Duży kawałek

Dlaczego zawsze tak się czujemy
    zawsze dostajemy krótki koniec kija?
Wydaje się, że wszyscy inni
    ma to lepiej.
Dostają fantazyjny samochód,
    wygrać na loterii,
      mieć duży kawałek ciasta. . .

Ostatnio w stołówce stałem w kolejce po lunch.
Podszedł ktoś na wózku inwalidzkim
    i kazałem mu skoczyć przede mną.
Podziękowali mi, a ja odpowiedziałem: „Nie ma za co”.

Zauważyłem, że wszyscy wydają się mieć ogromne,
    puszysty, ciemny, dekadencki kawałek ciasta czekoladowego.
I powiedziałem sobie: „patrz teraz, jakie małe
    mój kawałek będzie”.

Jakie miałem optymistyczne oczekiwania!

I rzeczywiście, mój kawałek wydawał się mieć
    poturbowany, zdeptany i upuszczony
     dziesięciopiętrowy budynek.

Po prostu moje szczęście! Gdy podszedłem do stołu
    Powiedziałem sobie: „Uspokój się. Nie narzeka co
     od którego masz się wystrzegać?”
Czy zadowolenie nie jest wystarczająco bogatym składnikiem odżywczym, aby go ograniczyć
    to przelotne pragnienie?

Wolałbym mieć rozpadający się mały kawałek ciasta
    z dwiema sprawnymi nogami, aby samodzielnie chodzić i biegać?
A może wolałbym kawałek ciasta za ciężki
    jedną ręką, spadając ze wszystkich stron tacy,
i być przykutym do wózka inwalidzkiego z jedną nogą?

W tym momencie zniesiono zakaz narzekania.
Rozpadające się pragnienie zostało porzucone.
Istnieje smak o wiele bogatszy niż ciasto czekoladowe.
A błogość który nie ma drzwi dla sześciu mylących zmysłów.

To wizja, która rozumie
    osiem przyziemnych trosk.
Pyszny nektar z Trzech Cennych Klejnotów
    po której ścieżce można kroczyć
     z dwoma nogami lub bez.