Refleksje na temat odrodzenia

Cykliczna egzystencja, koncepcja kluczowa dla Dharmy Buddy, sprawia, że ​​wielu z nas się zatrzymuje. (Zdjęcie ©nyiragongo / Dollar Photo Club)

Niektóre części Dharmy wydają się bardziej wiarygodne niż inne dla nas, z kultur euroamerykańskich. Podczas gdy z łatwością przyjmujemy „przyczynę i skutek” oraz korzyści płynące z medytacja, odrodzenie lub cykliczne istnienie, koncepcja centralna dla Dharma Buddy, wielu z nas zastanawia się.

W zmaganiu się z koncepcjami duchowymi często naszym celem jest to, czy wyjaśnienie jest wiarygodne w świetle nauki. Z naukowego punktu widzenia, kiedy ciało umiera, to koniec – bez życia pozagrobowego, bez odrodzenia. Przyczyna i skutek mają zastosowanie tylko fizycznie bez wymiaru moralnego. Medytacjacelem jest radzenie sobie ze stresem.

Z drugiej strony, cykliczne istnienie wydaje się być zakorzenione w niektórych kulturach. Mówię to częściowo z powodu zaskakującego stwierdzenia, które usłyszałem w filmie dokumentalnym o protestach na placu Tiananmen w 1989 roku. Jeden z aktywistów na placu Tiananmen — nominalny ateista — w chwili największej frustracji mówi: „Chińczycy są tacy głupi! Nigdy nie odrodzę się jako Chińczyk”.

Nie mam pojęcia, czy „naprawdę” wierzył w odrodzenie, ale jego użycie tego wyrażenia pokazuje, jak koncepcja odrodzenia uparcie utrzymuje się w oficjalnie ateistycznych Chinach.

W dążeniu do Dharmy nauczyłem się być prowizoryczny w moich wątpliwościach. Rozumiem, że to, w co robię lub w co nie wierzę, jest zawsze moim obecnym domysłem na temat tego, co mówi Dharma – niekoniecznie to, co faktycznie mówi Dharma. Jeśli nie mogę całym sercem zaakceptować jakiejś koncepcji, odkładam ją na bok.

Może to moc oczyszczenie praktykować lub robić codzienną śmierć medytacja ale po 40 latach odradzania się na tym tle, jestem teraz na pokładzie z ideą cyklicznej egzystencji. Subtelny umysł przejrzystego światła utrzymujący się po ciało umiera – wolny od osobowości Tanyi, ale mający skłonności do pewnych czynności, a nie innych – wydaje mi się całkowicie prawdopodobny.

Ponieważ umysł jest bezforemny, a ciało jest formą (nawet konwencjonalna nauka ci to powie), mózg może nie generować myśli, ale raczej pośredniczyć między surowym fizycznym doświadczeniem a niefizyczną myślą. Stamtąd nie ma wielkiego przeskoku do wyobrażenia sobie ciągłego strumienia myśli, który lekko kojarzy się z życiem ciało i płynie do nowego ciało kiedy ten umrze. Dlaczego nie?

Dlaczego ten pomysł jest dziwniejszy niż trujący gaz (Cl) i miękki srebrzysty metal (Na) tworzący sól kuchenną? Albo że nasze ciała są stworzone z jednej komórki z instrukcją budowy „napisaną” w czterech związkach chemicznych (CGAT)?¹ A może czas na szczytach gór jest wolniejszy niż na poziomie morza?

Intencją każdego słowa Budda mówił miał nas wyzwolić od cierpienia. Co wyzwalamy bez odrodzenia? Czy w głębi serca jesteśmy tylko po złagodzeniu zadanych sobie ran emocjonalnych? Albo koniec raka i wojny? Jeśli jesteśmy wolni od smutków tego życia, kiedy przestajemy oddychać – po co wstawać o 5 rano i? medytować? Ulga i tak wkrótce nadejdzie, a my potrzebujemy reszty.

Kiedy nie akceptujemy odrodzenia, czy jesteśmy mniej niż praktykujący na pierwszym poziomie?² Czy jesteśmy praktykującymi poziom zero, którzy nie potrafią sobie nawet wyobrazić następnego życia, nie mówiąc już o pracy dla szczęścia i wypoczynku?

Jasne, tak jak ty, wierzę w moim tajemnym sercu, wbrew wszelkim dowodom, że sam nie umrę. Albo w najgorszym przypadku, po długim życiu obejmującym długie przejażdżki rowerowe i ostry jak brzytwa dowcip w latach 90., po prostu nie obudzę się pewnego dnia. Nawet jeśli nie potrafię uniknąć śmierci, nie będzie dla mnie choroby i starości!

Dowody są wyraźnie przeciwko nam. Nekrologi są liczne, przyjacielu.

Bądźmy szczerzy. Czy to mocno ugruntowane przekonanie, że „nie mogę się skończyć”, nie jest naprawdę podstawą upartego obstawania przy wyjątkowej rzeczywistości obecnego życia, a nie innego?

Umrę. Tanya się skończy. Ale wtedy świat się nie skończy. Istoty nadal będą się rodzić. Będą przyszłe życia – przynajmniej możemy się z tym zgodzić. I muszę zapytać: jeśli nie ma teraz prawdziwego „mojego” życia, tylko zbiór części, skutków i przyczyn, terminów i pojęć, to co oznacza „moje przyszłe życia”?

W mojej praktyce pojawiła się nowa pilność i nowy optymizm – na poduszce i poza nią. Niektóre pomysły mają dla mnie sens, że do tej pory drapałem się po głowie. Nastąpiła zmiana w mojej uwadze. Zastanawiam się więcej nad tym, co oczyścić, a co ustabilizować – i co mogę przedstawić, co będzie przydatne. Dokładam wszelkich starań, aby skupić się na tym, co robię na poduszce. Nie śmiej się, naprawdę staram się medytować na pustkę – jak to jest śliskie – i wyostrzyć moją świadomość, próbując przebić się przez to intuicyjne poczucie samoistny zewnętrzne przedmioty dające ból i przyjemność.

Akceptacja odrodzenia zrobi to osobie.

1. cytozyna (C), guanina (G), adenina (A) lub tymina (T), nukleotydy tworzące nici DNA. ↩

2. Trzy poziomy praktykujących nauczane przez Atiśhę i jego duchowych potomków to: 1) poszukiwacze „dobrego” przyszłego życia, 2) poszukiwacze osobistego wyzwolenia z odrodzenia oraz 3) poszukiwacze pełnego przebudzenia do dokładnego uniwersalnego wyzwolenia dla wszystkich istot. ↩