musi to być grupa, która się zgadza. Może to być tylko jedna osoba, która widzi dokładnie.

Publiczność: niesłyszalny

VTC: Kiedy mówimy o karmy przynosząc jego rezultaty, natychmiastowe rezultaty działania nie są rezultatami karmy. Kiedy mówimy o skutkach karmicznych, na ogół manifestują się one znacznie później. Więc jeśli ktoś przyjdzie i uderzy mnie w twarz, tworzy karmy bicia kogoś w twarz. Doświadczam wyniku karmy Stworzyłem dawno temu krzywdzenie kogoś. To, czego doświadczam, nie jest karmicznym skutkiem jego (uderzenia), lecz karmicznym skutkiem mojego własnego negatywnego działania. Tak, jego działanie wpływa na mnie i wpływa na mnie, ale to nie jest karmiczny skutek.